Home

Laatste logjes

Een nieuw weblog
Pantserjuffer met dauwdru…
Wespspin met prooi
Pareltjes ophangen
D-Day, Pointe du Hoc
Calvados in Normandië
De hommel, een kanjer in …

Laatste reacties

henk Jonkvorst: Mooie indeling bij je laa…
Bram: prachtige detail en macro…
Bram: Ik zag er al wat foto's v…
marjolein vh pl/m…: Dit komt mij ook bekend v…
willy: zo'n ramp, een niet te v…
willy: heel mooie macro's Jetske…
klaproos: prachtig Jetske, ik zag…
willy: jammer genoeg geen foto's…
Jan K. alias Afan…: Mooie serie weer. Het is …
klaproos: vliegende hommels, non d…

Categorieën

Bloemen, planten en bomen
Dieren
Diversen
Druppels
Gezin en familie
Het weer
Insecten
Koken en eten
Landschap en natuur
Macro-opnames
Onze tuin
Portret
Steden en dorpen
Vakantie
Vogels
Vroeger

Archieven

Apr 2019
Feb 2019
Jan 2019
Dec 2018
Nov 2018
Okt 2018
Sep 2018
Aug 2018
Jul 2018
Jun 2018
Mei 2018
Apr 2018
Mrt 2018
Feb 2018
Jan 2018
Dec 2017
Nov 2017
Okt 2017
Sep 2017
Aug 2017
Jul 2017
Jun 2017
Mei 2017
Apr 2017
Mrt 2017
Feb 2017
Jan 2017
Dec 2016
Nov 2016
Okt 2016
Sep 2016
Aug 2016
Jul 2016
Jun 2016
Mei 2016
Apr 2016
Mrt 2016
Feb 2016
Jan 2016
Dec 2015
Nov 2015
Okt 2015
Sep 2015
Aug 2015
Jul 2015
Jun 2015
Mei 2015
Apr 2015
Mrt 2015
Feb 2015
Jan 2015
Dec 2014
Nov 2014
Okt 2014
Sep 2014
Aug 2014
Jul 2014
Jun 2014
Mei 2014
Apr 2014
Mrt 2014
Feb 2014
Jan 2014
Dec 2013
Nov 2013
Okt 2013
Sep 2013
Aug 2013
Jul 2013
Jun 2013
Mei 2013
Apr 2013
Mrt 2013
Feb 2013
Jan 2013
Dec 2012
Nov 2012
Okt 2012
Sep 2012
Aug 2012
Jul 2012
Jun 2012
Mei 2012
Apr 2012
Mrt 2012
Feb 2012
Jan 2012
Dec 2011
Nov 2011
Okt 2011
Sep 2011
Aug 2011
Jul 2011
Jun 2011
Mei 2011
Apr 2011
Mrt 2011
Feb 2011
Jan 2011
Dec 2010
Nov 2010
Okt 2010
Sep 2010
Aug 2010
Jul 2010
Jun 2010
Mei 2010
Apr 2010
Mrt 2010
Feb 2010
Jan 2010
Dec 2009
Nov 2009
Okt 2009
Sep 2009
Aug 2009
Jul 2009
Jun 2009
Mei 2009
Apr 2009
Mrt 2009
Feb 2009
Jan 2009
Dec 2008
Nov 2008
Okt 2008
Sep 2008
Aug 2008

Jetske Fotografie


Klik op de foto voor meer informatie.

Mailen?

Klik hier om een mail te versturen.

Rss etc.

Powered by Pivot - 1.40.6: 'Dreadwind' 
XML: RSS Feed 
XML: Atom Feed 

Dagpauwoog

Zondag 31 Maart 2019 om 10:47

Gisteren was het een prachtige voorjaarsdag. De hele dag ben ik buiten bezig geweest. Alle ramen gewassen en het gras gemaaid en nog veel meer buitenklussen gedaan. Ik heb mijn werk wel heel vaak onderbroken, omdat ik weer iets zag vliegen... De camera met macro-objectief lag klaar op de werkbank. Uiteindelijk waren aan het eind van de dag wel alle klussen gedaan en had ik ook nog eens een flink aantal foto's gemaakt. Het was volop genieten.

Vandaag is de dagpauwoog aan de beurt.



We wisten het al langer, maar afgelopen week was het uitgebreid op het nieuws. Het gaat slecht met de dagvlinders. 'Tussen 1890 en 2017 is het aantal dagvlinders met minstens 84 procent achteruitgegaan; 15 soorten zijn zelfs helemaal uit Nederland verdwenen', zo staat er geschreven op de site van Nature Today.



