Westerbork (2)
Vrijdag 21 Juni 2013 om 07:00Ik neem jullie nog één keer mee naar Westerbork. Vanaf de radiotelescoop wandelden we verder.
We kwamen aan bij onderstaand oorlogsmonument. De getallen die hier staan genoemd zijn niet te bevatten. Deze keer waren het geen getallen van lichtjaren maar van mensenlevens! Diep onder de indruk liepen we bij het monument. Dit monument heet "De tekens van Westerbork en hier is er meer over te lezen.
De woning van de kampcommandant is blijven bestaan. De woning is nu omgeven door een hekwerk met camera's. Binnenkort start men met de renovatie.
120 barakken stonden hier opgesteld. In 1971 werden de laatste barakken van kamp Westerbork afgebroken. De historische plek was daardoor nauwelijks meer herkenbaar. Om hierin verandering te brengen heeft een herinrichting plaatsgevonden. Taluds en reconstructies geven de oorspronkelijke grootte en plaats van een aantal barakken aan.
93 keer vertrok de trein
107.000 gedeporteerden
102.000 slachtoffers
5.000 overlevenden
Een monument waarbij briefkaarten zijn bevestigd in manshoge zuilen van plexiglas.
Hartverscheurdend is het om de teksten op de briefkaarten te lezen. De mensen waren nog vol goede moed, terwijl ze hun dood tegemoet reden.
Het Nationaal Monument Westerbork is een van de meest sprekende en indringende van de duizenden oorlogsmonumenten in Nederland. Het monument, ontworpen door kampoverlevende Ralph Prins, moest de herinnering aan kamp Westerbork levend houden. Aan het eind van de negentig meter lange rails heeft Ralph Prins met zo weinig mogelijk middelen willen tonen dat er op deze plek iets verschrikkelijks is gebeurd. De omhoog gekrulde rails drukken de wanhoop uit, ze zijn bewerkt alsof er op geschoten is.
Hier kunt u meer lezen.
102.000 stenen.
Voor overlevenden en nabestaanden is niets meer terug te vinden van hun familieleden, vrienden en kennissen. Van hen is geen laatste rustplaats bekend, nergens kan een gedenksteen worden gevonden. Daardoor worden de 102.000 stenen door velen ervaren als een directe 'verwijzing' naar hun dierbaren.
Tussen de stenen zijn foto's geplaatst, zo krijgen deze stenen "een gezicht"
Triest dat ook hier de "Davidster" niet veilig is...
Inmiddels was het vijf uur geworden, we lieten ons met de bus weer terugbrengen naar de parkeerplaats. Stil zaten we naast elkaar in de bus.
Mijn gastheer wilde de dag waardig afsluiten met een etentje en daar was ik wel voor te vinden. We kwamen uit bij een visrestaurant bij de sluis in Dieverbrug.
Een bord bij de ingang zei ons dat we alleen op afspraak daar konden eten en dat afspreken hadden we niet gedaan. Binnengekomen zagen we dat er nog plaats genoeg was, sterker nog we waren op dat moment de enige twee gasten. Op zich geeft dat wel te denken, maar mijn gastheer had gehoord dat het eten erg goed was, dus besloten we de gok te wagen.
We nestelden ons in de serre en hebben daar heerlijk gegeten. We hoeven echter voor dit restaurant geen reclame te maken, want de serveerster vertelde ons dat dit restaurant gaat sluiten. Het pand is in een dusdanige slecht staat van onderhoud, dat de restauranthouder besloten heeft het pand niet langer te huren. De stookkosten vliegen de pan uit en ze hebben vaak last van lekkage.
Het was een prachtige, gezellige en indrukwekkende dag.