Nadine : Ook wij waren afgelopen w… Ahmed ALOZADE: Your have a nice blog, co… Bert: De url nog even hier: htt… Bert: Beter laat dan niet zulle… picpholio: Heel mooi in beeld gebrac… Jan Mateboer: Wat een geweldig fotoblog… klaproos: oh oh Jetske, dat word… marjolein vh pl/m…: Ja hoor, ga meteen zo kij… Joke: Ja ik kwam ze ook tegen. … Joke: Goed gelukt Jetske, vroeg…
Afgelopen week ging ik samen met een vriendin fotograferen in Fryslân. Zij heeft ook fotografie als hobby. Op mijn weblog had ze gelezen over de vogelkijkhut "Blaustirns' en ze wilde daar wel eens een kijkje nemen. Het weer was niet echt heel mooi, maar er zat wel wat tekening in het wolkendek. Dat laatste was een voorwaarde dat we op stap zouden gaan.
De jongen zijn inmiddels uitgevlogen. Zowel de ouden als de jongen zitten graag op de drie paaltjes voor de vogelkijkhut. Op onderstaande foto staat een ouder...
...en hier staat een jong het verenkleed te poetsen.
Vlak voor de vogelkijkhut ligt een groot veld met waterlelies en dat is een favoriete plek om te foerageren.
En zo te zien levert het ook nog wat op.
Als zwarte sterns een verlanglijstje zouden kunnen inleveren dan zouden ze vast meer paaltjes vragen. Het was soms een hele strijd wie er op het paaltje mocht zitten. Degene met het meeste lawaai won en de zwakste had het veld te ruimen.
De jongen worden nog enige tijd na uitvliegen gevoerd. We hoopten dat we daar getuige van mochten zijn en konden vastleggen, maar dat is niet gelukt.
We hebben in ieder geval daar volop genoten van de activiteiten van de zwarte sterns.
Ik heb ook een filmpje gemaakt van de zwarte sterns. In de vogelkijkhut zaten inmiddels meerdere fotografen en dat is terug te horen op het filmpje. Ook het gepiep van de jongen van de boerenzwaluwen is te horen. Ze beginnen te piepen op het moment dat een ouder met voedsel aankomt.
Terwijl we in de vogelkijkhut waren hadden we nog een leuke ontmoeting. Dat onderwerp komt de volgende keer. Ik zal alvast verklappen dat ik helemaal verliefd ben op het onderwerp.
Na de overnachting in Ieper in België reden we verder. Ons uiteindelijke doel van deze reis was Normandië. In Normandië wilden we een bezoek brengen aan de bezienswaardigheden die herinneren aan D-Day.
De reis door Frankrijk verliep grotendeels over tolwegen en voorspoedig. De toegang tot Normandië wordt gevormd door een enorme brug over de Seine. Pont de Normandie of Bridges of Normandy. Vanuit de auto heb ik met de telefoon enkele foto's gemaakt door een vieze autoruit. Die foto's kwamen niet door de ballotage, vandaar dat ik een foto en linkjes van internet heb geplaatst. Onderstaande foto komt van deze site. Als je de brug oprijdt dan heb je het beeld wat is vastgelegd op deze foto. Als je de brug oprijdt krijgt je een indrukwekkend gevoel.
In Normandië verbleven we in een authentieke Chambres d’Hôtes, ongeveer 12 km ten zuiden van Carentan.
Het was een prachtig onderkomen met een hele vriendelijke gastvrouw en gastheer. Ook de vogels voelden zich daar thuis. De boerenzwaluwen mochten hun nestje bouwen op de buitenlamp.
De groenling zong ons 's ochtends wakker...
...en de roodborsttapuit zong ons 's avonds weer in slaap.
De temperatuur was dag in, dag uit zo rond de 23 graden. Dat was perfect voor het maken van uitstapjes.
Tijdens één van de uitstapjes hadden we een speeddate met een patrijs. Deze foto is gemaakt vanuit de auto en daardoor is de kwaliteit niet je van het. Toch mag deze patrijs hier een plekje krijgen.
