Grijze golf schaatst in Thialf
Maandag 15 December 2014 om 21:14Vorige week maandag was ik de hele middag in Thialf. Ondanks dat de baan overdekt is vond ik het maar koud om daar stil te staan. Ik had het plan opgevat om foto's te maken van het recreatief schaatsen.
Op een doordeweekse middag wordt de baan voornamelijk ingenomen door "De grijze golf". De meesten stoppen hun grijze haren weg onder een hoofddeksel, een enkeling durft kleur te bekennen.
Als ik ons ziekenhuis loop dan denk ik: "Wat zijn er veel zieke mensen". Als ik op het strand loop dan denk ik: "Wat zijn er veel dikke mensen". Toen ik Thialf stond dacht ik: "Wat zijn er nog veel fitte en slanke mensen".
De buitenste baan is voor de snelle mannen en vrouwen en de binnenste baan is voor de echte recreanten. Deze man en vrouw legden mij het principe van een Smartcap uit.
En zo begint het.
Ik heb geëxperimenteerd met de instellingen van de camera. Uitgangspunt was, dat ik niet wilde flitsen. Om de snelle schaatsers te kunnen vastleggen had ik een hele korte sluitertijd nodig. Om dat te kunnen bewerkstelligen koos ik voor de grootste diafragmaopening (4) en hoge ISO waarden. Bij enkele foto's gebruikte ik een ISO van maar liefst 20.000 en kwam ik uit op een sluitertijd van 1/2000.
Bij het bochtenwerk zette ik de Image Stabilizer uit en trok ik de camera mee met de schaatsers.
Naast de snelle recreanten waren de professionals, Carla en Ineke aan het schaatsen van het Schaatsteam Palet. Een lust voor het oog.
Rond kwart over twee was de baan binnen een paar minuten leeg, alsof er een kanon was afgeschoten. Er was mij wel verteld dat er halverwege een pauze was, maar dat ze allemaal tegelijk gingen pauzeren dat was mij niet verteld.
Al snel werd me duidelijk dat dit geen vrijwillige, maar een verplichte pauze was. Iedereen maakte ruim baan voor de veegmachine.
Ik liep voor de rij langs naar de stoelen achterin de rij, daar zat namelijk een kennis. Drie keer per week draait hij zijn rondjes in Thialf. Toen ik hem vertelde dat ik een keer een fotoserie in Thialf wilde maken, vroeg hij mij of ik meteen een filmpje kon maken dat hij aan het schaatsen was. Op die manier zou hij zijn schaatstechniek terug kunnen zien.
Als je een paar uur in Thialf staat of rondloopt behangen met meerdere camera's en een statief dan ben je een bezienswaardigheid. Door vele mannen werd ik aangesproken waarom ik fotografeerde en/of ze ergens de foto's terug konden zien. Ik heb ze mijn weblognaam genoemd, "Jetskefotografie". Eén man zei toen gekscherend: "Jetske kan ik wel onthouden, maar fotografie niet". Dat heb je met een Friese naam, dat "bekt" goed bij alle Friezen.
Nog even een sprintje trekken voor het uitschaatsen en dan is het tijd om te douchen.
Deze schaatsers, veelal op leeftijd komen niet meer in aanmerking voor de arrenslee maar toch vind ik dat ze allemaal een medaille hebben verdiend, voor het feit dat ze deze lichaamsbeweging nemen.
Terwijl ik dit schrijf besef ik dat er mensen zijn die graag zouden willen schaatsen, maar dit door hun ziekte of handicap niet meer kunnen. Ook zij hebben een medaille verdiend voor de manier waarop zijn hun ziekte dragen...
Tot slot een filmpje van de schaatsers in Thialf. Het is speciaal voor mijn kennis en alle andere schaatsers van die middag een langere film geworden dan gebruikelijk. Gelukkig zit er een stopknop op.
En na afloop werd ik getrakteerd op een kop heerlijke warme chocoladmelk en een vers gebakken gevulde koek.