Stormvloedkering bij Ramspol gesloten
Woensdag 03 Januari 2018 om 18:15Gisteravond las ik op de site van RTV Oost dat vandaag de stormvloedkering bij Ramspol zou gaan sluiten. De kering wordt gesloten wanneer het waterpeil stijgt tot 50 cm boven NAP in combinatie met een sterke noordwestenwind en stroming landinwaarts. Omdat het hoogtepunt van de storm rond het middaguur werd verwacht reed ik voor de middag naar Ramspol, zie Google Maps. Toen ik daar aankwam zag ik tot mijn teleurstelling geen gesloten stormvloedkering. Het was er koud, nat en stil. Ik struinde daar een tijdje rond, maakte enkele foto's en schuilde tenslotte een tijdje aan de lijzijde van een pilaar, onder de brug. Uiteindelijk besloot ik terug te keren naar huis, naar de koffie en hete douche.
Nadat ik een paar uur thuis was geweest las ik dat de stormvloedkering bij Ramspol inmiddels was gesloten. Ik besloot om weer naar Ramspol te rijden. Het is nu eenmaal een unieke gebeurtenis en dat het net op mijn vrije dag gebeurde, die kans moest ik wel pakken. Toen ik vanuit Ens naar de Ramspolbrug reed zag ik dat er veel auto's geparkeerd stonden. Toen ik het talud opklom zag ik dat de balgstuw inderdaad was opgeblazen. Ondanks de storm en waterkou waren er veel mensen op de been om een kijkje te nemen bij de opgeblazen balgstuw. Deze vorm van stormvloedkering is de enige ter wereld. De drie rubberen ballonnen vormen samen een barrière van tien meter hoog en 240 meter lang. De kering voorkomt dat water uit het IJsselmeer via de Ramspol in het Zwarte Meer en achterliggende wateren stroomt.
Het bord met daarop de tekst: 'Vaarweg gestremd' brandde. Dat nog even voor alle duidelijkheid. Aan de kant van het Zwarte Water lagen toch al vijf schepen afgemeerd.
Toen ik aan de noordkant van de stormvloedkering aan het fotograferen was sprak een man mij en vertelde dat het aan de overkant veel mooier was om foto's te maken. Vanaf die kant kun je dichterbij de balgstuw komen. Dat idee stond mij wel aan en zo vertrok ik met de auto naar de andere kant. Aan de zuidkant, de kant van de stad, Kampen, was het nog drukker dan aan de noordkant. Onderstaande foto is naar zuidwestelijke richting.
Vanaf de zuidkant had je inderdaad mooier zicht op de opgeblazen balgstuw.
Toen ik naar mijn idee de stormvloedkering aan alle kanten had vastgelegd liep ik weer terug naar de auto. Ik was voor de tweede keer die dag koud en nat geworden. Toen ik over de brug terug reed zag ik het wolkendek breken. De zon piepte er niet even weer door. Ik besloot daarom om nogmaals de auto te parkeren aan de noordzijde van Ramsdiep en liep wederom naar de stuw.
Het was een verademing dat het even ophield met de striemende en koude regen. Met een klein beetje zon erbij is het net wat prettiger fotograferen.
Het beeld is dan ook gelijk anders.
Tegen zonsondergang reed ik naar huis. In de auto hoorde ik op het nieuws dat vandaag alle vijf stormvloedkeringen in ons land zijn gesloten. Vlakbij huis maakte ik nog een foto van een rode lucht boven een kletsnatte akker. Thuisgekomen las ik op de site van RTV Oost dat vrijwilligers bezig waren om de zwakke dijk van Kampereiland te verstevigen. Het Kampereiland ligt onder de rook van Kampen en in het achterland van de bovengenoemde stormvloedkering. Vrijwilligers legden in totaal 10.000 zandzakken neer. Via dit linkje kun je er meer over lezen.
Ik heb de hele serie van de stormvloedkering bij Ramspol in een fotoboek geplaatst.
Aan het begin van de avond zijn ze begonnen met het leeg laten lopen van de balgstuw. Dat neemt ongeveer drie uur in beslag. De balgstuw mag maar ongeveer 4 uren als stormvloedkering worden gebruikt. Zolang de balgstuw is opgeblazen kan het water wat vanaf de rivieren naar het IJsselmeer stroomt niet afgevoerd worden. Als er dagen achtereen een noordwestenwind zou waaien en de balgstuw zou dan meerdere dagen dienst moeten doen als stormvloedkering hebben we echt een groot probleem. Zo heb ik mij vanmmiddag laten vertellen door een expert.
Morgenvroeg gaat een duikploeg controleren of de balg weer goed op de bodem van het Ramsdiep ligt. Van de activiteiten van de duikers was ik getuige op 26 juli 2015. Door Photobucket zijn die foto's niet meer te zien. Ik zal ze morgen opnieuw op mijn weblog plaatsen.