Woensdag 30 November 2016 om 17:45
Zondagochtend stond ik voor het badkamerraam - met zicht op de achtertuin - mijn tanden te poetsen. Plotseling kwam er vanuit de achtertuin een vogeltje aangesneld en streek neer op een tak van de vijgenboom boven onze vijver. Ieder mens gaat uit van zijn eigen referentiekader oftewel je denkt dat je iets ziet wat je verwacht. In één seconde zag ik een rode buik en dacht aan een roodborstje, de volgende seconde zag ik een kleurrijk vogeltje en dacht aan een specht en de volgende seconde zag ik het geheel en zag een ... ijsvogeltje. Een ijsvogeltje in onze tuin! Dit was een duidelijk voorbeeld van "Dat ik mijn ogen niet kon geloven". Of het vogeltje schrok van mijn lichte (badjas) gedaante of dat het kwam door mijn vreugdekreet dat zullen we niet weten, het ijsvogeltje vloog in ieder geval weer net zo snel weg als het was gekomen. Wat ons betreft mag het ijsvogeltje wel vaker op bezoek komen in onze tuin. Wie weet, kan ik hier ooit nog een keer een foto laten zien van een ijsvogeltje in onze tuin.
Op dezelfde zondag, maar dan 's middags, keek ik weer uit hetzelfde raam en zag toen iets waar ik minder enthousiast over was. Een reiger stapte bij onze vijver vandaan met in zijn snavel een grote vis. Ik greep de Sony en snelde naar buiten. Ook al was ik verontwaardigd, ik kon er in ieder geval wel een paar foto's van maken. De kwaliteit van de foto's is niet geweldig, de Sony laat me in dergelijke omstandigheden (schemer en inzoomen) in de steek.
De reiger probeerde de onfortuinlijke vis door te slikken, maar spuugde de vis al snel weer uit.
Volgens mij was deze vis een paar maten te groot.
De reiger pakte de vis weer op en stapte er verder mee rond.
De reiger liet de vis voor wat het was en stapte doodgemoedereerd door onze tuin richting de vijver voor een handzamer hapje.
Het meest frusterende is nog dat de reiger helemaal niet bang is aangelegd, hij laat zich wel verjagen maar komt na een paar minuten weer aanvliegen en stapt rustig rond de vijver alsof hij bij ons woont. Nog dezelfde middag heb ik rondom de vijver visdraad gespannen zodat de reiger niet meer bij de vijver kan komen, althans dat was mijn bedoeling.
De volgende dag kwam ik thuis van mijn werk en zag ik de reiger weer gewoon naast de vijver staan. Inmiddels had hij weer een grote vis gevangen en achteloos op het tuinpad laten liggen. Ik moest dus op korte termijn een andere oplossing zoeken. Een vijvernet had ik niet voorhanden, daarom heb ik mijn voorraadje big bags gepakt en deze rondom in de vijver gelegd. Het lijkt erop dat ik met deze actie het voorlopig heb gewonnen van de reiger.
Zondag 27 November 2016 om 13:31
Na onze lunch aan de Beulakerwijde vervolgden we onze weg. We reden via Ronduite, Sint Jansklooster, Leeuwte en Moespot naar de Vollenhoofsedijk. Halverwege deze dijk - tussen Vollenhove en Blokzijl - staat het watergemaal A.F. Stroïnk. We parkeerden onze auto langs de Ettenlandsche Kolk. Deze visser gaf de indruk dat hij niet zat te wachten op een praatje, daarom heb ik hem maar niet de vraag gesteld of hij al wat had gevangen.
Staande op de brug met het gemaal achter ons keken we uit over de Ettenlandsche Kolk. Dit water komt uit in het Vollenhovermeer. Zie Google Maps.
Het voormalige stoomgemaal is een monument en vernoemd naar dijkgraaf A.F. Stroïnk. Zie ook hier.
Het gemaal is in 1918 gebouwd met twee pompen en twee rechtopstaande stoommachines.
In 1928 is de derde pomp gebouwd met een liggende stoommachine. Deze diende aanvankelijk om water, dat bij Beukerssluis werd afgelaten van het Meppelerdiep - om Meppel te ontlasten - uit te pompen op de Zuiderzee. .
