Op de duofiets
Zaterdag 08 September 2012 om 21:36Het was vandaag prachtig weer, daarom besloten we te gaan fietsen met mijn moeder. Mijn moeder kan niet meer zelfstandig fietsen, daarom is de duofiets een goed alternatief. Omdat onze dochter met mij meeging namen we voor haar een eigen fiets. Het eerste stukje zat ik aan het roer van de duofiets, mijn moeder naast mij en onze dochter fietste op haar eigen fiets mee. Na één kilometer vroeg onze dochter of ze het ook eens mocht proberen.
En jullie raden het vast al, vanaf die tijd kwam ik niet meer aan het roer.
Bij deze duofiets trap je samen net als bij een tandem. Het voordeel van een duofiets is echter dat je gezellig naast elkaar zit. De duofiets heeft trapondersteuning, door "gas" te geven aan het handvat bepaal je zelf hoe veel ondersteuning je krijgt. De fiets is van het Huis en mogen we zomaar gebruiken en daar zijn we heel blij mee.
Mijn moeder heeft 78 jaar in dezelfde streek gewoond en groeide als boerendochter op met veel ruimte om haar heen. Ze heeft nu vaak heimwee naar de woonplaats waar ze is geboren en getogen, zo ook deze ochtend. Toen we bij haar kwamen was ze oprecht verheugd ons te zien. Toen we voorstelden een eind te gaan fietsen was ze daar direct voor te vinden. Van het uitstapje genoot ze dan ook met volle teugen.
We fietsten langs nieuwe huizen met bloemrijke tuinen, langs oude dingen en door een tunnel.
We fietsten langs grazige weiden...
...en door plaatsen met bijzondere namen.
We fietsten langzaam...
...en fietsten over hobbels.
We namen vlot de afdaling...
...en we stapten niet af.
We fietsten langs het Zwarte Meer.
...en we namen een pepermuntjespauze.
We fietsten richting Kadoelersluis.
De kleine opening was deze keer te smal voor ons, gelukkig was het brede hek niet op slot. En zo vervolgden we ons avontuur.
Tegen iedereen die het wilde horen zei mijn moeder: "We zijn met drie generaties op stap".
We hadden onderweg veel bekijks.
We deden er nog een tandje bij want de tijd begon te dringen, we moesten voor het warme eten weer binnen zijn. Tijdens het serveren van de soep schoof mijn moeder aan. Honderd meter vanaf het Huis was de accu leeg. We waren dus net op tijd terug.
En zoals mijn moeder altijd zegt: "Het was een dag met een gouden randje".