Vrijdag 23 November 2018 om 18:46
Evenals vorig jaar brachten we ook dit jaar een bezoek aan Efeze. De stad werd ruim 3500 jaar geleden gesticht. Over de hele westerse wereld gezien behoort Efeze tot de best bewaarde steden met antieke waarde. De stad wordt ook gezien als plaats die behoort tot de meest fascinerende en interessante archeologische opgravingen die over de hele wereld zijn gedaan. Tot slot is het ook de meest druk bezochte bezienswaardigheid van heel het land. Efeze staat op de tweede plek op de lijst van grootste bewaard gebleven steden uit het oude Romeinse Rijk. Rome staat op de eerste plaats.
Vorig jaar plaatste ik een logje met daarin foto's die een algemene indruk geven van Efeze. Dat logje is hier te bekijken.
Dit jaar heb ik een aantal onderwerpen eruit gelicht. In dit logje laat ik zien dat er nog volop gewerkt wordt om deze opgraving te voltooien.
Woensdag 21 November 2018 om 11:32
Terwijl mijn reisgenoten zich aan het eind van de middag terugtrokken bleef ik op het strand tot en met zonsondergang. Ik trok mijn ligstoel dan naar de vloedlijn en wachtte daar op de zonsondergang. Ik genoot iedere keer weer volop. Er was geen zonsondergang hetzelfde.
18:29 uur.
18:34 uur.
18:35 uur.
18:44 uur..
18:46 uur.
18:47 uur.
18:48 uur.
Zondag 18 November 2018 om 16:35
Vandaag zat ik op mijn lievelingsplekje met uitzicht op de voortuin toen ik een vogel zag neerstrijken in de perenboom. De vogel zat bovenin de 8 meterhoge perenboom, daardoor kon ik niet zien om wat voor vogel het ging. Na het inzoomen met de Nikon zag ik dat het een koperwiek was.
De koperwiek bleef lang genoeg zitten om deze vast te leggen. Hij speurde de omgeving af, maar helaas draaide hij zich niet om richting de camera.
Het was weer een prachtige zonnige herfstdag.
Vrijdag 16 November 2018 om 13:51
Op deze prachtige herfstdag neem ik jullie 'mee' het bos in. Het leek me goed om dit actuele onderwerp te plaatsen, voordat alle bladeren van de bomen zijn gevallen.
Afgelopen week was ik te gast bij mijn fotomaatje in Fryslân. Toen de zon doorbrak stelde Jan voor om naar het bos te gaan. Jan had de herfstkleuren al uitgebreid vastgelegd, maar daar was ik nog niet aan toe gekomen. We reden naar landgoed Olterterp - Lauswolt en parkeerden de auto nabij huize 'Heydhuysen' in Heidehuizen. Zie Google Maps
Jan had een doel voor ogen en dat punt was ongeveer 1 km verwijderd van de auto. Daarom leek het hem wijs om de loopfiets te gebruiken.
Jan concludeerde dat er in een paar dagen tijd veel blad van de bomen was gevallen. 'Eigenlijk ben je net een paar dagen te laat', waren zijn woorden. Het afgevallen blad zorgde wel voor een mooie gouden deken.
Het geasfalteerde pad leent zich goed voor het gebruik van de loopfiets.
We kwamen aan bij ons doel. Gelukkig dat Jan bij me was en mij wees op dit beeld. Ik was er straal voorbij gelopen. In oktober 2015 zijn in het kader van de jaarlijkse Landgoeddag door vijf 'woodcarvers' met kettingzagen tien 'sculpturen' in bomen gezaagd. Deze sculpturen zijn mythische figuren uit de Friese historie. Op deze site kun je meer daarover lezen. Op onderstaande foto staat Bonifatius afgebeeld.
Al fotograferend scharrelden we rond de vijver.
Ik heb ze niet alle tien gezien en dus ook niet vastgelegd.
De route om de vijver was geen geëffend pad. Jan moest dan ook enkele malen van de fiets stappen en te voet verder gaan.
