Rook in de ribben
Vrijdag 02 Januari 2009 om 12:42Op de ochtend van oudjaarsdag stond ik te fotograferen aan en op het Noorderdiep. Via Google maps is te zien hoe ver ik van de bewoonde wereld verwijderd was. Het was wel schitterend om daar in alle vroegte de rijp, het ijs en de zonsopkomst te fotograferen.
Vanaf het Noorderdiep reed ik naar De Weerribben, naar het rietland van mijn zwager. Met al die rijp op het riet leek het me erg sfeervol foto's te maken van de rietsnijders aldaar. De rookpluimen wezen mij al van verre de weg. Ik moest gelijk denken aan het boek van Marjan Berk, Rook in de ribben.
De rietsnijders zelf zijn niet zo enthousiast over de rijp op het riet. Ze kunnen dan namelijk geen riet snijden. Het riet blijft te nat in de bijeengebonden bossen en ook zelf worden ze nat door de rijp.
Ze kunnen echter wel het gesneden riet van de vorige dag ontdoen van afval, in de rietwereld ruigte genoemd. En in het Overiessels heet het ruugte.
Met metalen pennen die op een band heel snel ronddraaien wordt de ruigte tussen het riet weggekamd.
Vlakbij de kammachine wordt de ruigte meteen verbrand. Hier onze neef aan het werk. Een harde werker die in de voetsporen van zijn vader treedt.
En tevens één van de grootste fans en trouwe bezoeker van mijn weblog.
Op die vroege ochtend scheen er nog een heerlijk zonnetje. Een half uur later trok het helemaal dicht door de mist.
En ik kon van tijd tot tijd mijn koude vingers heerlijk warmen bij het vuur.
De stellage waar het schoongekamde riet op wordt gelegd, is door mijn zwager zelf gemaakt. Eerder legden ze het riet op de grond op een touw. Als er voldoende riet lag werd de bos met het touw stevig aan elkaar gebonden. Dit was altijd zwaar trekken aan het touw. Met deze nieuwe constructie werken ze beter op hoogte. Tevens heeft hij er een hefboomconstructie aangemaakt met een sjorband. Door er een voet op te zetten en daarbij het lichaamsgewicht te gebruiken wordt de bos aangesjord en dan is het alleen nog een kwestie van het touw vastknopen. De mannen zijn behalve sterk, ook nog eens slim, creatief en erg handig.
Onze sterke neef brengt de bossen naar een zwil. Een zwil is een opgestapelde hoop van bossen riet.
Voor het broedseizoen worden al die dikke bossen riet vanuit het rietland vervoerd naar de schuur bij het huis. In de schuur worden in het voorjaar de dikke bossen opgebonden tot kleine bosjes met een omtrek van 46 cm. Dit zijn dan de handzame bosjes waarmee men rieten daken legt.