In onze tuin staat een grote Pieris Japonica Rosalinde (Japanse lavendelheide). Deze struik werd gisteren druk bezocht door een dagpauwoog en door bijen en hommels.



We zijn nu nog meer bewust bezig om onze tuin zo aantrekkelijk mogelijk te maken voor insecten. Gisteren hebben we nog drie Japonica's erbij gekocht en geplant op een plek waar voorheen alleen gras stond.


De zee heeft gegeven, heeft genomen

Zaterdag 30 Maart 2019 om 09:20

Nadat we voldoende foto's hadden gemaakt bij de palenrij stelde Jan voor om naar het monument te gaan. Dit monument staat op de zeedijk bij Moddergat.



Een van de belangrijkste gebeurtenissen in de geschiedenis van Paesens-Moddergat is de stormramp van 5 op 6 maart 1883. In die nacht werd de vloot van Paesens-Moddergat overvallen door een van de zwaarste voorjaarsstormen sinds mensenheugenis. Er kwamen 83 vissers, onder wie jonge jongens en oudere mannen, in de ijskoude golven van de zee ten noorden van de Waddeneilanden om.



Ter nagedachtenis aan deze ramp is op 6 maart 1958 dit monument onthuld.



Op de plaquette staat een tekst in het Fries. Ik heb getracht de tekst te vertalen.
A.D. 1883 staken vanaf deze plaats 109 vissers met 22 schepen van wal. In een zware storm zijn 83 man en 17 schepen gebleven.

als de dood het schip beloopt,
dan is er geen ontkomen,
o weer, o onzeker element!
de zee heeft gegeven, heeft genomen.



De enige die de ramp overleefde was de 31-jarige Gerben Basteleur, de op één na oudste zoon van schipper Gooitsens Jans Basteleur van de WL 2 'De Nooitgedacht'. Zijn persoonlijke relaas werd in 1899 opgetekend. Op onderstaande foto, op de tweede steen van links, staan de omgekomen familieleden.



We liepen langs alle namen. Onder de indruk. Stil.







Vrouwen en kinderen verloren hun mannen, zonen en vaders. Geen vissers, geen schepen, geen voedsel, geen inkomen. Er werd een rampenfonds opgericht om de ergste nood in Paesens en Moddergat te lenigen, maar dit was lang niet toereikend. Overheidssteun kwam er niet. De geleidelijke afname van de visvangst met de verouderde schepen in de jaren 1880 en 1890 en het ontbreken van een thuishaven in of bij Moddergat maakte de concurrentiepositie van de plaatselijke vissers steeds slechter. De visserij stierf hier dan ook in het begin van de 20e eeuw een langzame dood.



Voor bovenstaande informatie heb ik deze websites gebruikt. Klik hier en hier. Ook Jan zal vandaag aandacht besteden aan deze ramp en monument. Klik hier.


Op het wad bij Paesens-Moddergat, deel 2

Woensdag 27 Maart 2019 om 20:37

Vandaag neem ik jullie weer mee naar het wad bij Paesens-Moddergat. Na een tijdje rondstruinen bij de palenrij besloot Jan zijn benen wat rust te gunnen. Daarvoor koos hij een plekje op één van de groene eilandjes. Gelukkig had ik nog een plastic zakje bij me waar hij op kon gaan zitten.



Ik besloot het pad te volgen naar het einde van de dam.



Toen ik op dit punt was aangekomen begonnen de klokken te luiden. Het was toen rond half twee. Wellicht dat de klokken werden geluid vanwege een begrafenis. Het geluid van de klokken droeg ver over het wad. Het was indrukwekkend.



Ik heb er een filmpje van gemaakt, waarbij ik aansluitend 360 graden om mijn as draaide. Helaas was de windruis te hinderlijk en heb ik het geluid moeten onderdrukken.







Deze mensen hadden gekozen om over het wad te wandelen aan de andere kant van de palenrij.





Ik was aangekomen bij het verste punt wat ik nog met wandelschoenen kon betreden. In de verte zat o.a. een groep scholeksters. Ze zaten net wat te ver weg voor mijn Nikonzoom. Toch mogen ze hier een plekje krijgen omdat ik hier het patroon van het wad bijzonder vind.



De mensen waren tussen de palenrij doorgegaan en gingen aan mijn kant verder met de wandeling. De mensen waren met hun laarzen aan goed voorbereid.



Het werd voor mij tijd om terug te wandelen naar Jan. Vanuit de verte had ik al wel gezien dat Jan niet al die tijd had stilgezeten. Op zijn weblog staat het resultaat van zijn fotografiekunsten.

