Maandag 29 Juli 2019 om 18:23
In dit logje schreef ik over de jongen van het winterkoninkje onder onze veranda. Prachtig om te zien wat voor lekkere hapjes ze meenamen voor het hongerige grut.

Ongeveer een halve week geleden zijn de jongen uitgevlogen. Vanaf dat moment is het ongezellig stil onder de veranda.

Aan onze dochter de eer om de trechter op te tillen om te laten zien hoe het nestje eruit ziet.

Het is een waar kunstwerkje. je kijkt dus tegen de bodem van het nestje aan. De spiegel hangt ongeveer 5 cm van de muur af. De trechter stond aan de voor- en achterkant over de rand van de spiegel. Het winterkoninkje kon zo via de voor- en achterdeur naar binnen. Heel vernuftig.

En nu maar hopen dat ze een volgende keer weer dit plekje uitkiezen, want dat is zo gezellig.
Vrijdag 26 Juli 2019 om 10:16
Op 25 juli werd weerstation Gilze-Rijen de nieuwe eigenaar van het nationale warmterecord. Het werd er met 40,7 graden het warmst. Daarmee werd het voormalige warmterecord van 38,6 graden uit Warnsveld op 23 augustus 1944 verbroken. Ook in De Bilt was het nog nooit zo warm. Het werd er 37,5 graden. Daarvoor stond het record op 35,7 graden, gemeten op 19 juli 2006 en 26 juli 2018.
In ons dorp kwam de temperatuur tot 38 graden, aldus de weerapp. Rond middernacht zat ik samen met onze dochter aan de rand van de vijver. We zaten afwisselend wat te kletsen en te lezen. Het was op dat moment 28 graden. Uit mijn ooghoek zag ik wat bewegen in de vijver. Het was een kikker die op een blad van de waterlelie was gesprongen. Met de Nikon bridgecamera maakte ik enkele foto's. Het was donker en daardoor was het voor de autofocus lastig zoeken. Uiteraard moest ik de flitser gebruiken.

Ik besloot een extra lichtbron te pakken. Het was een fotostudiolamp op statief. Deze lamp is een onderdeel van een setje die mijn eega ooit heeft meegenomen uit de kringloopwinkel. Voor weinig. Terwijl ik de kikker opnieuw fotografeerde flitste tot mijn verrassing de studiolamp mee. Ik wist wel dat deze functie erop zat, maar had de lamp nog niet als zodanig gebruikt. Het was er nog niet van gekomen. Voor dit doeleinde was het licht te beperkt. De foto van de kikker is wel mooi genoeg om hier te tonen.

Dat gedoe met het flitslicht kon de kikker vast niet waarderen. Hij draaide ons de rug toe. Ik maakte nog een laatste foto met hulp van de flitser van de Nikon en zonder externe lamp. Het is een 'gewone' bruine kikker, maar dan wel met een mooie tekening.

Donderdag 11 Juli 2019 om 13:22
Na de overnachting in Ieper in België reden we verder. Ons uiteindelijke doel van deze reis was Normandië. In Normandië wilden we een bezoek brengen aan de bezienswaardigheden die herinneren aan D-Day.
De reis door Frankrijk verliep grotendeels over tolwegen en voorspoedig. De toegang tot Normandië wordt gevormd door een enorme brug over de Seine. Pont de Normandie of Bridges of Normandy. Vanuit de auto heb ik met de telefoon enkele foto's gemaakt door een vieze autoruit. Die foto's kwamen niet door de ballotage, vandaar dat ik een foto en linkjes van internet heb geplaatst. Onderstaande foto komt van deze site. Als je de brug oprijdt dan heb je het beeld wat is vastgelegd op deze foto. Als je de brug oprijdt krijgt je een indrukwekkend gevoel.

In Normandië verbleven we in een authentieke Chambres d’Hôtes, ongeveer 12 km ten zuiden van Carentan.

