Update hand en Honden en paarden op het strand
Vrijdag 01 Juli 2011 om 10:25Update hand: de ergste zwelling is afgenomen, maar de handrug is nog steeds dik en ontstoken. Ik ben nu twee keer bij de huisarts geweest. Hij denkt dat er nog een stuk van de doorn in de hand zit en deze moet er vanzelf uitzweren (lekker verhaal). Ik zit nu drie keer per dag in een sodabad en verder moet ik de hand zoveel mogelijk laten rusten. De ontsteking zit bij de knokkels van de middelvinger en ringvinger en kan de hand daardoor ook niet gebruiken.
Ik baal enorm omdat ik mij door zo'n stom ongeluk ziek moest melden. Het rusten verveelde me al na een paar uur. Vandaag had ik anders een bruidsreportage moeten maken bij kennissen. Omdat ik afgelopen dinsdag de bui al zag hangen heb ik toen al voor vervanging gezorgd. Een achternichtje maakt nu deze bruidsreportage waar ik haar heel dankbaar voor ben. Mijn zus stuurde mij namelijk een paar maanden geleden een link naar de website van Franka, mijn zus schreef daarbij: "De liefde voor de fotografie zit in de familie". De foto's die Franka maakt vind ik erg mooi en daarom dacht ik afgelopen dinsdag ook gelijk aan haar.
Omdat de dames op het strand nu wel heel lang moeten wachten op onderstaande serie plaats ik deze serie nu toch wel. Ook deze serie had ik al klaar staan, gemaakt tijdens de regenachtige zaterdag vorig weekend. Zolang ik moet rusten met de hand reageer ik voorlopig nog niet op jullie logs.
Vandaag ga ik verder met de serie over Terschelling. Het schiet op hoor, ik ben er bijna door. We waren op op het strand gebleven, bij de oefening van de KNMR.
Terwijl de roeiers en het publiek zich opstelden bij de waterlijn, moest dit kleine ding in de auto blijven....
... om de spullen van zijn baas te bewaken.
Deze kleintjes zagen door "De benen de zee niet meer".
Deze twee hebben zich samen heerlijk uitgeleefd. Ik moest er bij het fotograferen om denken dat ik niet door deze wildebrassen omver werd gelopen.
Deze hond had het nakijken toen de bazen c.q. de roeiers met de vrachtauto naar de reddingsroeiboot werden gebracht. De donkere hond bedacht zich geen moment en zwom zelf door de geul naar zijn baas toe. Deze hond durfde dat echter niet.
Na de oefening was de hond blij dat de baas er weer aankwam...
...en ook nog met hem ging spelen.
Er kwamen nog meer belangstellenden aangereden. Bekenden van de roeiers.
Ze vroegen of ik de foto's ergens zou plaatsen. Ik gaf ze het adres van mijn fotoweblog. Daarbij zei ik er wel bij dat het wel een paar weken zou duren voordat ze "aan de beurt" waren op mijn log.
Vlak nadat ik het eerste logje over Terschelling had geplaatst kwam er een mailtje van de beide dames.
Hay Hay..Waren de foto’s niet leuk geworden? Met de paardjes op het strand!? ( terschelling ).
Ik heb ze o.a. teruggeschreven dat ik alle foto's in een Picasa-album heb gezet en dat ze na de plaatsing van dit logje de foto's zouden kunnen bekijken.
Tsja, dat hoort er ook bij. Ach je vindt dat in die grote Noordzee toch niet terug.
"Dames, bedankt voor het poseren!"
En ik ruik nu heel erg lekker...en wel naar knoflook. Mijn eega tipte mij gisteren, ik moest er knoflook op gaan smeren. Ik heb net een teentje knoflook in de knoflookpers gedaan, de sap en de restjes op mijn wond gelegd, een stukje aluminiumfolie erop en daaromheen een zwachtel om het geheel op de plaats te houden. Het schrijnt, misschien doet het dan wel zijn werk.
Kortom houd je van de geur van verse knoflook, kom dan gerust op bezoek. 