Grote roodoogjuffer, vrouwtje
Maandag 01 Juni 2015 om 07:04Van de grote ogen van dit kleine mannetje ga ik naar de grote ogen van de roodoogjuffer. Op de ochtend dat ik al om 7 uur rondliep door De Weerribben ontmoette ik even na 8 uur mijn zus. We hadden deze onmoeting niet gepland maar het is niet zo verwonderlijk dat ik haar daar zou treffen. Ik wandelde tenslotte in "haar achtertuin" en zij maakt de meeste ochtenden een wandeling in of nabij het Woldlakebos. Zie kaartje Google maps
De naam Woldlakebos is enigszins misleidend, het gebied bestaat maar voor een klein gedeelte uit bos en voor een groot gedeelte uit open vlakten op laagveen. Er lopen een aantal brede sloten door dit gebied en rond die sloten is het een el dorado voor vlinders, libellen en juffers. Mijn zus kent daar ook precies de plekjes waar je moet zijn als je libellen en juffers wilt fotograferen. Libellen zien betekent nog niet dat je ze ook eenvoudig kunt vastleggen, niet iedereen is bereid om te poseren.
We stuitten op een juffer die verscholen was in het hoge gras, het bleek om een vrouwtje roodoogjuffer te gaan.
Dat het om een grote roodoogjuffer gaat en niet om de kleine, is lastig vast te stellen. Ze lijken sprekend op elkaar, alleen de eerste genoemde is iets groter dan de andere.
De roodoogjuffer en ik scharrelden een tijdje om elkaar heen.
Onderwijl liep ik te morren dat ik mijn macro-objectief thuis had laten liggen. Ik had namelijk die ochtend gekozen voor een telezoom op mijn body. Ik kan nu eenmaal niet alles meesjouwen, want dan houd ik geen nek en schouders meer over.
Deze macro's maakte ik met mijn handzame Sony. Ik heb respect voor de mensen die foto's van vliegende beestjes maken met een dergelijke camera. Ik vind het geen sinecure, maar ik ben dan ook een echte "zoekerfotograaf".
Ook hier leert weer dat een voortdurende tekencontrole gewenst is. Na een uurtje daar rondstruinen met de (aangelijnde) Kelev ontdekten we dat hij minimaal 5 teken bij zich droeg.