Een nieuw weblog

Vandaag heb ik mijn nieuwe weblog gelanceerd. Het weblog is te bereiken via www.schrijvenmetlicht.com of door hier te klikken.

.

Dit weblog, waarmee ik in 2008 ben begonnen, blijft uiteraard bestaan.

Ik hoop dat jullie mij ook op die plek weer gaan volgen.

Pantserjuffer met dauwdruppels

Het was altijd nog een wens van mij om een libel of waterjuffer met dauwdruppels vast te leggen. Tijdens mijn fotokuier in de vroege ochtend in het Dwingelderveld is het gelukt.

Wespspin met prooi

Tijdens de fotokuier in de vroege ochtend op de grote stille heide legde ik een wespspin met prooi vast. Op deze site kun je het interessante verhaal lezen over dit soort.

Nog even inzoomen op het weefgetouw van de wespspin. Zo vernuftig.

Vlindermee!

In het kader van Vlindermee! plaats ik vandaag een fotoserie met dagvlinders die ik onlangs vastlegde op twee grote vlinderstruiken.

Distelvlinder.

Atalanta.

Een wandeling op de heuvel van het resort

Vandaag neem ik jullie mee naar onze vakantie op Sardinië. Met 24.090 km² is het na Sicilië het grootste eiland in de Middellandse Zee. Sardinië heeft ongeveer 1,65 miljoen inwoners en heeft daarmee een lage bevolkingsdichtheid. Wij verbleven in het noorden, nabij Castelsardo. Vanuit ons resort hadden we prachtig uitzicht op de ruige kust en de Middellandse Zee. Op de eerste dag maakten we een verkennende wandeling op de heuvel van het resort. Wandel maar met mij mee. De foto's zijn gemaakt met Nikon Coolpix B700.

Sardinië heeft een prachtige natuur met veel bloemen, insecten en vogels.

Het pad naar de kust was steil. Een vakantie op dit resort is alleen voor mensen die goed ter been zijn. Er zijn vele treden en steile paden te overbruggen en er zijn geen liften aanwezig. Voor dit alles werd keurig gewaarschuwd op de site van dit resort.

Bij het resort was een baai met een bescheiden strandje. Sardinië is bekend om de specifieke kleur heeft van het zeewater. In een volgend logje laat ik meer van deze baai zien.

Op de achtergrond ligt Castelsardo.

Dit was het verste punt van mijn wandeling. Verder durfde ik niet te gaan, want het pad werd steeds moeilijker begaanbaar.

Op de terugreis legde ik dit blauwtje vast. Ik hoopte het dat het speciaal blauwtje zou zijn die in Nederland niet voorkomt. Met behulp van deze site heb ik getracht deze vlinder te determineren. Het zou best wel eens een 'gewoon' heideblauwtje kunnen zijn. Misschien een vals heideblauwtje. Wie het weet mag het zeggen.

Er was regelmatig een hagedisje te zien, maar voordat ik ze kon vastleggen schoten ze snel in het struikgewas. Deze bleef zowaar op het pad zitten. Hij waande zich misschien verstopt achter een grassprietje.

Nog een laatste trap te nemen en ik was weer terug bij onze kamer.

Wordt vervolgd.