Hoewel we al 12 jaar regelmatig samen op stap gaan om te fotograferen was ik nog niet eerder bij deze vijver geweest. Hoewel ik niet een echt een liefhebber van bos ben, vind ik dit open bos mooi en bijzonder.
Na de ronde om de grote vijver zijn we teruggelopen naar een kleinere vijver. Naast die vijver staat een bankje. Daar kon Jan zijn benen wat laten bijkomen voor de laatste etappe terug naar de auto.
De hond van 'Heydhuysen' vond het maar zo zo dat mensen zich in zijn territorium bevonden en dat liet hij dan ook horen.
Jan was blij dat hij bij de auto was. Ik heb volop genoten van deze mooie tocht en ben blij dat Jan mij hier mee naartoe had genomen.
Donderdag 15 November 2018 om 19:58
Tijdens onze vakantie aan de Egeïsche Zee brachten we twee keer een bezoek aan Kuşadası. Kuşadası is een badplaats in West-Turkije en ligt ongeveer ter hoogte van het Griekse eiland Samos. De naam komt van 'kuş' (vogel) en 'ada' (eiland) en verwijst naar het duiveneiland dat voor de kust ligt.
Kuşadası is een populaire vakantiebestemming. In de zomer telt de stad ongeveer 300.000 inwoners, in de winter is dit ongeveer 50.000. Deze toename in de zomer wordt veroorzaakt doordat veel mensen daar een vakantiewoning hebben en door seizoensarbeiders.
Ik vind het mooi om met de camera langs de vissersboten te lopen.
Een kleurrijke kraam.
Daily fresh fish. Het zal ongetwijfeld vers worden aangeleverd, maar hoe lang het daar ligt, dat vraag ik me wel af. Gelukkig kunnen jullie de visgeur niet ruiken.
Aan het eind van onze rondgang werden we getrakteerd op Turkse muziek. Ook als ik een ander standpunt koos kon ik de straatmuzikant niet vastleggen zonder storende elementen op de achtergrond.
Zondag 11 November 2018 om 18:02
Ik ben even door mijn actuele onderwerpen heen, daarom neem ik jullie weer mee naar onze zonvakantie aan de Egeïsche Zee.
Dit gedeelte van Turkije is beroemd om de brede zandstranden. Een bijkomend voordeel is dat de kustlijn hier niet is volgebouwd met hotels. Zoals jullie op de foto kunnen zien is het er heerlijk rustig.
Het is heerlijk om hier een wandeling te maken langs de vloedlijn.
Door flink in te zoomen kon ik deze vissers vastleggen.
Jetskiën en parasailen zijn favoriete bezigheden voor toeristen.
De zee is hier veilig voor kinderen. De bodem is van zand en loopt heel geleidelijk af.
Met tegenlicht lijken er ontelbare sterretjes te dansen op de zee.
Deze man is tijden aan het oefenen geweest om in de branding op de plank te blijven staan. Yeahhhh, eindelijk gelukt.
En dat onder toezicht oog van zijn vrouw en dochtertje. .
Heerlijk om dergelijke taferelen gade te slaan.
Woensdag 07 November 2018 om 09:55
'Het zou best eens kunnen dat ik nog eens een poging wil wagen om hem te beklimmen, dan met een andere lucht', schreef Jan in zijn reactie op mijn vorig logje. En laat ik nu hetzelfde gedacht hebben. Op zaterdagavond 'beloofde' de weerman voor de volgende dag wederom een fraaie zonsopkomst. Op dat moment besloot ik om de volgende ochtend ruim voor zonsopkomst naar de uitkijktoren te gaan.
En zo reed ik op zondagochtend om 7 uur door het tunneltje. Op de A32 was het stil en de parkeerplaats was leeg.
Binnen een week liep ik voor de tweede keer over het lichthellende Belvedèrepad naar uitkijktoren Woldberg. Zie Google Maps voor de locatie. Op Google Maps wordt de naam van de uitkijktoren met een 't' geschreven, maar Woldberg is toch echt met een 'd'.
