« Een bewolkte dag op h… | Home | Kerstfeest »

Byzantijnse Efeze in Selçuk,

Behalve het Romeinse Efeze - waar de meeste opgravingen verricht zijn en ook de meeste toeristen komen - is er ook het Byzantijnse Efeze. Dit is van een recentere datum en ligt op de heuvel Ayasoluk (Selçuk). Dit Efeze ligt dieper het binnenland in en heeft als centrum de restanten van de Johannesbasiliek. De apostel Johannes is hier begraven. Na ons bezoek aan de markt in Selçuk brachten we een bezoek aan de ruïnes buiten de stad.

Men neemt aan dat apostel Johannes begraven is in een kleine kerk op de top van het lage plateau van de huidige burchtheuvel van Selçuk. Zijn graf is al heel gauw een pelgrimsoord geworden. In de vierde eeuw is de genoemde kerk vervangen door een grote basiliek met een houten dak. In de zesde eeuw heeft keizer Justinianus deze kerk verwijderd en bouwde hij daar een kolossaal grote kruiskoepelkerk. Daarvan zijn nog indrukwekkende ruïnes over, die door duizenden toeristen jaarlijks bezocht worden. Bron, klik hier. Tussen de restanten staat een miniatuur reconstructie van de Johannesbasiliek.

Het was een indrukwekkende rondgang. Het aantal bezoekers was op twee handen te tellen. Heerlijk.

Men gaat er vanuit dat apostel Johannes ergens tussen 37 en 48 na Christus naar Efeze kwam. Men vermoedt dat Maria, de moeder van Jezus met hem is meegereisd. Johannes had immers aan Jezus beloofd dat hij na de dood van Jezus, voor Maria zou zorgen. Johannes heeft in die periode ook nog een tijd op Patmos gewoond en wel tussen 81 tot 95 na Christus. Op het eiland Patmos kreeg hij visioenen waarover hij schrijft in het bijbelboek 'Openbaring van Johannes'. Vanaf 95 na Christus woonde Johannes tot aan zijn dood in Efeze. Ook Maria zou tot aan haar dood in Efeze hebben gewoond. Voor de gemiddelde bijbelkenner is Efeze bekend vanwege de reizen van de apostel Paulus. Eigenlijk heeft apostel Johannes in Efeze een grotere rol gespeeld dan apostel Paulus. Paulus kwam naar Efeze tussen 55 en 58 na Christus. Paulus heeft daar maar korte tijd gewoond.

Na een tijdje ronddwalen tussen de ruïnes kwamen we aan bij het doophuis, het Baptisterium. In het midden van het doophuis bevindt zich in de grond het doopvont. In die jaren ging het als volgt. De dopeling daalde in een wit gewaad vanaf de westkant in het doopvont. Aan beide zijden stonden de assistenten van de voorganger. De gaten waarin de assistenen stonden zijn nog duidelijk te zien evenals de gaten waardoor het stromende water (levend water) het doopbassin binnenstroomde. De dopeling werd vervolgens in het water ondergedompeld en klom aan de oostkant weer uit het water.

Op het hoogste punt van de stad Selçuk, staat een burcht. Daar hebben we ook een kijkje genomen.

Een bewoner van de ruïnes kruiste ons pad.

De gehele fotoserie heb ik samengevoegd in een fotoboek.

.