Gemaal Stroïnk is het grootste gemaal binnen het beheersgebied van waterschap Reest en Wieden. Achter het gemaal bevindt de boezem van Noordwest-Overijssel. Gemaal Stroïnk reguleert het waterpeil op het achterliggende gebied, Zuidwest-Drenthe en Noordwest-Overijssel. Een gebied van 50.000 ha.
.
Een detailfoto van twee uitlaatpijpen. Jan omschreef ze in in zijn log treffend als poldermonsters.
Voor een volgende keer toch maar eens zien of we een rondleiding kunnen regelen. Door het informatiebord te fotograferen heb ik nu een telefoonnummer.
Zondag 27 November 2016 om 12:57
Afgelopen week was, mijn fotomaatje, Jan en ik op kraambezoek bij Marjanna. Marjanna kreeg van Jan en Aafje een prachtig kraamcadeau en wel het boek van Kikker. Klaas mocht het cadeau uitpakken en het boek viel bij de gezinsleden in goede aarde!
Niet alle mannen durven een pasgeboren baby vast te houden, maar Jan vindt het leuk.
Hij heeft tenslotte met twee kleinzoons ook al de nodige ervaring.
Ik mag dan bij de bevalling zijn geweest en de titel "Surrogaatoma" dragen, de titel "Oma van Klaas en Marjanna" komt toch echt toe aan twee dames ...
... en één daarvan is mijn lieve zus.
Zaterdag 26 November 2016 om 17:01
Vorige week was ik als fotograaf bij het afscheidsconcert van boerenkapel "De Rietsnieders". De kapel is opgericht in 1964. Na 52 jaar valt voor de kapel het doek. Rietsnieders is Nedersaksisch voor rietsnijders. De combinatie van boerenkapel én rietsnieders is niet zomaar gekozen, vroeger hadden vele boeren in de winter het rietsnijden als bijverdienste. Lees hier hoe de kapel is ontstaan.
In 1980 werd naast de boerenkapel, de Beierse kapel Die Rohrländer Musikanten opgericht. Het was dezelfde groep, alleen gekleed in Beierse kledij. Een zestal muzikanten op de foto uit 1980 speelden nu nog in de kapel.
De kapel is genoodzaakt om te stoppen omdat er onvoldoende aanwas is van nieuwe c.q. jonge leden.
Voor het afscheidsconcert waren een aantal gastspelers ingezet om de harde kern te ondersteunen.
De kapel speelde de sterren van de hemel.
Bij het laatste nummer ben ik tussen de coulissen gestaan en heb ik een aantal opnames gemaakt in het centrum van de kapel.
Jammer dat het voorbij is, er zal die avond ongetwijfeld een traantje zijn weggepinkt.
Donderdag 24 November 2016 om 18:58
Afgelopen week was mijn fotomaatje, Jan te gast in de Kop van Overijssel. Na een gezellig kraambezoek vervolgden we onze weg langs stille wateren. We nuttigden onze lunch aan de Blauwehandseweg met uitzicht over de Belterwijde, zie Google Maps
De "bomen met de ogen" lieten hun laatste blaadjes vallen.
Het najaar kenmerkt zich door mooie pasteltinten.
Het is niet altijd zo vredig aan de oever van de Belterwijde, op 28 oktober in 2013 stond ik daar tijdens een heuse storm te fotograferen en te filmen. Zie hier
Voor najaarsbegrippen was de temperatuur aangenaam en daardoor was het er goed toeven.
Dinsdag 22 November 2016 om 19:20
Afgelopen weekend waren onze dochter en ik op kraambezoek bij Marjanna. Helaas waren we net te laat voor het badritueel. Marjanna had het badje heerlijk gevonden en lag uitgeteld op de schoot van onze dochter.
Haar grote broer, Klaas ging zijn eigen gang. Hij speelde en genoot van de gezelligheid van de visite.
Het voordeel van kraamvisite is dat ook Klaas regelmatig kan genieten van een plakje cake met roze muisjes.
Klaas kwam gezellig bij mij ons de bank zitten. Op mijn verzoek wilde hij wel even het neusje van zijn zusje aanwijzen...
...maar zijn belangstelling ging toch meer uit naar het boek met de tractors en kranen.
Zoals onze studerende kinderen er nu over praten dan duurt het nog wel even voordat ik zelf oma wordt. Ik voel mij nu alvast een surrogaatoma van Klaas en Marjanna. Heerlijk toch.
