« Stuurman | Home | Varen in Giethoorn »

Lepelaar

Zondagmiddag gingen mijn eega en ik een eind wandelen. Als locatie kozen we het natuurgebied nabij het waterresort Bodelaeke

Vanaf de parkeerplaats liepen we eerst richting de befaamde brug, de brug met de omgekeerde brugbediening. De brug staat dus voor het scheepvaartverkeer open en als er fietsers en voetgangers over de brug willen moeten ze op een knopje drukken. Het is hetzelfde systeem als bij een voetgangersoversteekplaats. Ik had al eerder geschreven dat deze brug een ergenis is voor vele mensen omdat het allemaal zo langzaam gaat. Als de voetgangers namelijk al een kilometer van de brug zijn verwijderd gaat de brug pas weer open voor de scheepvaart.

Deze keer kozen we het pad naar de vogelkijkhut. In dit gebied zitten lepelaars en die kun je spotten vanuit de vogelkijkhut. We hadden geluk, op weg naar de vogelkijkhut zagen we een foeragerende lepelaar binnen de afstand van mijn 70 - 200 mm objectief. In de praktijk blijkt 200 mm tele toch vaak te weinig voor dit soort werk. Op de computer heb ik daarom de foto's gecropt.

Ik ben me al een tijdje aan het oriënteren naar een objectief met meer telefunctie. Ik wil er echter niet nog een objectief bij. Een telelens met een vaste brandpuntsafstand vind ik niet handig, juist de zoomfunctie is handig als je dergelijke uitstapjes gaat maken zoals op zondagmiddag. Bij 70 mm kun je dan ook nog een overzichsfoto maken, zoals de eerste en tweede foto. Ik zou bijvoorbeeld deze lens kunnen inruilen voor een 70 - 300 mm of ik zou een extender kunnen kopen die bijvoorbeeld het brandpuntsafstand verdubbelt. Hebben jullie ervaringen en nog goede adviezen voor mij?
Als ik de prijzen zie van dergelijke aankopen, dan denk ik al snel: "Laat maar".

In de vogelkijkhut hielden we het vanwege de koude wind maar een paar minuten uit. Er viel in de omliggende petgaten ook niets te beleven.

Even een blik werpen over de Beulakerwiede. Op de achtergrond staat de watertoren van Sint Jansklooster. Deze foto is gemaakt door mijn eega en door mijzelf bewerkt op de computer. Op dat moment was het weer saai en grijs en dat heb ik nog wat benadrukt door deze foto.

We wandelden verder langs de petgaten, de camera bungelde om mijn nek en rechter schouder. Plotseling vloog er een grote vogel op uit het riet, ik greep mijn camera en klikte. Daarbij riep ik naar mijn eega: "Het is een purperreiger". Jammer dat we überhaupt niet wisten dat de purperreiger in dit gebied voorkomt en dat ik niet beter voorbereid was en de camera niet in de aanslag had. Pas aan het eind van het pad lazen we op een informatiebord over de purperreiger. Het is geen klassefoto geworden en op de voorgrond staan de vage contouren van rietstengels, maar omdat ik nog nooit een purperreiger had gezien en vastgelegd, laat ik deze foto hier toch zien.

Het was bewolkt en de wind maakte het extra koud, toch is het tijdens een stevige wandeling snel warm genoeg. Plotseling dwarrelde er een minivlinder naast het pad. Op zo'n moment is tele ook wel handig. Na het determineren op de computer heb ik het idee dat het gaat om een icarusblauwtje.

Inmiddels hadden we er een wandeling van twee uur opzitten en waren we weer bijna bij de auto. Tot onze grote vreugde brak de bewolking open en verscheen er steeds meer blauwe plekken aan de lucht. En passant "schoot" ik nog even een aalscholver. Thuis konden we in het zonnetje en uit de wind nog even genieten van nog meer buitenlucht.

Al met al is het een mooie en verrassende wandeling geworden.