Rietsnijden met snit
Woensdag 23 Februari 2011 om 11:46In het rietland gingen we dus een heel stuk terug in de tijd. Klaas zou een demonstratie geven hoe je riet snijdt met een snit. Een snit is er dus niet voor om te kijken hoe sterk het ijs is.
Het rietsnijden met snit is ook voor Klaas zijn tijd, toch leerde hij het 25 jaar geleden wel van mijn vader.
Jan legde het proces op video vast.
Met het snit wordt het riet bij elkaar geharkt.
Met de linkerhand wordt het riet wat hoger vastgepakt.
Vervolgens wordt het riet met het snit afgesneden. Dit gebeurt met een beweging die een combinatie is van naar rechts bewegen en naar je toe.
De ruigte (het afval) wordt er tussenuit gehaald en het bosje wordt naast de snijder in de kragge gelegd.
Op de foto's is wel te zien dat de rietsnijder constant met een gebogen rug staat. Mijn vader had vroeger vaak rugpijn en dat is ook geen wonder als je dit zo ziet. Klaas verzuchtte gisteren: "Als ik dit zo iedere dag moest doen, stopte ik direct met rietsnijden."
In de latere jaren wordt het riet in het land eerst bijeengebonden tot een dikke bos. Deze dikke bossen worden na een aantal maanden naar huis gebracht. Daar wordt het riet opgebonden tot bosjes van 46 cm. Dat zijn de handzame bosjes die de rietdekker gebruikt bij het rietdekken op dak.
Ten tijde van het snijden met het snit werd het riet nog dezelfde dag van het snijden direct opgebonden in bosjes van 46 cm. Een rietsnijder sneed en bond op 1 dag 100 bosjes. De hele snellen kwamen uit bij 150 bosjes per dag. Reken maar dat het toen lange dagen waren. Ze gingen dan ook niet tussen de middag naar huis toe om te lunchen zoals Klaas en de medewerkers in de huidige tijd doen. Met dat laatste heb ik het wel over de rietsnijders die met hun 4 wheel drive in het rietland kunnen komen. In De Weerribben zijn ook rietsnijders die met hun boot naar het rietland moeten. Zij blijven wel in het rietland lunchen.
Het snit waar Klaas mee sneed is nog van mijn vader geweest. Het is met de handgemaakt in Genemuiden. De steel is wel veelvuldig vervangen. Klaas kan het snit ook niet meer zo scherp krijgen zoals ze dat vroeger konden.
Als klein meisje ging ik graag met mijn vader mee naar het rietland. Ik mocht graag buiten zijn en vond het prachtig om hem te helpen. Ook het snijden met een snit heb ik al jong geleerd.
Ook nu kriebelde het weer tijdens de demonstratie. Ik wilde het zelf ook wel even weer proberen. Ik duwde neef Bert, de camera in de hand en ging aan de slag. En Bert heeft een prachtige fotoserie gemaakt. Leuk voor later voor mijn kleinkinderen... 
Ik heb op dit log van mijzelf 1 foto geplaatst, bij Afanja zijn er meer foto's te zien.
Toen we rond 1988 onze eerste spiegelreflex camera kochten heb ik een fotoserie gemaakt van mijn vader in het riet. De serie heb ik in een album geplakt en aan mijn ouders gegeven. Die serie is voor ons nu als kinderen heel kostbaar. Gisteren vertelde ik nog aan Klaas dat ik echt "een vracht" aan rietfoto's heb van Klaas, zijn compagnon en helpers in mijn archief. En dat ik zou willen dat ik er vroeger nog meer van mijn vader had gemaakt.