Ik klom naar het plateau waar ik woensdag niet hoger durfde. Daar heb ik een minuut of vijf gestaan om te wennen aan de hoogte. Nadien ben ik met tussenpozen een niveau hoger gegaan. Ik moest voor mijzelf heel wat overwinnen, maar het lukte!
We kijken naar het zuidoosten naar de Grote of Sint-Clemenskerk. Deze kerk met de 87 meter hoge toren staat in het centrum van Steenwijk. Zie Google Maps. 's Avonds en 's nachts is de toren verlicht. De toren vormt zo een baken in het donker.
We kijken naar het noorden, naar buurtschap, Baars Zie Google Maps.
Het was best koud zo hoog op de toren. Ik was wel zo wijs geweest om mijn handschoenen aan te doen, maar die werden al snel nat door het vasthouden van de natte leuningen. Het is me niet gelukt om naar het hoogste punt te klimmen, ik ben geëindigd op het één na hoogste plateau. De volgende keer ga ik verder met mijn missie om het hoogste punt te bereiken...
We kijken naar het noordwesten, naar de oprit van Steenwijk-Noord. In het midden op de horizon is de watertoren op Thij te zien. De watertoren niet meer in gebruik en is erkend als rijksmonument. Zie Google Maps voor de locatie.
De trein vanuit het noorden nadert station Steenwijk. Achter het spoor ligt het dorpje, Tuk. Tuk is bekend door café De karre en Mannenkoor Karrespoor.
We kijken naar het oosten, naar de Havelterberg. Zie Google Maps. De zon komt tevoorschijn.
Bij het klimmen van de zon kwamen de koeien in beweging.
Ik maakte deze foto tijdens de afdaling. De zonsopkomst was wel mooi, maar niet spectaculair. Er was te weinig bewolking om de rode kleur van de zon te reflecteren. Maar dat neemt niet weg dat ik wel heb genoten.
Het is wel een aanrader om op zondagochtend te gaan. Op zondagochtend is er bijna geen verkeer op de naastgelegen snelweg en wordt de ochtendstilte niet verstoord door verkeerslawaai.
Vanaf de uitkijktoren liep ik via een omweg, door het bos, naar de parkeerplaats. En zo was ik de ZONdag vroeg en goed begonnen.
Zondag 04 November 2018 om 17:40
Afgelopen week was Jan na lange tijd weer hier te gast voor een fotokuier. Vanwege zijn Acnes was het de afgelopen maanden niet mogelijk om naar de Kop van Overijssel te komen. De recente behandeling van de Acnes heeft, zoals het zich laat aanzien, een gunstig effect gehad op zijn pijn. Jan schreef erover op zijn weblog. Doordat de pijn is te hanteren kan Jan langere autoritten maken en behoort een fotokuier hier weer tot de mogelijkheden. We hebben de fotokuier dan ook allebei als een feest ervaren!
Na de koffie vertrokken we naar de uitkijktoren op de Woldberg. Dit was een idee van Jan. Een bezoek aan deze uitkijktoren stond al langere tijd op zijn verlanglijst. Zie Google Maps voor de locatie. De route naar de Woldberg en dus naar de uitkijktoren loopt door een tunnel onder de A32. Vlakbij de tunnel is de verplichte parkeerplaats voor de bezoekers van de uitkijktoren.
Vanwege de MS was de afstand vanaf de parkeerplaats naar de uitkijktoren te groot, daarom bracht ik Jan eerst halverwege. Vanwege de licht hellende toegangsweg was namelijk het gebruik van de loopfiets geen optie.
Ondanks dat de uitkijktoren in 2008 is geopend en de toren 'om de hoek' staat, was ik er nu pas voor de tweede keer.
Aan de toren hangt een informatiebord. Op dit informatiebord staan de volgende gegevens:
Beton: 115.000 kg
Betonstaal: 4700 kg
Staalconstructie: 32.000 kg
Hoogste platform: 24,05 meter
Hoogste punt: 29,30 meter
Aantal treden: 131 stuks
Aangekomen bij de toren begon Jan al snel met de klim. Ik bleef eerst nog met beide benen op de grond. Vanwege mijn extreme hoogtevrees ging ik mij eerst beraden wat wijs was.