Op het wad bij Paesens-Moddergat

Dinsdag 26 Maart 2019 om 07:41

Vandaag het vervolg op deze serie.



'Het meest fascinerende onderdeel van dat prachtige landschap is misschien nog wel de oude, langzaam wegkwijnende palenrij. Deze dubbele palenrij is een restant van de landaanwinningswerken die hier vanaf halverwege de jaren dertig tot de zeventiger jaren van de vorige eeuw hebben plaatsgevonden' zo schreef Jan op zijn weblog. Ik heb de tekst maar zo overgenomen, ik hoef nu niet meer te zoeken naar het oorspronkelijke doel van deze palenrij.



Zonder verdere woorden neem ik jullie mee op het wad. Vergeet vooral niet je laarzen aan te trekken...
















Aan de Waddenzee

Zondag 24 Maart 2019 om 13:16

Voor afgelopen vrijdag was er heel mooi weer voorspeld. Ik had onverwachts mijn handen vrij en stelde daarom voor aan mijn fotomaatje om die dag samen op stap te gaan. Ik wilde nog wel een keer naar de Ryptsjerksterpolder om te kijken of de grutto's er nog zouden zijn. Zowel mijn eega als Jan hadden hun twijfels daarover. De grutto's verzamelen zich na de lange terugreis in de Ryptsjerksterpolder om daar te foerageren en zich zo voor te bereiden op het broedseizoen.

En zo reed ik op vrijdagochtend naar Fryslân. Het weer viel vies tegen, het was mistig. Na de koffie vertrokken we naar het noorden van Fryslân. We installeerden ons in de vogelkijkhut en speurden door onze camera's.



Er waren genoeg vogels te zien, maar geen grutto's. Het was grijs en de wind maakte het koud en daarom hielden we het snel voor gezien. Eenmaal in de auto stelde Jan voor om naar het Wad te rijden. Ik vond dat een prima idee.



Jan parkeerde zijn auto onderaan de zeedijk in Paesens-Moddergat. Zie Google Maps. We beklommen de hoge dijk. Jan ging eerst op het bankje bijkomen van de klim. Intussen maakte ik enkele foto's vanaf de dijk. Onderstaande foto is genomen richting het oosten. Daar was het nog wat heiig.



En deze foto is genomen naar het westen. De lucht begon daar al mooi blauw te kleuren.



Nadat Jan was bijgekomen van de klim daalden we af naar het Wad.



We hadden geluk, het was eb.



Het Wad bij Paesen-Moddergat is een mooie locatie vanwege de halfvergane palenrij. We hebben ons daar dan ook heerlijk uitgeleefd met onze camera's. Wellicht dat ik meerder series laat zien van deze prachtige dag en locatie.



Jan heeft op zijn weblog deze gezamenlijke fotografiedag en topdag prachtig omschreven. Klik hier voor het verhaal en de foto's.

Een fuut in de schittering

Donderdag 21 Maart 2019 om 21:55

Ten westen van de vogelkijkhut in de Jan Durkspolder was een fuut aan het foerageren. Aanvankelijk zat de fuut te ver weg om er mooie foto's van te maken. Ik had geluk, want de fuut kwam al duikend en zwemmend steeds dichterbij de vogelkijkhut.







De fuut zwom even later ten zuiden van de vogelkijkhut en zo zwom de fuut tussen de schitteringen op het water.






Werkzaamheden bij de vogelkijkhut

Zondag 17 Maart 2019 om 12:28

Toen we de amazones hadden 'uitgezwaaid' liepen we het pad op naar de vogelkijkhut. Er werd hard gewerkt langs dit pad. Vrijwilligers maakten van wilgentenen een natuurlijke afscheiding.



Op onderstaande foto en opa Google Maps kun je goed zien dat het een lang pad is. Op de achtergrond zie je het dak van de vogelkijkhut.



Jan maakte een praatje met de vrijwilliger. Hoewel ik prima Fries versta heb ik me deze keer niet in het gesprek gemengd. Zo kon ik mooi enkele foto's van de gezellig pratende mannen maken.



Terwijl wij verder liepen naar de hut ging de man verder met het knippen van de takken.



Vanuit de rietgedekte vogelkijkkhut genoten we van een schitterend uitzicht. Een fuut speelde binnen deze schittering de hoofdrol, maar daarover later meer.



Toen we vanaf de kijkhut terugliepen naar de auto waren de mannen nog druk aan het werk.



Wederom maakten we een praatje met een vrijwilliger. De man tipte ons nog over een ander mooi natuurgebied in Fryslân.



