In de schuiltent
Dinsdag 16 Juli 2013 om 18:35Een paar weken geleden kreeg ik een verzoek van de natuurfotograaf Philip Friskorn. Hij wilde graag dat ik een aantal foto's van maakte, terwijl hij aan het werk was. Ik schreef daarover in dit log. Maandagmiddag was het dan zo ver. We spraken af elkaar te ontmoeten bij het Bezoekerscentrum van Staatsbosbeheer in Ossenzijl. Philip stelde voor om bij hem in de auto te stappen, want hij kende een aantal mooie plekjes waar hij graag de fotosessie wilde doen. Hij nam me mee naar de Wetering, het plaatsje waar ik ben geboren en getogen. Philip vertelde dat hij me mee zou nemen naar een gebied waar hij een vergunning voor heeft om daar over het onverharde pad te rijden en te fotograferen, één van zijn lievelingsgebieden. En wat schetste mijn verbazing, hij nam me mee naar het rietland van mijn zwager, wat vroeger van mijn vader was. Het gebied waar ik als kind vaak was te vinden. Ik vond het prachtig om met mijn vader mee te gaan en hem te helpen in het rietland. Het was dus voor mij een "Thuiswedstrijd". 
Het fotograferen van vogels is Philip's specialiteit. Met zijn 500 mm lens legt hij de gevleugelde vrienden vast. Er is, volgens mij, geen vogel die hij niet bij naam kent. Ook kent Philip alle vogelgeluiden, hij wees mij die middag meerdere keren op een geluid van een vogel, "Luister dat is de karekiet".
Heel veel foto's maakt hij vanuit de auto met zijn objectief rustend op een rijstzak in de raamstijl.
Voor vogelfotografie is een schuiltent onontbeerlijk. Philip heeft een exemplaar wat binnen een paar minuten is opgebouwd.
Het was natuurlijk de bedoeling om foto's te maken van Philip al fotograferend vanuit zijn schuilhut, echter het proces daaraan vooraf was ook wel leuk om vast te leggen.
Philip vertelde mij dat hij heel weinig foto's heeft waar hij zelf opstaat. Als je echter met Jetske op stap gaat dan is dat in een mum van tijd veranderd.
Statief, stoeltje, camera en 500 mm objectief, het past er allemaal bij in.
Nadat alle attributen in de tent zijn geplaatst, stapt de fotograaf er zelf ook bij in. Nu begrijp ik ook waarom Philip om zijn gewicht denkt.
