Riet binden

Vandaag op deze prachtige zomerdag maakten mijn fotomaatje en ik een fotokuier in Dwarsgracht.

We kwamen langs een kennis die aan het riet binden was.
Eerder liet ik op dit log al eens een serie zien van het riet maaien en van het riet dekken. Tussen deze beide fasen zit dus het riet binden. Het riet wordt in dikke bossen uit het rietland afgevoerd naar een schuur. In een schuur wordt van de dikke bossen, kleinere handzamere bosjes gemaakt, zodat deze makkelijker te verwerken zijn op het dak.

De rietbinder weet uit ervaring hoe de omtrek van een bosje riet moet zijn. In de Wieden is de omtrek 55 cm, dit in tegenstelling tot het Kalenberger riet, daar is de omtrek van een bosje riet 46 cm.
Met behulp van een stootplank maakt hij er een nette bos van.

Vervolgens wordt er een band omheen gelegd. De bindmachine trekt deze band strak om de bos.

De bosjes riet worden verzameld in een zelfgemaakte bak.

Als er in die bak 100 bosjes riet liggen worden er banden omheen gespannen.

De ijzeren steunen worden verwijderd.

De bak loopt rond aan de onderkant en is zo gemakkelijk te kantelen. De grote rol wordt uit de bak geheveld.

En dan moet hij wel snel weg zijn zodat hij niet beklemd raakt tussen de beide rollen.

Jan S. dank voor de demonstratie.

De Fransen aan het Meer van Genève

Vanaf de camping moest je een weg oversteken en dan kwam je via een park bij het Meer van Genève. Van het park maakte ook de plaatselijke bevolking gebruik. Het was er altijd erg gezellig.

Ze speelden een partijtje petanque op het pad. Oma had de slapende kleine op schoot.

Met z'n allen picknicken.

Zeskamp...of driekamp.

Barbecuen.

Aan de studie...met de handen in het haar.

Tijd voor een fruithapje.

's Avonds nog een paar baantjes trekken.

Lekker afkoelen na een lange warme dag.

Op de camping

Frankrijk is bekend om de lavendel. Bij de ingang van de camping stond een grote border lavendel te geuren. Jammer dat ik jullie de geur hier niet kan laten ruiken.
Op die lavendel waren heel veel hommels aan het fourageren.

Dit blauwtje had ik in Frankrijk al "waterblauwtje" genoemd. Deze vlinder dartelde namelijk rond onze waterkraan achter de caravan.
Ik denk dat het boomblauwtje is, gezien de omschrijving van alle blauwtjes op deze vlindersite.

Petanque was ook op onze camping dé sport. Er werd wat afgespeeld. Deze groep vond het wel leuk dat ik foto's kwam maken. Ik vroeg me af waarom ze op het pad speelden en niet op de prachtig geprepareerde baan die achter hun lag. Ondanks dat het moeilijk communiceren was tussen Franssprekende mannen en een Engelssprekende toerist kwam ik er toch achter dat de échte baan te glad was en dat het op het pad moeilijker was. En dat ze vanwege de moeilijkheidsgraad liever op het pad speelden.

Onderstaande foto maakte ik speciaal voor een bijzondere vrouw, een vriendin.
Deze auto stond op onze camping.

Ik had in het verleden al eens geschreven dat mijn eega fantastisch kan koken. Hij heeft die eigenschap schijnbaar doorgegeven aan onze zoon. Hij heeft veel belangstelling voor het koken en helpt zijn vader graag.

Het mooiste vind hij, als hij zelf een menu mag samenstellen. Zo ook in de vakantie bedacht hij het menu en samen met zijn vader ging hij naar de supermarkt om de inkopen te doen.
En zo hadden wij 's avonds een heerlijke maaltijd.

Het lijkt hem wel wat om later zelf een hotel of restaurant te hebben. In de vakantie maakte hij alvast notities van de verschillende gerechten die hij wil gaan serveren.

Iedere avond een partijtje tennissen, deze keer onder een prachtig rood kleurende lucht.

Thonon-les-Bains

Een uitstapje naar de haven van Thonon-les-Bains.
Foto's gemaakt met de Canon PowerShot A620 van onze zoon.

Toch echt een Fransman.

De toerist...

Naar het Meer van Genève

Na een halve week reisden we vanuit Zuid België richting het Meer van Genève.
Aan het eind van een lange dag reizen door een prachtig stuk Frankrijk zagen we eindelijk in de verte het meer aan de horizon opdoemen.

