Promotie van ons kleine zusje
aan de universiteit van Groningen
Vrijdag 06 November 2015 om 12:41
Op donderdag 5 november verdedigde ons kleine zusje haar Proefschrift aan de universiteit van Groningen. Ons zusje, Jantine is een nakomertje. Ze is geboren een jaar nadat onze ouders binnen een half jaar twee kinderen verloren. Vanaf haar geboorte zijn we als grote zussen heel blij met en supertrots op haar.
In het dankwoord in het Proefschrift heeft Jantine het volgende geschreven: "Anna en Jetske, mijn zussen, wat zie ik toch veel van mijzelf in jullie terug. Onze ouders hebben ons geleerd altijd met beide benen op de grond te blijven staan; doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Pa en ma, een gezond portie relativeringsvermogen gecombineerd met doorzettingsvermogen heb ik van jullie geërfd. Jullie waren en zijn een groot voorbeeld voor me, ik mis jullie!"
Het universiteitsgebouw van Groningen is van buiten...
... en van binnen een mooi gebouw.
Het proefschrift is in het Engels geschreven. Ondanks dat we allemaal het Proefschrift hadden gelezen ... had Jantine voor de belangstellenden een lekenpraatje in het Nederlands georganiseerd.
Nu zijn we volledig op de hoogte wat "Teaching for student self-regulated learning inhoudt. "Zelfregulerend" is nu het motto in ons gezin.
Joris, de jongste zoon, zal er ongetwijfeld niet veel van begrepen hebben, maar keek wel vol aandacht naar de powerpoint presentatie van zijn moeder. (Deze foto is gemaakt door Anna).
Om 14.30 uur was de verdediging. De pedel bracht de voorzitter, de leden van de Promotiecommissie en de hoogleraren een paar minuten voordien naar de promotiezaal.
Vervolgens bracht de pedel de promovendus met de paranimfen naar de promotiezaal.
In de promotiezaal volgden nog een aantal plichtplegingen. De promovendus en haar paranimfen maakten gelijktijdig een lichte buiging, eerst naar links, dan naar rechts naar de rector magnificus en het College voor Promoties. Nadien nam Jantine plaats achter de tafel. Tijdens de verdediging mochten er geen foto's gemaakt worden, omdat dit de promovendus kon afleiden.
Na exact 45 minuten kwam de pedel de promotiezaal binnen en zei met luide stem: "Hora finita". Daarmee gaf hij het teken dat de verdediging ten einde was. De leden van de Promotiecommissie, de hoogleraren, de promovendus en de paranimfen verlieten de zaal.
Na korte tijd kwamen ze weer binnen. De promovendus en haar paranimfen bleven staan en luisterden naar de verlossende woorden van de rector magnificus. Zij zei het volgende: “Mevrouw de promovendus, het College voor Promoties dezer universiteit, door ons vertegenwoordigd, na kennisgenomen te hebben van uw proefschrift met bijgevoegde stellingen en deze door u te hebben horen verdedigen, heeft besloten u het door u begeerde doctoraat aan de Rijksuniversiteit Groningen te verlenen.”
Vervolgens kreeg de promotor het woord. Hij sprak de volgende de formule uit: “Uit kracht van de bevoegdheid , ons bij de wet toegekend, volgens het besluit van het College voor Promoties van deze universiteit, verklaar ik, (naam) u, Jantje Albertine van Beek te bevorderen tot doctor en u alle rechten te verlenen die door wet of gewoonte aan het doctoraat aan de Rijksuniversiteit Groningen zijn verbonden. Belooft u als doctor in de toekomst te handelen naar de Nederlandse gedragscode wetenschapsbeoefening?” Waarop Jantine anwoordde: “Dat beloof ik”. De promoter sprak nadien de volgende woorden uit: “Nadat ik alzo de mij opgelegde taak heb volbracht, mag ik de eerste zijn die u met deze promotie gelukwenst en als doctor begroet.”
De rector magnificus nam wederom het woord en zei: “Ten bewijze dezer promotie overhandig ik u het diploma, door rector magnificus, secretaris en promotores ondertekend en voorzien van het grootzegel der universiteit. Maar alvorens daartoe over te gaan, zeergeleerde vrouwe, kwijt ik mij van een aangename plicht door u, ook namens het College voor Promoties dezer universiteit, met de verworven graad geluk te wensen.”
Het protocol voor een promotie staat beschreven in bijlage 5 van het promotiereglement.
Het statieportret op de bekende trap in het universiteitsgebouw. Deze fotosessie moest snel, want andere blijde ex - studenten met een bachelor of master diploma stonden in de rij voor een statieportret.
Jantine heeft negen jaar gedaan over deze enorme klus. Het is bewonderenswaardig zoals ze dit gedaan heeft naast haar gezin en drukke baan. Jantine is een sterke vrouw, want ze heeft dit kunnen doen ondanks of juist dankzij het enorme verlies wat ze heeft meegemaakt in haar leven. Het kleine mannetje wat maar zo kort in hun leven was gaf haar kracht en dankzij hem durfde ze dit aan!
Na de receptie in het academiegebouw was het nog lang gezellig tijdens het diner in "Het Goudkantoor".