Onze maatschappij drijft op vrijwilligers en dat werd weer duidelijk bij het zien van de werkzaamheden. Hulde aan deze vrijwilligers van It Fryske Gea die ervoor zorgen dat we straks weer ongezien naar de vogelkijkhut kunnen lopen.


Friese paarden met pittige amazones

Woensdag 13 Maart 2019 om 18:51

Nadat we de Friese paarden met veulens hadden vastgelegd reden we door naar de vogelkijkhut in de Jan Durkspolder. Vlak nadat we de auto hadden geparkeerd kwam over het pad twee Friese paarden met amazones aangelopen. Het pad loopt naar een gaswinning en is dus een doodlopend pad. Zie Google Maps. De dames kenden de omgeving klaarblijkelijk niet. Ze vroegen aan Jan waar het andere pad naartoe leidde. Dat pad heet: 'Geau'.



Ze besloten dat pad te nemen. De amazone besteeg het prachtige paard.



De dames hadden als doel om het pad te volgen, maar het voorste paard had andere ideeën. Al snel begon het paard te bokken...



...en even later stond het paard met de neus onze kant op.



Jan en ik hadden inmiddels al een aantal stappen achteruit gedaan. We hebben beiden nogal ontzag voor grote paarden.
Na de correctie van de amazone stonden beide paarden weer met de neuzen dezelfde kant en draafden ze er vandoor.



Althans dat dachten we. Wederom draaide het voorste paard zich om in de verkeerde richting.



De pittige amazone liet wel voelen wie hier de baas was. Ze manouvreerde het paard weer naar de juiste richting.



Op haar verzoek gaf ik haar een klein takje van de knotwilg. Een klein tikje was voldoende om het paard eindelijk op het juiste pad te krijgen.



Toen de dames uit zicht verdwenen vervolgden wij onze weg naar de vogelkijkhut.


2300 grutto's in de Ryptsjerksterpolder, deel 2

Zondag 10 Maart 2019 om 14:02

Vandaag zoomen we verder in op de duizenden grutto's in de Ryptsjerksterpolder. Zoals ik in het vorig logje schreef maakte ik de eerste serie foto's van de grutto's vanaf dit brugdeel.



Door het hek kun je mooi zien dat het ondergelopen land is.



Aan de horizon rijdt een auto over de N355.



Op de achtergrond lopen ponys. Dit zouden de Exmoorpony's kunnen zijn. Exmoorpony's zorgen door hun selectief graasgedrag voor een afwisselende begroeiing. Daardoor kan op langere temijn een gevarieerd landschap ontstaan. Deze geharde, sobere dieren verblijven het gehele jaar in dit gebied en behoeven nauwelijks verzorging.



Zelfs voor de sterke zoom van de Nikon stonden de grutto's eigenlijk net wat te ver weg.



Ik besloot een betere positie te gaan zoeken waarbij ik de grutto's wat beter voor de lens zou krijgen. Op het achterterrein bij het bedrijfgebouw van It Fryske Gea had ik een beter plekje. Ik maakte daar ook nog een praatje met twee vriendelijke medewerkers van It Fryske Gea.



Nu kon ik beter inzoomen op de druk foeragerende grutto's. Wat een prachtig gezicht. Wat een feest om dat door de lens te zien.











Een beter beeld krijg je toch door middel van een filmpje. Helaas was ik vergeten om mijn statief mee te nemen. Leunend tegen een paal heb ik zo goed en zo kwaad als het ging vanuit de hand meerdere filmpjes gemaakt. Hieronder staat een kleine compilatie. Jammer van de windruis, daar moet ik toch maar een keer maatregelen voor treffen.


2300 grutto's in de Ryptsjerksterpolder, deel 1

Zaterdag 09 Maart 2019 om 09:52

Op Twitter zag ik een berichtje voorbij komen over de grutto's in de Ryptsjerksterpolder. Dit prachtige gebied ken ik door meerdere fotokuiers samen met mijn fotomaatje, Jan. Volgens het berichtje op Twitter foerageren daar op dit moment 2300 grutto's. Dat wilde ik wel eens met eigen ogen zien. Ik appte met Jan of hij met mij mee wilde. Jan moest helaas verstek laten gaan vanwege de heftige pijn veroorzaakt door de ACNES. En zo reed ik alleen naar het hoge noorden.

Ik parkeerde mijn auto achter vogelkijkhut, 't Set. Zie Google Maps.



De hut liep ik voorbij en wandelde eerst naar de Koaiboutfeart.



Terwijl ik daar stond streek een grote groep meeuwen neer op het water.



Het samenspel van zon en wolken gaven het landschap een mooi aanzien. Het was daar volop genieten. De grutto's had ik echter nog niet ontdekt.