Het was een prachtig onderkomen met een hele vriendelijke gastvrouw en gastheer. Ook de vogels voelden zich daar thuis. De boerenzwaluwen mochten hun nestje bouwen op de buitenlamp.


De groenling zong ons 's ochtends wakker...

...en de roodborsttapuit zong ons 's avonds weer in slaap.

De temperatuur was dag in, dag uit zo rond de 23 graden. Dat was perfect voor het maken van uitstapjes.

Tijdens één van de uitstapjes hadden we een speeddate met een patrijs. Deze foto is gemaakt vanuit de auto en daardoor is de kwaliteit niet je van het. Toch mag deze patrijs hier een plekje krijgen.

We hebben genoten van het landschap, de vriendelijke bevolking en de leuke dorpjes.


De komende tijd zal ik aandacht besteden aan de diverse bezienswaardigheden die ons herinnerd aan de gedenkwaardige dag op 6 juni 1944. Als ik een actueel onderwerp heb dan plaats ik die tussendoor.
Zondag 07 Juli 2019 om 13:44
Vorige week brachten we een bezoek aan de Belgische stad Ieper. We verbleven in een B & B op korte loopafstand van het centrum. Ieper speelde een belangrijke rol tijdens de Eerste Wereldoorlog. Tijdens de volledige duur van de Eerste Wereldoorlog was de stad aan drie zijden omringd door Duitse troepen, door de Britse verdedigers werd deze boog in het front de Ypres Salient genoemd.

De Duitsers slaagden er niet in de stad te veroveren. Ondanks vier groots opgezette veldslagen die aan 500.000 soldaten het leven kostten bleef Ieper uit handen van de Duitsers.
De Eerste Slag om Ieper begon op 21 oktober 1914. Het 26e Duitse reservekorps stond tegenover Franse en Britse troepen. Om zes uur vielen de Duitsers aan, maar ze verloren al gauw de strijd. De Duitse soldaten probeerden het later nog twee maal, maar zonder succes. Op 22 november 1914 besloot het Duitse Oppercommando het offensief te staken.
De Tweede Slag om Ieper begon op 14 april 1915 rond Hill 60. Het waren opnieuw de Duitsers die het opnamen tegen de Fransen en Britten. Deze slag staat vooral bekend omdat er voor het eerst chloorgas werd gebruikt nabij Ieper. De Duitsers maakten gebruik van gifgas op 22 april 1915. Later is door de Duitsers ook mosterdgas gebruikt. Het kreeg zo de benaming yperiet omdat het hier voor het eerst op grote schaal werd ingezet.
De Derde Slag om Ieper begon op 31 juli 1917. De Britse veldmaarschalk Douglas Haig wilde uitbreken en de Duitsers de genadestoot toebrengen. De slag zelf werd gestreden tot 10 november 1917. Men noemt deze slag ook wel de Slag om Passendale, naar het dorp nabij Zonnebeke. Dit dorp werd geheel verwoest.
De Vierde Slag om Ieper begon op 18 maart 1918. Na deze laatste slag was de stad Ieper geheel verwoest. Op 28 september 1918 verlieten de Duitsers Langemark. Ruim zes weken later, op 11 november 1918 om elf uur in de ochtend was de oorlog officieel afgelopen.
Na de oorlog gingen - vooral bij de Britten - stemmen op om de stad niet weer op te bouwen maar zo te laten liggen, als macaber gedenkteken. Churchill zei hierover: 'Ik zou alle ruïnes van Ieper willen behouden: er bestaat in de hele wereld geen heiliger plaats voor het Britse vol.' Toch werd de stad weer teruggebracht in de vooroorlogse staat, grotendeels met geld van de Duitse herstelbetalingen. De wederopbouw, onder leiding van architect Jules Coomans duurde meer dan veertig jaar. Ieper speelt een belangrijke rol bij herdenkingen van de Eerste Wereldoorlog en wordt - met name door Britten - ook wel gezien als middelpunt van herdenkingen van deze oorlog. De velden rond de stad zijn bezaaid met meer dan 170 goed onderhouden begraafplaatsen.

