In de ban van voetbalplaatjes
Vrijdag 06 Februari 2009 om 11:33De actie van Albert Hein, het geven van voetbalplaatjes, blijkt een gouden greep. Zo gek als in Nijmegen gaat het hier bij de nuchtere noordelingen wellicht niet, maar toch.
Onze zoon is verzot op voetballen. Hij kent enorm veel voetbalspelers bij naam, nationaal en internationaal. Hij zou bijna mee kunnen doen met het programma "Ik wed dat ik het kan".
Ook hij ziet ons het liefst alleen maar boodschappen doen bij Albert Hein. Maar daar trekken we ons niets van aan, ik ben gisterochtend gewoon bij Dirk van den Broek geweest.
Enkele collega's van zijn vader sparen voor hem de voetbalplaatjes. Zoals een hond al wachtend bij de deur gaat liggen als hij weet dat zijn baas bijna thuiskomt, zo drentelt onze zoon hier rond, omstreeks het tijdstip dat zijn vader thuiskomt. Zijn eerste vraag is dan: "Pap, heb je nog voetbalplaatjes?"
Zelfs het verzamelalbum kreeg hij cadeau van een collega van zijn vader.
SC Heerenveen de favoriet van onze zoon.
Volgende week hopen we nog een wedstrijd van Jong Heerenveen in het Abe Lenstra stadion bij te wonen. Hij is lid van Junior Heero en van tijd tot tijd mag je dan een dergelijke wedstrijd bijwonen. Natuurlijk gaat hij liever naar "de echte club" van SC Heerenveen. Het allerliefst wil hij een seizoenkaart van deze club. "Mam, zo'n seizoenkaart kost maar de helft als je nog geen 14 jaar bent", zo zei hij. "En hoe denk je dan in Heerenveen te komen, dan moet er dus minstens nog een seizoenkaart voor een volwassene bij. En dan wordt het alsnog duur", zo hielp zijn moeder hem uit de droom.
De plaatjes die hij dubbel heeft.
Er wordt onderling driftig geruild. Ook slim van Albert Hein om in één periode een gedeelte van de plaatjes uit te geven. Want als je alles in een paar weken bij elkaar hebt gespaard dan ga je nadien niet speciaal meer naar die supermarkt.
Tot zover reikt de voetbalplaatjesgekte hier in huis. Deze tijd van het sparen en ruilen is de mooiste periode. Als het boek compleet is zal het wel ergens in een vergeten hoekje verdwijnen. En dan na enige tijd zal mamma het boek veilig stellen en in de doos met zijn werkjes deponeren voor later. Deze dozen verdwijnen op de vliering en als hij en zijn zus later op zichzelf gaan wonen mogen ze de dozen meenemen en eventueel de inhoud zelf weggooien.
Vanochtend hadden we eindelijk weer eens een blauwe lucht en het zonnetje erbij. Ik heb eindelijk de foto's kunnen maken in een compositie zoals ik die wenste, namelijk gele bloemetjes van de toverhazelaar tegen een blauwe lucht. Maar daarover in een volgend logje meer. Terwijl ik bovenstaand logje plaatste trok hier de lucht dicht en verdween de zon achter de bewolking.