Over de feart ligt een brug. Deze brug wordt gebruikt om materieel te vervoeren naar de overkant. Staand op deze brug heb ik een tijdje staan fotograferen. Dankzij de sterke zoomfunctie van de Nikon kreeg ik de grutto's in het vizier.



Vanaf de brug had ik ook een mooi uitzicht over de Koaiboutfeart.



De Ryptsjerksterpolder is evenals de Binnemiedepolder en de Weeshúspolder een velige haven voor weidevogels. De grutto, tureluur en veldleeuwerik houden van het kruidenrijke grasland, met reliëf en een hoog waterpeil. Je kunt meer lezen over dit gebied op deze site van It Fryske Gea. Op onderstaande foto kijken we naar de kolonie meeuwen.



Langs de Koaiboutfeart staan meerdere broedmanden voor eenden opgesteld.



Vlakbij de vogelkijkhut staat het bedrijfgebouw van It Fryske Gea. In overleg met een medewerker mocht ik de groep grutto's fotograferen vanaf hun achterterrein. Vanaf die plek had ik namelijk mooier zicht op de grutto's.



Nadat ik voldoende foto's had gemaakt van de grutto's wandelde ik terug naar de hut. In de hut hangt een mooi informatiepaneel. Op het kaartje las ik dat er meerdere wandelroutes zijn.



Een wandeling heb ik niet gemaakt. Er kwam een dreigende lucht aan en daarom leek het mij verstandig om in de buurt van de auto te blijven.





Het bedrijfsgebouw van It Fryske Gea staat daar op een prachtige plek. Het voorhuis van dit gebouw wordt verhuurd aan een particulier. Je zult maar zo eerste rangs wonen. Geweldig!



In deel 2 gaan we inzoomen op de 2300 grutto's.

Friese paarden met veulens

Zondag 03 Maart 2019 om 15:43

Op weg naar de vogelkijkhut in de Jan Durkspolder kwamen Jan en ik langs een manege. Onze blik werd getrokken door een rij paarden. Ze stonden in het kamp vlak naast de manege. Ik zette de auto aan de kant om enkele foto's te maken. Ondanks dat het mooi weer was, was het licht die dag niet zo mooi. Volgens Jan kwam dat door de komende verandering van het weer.



De paarden hadden niet veel belangstellling voor ons, ze keken gebiologeerd naar de overkant van de weg.



In de wei aan de andere kant van de weg liepen twee Friese paarden met hun veulens. Met hun vieren hadden ze alle ruimte en groen gras tot hun beschikking. Ik kan me voorstellen dat de paarden aan de overkant jaloers waren op dit viertal. Het gras was daar in ieder geval groener...



Eén van de veulens ging op onderzoek uit. Moeders keek nauwlettend toe. Gelukkig zat er een draad voor.



Hier kun je zien hoe lang hun benen zijn in verhouding tot hun lijf.



Met zulke lange benen kun je lekker door de wei dartelen en mooie sprongen maken.



Maar dat het ook wel eens mis gaat dat kun je zien in dit filmpje.



Het veulen bleef liggen. Aanvankelijk had ik het idee dat het geblesseerd was. Even later bedacht ik me dat een veulen vast wel tegen een stootje kan. Veulens hebben net als kinderen veel kraakbeen en breken dus niet zo snel iets. Met dat idee in het achterhoofd vervolgden we onze weg naar de vogelkijkhkut.


Kievit op een klein eilandje in de Jan Durkspolder

Zaterdag 02 Maart 2019 om 10:23

De afgelopen week hadden we temperaturen die horen bij de lente. Op één van die dagen was ik vrij en was mijn fotomaatje bereid om mij te vergezellen tijdens een fotokuier. En wat hebben we genoten van het mooie weer en van de vele fotomomenten.
In willekeurige volgorde zal ik er hier een aantal onderwerpen laten zien. We zijn o.a. naar de vogelkijkhut in de Jan Durkspolder geweest, zie Google Maps



Het eerste onderwerp wat ik laat zien is de kievit die op een piepklein eilandje aan het foerageren was. Een paar dagen eerder had Jan 'deze' kievit ook vastgelegd, klik hier voor de kievit temidden van de slobeenden.



Met de Nikon bridgecamera met krachtige zoom kon ik de kievit dichterbij halen.



De kievit liet zich van alle kanten vastleggen. Door de zon waren de prachtige kleuren van de kievit goed te zien.











Ik heb er ook een filmpje van gemaakt. Op het filmpje komt de paraderende en foeragerende kievit nog wat beter tot z'n recht.