We hebben genoten van het landschap, de vriendelijke bevolking en de leuke dorpjes.
De komende tijd zal ik aandacht besteden aan de diverse bezienswaardigheden die ons herinnerd aan de gedenkwaardige dag op 6 juni 1944. Als ik een actueel onderwerp heb dan plaats ik die tussendoor.
In de sloot onderweg naar de vogelkijkhut zaten meerkoeten met jongen en eenden met jongen. Zowel de meerkoeten als ook de eenden verdedigden hun jongen en hun territorium. Volgens mij was er geen reden tot ruzie, want de sloot is groot genoeg. Maar ja, dieren zijn soms net mensen. Aan het eind van dit logje heb ik een filmpje geplaatst met diverse shotjes van eenden en daar staat het gevecht ook op.
Vanuit de vogelkijkhut zagen we meerdere keren een eend met pulletjes zwemmen. Vanuit het riet aan de oever zwom dit groepje naar de waterlelies recht voor onze kijkhut. De pulletjes liepen al foeragerend over de bladeren van de waterlelie. Een mooi gezicht.
Na een tijdje zwom het volgende 'treintje' voorbij. Bij deze pulletjes was er duidelijk een 'haantje de voorste'. Een pulletje wat slim gebruikt maakte van het kielzog.
Op dit stukje waren de bladeren van de waterlelie te klein om er overheen te lopen. Dan zit er niets anders op dan er tussendoor te scharrelen.
Bij dit groepje werd de rimpelloze waterspiegeling doorbroken door een bootje. De golfjes veroorzaken een grappig effect in de weerspiegeling. Dit komt met name goed tot z'n recht in het filmpje.
En weer een eend met pulletjes. Het was wel een feest op het water. Jammer dat er in de regel zoveel pulletjes de volwassenleeftijd niet halen.
Op mijn weblog blijf ik nog even bij de vogelkijkhutten. Jan nam mij afgelopen week naar een splinternieuwe vogelkijkhut aan De Leijen. Op deze plaats stond al eerder een vogelkijkhut, maar die moest worden afgebroken vanwege zwamgroei en instortingsgevaar.
De vogelkijkhut zag er vanaf een afstandje al prima uit. Het heeft de mooie naam: 'Blaustirns' gekregen. Wat de Friese benaming is voor zwarte stern.
Deze kijkhut is gebouwd zoals naar mijn mening een kijkhut hoort te zijn. De hut is ruim. Je kunt blijven staan, maar je kunt ook gaan zitten. Ondanks de hoge temperaturen was het er heerlijk koel. Een paartje boerenzwaluwen had zelfs al een nestje gebouwd.
De luikjes kunnen dicht. Als de luikjes open zijn dan kun je er de camera op laten rusten.
Aanvankelijk was het rustig op het water. Een bootje wat in de verte voorbij voer veroorzaakte een lichte rimpeling op het water.
Er dobberde een fuut op het water wat al snel gezelschap kreeg van een andere fuut. Ze vonden elkaar wel leuk en dat lieten ze merken middels een dansje. Jan heeft dat prachtig vastgelegd in een filmpje. Klik hier.
Zoals de naam van de vogelkijkhut al deed vermoeden waren er ook zwarte sterns aanwezig. Op enige afstand van de hut waren ze aan het vissen. Helaas had ik mijn 70 - 200 mm objectief thuisgelaten.
Met de spiegelreflex met snelle sluitertijd en mijn 24 - 105 mm objectief probeerde ik de supersnelle sterns zo goed mogelijk vast te leggen. Een duikvlucht.
De stern verdween onder water. Een andere stern keek toe of het wat opleverde.
En ja hoor met een visje in de snavel kwam de stern weer boven en vloog snel weg. De andere stern vloog er achteraan. Jammer dat de foto niet helemaal scherp is geworden.
Het lijkt me leuk om een keer terug te gaan en dan met het goede objectief. Sowieso is het bezoeken van deze hut voor herhaling vatbaar. Afgelopen dinsdag hebben we ons daar uren vermaakt met het kijken en fotograferen.
