Een nieuw jaar

Allen een fijne en vooral veilige jaarwisseling gewenst...

en veel heil en zegen in het nieuwe jaar!

Caddy in het rietland

Vandaag het vervolg op dit log. De mannen in het riet kregen bezoek van twee dames. Eén van de dames voerde een werkoverleg met de oudste...

...en de andere dame voerde intussen een inspectieronde uit.

Echt alles werd gecontroleerd of het wel voldeed aan de veiligheidsvoorschriften.

Deze jongedame, Caddy, wilde de verrichtingen van de jongens wel van dichtbij inspecteren, maar ze durfde niet naar ze toe te gaan.

Ze rende daarom maar weer terug naar haar bazin.

Ze kreeg het spoor in haar neus van vreemde viervoetige snuiters die zomaar in haar rietland waren geweest.

Waar ze ook keek, ze kon ze niet ontdekken.

Zij at heel onschuldig een grassprietje, toch ziet het er indrukwekkend wolfachtig uit.

Na een tijdje kwamen de jongens naar haar toe, het was tijd om te schaften en te dollen.

Ook Caddy geniet van de zachte winter, ze is dol op zwemmen.

Ik heb vroeger alle boeken van Snuf de hond. Het leek me geweldig om zo'n hond als Snuf te hebben.

Ik heb dan ook volop genoten van de verrichtingen van Caddy in het rietland.

Nog een laatste portret van Caddy.

Kerstfeest

Allen fijne kerstdagen gewenst. Een ieder die ziek is, eenzaam is, verdriet heeft of het moeilijk heeft wens ik veel sterkte!

Rietsnijders onder de rook van Kalenberg

Op 17 juni 2013 werd Kalenberg opgeschrikt door een tragisch ongeval met als gevolg het overlijden van Klaas van het Doevehuis. Klaas overleed in zijn geliefde rietland. Je kunt hier klikken voor mijn log daarover in juni 2013.

Maandag j.l. was ik voor het eerst op bezoek in dat bewuste rietland onder de rook van Kalenberg.

Gelukkig kon het Doevehuis blijven bestaan onder de bezielende leiding van zijn vrouw en deskundig personeel. Ook het riet van Klaas wordt nu gemaaid door de volgende generatie en wel door de jongste zoon. Klaas van het Doevehuis was een collega rietteler en vriend van mijn zwager Klaas. Zwager Klaas helpt de familie bij de rietteelt en zo kon het gebeuren dat ik met de camera een kijkje ging nemen bij mijn zwager en de jongens.

Het weer werkte die dag voor de fotograaf goed mee.

Door de overvloedige regen staat er ook in het rietland veel water.

Nadat ik een praatje had gemaakt met mijn zwager volgde ik het spoor naar de jongens.

Het water geeft het landschap een idyllische aanblik, maar het is voor de mannen lastig om de randen te maaien. Een ijsvloertje zou voor hen dan ook meer dan welkom zijn. Het maaien over ijs gaat vele malen sneller dan dit geploeter door het veenmos.

Het is voor de harde werkers in het riet met temperaturen rond de 12 graden sowieso veel te warm.

Ondanks de machinale ondersteuning komt er nog steeds veel en zwaar handwerk aan te pas.

De bijeen gebonden bosjes worden uit de kragge gehaald...

...en rechtop tegen de schoof gezet. Op deze manier kunnen ze enigzins drogen totdat de bosjes worden ontdaan van afval (ruigte).

Hieronder heb ik een filmpje geplaatst wat het verhaal ondersteunt.

En dan is er koffie en...de telefoon.

De mannen in het riet kregen bezoek van een vrouwelijke "inspecteur". Zij snuffelde uitgebreid rond in het rietland, maar daarover meer in een volgend log.

Drie en een halve tand

Anderhalve tand?

Nee hoor, kijk maar...

Drie en een halve tand.

