Het leed van de kleine pimpelmees
Donderdag 28 Mei 2015 om 22:45Al meerdere jaren nestelen in ons nestkastje pimpelmezen. Vorig jaar maakte ik een fotoserie en een kort filmpje van het voeren van de jongen. Zoals hier is te zien.
Op tweede pinksterdag vlogen de jongen uit. Althans bijna alle jongen, er bleef één jong achter in het nestkastje. Uiteraard moet er altijd één de laatste zijn, maar dit kleine ding draalde wel heel lang voordat hij de sprong in het diepe waagde.
De pimpelmees kwam naar voren, ging weer naar binnen en kwam weer naar voren en zo ging het lange tijd door. Vanachter het raam van de huiskamer konden we dit goed observeren. De ouders en de andere jongen waren al lang gevlogen...
Op het filmpje is goed te zien hoe het kleine ding maar bleef aarzelen en roepen om zijn ouders.
Eindelijk ging het dan toch gebeuren, de grote sprong de wijde wereld in.
Door het bewolkte weer en de schaduw van de boom was mijn sluitertijd te lang en daardoor kwam de sprong van de pimpelmees niet scherp op de foto.
Het kleintje kwam eerst op een tak terecht. Bij de tweede vliegpoging belandde de pimpelmees op de coniferenhaag eronder.
Hoe goed hij ook zijn best deed, het vliegen lukte niet. Door met de vleugels te fladderen klom de pimpelmees, net als een boomklever, langs de stam naar boven.
Onze kinderen waren ook thuis en het hele gezin leefde mee met dit kleine ding. We waren ons al aan het beraden over een oplossing. Zouden we het vogeltje moeten pakken en in een kooi moeten doen? Een pimpelmees die niet kan vliegen is immers ten dode opgeschreven. Het valt echter niet mee om een veeleisend jong te voorzien van insecten door gezinsleden die de hele dag van huis zijn.
Plotseling kwam daar de ouder aangevlogen, het kleine ding was zichtbaar blij en wij niet minder.
Gelukkig was de ouder dit kleine ding niet vergeten.
De ouder vloog steeds weg om voer te zoeken. Het vinden van insecten was lastig met het donkere weer. In de situatie van de kleine pimpelmees veranderde niets, het vliegen lukte nog niet en hij viel steeds naar beneden op de coniferenhaag.
Om te voorkomen dat hij in de coniferenhaag zou verdwijnen verplaatsten we de pimpelmees naar het lege potje aan dezelfde boom. De ouder kon het kleine ding moeiteloos vinden en kwam trouw terug om te voeren.
De kleine pimpelmees volgde zijn instinct en wist dat hij moest gaan vliegen en dat hij zich bij de rest moest gaan voegen. Hij sprong uit het potje en belandde wederom op de coniferenhaag. Toen we na onze maaltijd weer een kijkje namen was het jong verdwenen. Hij was vermoedelijk toch naar beneden gezakt. De ouder kwam terug met voedsel maar kon het kleine ding niet vinden. Met een brok in de keel keken we toe hoe de ouder overal zocht. Mijn eega heeft nog gezocht in de coniferenhaag maar ook hij kon het jong ook niet vinden.
En zo gaat het in de natuur. Struggle for life...