Maar toen was het nog een heel eind naar het zuiden van het meer, naar onze camping in Thonon-les-Bains. De toppen van de bergen lagen in de wolken. Deze foto is genomen vanuit de rijdende auto.

We kwamen langs akkers vol met zonnebloemen. Omdat je niet zomaar overal kunt stoppen en zeker niet met een caravan, is ook deze foto gemaakt vanuit de rijdende auto.

's Avonds om acht uur kwamen we op de camping aan. We hadden net een mooie plaats uitgezocht en onze caravan geplaatst toen er een hevige regen- en onweersbui losbrak. Het was niet verantwoord om met dit weer de voortent op te zetten, dus werden we gedwongen even te rusten na deze lange vermoeiende dag.

Het was vanaf onze caravan een kwartier lopen naar het Meer van Genève. De volgende dag bij prachtig zomerweer maakten we kennis met dit hele grote meer. En niet alleen overdag was het erg mooi aan het meer, ook 's avonds was het schitterend om te mijmeren aan de waterkant...

Een zonnige zondag met vlinders

Onze vakantie werd vandaag mooi afgesloten door een prachtige zonnige zondag. De dag werd o.a. gekenmerkt door weerzien met naaste familie.

Vanmiddag verbleven we in onze tuin en rondom ons waren er vele vlinders die samen met ons genoten in de zon. Een dankbare plaats voor de vlinders was uiteraard de vlinderstruik.
Ik heb vandaag de volgende vlinders in eigen tuin mogen fotograferen: bruin zandoogje, distelvlinder, dagpauwoog, landkaartje, witje, dikkopje en een atalanta (voor zover ik het goed heb gedetermineerd?).

Maar de mooiste "vlinder" die vandaag om ons heen dartelde was Joris. Vanmiddag mochten we onverwachts op hem en zijn grote broer passen. Het was een feest.

In het hoge gras

Het is leuk om op vakantie te gaan, maar het is ook leuk om weer thuis te zijn. De komende dagen zal ik jullie weblogs weer met veel plezier bezoeken en bewonderen.

De komende tijd zal ik in gedeeltes wat laten zien van onze vakantie. Zo kan ik zelf nog een keer nagenieten.

Onze vakantie begon in Wallonië. In de meivakantie besloten we om de caravan op de camping te laten staan. We hadden het plan opgevat om in de zomer de vakantie door te gaan brengen in Frankrijk. Door de caravan in Zuid België te laten staan scheelde ons dat een heel stuk rijden zonder caravan. Wat nog eens mooi was meegenomen was dat de caravan daar gratis mocht blijven staan. Met dank aan de Nederlandse eigenaars, Peter en Jitske.
Aangekomen op de camping troffen we de caravan in goede orde aan. We waren de enige gasten op dat hele grote veld. Het gras was daar dan ook niet gemaaid. Na een dag heb ik de fulltime grasmaaier in mijn beste Frans gevraagd of hij toch een klein stukje rondom onze caravan wilde maaien. "It's nature", zo riep hij in zijn beste Engels terug, terwijl hij overigens wel voldeed aan mijn vriendelijk verzoek. En hij had gelijk, want in dat hoge gras met bloemetjes was er volop leven.

Het dartelde werkelijk van de vlinders om ons heen, dat wil nog niet zeggen dat ze wilden blijven zitten voor mijn camera. Het was in ieder geval voor mij een mooie uitdaging.
Ik heb de vlinders nog niet allemaal kunnen determineren. Onder de lezers zijn er vast wel bij die me wel willen helpen daarbij.

Het is alweer een aantal jaren geleden dat ik in onze tuin een dagpauwoog mocht fotograferen. Ik was dan ook heel blij dat deze dagpauwoog even in het zonnetje op een molshoop ging uitrusten naast de tent van de kinderen. Dichtbij mocht ik niet komen, toen was de vlinder weer gevlogen. Ik wist toen nog niet dat ik aan het eind van de vakantie in Luxemburg volop in de herkansing mocht....

Enige tijd geleden maakte ik er een serie over. Ook hier waren de bladluizen aanwezig.

We waren goed bedacht op minder leuke gasten die ook rondslopen in het hoge gras. En inderdaad ik heb er één moeten verwijderen bij onze zoon en bij mijzelf. Toen op een gegeven moment mijn eega een ongenode gast via zijn been naar boven zag kruipen. Ik mocht er snel een paar foto's van maken. Nadien heb ik de teek snel in een stuk stevig tape gewikkeld zodat in ieder geval deze gast geen schijn van kans meer kreeg.