Kinderzegendienst

In onze kerk zijn er ouders die kiezen voor de kinderdoop en er zijn ouders die kiezen voor een geloofsdoop, ook wel volwassendoop genoemd. De laatste genoemde groep willen hun kleine kinderen laten zegenen. Deze kinderzegening was in onze kerk tot voor kort niet gebruikelijk. Men heeft een lange zorgvuldige procedure gevolgd en nu hebben we naast de kinderdoop ook de kinderzegening. Zondag j.l. was het dan zover, vijf kinderen werden gezegend.

In de regel worden de kinderen binnen twee maanden na hun geboorte gedoopt. De baby's liggen in de armen van de vader of moeder en ondergaan het gespetter met water gelaten. Slechts een enkeling laat een huiltje horen. Omdat bovenstaande procedure tijd heeft gekost, waren de vijf kinderen die zondag werden gezegend al wat ouder en werd het voor de predikant een ander verhaal en was deze nieuwe vorm even wennen...

Klaas werd als eerste gezegend. Hij keek enigszins verbaasd naar die vreemde meneer die zomaar een hand op zijn hoofd legde.

Terwijl de dominee een vergissing maakte en gedeeltelijk een verkeerde naam noemde probeerde Klaas zich aan de hand te ontworstelen.

Dan zit er niets anders op dan de vreemde hand maar vast te pakken.

"Hey, wat glimt daar zo mooi?"

Dit was wel een leuk gebaar voor mij om te zien. Klaas zijn overgrootvader (mijn vader) waar hij o.a. naar vernoemd is maakte dit gebaar als hij een grappige opmerking had gemaakt.

"Dat boek lijkt me ook wel interessant".

Ik heb tijdens de zegening van Klaas door dit tafereel niet alle woorden meegekregen, daarom heb ik ze hieronder geplaatst. Zodat ik ze in alle rust nog een keer kan nalezen. Daarnaast hebben we ook nog de foto's en de film om erop terug te kijken.

Ik zegen jou in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest.
Dat de Vader die jou tot leven riep met vriendelijke ogen op jou moge neerzien.
Dat hij je moge beschermen en leiden op de wegen van Zijn nieuwe verbond.
Dat onze Heer Jezus Christus jou moge aanraken en zegenen en dat je genade en vrede moge vinden in Zijn kruis en opstanding.
Dat je Hem zult willen liefhebben en volgen.
Dat de Heilige Geest je steeds weer moge vervullen, zodat je in Christus een zoon van de Allerhoogste zult zijn, nu en tot in eeuwigheid.
Amen.

We zongen in de dienst dit mooie lied. Het was een prachtige en met recht een Gezegende dienst.

Vogels voeren tijdens zachte dagen

Deze dagen hebben we te maken met extreem hoge temperaturen. De temperatuur schommelt tussen de 11 en 15 graden tegen een normale temperatuur van 3,7 graden in deze tijd van het jaar. De vogels gedragen zich alsof het lente is. Van tijd tot tijd vliegen hier zelfs nog muggen rond wat dat betreft kunnen de vogels hun kostje nog wel bij elkaar scharrelen. Toch hebben we wel op alle plaatsen vogelvoer opgehangen. Het nieuwe vogelvoederhuisje kreeg een plaatsje in de voortuin. De koolmezen en pimpelmezen kunnen vanuit de laurier zo aanschuiven aan de rijkgevulde dis.

Vorig jaar kreeg ik op Sinterklaas een pindakaaspothouder. Op de zolder van de garage had ik nog kinderschepjes staan, daarvan heb ik er één in de grond gestoken en het potje daaraan gehangen. Ook bij dit potje is het een drukte van belang.

Je moet natuurlijk wel even op je beurt wachten.

Aan de noordkant van het huis hangt een roestige kaarsenhouder. Ooit gekocht bij de kringloopwinkel. Ook daar vindt het voer gretig aftrek.

Vanwege het zachte weer heb ik nog geen zaad en brood gestrooid op het voederplankje. Dat kan nog wel als het echt koud wordt en als er sneeuw ligt. De pindakaaspothouder eronder is wel gevuld. Nou ja, voor zolang het duurt dan.

Want met deze grote jongens dan verdwijnt het voer als sneeuw voor de zon.