Jan was boven aangekomen. Vanaf de grond sloeg ik hem gade. Door de traptreden heen zag ik hem in zijn rode vest rondscharrelen.
Ik besloot eerst een rondgang te maken aan de voet van de toren.
Ook op dit object is graffiti aanwezig. Lijkt me een doorn in het oog van de architect.
Inzoomend op de driehoeksvorm van deze toren neem ik jullie mee naar de tekst op het informatiebord.
'Decennialang heeft er een toren op de Woldberg gestaan. De laatste, een stalen brandtoren werd in 1985 afgebroken vanwege de slechte conditie van de constructie. Bijna twintig jaar later leefde het idee om een nieuwe uitkijktoren nabij deze prachtige locatie te plaatsen. Sinds september 2005 is het idee stap voor stap geconcretiseerd door de stichting 'Vrienden van de uitkijktoren Woldberg". De Steenwijker architect, Paul Ruiter, maakte het ontwerp.'
'De Woldberg is 26 meter hoog en daardoor een opvallende heuvel in het vlakke Steenwijkerland. Aan de zuid-oost zijde ligt nog een heuvel, de Havelterberg. Zowel de Woldberg alsmede de Havelterberg zijn gevormd door de stuwkracht van gletsjerijs in Salle-glaciaal, ongeveer 150.000 jaar geleden. Vanaf de toren zijn deze stuwwallen in het landschap te herkennen. Steenwijk ligt tussen de twee stuwwallen in, waar het smeltwater heeft gestroomd.'
'In Steenwijk zijn veel grote keien gevonden. Deze keien zijn door het gletsjerijs meegevoerd vanuit Scandinavië. Aan deze natuurlijke stenen dankt Steenwijk haar naam. Ook bij het graven van de nabijgelegen A32 kwamen veel keien naar boven. Een aantal mooie exemplaren zijn verzameld en vormen een geologisch monument. Dit monument is te vinden aan de Wolterholten zie Google Maps. Tevens is er een grote stapel keien langs de A32 gelegd. Deze plaats markeert de grens tussen Overijssel en Frieland. Zie Google Maps.'
'Het uitzicht reikt tot ver in 4 provincies. Je ziet de toren van Emmeloord, de verbrandingsoven van Diever, het Abe Lenstrastadion in Heerenveen en de hoogbouw van Zwolle. Vanaf de uitkijktoren heb je ook goed zicht op de verbindingen in het landschap. Via de houtwallen kunnen planten en dieren zich vrij verplaatsen, en dus groeien en bloeien. Het is prachtig wandelen in dit glooiende stukje Overijssel.'
Inmiddels had ik ook de toren beklommen. Daar waar Jan in één streep naar de top ging heb ik de klim in etappes gedaan. Ik ben echter niet verder gekomen dan halverwege de toren. Vanwege mijn hoogtevrees durfde ik niet hoger. Ik riep een aantal keren naar boven of alles goed ging, maar kreeg geen antwoord. Het verkeer op de A32 overstemde mijn stemgeluid. Ach, zolang ik Jan maar voelde rondstappen dan was ik gerustgesteld.
Na een tijdje kwam Jan weer naar beneden met een blijde en trotse blik. Wat een feest dat hij dit heeft volbracht.
Nadat Jan een tijdje had gerust op het bankje maakte ook hij nog een rondgang rond de toren. Toen ook die missie was voltooid was het de hoogste tijd om de terugreis te aanvaarden. Inmiddels waren zijn benen door de MS flink aan het protesteren. 'Dat gaat wel weer over ...", waren zijn woorden terwijl hij dapper doorstapte naar de enorme kei. Terwijl Jan daar bleef wachten haalde ik de auto op.
Het was voor Jan een overwinning en in alle opzichten een geslaagde fotokuier.