Dinsdag 15 November 2016 om 21:33
Ruim anderhalf geleden mocht ik bij de geboorte van dit mooie mannetje zijn. Afgelopen nacht ik mocht ik het grote wonder van een geboorte weer van dichtbij beleven. Grote broer kreeg een zusje. Haar naam is Marjanna, vernoemd naar de beide oma's.
Een bevalling is voor de moeder en de baby een huzarenstukje. Ik heb door mijn opleiding tot verpleegkundige al vele bevallingen mogen meemaken, toch was ik deze keer weer onder de indruk van wat moeder en dochter doormaakten.
Het kleine mensje werd vanuit haar warme nestje via een nauw geboortekanaal de wijde, koude en fel verlichte wereld ingeduwd. Logisch dat je je dan wel moet laten horen.
Gelukkig was daar de bekende hartslag en stem van de moeder, het was goed.
Gelukkig duurt het nog even voordat ze op eigen benen moet staan. Voorlopig mag ze zich koesteren aan de moederborst en opgroeien in liefde om tot liefde te zijn voor een ander.
Een klein meisje, een groot wonder. Een geschenk van de Schepper.
Maandag 14 November 2016 om 18:00
De Maan staat op een afstand van slechts 356520 km van de Aarde, en hierdoor lijkt deze zo'n 7% groter en circa 14% helderder dan gemiddeld. Een Volle Maan die dicht bij het perihelium plaatsvindt, wordt ook wel een Supermaan genoemd. Dit is de grootste Volle Maan sinds 1948, maar om dat in perspectief te zetten: de 'Supermaan' van 19 maart 2011 was slechts 0,016% kleiner dan die van vandaag. De Volle Maan van vandaag staat op de zesde plaats in de lijst met Supermanen van de 21e eeuw. We moeten tot 2034 wachten voor een grotere Volle Maan. Om de Volle Maan te zien moet je wachten tot circa 17:20 uur; dan komt deze op in het oostnoordoosten. Zo staat er geschreven op deze site
Vannacht werd ik wakker en zag vanuit de badkamer de fel verlichtte maan. Omdat de voorspellingen voor de komende dag slecht waren, besloot ik de maan om half vier 's nacht vast te leggen, dan was dat maar alvast binnen. Ik schroefde mijn Sony op het statief en stelde mij op aan de grens van de achtertuin. Bijzonder om daar te staan, in de stilte en te zien dat een maan zoveel licht geeft.
In onze achtertuin staat een grote vijgenboom. Het blad is inmiddels van de boom gevallen, maar de vijgen hangen er nog dapper aan. Deze vijgen zijn niet rijp geworden.
Na een half uurtje ben ik weer in bed gekropen. Ik was wel erg koud geworden en voor mijn gevoel ben ik de rest van de nacht ook niet meer warm geworden. Maar ja, dat kan ook niet anders als je midden in de nacht in de vrieskou staat te fotograferen.
Maandag 14 November 2016 om 09:23
Op deze koude ochtend neem ik jullie nog een keer mee naar de warmte in Bodrum.
Bij ons hotel verbleven veel katten. Ik noem ze maar de hotelkatten. Ze zagen er goed uit en waren over het algemeen wel toegankelijk voor de hotelgasten. Op een poster bij het restaurant stond het verzoek om de katten niet te voeren.
Maar niet alle hotelgasten konden lezen en werden de katten lekker verwend...
Dit kleintje wilde in de gunst komen bij de moeder, maar de moeder was hier niet van gediend. Ze snauwde het kleine ding af en deelde regelmatig een tik uit.
Dit katje was mijn favoriet.
Deze Turkse hotelgasten trokken zich niets aan van het verbod om te vissen. De Turkse lifequard zei er niets van, dat deed hij alleen bij hotelgasten met andere nationaliteiten. We concludeerden dat het belangrijke gasten waren. De hiërarchie is in dit land nogal zichtbaar aanwezig... De vissers gooiden de levende vissen in een emmer waar ze een langzame dood stierven, dit weer tot grote verontwaardiging van een Duitse gast die de mannen daarop aansprak. De hotelkatten probeerden een visje te verschalken en zaten op wacht. De vissers gaven ze echter geen gelegenheid en joegen de katten bij de emmer vandaan.
En zo was er altijd wat te zien, ik kwam bijna niet aan lezen toe.
