Maïs hakselen
Zondag 03 Oktober 2010 om 17:35Een week geleden reed ik in het donker op een regenachtige avond naar huis. Plotseling doemde er een bordje op met daarop het woord "Modder". Dat bordje was geen luxe, de weg was helemaal zwart van de modder. Het op tijd terugnemen van het gas voorkwam dat ik weggleed op deze nieuwe glijbaan. De volgende ochtend zag ik pas goed wat er was gebeurd. Ze hadden op een perceel maïs gehakseld. Ze moesten het echter vroegtijdig opgeven, ze konden niet verder vanwege de enorme diepe sporen die er ontstonden. Na een aantal dagen hebben ze er wat zand ingekruid. Ik denk dat ze hopen dat het land nog wat opdroogt, zodat ook de rest kan worden gehakseld.
De volgers van mijn weblog van het eerste uur weten inmiddels dat ik jaarlijks het hakselen van het maïs achter ons huis met veel vreugde fotografeer.
Op 23 september 2008 maakte ik deze serie en op 3 oktober 2009 deze serie.
Met grote vreugd omdat ik het werk van de hakselaar een mooi gezicht vind, het fotograferen van dergelijke activiteiten mijn grote hobby is, maar vooral omdat we na het hakselen weer vrij uitzicht hebben vanuit onze tuin.
Zaterdag was het dan zover. Ik hoorde plotseling vanuit ons huis het aangename "gejank" van de hakselaar.
De machinist van de hakselaar had even pauze, hij moest wachten op de volgende kiepkar. De kinderen vermaakten zich rondom de hakselaar met het zoeken van kolven. Om de beurt mocht er een kind met Klaas mee op de hakselaar.
Als de hakselaar weer begon te rijden werden alle andere kinderen weer buiten het hek gestuurd.
Omdat het perceel met maïs aan de rand van een woonwijk ligt is er ieder jaar veel bekijks.
Wel lastig dat die grote mannen nu net voor je gaan staan, zo kun je toch niets zien....
Dit jaar durfde ik voor het eerst te vragen of ik ook meemocht op de hakselaar. Het was een prachtig gezicht om te zien hoe de meterslange maïs verdween via de grote tanden onder de machine door.
Fototechnisch gezien was het lastig fotograferen. De ruimte was klein en door stilstaande beelden krijg je niet echt een indruk. Het zou achteraf beter zijn geweest als ik een video-opname had gemaakt.
Na een paar rondjes stapte ik weer snel uit de cabine, de frisse lucht in. Tenslotte liet ik me nog even op de hurken zakken om het geweld vanuit kikkerperspectief vast te leggen.
Klaas vroeg mij of ik de foto's aan hem wilde opsturen. Ik zei hem dat ik de foto's wel in een Picasa album zou plaatsen en dat hij dan via dit linkje de gehele serie zou kunnen bekijken. Hij zei dat hij mij al meerdere jaren had zien fotograferen maar dat hij nog nooit een foto ervan had gezien. Ik vertelde hem lachend dat de "hele wereld" de foto's van zijn activiteiten al heeft kunnen bekijken behalve hijzelf. Om het beeld compleet te maken stuur ik hem via de mail een linkje van dit logje.