Donderdag 21 Juni 2018 om 19:26
Zoals ik in dit logje al schreef ging ik eind van de middag nogmaals naar de boom met daarop de grote weerschijnvlinder. Ik hoopte dat ik de vlinder nog wat mooier in het zonlicht kon vastleggen. Bij de boom stonden twee fotografen. Allebei voorzien van een imposante telelens en statief. Het voelde wat onwennig om daar met mijn kleine bridgecamera tussen te staan. Maar inmiddels wist ik dat ik tevreden kon zijn over de telefunctie en het resultaat.
De eerste foto die ik toen maakte was 'Vier op een rij'.'
Twee vlinders tapten uit hetzelfde vaatje en een derde keek toe.
Bij onderstaand tweeluik is mooi te zien wat het iriserend effect is. De rechterfoto, waarbij de vleugels meer zonlicht vangt, is een paar seconden later gemaakt dan de linkerfoto.
Deze vlinder koos een plekje in de zon, vlak voor onze lenzen uit. Vol spanning wachtten we op het spreiden van de vleugels. Helaas.
We wachtten onze volgende kans af. Weer streek er een vlinder neer op een struik in de zon.
En ja hoor, de vleugels werden volledig gespreid. Het zonlicht zorgde voor de rest. Met ingehouden adem genoten we van het schouwspel. Het geklik van de camera's naast me was niet van de lucht.
Ik ben blij dat ik niet voor niets terug ben gegaan.
Woensdag 20 Juni 2018 om 17:17
Vandaag maakten Jan en ik een fotoronde door de Kop van Overijssel. In de Weerribben zagen we aan de kant van de weg een groepje fotografen staan. En waar fotografen staan, daar valt wat te beleven. Ik parkeerde de auto in de berm. Jan en ik stapten uit en namen onze camera's ter hand. We vroegen aan de fotografen wat er was te zien. Het was de grote weerschijnvlinder.
Op deze halfdode boom zaten maar liefst vijf grote weerschijnvlinders. Het mooie van deze locatie was dat we als fotografen elkaar niet in de weg stonden. Ook de vlinders hadden geen last van ons, omdat een sloot ons scheidde van de boom.
De grote weerschijnvlinder is een relatief grote vlinder met een vleugellengte van 31 tot 40 mm. Aan de onderzijde hebben de voorvleugels een grote oogvlek.
Tot voor kort was de grote weerschijnvlinder een zeldzame standvlinder met nog slechts enkele populaties in Twente, de Achterhoek en Noord-Brabant. Sinds de eeuwwisseling breidt hij zich echter weer uit en wordt op steeds meer plekken gezien, zoals in laagveenbosjes in NW Overijssel en ZO Friesland..
De vlinders drinken het sap van rottende vruchten, bloedende bomen, mest en zelfs dode dieren. Op de foto is te zien dat de vlinder in 'goed' gezelschap is van een hoornaar en een groene vleesvlieg.
De hoornaar duldt in de regel geen meeëters. Ook vanmiddag verjoeg hij regelmatig de vlinders. Er zat voor de grote weerschijnvlinder niets anders op dan zijn heil te zoeken op een lager gelegen struik.
Voor ons als fotografen was dat geen straf, want waar we allemaal op hoopten is dat de vlinder zijn vleugels zou spreiden in het zonlicht. De vleugels van het mannetje vertonen namelijk een bijzondere structuurkleuren door iriseren. Dit betekent dat de vleugels naargelang de invalshoek van het zonlicht, kunnen verkleuren van bruin naar een prachtige blauwe kleur. De vleugels van het vrouwtje hebben dit niet en zijn bruin.
Het iriserende effect is nog niet optimaal, maar ik ben al blij met deze foto's.
Ik laat wel wat extra foto's zien van deze bijzondere vlinder.
Deze foto's zijn allemaal gemaakt met mijn nieuwe bridgecamera, de Nikon coolpix B700. Een camera met een krachtige zoom die bij deze sessie goed van pas kwam.
Nadat ik Jan vanmiddag had uitgezwaaid en ik de foto's had overgezet besloot ik nogmaals naar de boom van de grote weerschijnvlinder te gaan. Deze waarneming smaakte naar meer. Wordt vervolgd.
Zondag 17 Juni 2018 om 16:57
Nadat we voldoende hadden uitgerust en bijgeslapen huurden we halverwege de vakantie een auto om het eiland te verkennen.
Wie een bezoek brengt aan het Griekse eiland Kos moet in ieder geval Asklepeion bezoeken. Het Asklepeion, dat 4 kilometer ten zuidwesten van Kos stad ligt, is een van de belangrijkste archeologische monumenten van het eiland Kos. Dit was het beste en tevens het bekendste ziekenhuis uit die antieke tijd. Bron: deze site.
Het Eiland Kos staat bekend als de geboorteplaats van Hippocrates, de "Vader van de Geneskunde". Hippocrates leefde rond 460 voor Christus. Hij verloste de geneeskunde van het priesterschap en de tovenaars. Tot op de dag van vandaag wordt de eed der Geneesheren, de eed van Hippocrates afgelegd.
Het was er mooi, rustig en warm. Op ons gemak dwaalden we daar rond.
De opgraving ligt tegen een berg aan. We klommen steeds hoger en hoger. Het uitzicht werd steeds mooier.
Op het hoogste punt maakte ik onderstaande foto. Het uitzicht is naar het noorden. Op de achtergrond is de Egeïsche Zee en Turkije te zien.
Bij de afdaling kwamen we dit mannetje tegen. Het bijzondere van deze hoop stenen zal hij vast niet hebben beleefd, wellicht dat hij meer plezier had in zijn stok.
Zondag 10 Juni 2018 om 20:47
In mei waren we op vakantie naar het Griekse eiland Kos. Het was een heerlijk, zonnige en ontspannde vakantie. We hebben vooral geluierd en gelezen. Daarnaast hebben we een paar uitstapjes gedaan. Wel maakten we dagelijks een wandeling in de omgeving van het hotel. Voor dit logje koos ik als onderwerp 'De landbouw'.
Schapen op een schraal stukje grond. Het viel mij op dat de schapen alleen maar met de kop naar beneden liepen, alsof ze geen grassprietje wilden missen. Toen ze mij in de gaten kregen liepen ze allemaal naar het hek. Toevallig kwam er op dat moment een oude pick-up aan. De eigenaar gooide enkele bakken vol met groente over het hek.
Een akker met kool, netjes in de rij en onkruidvrij.
Een akker met kool tussen de bloemen en de rommel. Er fladderden wel veel vlinders rond de bloemen. Poseren was er niet bij.
De brommer van de boer.
Op de achtergrond is de Egeïsche Zee en Turkije te zien.
Geoogst.
Landbouwmachines.
Bij gewassen zoals tomaten wordt een irrigatiesysteem gebruikt.
Onder het plastic worden de plantjes voorzien van water. Op deze manier is er minder verdamping.
De koeien lopen op niet-omheinde weilanden, daarom staan ze aan een touw.
