Velduil en formatteren
Zondag 23 Augustus 2009 om 15:00Vrijdagavond gingen mijn moeder, mijn zus en ik naar het Theatercorso in Sint Jansklooster. We reden over de dijk van Blokzijl naar Vollenhove. Mijn zus reed en zo had ik vanaf de achterbank prima zicht op de prachtige luchten. Ik moest natuurlijk van die prachtige wolkenluchten wel enkele foto's maken. De geur van uien die vanuit de Noordoostpolder onze auto binnendrong kan ik jullie helaas hier niet laten ruiken.
Gewapend met stoeltjes en in opperbeste stemming stapten we Sint Jansklooster binnen.
We hebben enorm genoten van de corsowagens die tweemaal aan ons voorbij trokken. Ik had mijn camera op statief en maakte talloze foto's. Voor mij was dit onderwerp (verlichte corsowagens) de eerste keer dat ik zoiets fotografeerde. Ik was wel heel benieuwd naar het resultaat.
Om half elf reden we nog helemaal onder de indruk naar huis. Het was al tegen elven toen ik tenslotte het laatste deel van de reis in mijn eentje over eenzame landweggetjes vervolgde.
Plotseling scheen het grote licht van mijn auto, in een scherpe bocht, op een grote vogel. Deze vogel zat op een paaltje naast de weg. Direct stopte ik de auto en zag in het licht van mijn koplampen dat het een uil was. Ik pakte mijn camera uit mijn tas vanaf de achterbank, legde de camera op het stuur en begon met fotograferen. In de veronderstelling dat de uil wel direct weg zou vliegen, knipte ik zo snel mogelijk door. Ik fotografeerde door de voorruit. De uil zwenkte voortdurend met zijn kop van links naar rechts, maar bleef toch wonderwel zitten. Ik had mijn camera ingesteld op ISO 1600 en de sluitertijd was 1/4 en 1/2. Het stuur gebruikte ik min of meer als statief. Ik durfde niet uit te stappen, bang om de uil te verjagen. Na enkele minuten vloog de uil weg, maar toen had ik al voldoende foto's gemaakt. Het was een bijzondere ontmoeting!
Thuis gekomen zette ik direct de computer aan en deed het geheugenkaartje van mijn camera in de computer. Ik was zo benieuwd naar de foto's van het corso en van de uil.....
En toen voltrok zich een kleine ramp. De computer gaf aan dat er een leesfout was, oftewel er kon geen foto worden overgezet vanaf het kaartje naar de computer. Ik stopte het kaartje weer in de camera en deze gaf aan: "Error CF". Dus geen foto's, weg corsofoto's, weg foto's van mijn bijzondere ontmoeting met de uil.
Ik ben uiteindelijk maar teleurgesteld naar bed gegaan. In mijn dromen ben ik die nacht wel steeds bezig geweest met het CF kaartje. Ik bedacht in mijn dromen de raarste manieren om toch de foto's tevoorschijn te krijgen. Ik heb zelfs de contactpunten van het kaartje nog schoongemaakt met "kruipolie". Wat kan een mens toch raar dromen.
De volgende ochtend heb ik de telefoon gepakt, de fotograaf gebeld en het probleem uitgelegd. Hij gaf al direct goede hoop. Hij zou waarschijnlijk de foto's nog wel kunnen redden. Ik was dus op zaterdagochtend al vroeg in het centrum. De fotograaf gaf aan dat ik wel geduld moest hebben, want het lezen van het kaartje met behulp van een speciaal programma zou wel een dag duren. Ik zou op z'n vroegst begin volgende week kunnen horen of het wel of niet gelukt zou zijn. De fotograaf vroeg mij of ik iets speciaals met het kaartje had gedaan. Waarop ik ontkennend antwoordde. Toen vroeg hij of ik mijn kaartje wel van tijd tot tijd formatteerde. Ook daar moest ik ontkennend op antwoorden. Want dat formatteren deed ik eigenlijk nooit. En daar zat nu net het probleem.
Op zaterdagmiddag belde de fotograaf al op dat hij de foto's had kunnen redden. Ik spoedde mij naar de fotozaak om de DVD met de foto's en het bewuste CompactFlash kaartjeop te halen. Thuis gekomen heb ik eerst het kaartje geformatteerd. Nadien was de melding: "Error CF" verdwenen.
En zo kan ik jullie toch de foto's laten zien van het corso en de uil. De serie van het corso komt op een later log.
Niet alle foto's zijn er ongeschonden vanaf gekomen, maar dat is geen probleem. Ik maakte die avond toch al ruim 400 foto's, daar kon ik er best een paar van missen.
Hieronder laat ik een paar foto's zien die door de crash zijn beschadigd.
Hierboven schreef ik al over de kunstgrepen die ik moest uithalen om de uil op de foto te krijgen. De kwaliteit van de foto's is ook maar zeer matig geworden. Met Photoshop heb ik er nog wat van kunnen maken. Ik vond deze ontmoeting in het donker met deze uil echter te bijzonder om de foto's niet te plaatsen.
Na bestudering op internet zijn wij tot de conclusie gekomen dat het een velduil is. Maar ik kan het zeker mis hebben. Ik heb nog niet eerder uilen gedetermineerd.