In het rietland aan de Roomsloot
Maandag 15 Februari 2016 om 11:32In de regel ga ik samen met mijn fotomaatje, Jan tijdens het rietoogstseizoen naar de rietsnijders in de Kop van Overijssel. Vanwege gezondheidsomstandigheden is Jan daar vorig jaar helemaal niet geweest. Dit jaar dreigde zijn chronische rug- en nekpijn - vermoedelijk veroorzaakt door zijn MS - weer roet in het eten te gooien. De pijn heeft Jan op dit moment zover onder controle dat we toch samen naar het rietland van mijn zwager en zijn mannen konden gaan.
We parkeerden de auto langs de Blokzijlseweg en staken het weiland over. De dag was heel mistig begonnen en het leek er ook nog niet direct op dat de mist op korte termijn zou verdwijnen.
Wij waren nog niet eerder op deze locatie geweest, deze hindernis was dan ook nieuw voor ons.
Neef Bert had vandaag een vrije dag en hielp die dag ook mee in het riet. Alle mannen hebben een eigen kammachine tot hun beschikking.
Eerst wordt een perceel riet gemaaid, vervolgens worden de bosjes riet in oppers geplaatst. Nadien wordt elk bosje riet ontdaan van het touw en door de kammachine gehaald. Door een ronddraaiende band met "kammen" wordt het afval (ruigte), met grote snelheid, uit het riet gekamd
Het uitgekamde riet wordt in een opvangbak gelegd. Als er voldoende riet in de bak ligt, wordt het riet met een touw bijeen gebonden tot een bos. Ook wel "dikke bos" genoemd.
Dit rietperceel ligt aan de Roomsloot. Hendrika stelde in het vorige logje de vraag: "Is de kwaliteit door de natte weersomstandigheden wel goed? De rietopbrengst is dit jaar over het algemeen slecht te noemen. Evenals bij landbouwgewassen is ook de opbrengst van riet sterk afhankelijk van de weersomstandigheden. Overvloedige regen heeft niet direct gevolgen mits het water goed van de rietkragge afgevoerd kan worden. Een late nachtvorst of een koud voorjaar of harde wind of hagelbuien kan wel van invloed zijn op de opbrengst en de kwaliteit.
Schaft. Dit keer was het een luxe schaft, want de baas had een warme snack meegenomen voor zijn mannen. Jan en ik pikten een paar patatjes mee.
Zo te zien vliegen de calorieën er zo weer af. De dikke bossen worden hier op de schouder naar de kar gebracht.
Op bepaalde locaties wordt de bossen riet aan een swill gelegd en wordt het riet ter plekke gedroogd. In het voorjaar worden de bossen riet uit het rietland gehaald om dan thuis opgebonden te worden tot kleinere handzame bosjes. Vanaf andere locaties wordt het riet meteen meegenomen naar huis en worden de bossen riet daar te drogen gelegd.
Ook al gebeuren er in de rietteelt veel zaken machinaal, er blijft veel handwerk over en is het een zwaar beroep. Klaas Jan vertelde tijdens de schaft dat hij hoopte dat hij ook na zijn pensionering nog een beetje in het riet zou kunnen meehelpen. "Als ik tachtig ben dan hoop ik dat ik nog steeds wat mee te kunnen helpen", waren zijn woorden. Klaas Jan is nu dertig jaar. "Ooohh, dan hoef je nog maar vijftig jaar", zei Jan lachend. Bedenk wel dat Klaas Jan in de kracht van zijn leven zit en dat je dan nog geen voorstelling kunt maken hoe je je voelt als je bijvoorbeeld vijftig bent, laat staan hoe je je voelt als je tachtig bent.
Bert neemt hier zijn attributen mee naar de volgende opper.
Het afval wordt ter plekke verbrand. Hier komt de mistserie gast tevoorschijn.
Nadat we voldoende hadden genoten en gefotografeerd in het rietland werd het voor Jan de hoogste tijd om de auto op te zoeken en zijn benen wat rust te gunnen. Jan had zijn zit/wandelstok meegenomen zodat hij tijdens het gesprek met de mannen even kon leunen op zijn zitstok. Dat heeft hij ook één keer gedaan. Jan stak zijn stok in de rietkragge, ging er op zitten en het volgende moment lag hij achterover in de kragge. De stok was door de kragge heengezakt.
Gelukkig is het goed afgelopen met uitzondering van een wondje aan de handpalm en een zoekgeraakte dop van de zit/wandelstok.