Kamp Westerbork (3)
Zondag 28 Augustus 2016 om 16:39Als je daar nu rondwandelt in die prachtige omgeving dan kun je je nauwelijks voorstellen wat voor verschrikkingen er hebben plaatsgevonden in Kamp Westerbork en tijdens en na de enkele reis per trein...
In 2014 is men gestart met de herinrichting van het kampterrein met originele elementen. In het voorjaar van 2014 is Barak 56 teruggeplaatst. Met deze nieuwe aanzichten wordt het verhaal van kamp Westerbork ook aan jonge generaties doorgegeven.
Na bijna een halve eeuw als landbouwschuur dienst te hebben gedaan in het Gelderse Zelhem, is de barak die nu wordt teruggeplaatst, in 2010 door de eigenaar aan het Herinneringscentrum Kamp Westerbork geschonken. Bij de herbouw destijds in Zelhem is niet de gehele barak gebruikt en zijn oorspronkelijke maten aangepast aan het nieuwe gebruik. De demontage leverde dan ook geen complete barak op maar barakdelen.
Als er iets is dat symbool is voor zowel verandering als continuïteit, dan zijn het wel de lupinen van kamp Westerbork. Ze waren een verkwikking voor de gevangenen in het kamp, ze gaven enige kleur aan het grauwe en angstige bestaan. En ieder jaar kwamen ze terug, en bleven dat doen, ook toen het kamp andere bewoners had gekregen. De lupinen hebben zich van het menselijk ingrijpen niets aangetrokken. Ondanks het ontstaan van een parkachtig landschap in het bos, steken de lupinen ieder jaar nog steeds hun kop op. Tot op de dag van vandaag.
Voordat men overging tot herinrichting van het kampterrein heeft men zich de volgende vragen gesteld. "Kunnen we volstaan met de jaarlijks terugkerende lupinen om het verhaal van het kamp ter plekke over te brengen? Moeten we de stilheid, de rust, de sereniteit van deze bijzondere plek laten zoals deze nu is en niet ‘verstoren’ met de herbouw van een barak? Of vullen we de aura van de historische plek juist te weinig in om het voldoende zeggingskracht te laten hebben voor jongere bezoekers?" Bron: klik hier
Vanaf Barak 56 wandelde ik verder naar het volgende monument. Op het terrein staan meedere foto's opgesteld om de bezoekers een indruk te geven van kamp Westerbork tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Aan het eind van de negentig meter lange rails heeft Ralph Prins met zo weinig mogelijk middelen willen tonen dat er op deze plek iets verschrikkelijks is gebeurd. De omhoog gekrulde rails drukken de wanhoop uit, ze zijn bewerkt alsof er op geschoten is. De spoorbielzen laten de vernietiging zien. Hoe dichter bij het eind, hoe meer ze versplinterd zijn. De rails rust op 93 bielzen die verwijzen naar het aantal transporten dat vanuit kamp Westerbork vertrok. Bron: klik hier.
Al verder wandelend kwam ik uit bij prikkeldraad met daarachter een schoolklas die werd rondgeleid door een gids. Ik luisterde een tijdje mee wat de gids vertelde en hoe de jeugd daarop reageerde. Ze luisterden allen aandachtig en er werd onderling niet geklierd. Zoals Henk al stelde in zijn reactie: "Het is toch een plek waar een bijzondere sfeer hangt. Zelfs kleine kinderen zijn er een stuk minder uitbundig dan je van kinderen mag verwachten. Blijkbaar voelen ze het instinctief."