Na een wandeling dwars door het centrum kwamen we aan bij de Menenpoort. De Menenpoort overspant de Menenstraat. De huidige poort stamt uit 1927 en is gebouwd door de Britten. Het is een groot herdenkingsmonument voor de ruim vijftigduizend Britse soldaten die tijdens de Eerste Wereldoorlog verdwenen zijn. Ze zijn zo goed als zeker omgekomen tijdens de oorlog, maar ze zijn niet meer teruggevonden of geïdentificeerd.

De namen van deze soldaten zijn terug te vinden op de vele panelen in het monument. Nog steeds worden tijdens graafwerkzaamheden in de omgeving resten van soldaten gevonden. Zodra deze worden geïdentificeerd als die van een vermiste Brit, worden ze tijdens een officiële ceremonie herbegraven. Daarna wordt zijn naam verwijderd van de gedenktekens van de onbekenden. Onder de Menenpoort wordt nog steeds iedere dag om 20 uur de Last Post gespeeld ter nagedachtenis aan de gesneuvelde soldaten. Dat was ook de reden van ons bezoek, we wilden dat graag een keer meemaken.

Omdat we nog niet hadden gegeten streken we eerst neer op het terras met uitzicht op de Menenpoort. Dagelijks komen er bussen vol met Engelse toeristen een bezoek brengen aan de Menenpoort. Om ons heen zaten dan ook allemaal Engelsen. Bier was hun favoriete drank.

Na het eten maakten we een rondgang door de poort.

We raakten onder de indruk van zoveel namen van vermiste soldaten.


Dagelijks worden er nieuwe kransen gelegd.


Onder de bezoekers waren veel schoolkinderen.

Bijzonder dat na zoveel jaar dit nog zo leeft onder de Engelse bevolking.



Rond kwart over zeven stelden de eerste mensen zich op om goed zicht te hebben op de ceremonie. Het was nog wel drie kwartier geduld hebben, maar ik had wel een plekje vooraan.

Wordt vervolgd.
Woensdag 19 Juni 2019 om 20:56
Door studenten in de biologie is onze zoon (student in de biomedische wetenschappen) gefascineerd geraakt in het speuren naar vogels. Afgelopen weekend was hij thuis en heeft hij meerdere vogelkijkhutten bezocht. Zondag nam ik hem en mijn eega daarom mee naar vogelkijkhut Diependal nabij het Drentse plaatsje Oranje. Vorig jaar schreef ik over deze vogelkijkhut in dit logje. Ik fotografeerde toen o.a. twee kraanvogels.

Vanaf de parkeerplaats is het een flink stuk lopen naar de vogelkijkhut. Tijdens de wandeling legde ik deze geelgors vast. Volgens mij een juveniel.

In de vogelkijkhut keek onze zoon door mijn verrekijker. Ik vermaakte mij ondertussen met de Nikon.

Het was rustig op het water.

Aan de overkant van de plas stonden drie lepelaars en een blauwe reiger. Ze leken hun siësta te houden.

Op een dode boom zat een witte kwikstaart zijn verenkleed bij te werken.

In het water ontdekten we een steltloper. Ik denk dat het een groenpootruiter is. Het is lastig determineren als de poten onder de waterspiegel zitten. Deze vogel bleef in de beschutting van het riet op de oever foerageren en was daardoor lastig vast te leggen.

In de kijkhut zat een nest van de boerenzwaluw met jongen.

In het struweel dichtbij de kijkhut dartelden vele jonge vogeltjes. Het viel nog niet mee om er eentje vast te leggen. Ik denk dat dit een juveniel heggemusje is.

In het riet zat een putter.

Al met al was het een geslaagde en gezellige middag.