Op zondagochtend hadden we al weer zo'n prachtige zonsopkomst. "Half aangekleed" greep ik de cameratas, sprong in de auto en zocht buiten het dorp een plaatsje om te fotograferen. Dergelijke luchten zijn heel kort te zien, toen ik de auto na de flitsende fotosessie op de oprit parkeerde was de rode lucht al verdwenen.

Het was een prachtig begin van een dag met een bijzondere kerkdienst, maar daarover later meer.

Zussengedicht

Op sinterklaasavond kregen mijn jongste zus en ik allebei een cadeau met daarbij een prachtig gedicht. Dit gedicht was gemaakt door onze oudste zus. Het cadeau was een schattig vogelvoederhuisje. In dat huisje zat een USB stick met daarop filmpjes die onze zus heeft gemaakt van onze moeder. Mijn jongste zus en ik waren allebei ontroerd door dit gebaar en gedicht...

zussen: ‘vrouwelijke familieleden’
hebben een gezamenlijk verleden
opgevoed in hetzelfde gezin
als basis een liefdevol begin

samen optrekken; een ruzie op z'n tijd
met weinig woorden zeggen dat het je spijt
weten wat de ander bedoelt
of hoe zij zich voelt
soms elkaar concurrent, maar ook vriendinnen
vragen wat ze van je nieuwe vriendje vinden
een plek veroveren, door ouders willen worden erkend
volgens anderen soms verwend

moeilijke tijden met veel verdriet
daaraan ontkwam men niet
kregen kracht om verder te gaan
er diende zich een nieuwe geboorte aan
diepe blijdschap en grote zegen
‘niet wij, maar God bepaalt onze wegen’
antwoordde het ouderpaar over het waarom
Hij maakt rechte slagen met een stok zo krom

een prachtige job als wachter van de brug
wie kijkt er niet met heimwee op terug
de zussen vlogen uit, maar hun thuis was wetering oost
wat kwamen ze daar graag met mannen en kroost

‘je ruikt net als mijn moeder’ zei het kleine nichtje van vier
toen ze eens logeerde bij tante voor haar plezier
'duh…je lijkt mijn moeder wel’ riep neef-lief verbolgen
als hij werd gewezen op zijn daden en gevolgen

‘wat zie ik veel in mijzelf terug in mijn zussen’ schreef de promovendus
haar promotie duurde 9 jaar; een hele klus
hoge cijfers komen voorbij in haar tjongerschans
een opleiding als praktijkopleider, een geweldige kans

maar zonder een gezond portie relativeringsvemogen in combinatie,
met doorzettingsvermogen, geërfd van het vorige geslacht
heeft het hen zover gebracht
dank lieve ouders dat jullie hebben begeleid
naar volwassenheid: met liefde, warmte, aandacht, geborgenheid, humor en wijsheid

Een nieuwe camera op sinterklaasavond

Traditiegetrouw vieren we Sinterklaas met mijn familie. Het is alweer vijf jaar geleden (klik hier) dat we met z'n allen een weekend weg gingen om het Sinterklaas op die manier te vieren. Joris was toen nog klein en kon nog niet lezen. Maar dat was voor hem geen probleem, hij verzon zijn eigen gedicht.

Inmiddels kan Joris lezen als de beste. Dit jaar had hij een belangrijke taak, hij mocht de cadeautjes uitkiezen en ronddelen. Daarbij moest hij zorgen dat iedereen evenredig aan de beurt kwam en dat eerste de cadeautjes met het gedicht voorbij kwamen. En tussendoor was er tijd om te dollen met zijn grote neef.

Rhena had, bij al die drukte, een goed plekje gevonden en wel naast de stoel van zijn baas en dichtbij de houtkachel.

Joris gelooft niet meer in Sinterklaas, het is nu wachten op de volgende generatie, die de sinterklaasstijd als een spannende tijd zal ervaren.

Ik kreeg zowaar op Sinterklaas een nieuwe camera met daarbij het volgende gedicht.