Deze vlinder heeft onze kampeerstoel een tijdlang "afgegraasd". Er zaten vast mineralen op. Gezien het mooie en warme weer was het heel goed mogelijk dat er transpiratiemineralen op de stoel aanwezig waren.

Waterlelie

Het was een aantal weken rustig in onze vijver wat betreft de waterlelies. Nu bloeit er weer een roze waterlelie met een extra grote bloem.

Door de beplanting in en rond de vijver wordt de foto wat rommelig, maar ik doe deze er toch bij voor het totaalbeeld.

Bladluis

Enkele dagen geleden plaatste ik hier foto's van de valeriaan met een heleboel kleine beestjes.
Ik had zelf het idee dat er struiksprinkhaantjes tussen zaten. Echter na een verdere inspectieronde door de tuin en met behulp van internet kan ik toch verheugd meedelen dat Hanny het "gewoon" goed geraden had. Het zijn allemaal bladluizen.
Er zijn verschillende soorten (kleuren) bladluizen, o.a. rode, groene en zwarte. De jonggeborene ondergaan verscheidene gedaanteverwisselingen. In het eerste stadium (als neanide) vinden 2 à 3 verwisselingen plaats. Hierna komen ze in het nymfestadium met nog eens 3 tot 7 verwisselingen. Dus zie je door de macrolens ook nog eens bladluizen in verschillende stadia .

Als er ergens bladluizen in onze tuin te vinden zouden zijn, dan moest dat wel zijn bij onze rozen. Gisteren ging ik op onderzoek uit. En inderdaad de Rosa Schneewittchen in onze rozenperk zat onder de witte friemeltjes. Het bekende verschijnsel dat er bladluis aanwezig was.
Ik maakte eerst als inleiding voor dit log een foto van een bloem van de roos, zonder bladluis overigens.

Terwijl ik mijn macrolens richtte op de bloem vloog er wonderwel zomaar een zweefvlieg mijn beeld binnen, dat was nog eens een cadeautje.

Daarna richtte ik mijn camera op een tak met witte friemeltjes. En wat schetste mijn verbazing op die tak zaten, behalve de witte friemeltjes, net zulke beestjes (groen en rood) als op de valeriaan. Met het blote oog had ik die kleuren op deze rozentak niet ontdekt. Door de lens zag ik dat er wat gestoeid werd door twee groene beestjes en het beestje met de vleugels. Toen ik de foto's had overgezet op de computer ben ik eerst maar eens op internet gaan zoeken om te ontdekken hoe het nu eigenlijk zit met de bladluis.

Bladluizen zijn opvallend, omdat ze aan de achterzijde van het lichaam twee buisjes hebben, siphonen genaamd, die er uitzien als kleine hoorntjes. Vaak kun je aan de lengte van die horentjes zien met welke soort je te maken hebt. Uit de horentjes komt een vaak zoetige substantie waar mieren gek op zijn. Door op het achterlijf van een bladluis te 'kloppen' maakt het dier nog meer van die zoetige vloeistof, zodat mieren vaak constant bezig zijn de bladluizen te bekloppen. We zeggen dan dat de mieren de bladluizen "melken"'. Op hun beurt beschermen de mieren de bladluizen tegen allerlei vijanden. De "stoeiende" beestjes waar ik hierboven over schreef bleek dus het melken te zijn door een mier. Dat een mier er ook zo uit kan zien met vleugels dat las ik op deze mooie site.

Op deze site van school t.v. staat duidelijk omschreven hoe het zit met de voortplanting van de bladluis. Daarbij is ook een mooi filmpje te zien, genaamd "Een zomer zonder mannen".
Op onderstaande foto zie je dat de witte friemeltjes de jasjes zijn die achterblijven na de verwisseling. Door de lens zag ik het groene beestje rechtsonder zwaaien met zijn witte jasje.

En weet je wat ik nu zo gek vind, dat er in de rozentuin geen lieveheersbeestje is te bekennen. Je zou toch zeggen dat dit een restaurant is met twee Michelin sterren.

En wie durft er nog in onze tuin te komen? Het lééft er van de beestjes.

Groeit als kool

Op zaterdag 13 juni zag onze kleine spruit er zo uit.

Ze groeit als kool. Ze mag regelmatig een tijdje buiten in de voor haar geïmproviseerde ren.

Waar "Zij" staat mag je ook "Hij" lezen. Het seksen moet nog plaatsvinden.