Fotograferen = "Schrijven met licht", volgens het woordenboek.
Sint volgt jou ook regelmatig op zijn notebook.
Had al gehoord dat jij een webstie beheert,
en begreep dat je daarvoor niet hebt geleerd.
Sint had vernomen ...
dat dit met hulp van anderen tot stand is gekomen.
Je komt er allerlei onderwerpen tegen: van vlinders tot schaatsen
en als je wilt kun je zelfs een reactie plaatsen.
Sommige volgers gebruiken een andere naam,
Boomkruiper, Afanja of Marjolein van de fotokraam.
Naast het bekende sinterklaasboek
heeft Sint z'n eigen site en is hij ook actief op Facebook.
De laatste jaren is de lol er een beetje af, "Ik ben wel wat gewend,
maar wat wordt mijn trouwe knecht zwart gemaakt, die arme vent.
Eigenlijk ben ik dit ge-ouwe-oer heel erg zat,
het brengt onrust in de tent; 't is me wat!
Ik probeer het negatieve nieuws te vermijden
en blijf traditioneel met mijn schimmel en gevolg over de daken rijden."
Jetske, blijf ook je volgers verrassen en boeien met je prachtige foto's en verhalen
dat werkt positief en laat de mensen stralen!

Het was weer een supergezellig feest en een warm samenzijn. Totdat de familie zich nog verder uitbreidt en zolang iedereen nog in een huiskamer past hopen we in deze setting door te gaan.

Avondgeel en morgenrood

Gisteren aan het eind van de middag ging ik nog even een frisse neus halen. Ik was op tijd terug van het werk en het weer was prima. Ik hoopte een mooie zonsondergang te kunnen fotograferen.

Daarvoor ging ik naar een vogelkijkwand. Nabij deze vogelkijkwand woont een ijsvogeltje. Het leek me mooi meegenomen om deze nog een keer vast te leggen. Het is mijn zus op deze plaats al meerdere keren gelukt.

Ik speurde door de gaten van de wand de omgeving af. Het ijsvogeltje heb ik niet gezien en de zon zakte in een wolkenband.

Doordat de wind pal op mijn gezicht stond heb ik in ieder geval wel een frisse neus gekregen.

Vanochtend was ik al op tijd uit de veren. Mijn eega wees mij op de rode lucht in het oosten. Ik greep mijn cameratas, sprong in de auto en spoedde mij het dorp uit, op zoek naar een geschikt plekje om deze lucht vast te leggen. Buiten het dorp werd mijn snelheid getemperd door een lesauto. De lesauto hield zich keurig aan de snelheid. Er zat niets anders op dan achter deze auto te blijven hangen. En raad eens wie er achter het stuur zat van deze lesauto ...

Deze rode lucht was maar kort te zien. De foto's waren met vreemde kleuren uit de camera gekomen, er lag een paarse zweem overheen. Doordat ik in RAW fotografeer kon ik, door de bewerking in Lightroom, de oorsponkelijke kleur terugkrijgen. Bij onderstaande foto was mijn sluitertijd niet berekend op de snelheid van de trein.

Poppenkast

Toen wij in september op vakantie waren in Bad Bentheim hebben we ook een bezoek gebracht aan Erlebnispark Emsflower. Emsflower herbergt o.a. een prachtige tropische tuin met meer dan 1000 vlinders. Zie ook hier.

Volgens andere gasten uit ons hotel (kenners van vlindertuinen) overtreft deze vlindertuin alle vlindertuinen van Nederland.

De vlindertuin zag er prima verzorgd uit. Ook de fruitschaaltjes met de zilverkleurige handvatten zagen er mooi uit.

Gelukkig had ik mijn macro-objectief meegenomen. Met een hoge ISO waarde en grote diafragma-opening lukte het om foto's te maken zonder te flitsen.

Ik moest wel even geduld hebben totdat de condens van de camera en objectief was verdwenen, maar toen beiden waren geacclimatiseerd kon ik mij heerlijk uitleven.

Een bijzonder onderdeel in de vlindertuin was de poppenkast. De poppen worden geïmporteerd uit exotische landen zoals Costa Rica en Maleisië.

Naast de tropische tuin en vindertuin was er nog zoveel meer te beleven. Het is zeker een aanrader en voor ons voor herhaling vatbaar.