Hendrika: Haha, rijp voor een beuge… Hendrika: Wie het gewone niet eert,… Bram: prachtig weidse landschap… Mvdfotokraam: Mooie en herkenbare repor… Jetske: @Klaproos, de exoten in b… klaproos: phewwwww dat blauwtje is… Jan K. alias Afan…: Wat een prachtig bosmeert… willy: een mooie fietstocht Jets… Henk Jonkvorst: Ben er al een paar keer g… Harry Perton: Gister zijn mijn broer en…
Vrijdag zijn we naar het gevangenismuseum in Veenhuizen geweest. Er was genoeg te zien, maar ik heb maar weinig vastgelegd.
Een cel van een paar eeuwen geleden. Ik werd al claustrofobisch toen ik om het hoekje van de deur keek.
Nee, dan deze cel, deze vind ik veel gezelliger.
Na een versnapering in het restaurant gingen we naar buiten, naar het middenterrein. Op het terrein is het decor van de theatervoorstelling: Het Pauperparadijs opgesteld.
Dit theaterspektakel gaat over arm en rijk. Het Pauperparadijs is gebaseerd op het gelijknamige boek van Suzanna Jansen. Ik heb al van een paar mensen gehoord dat het een prachtige en indrukwekkende voorstelling is. Ik had er wel heen gewild maar helaas zijn de kaarten allang uitverkocht. Er is een grote wachtlijst.
In onze voortuin staan vele stokrozen in verschillende kleuren. Stokrozen behoren tot de drachtplanten. Drachtplanten zijn planten die nectar en/of stuifmeel leveren en zjin dus belangrijk voor bijen. Bijen leven van nectar en stuifmeel. Nectar is een zoete stof die door bloemen wordt afgescheiden. Nectar dient hoofdzakelijk als brandstof. De bijen hebben het nodig om hun spieren te bewegen en dus te kunnen vliegen. Stuifmeel hebben de bijen vooral nodig om hun larven te voeden. Het is de bouwstof voor de opbouw van hun lichaam. Bijen kunnen dus niet leven zonder bloemen en bloemen produceren geen zaad en vruchten als ze niet bestoven zijn. Wij hebben in onze tuin 16 hoogstam fruitbomen en zijn dus afhankelijk van de bijen. Het is belangrijk om de tuin aantrekkelijk te houden voor de bijen van het vroege voorjaar tot en met de herfst. Om de bijenstand te helpen hebben we dus zoveel mogelijk planten die aantrekkelijk zijn voor de bijen en daarnaast gebruiken we geen bestrijdingsmiddelen.
Vele van onze stokrozen hebben het dit jaar zwaar te verduren.
Dit jaar hebben we, net als de rest van Nederland en België, veel meer slakken in onze tuin dan andere jaren, dit komt door het warme en vochtige weer.
Behalve de bladeren worden nu ook de bloemknoppen en bloemen van de stokrozen aangevreten. Het slijmerig spoor "schittert" in het zonlicht. Ik pluk de slakken maar handmatig van de planten en gooi ze in de groene container.
Gelukkig hebben we nog wel voldoende bloemen over zodat ook de gewenste gasten een kostje bij elkaar kunnen scharrelen, zoals deze zweefvlieg.
In Nederland zijn circa 360 soorten bijen bekend. Slechts één hiervan is de bekende honingbij. De honingbij komt in Nederland niet of nauwelijks in het wild voor. De honingbij wordt door imkers gehouden in bijenkasten en is daarom niet echt als een wilde diersoort te beschouwen. De overige bijensoorten beschouwen we wel als ‘wilde’ bijen, omdat zij niet door de mens verzorgd worden.
Wilde bijen zijn zeer divers in grootte, uiterlijk en levenswijze., van de kleine zwartglimmende maskerbijtjes tot grote harige hommels, allen behoren ze tot de groep van de wilde bijen. Het determineren van de vele soorten wilde bijen is lastig. Ik vond een site die wellicht kan helpen bij het determineren, klik hier.
De bij duikt op de kop in de kern van de stokroos om vervolgens in een rap tempo om de meeldraad te draaien. De bij klopt en veegt op deze manier het stuifmeel bij elkaar.
Bovenstaande foto's zijn gemaakt met mijn "nieuwe" Canon 50D. Toen mijn 40D het begaf ben ik op zoek gegaan naar een goed alternatief en die heb ik gevonden in zijn opvolger, de 50D. Met deze tweedehands camera hoop ik weer een paar jaar vooruit te kunnen
Afgelopen week was ik tijdens een warme zomderdag aan het fotograferen bij Jan in Fryslân. We kozen voor het Weinterper Skar als locatie om te fotograferen. Omdat mijn Canon 40D het begeven heeft "schroefde" ik mijn macro-objectief op de Canon 5D. Voorheen gebruikte ik de 5D voor landschapsfoto's en de 40D voor opnames met het tele-objectief of macro-objectief. Jan en ik liepen samen het noordelijke pad op. Het pad lag uit de wind en pal in de zon, na amper tien meter hield Jan het voor gezien. De warmte had alle energie uit zijn lijf doen wegvloeien en zijn benen voelden aan als elastiek. Jan ging terug richting de auto en koos voor een plekje op de slagboom in de schaduw.
Na het noordelijke pad koos ik voor het zuidelijke pad. Achtereenvolgens legde ik een vrouwtje blauwe glazenmaker, een pyamavlieg en een watersnuffel vast. Ik heb getracht zo goed mogelijk te determineren, maar als ik het mis heb hoor ik dat graag. Met name de blauwe waterjuffers zijn lastig uit elkaar te houden, mede omdat ik alleen maar een foto heb van de zijkant en niet van bovenaf.
Langs het zuidelijke pad stonden enkele distels en daarop zat een vlinder die ik nog niet eerder vastlegde. Het is de Sint Jansvlinder.
De verschillende kleuren komt door de inval van het zonlicht.
Een hommel wilde ook van de distel snoepen, maar dat feest ging niet door. De grootste won.
Jan had een mooi plekje gevonden dichtbij de auto, op zijn stoel en in de schaduw kon hij het zo goed volhouden. Hij hoefde niet eens achter insecten aan te vangen, ze kwamen bij hem.
Terwijl nu de mussen (red. mossen) dood van het dak vallen hebben wij het in onze vakantie niet zo getroffen met het weer. We hadden vele dreigende luchten met zo nu en dan een bui.
Er blies een harde wind over de Dwingelerstroom.
We hadden regen, onweer en hagel.
Maar na regen komt zonneschijn...
...en dan is het tijd om de fiets te pakken en te fietsen over het Dwingelderveld.
Uiteindelijk is het "Oost west, thuis best". Deze lucht legde ik vanavond vast achter ons huis en ook dan is het genieten.
We zijn weer terug van vakantie. De reis ging deze keer niet ver, namelijk naar Dwingeloo in het mooie Drenthe. Op vakantie gaan is heel mooi, maar als je thuiskomst dan wacht er veel werk in de tuin. De afgelopen dagen zijn we druk geweest om alles weer netjes te maken voor dit feestelijke weekend. Onze dochter viert namelijk haar verjaardag. Tijdens de werkzaamheden in de tuin genoten we van de vlinders op de vinderstruik. De vlinderstruik hebben we dit jaar niet gesnoeid. Het is dus een grote struik geworden met heel veel bloemen, die vele vlinders aantrekken.
Zo mooi als de dagpauwoog aan de bovenkant is....
...zo saai is de vlinder aan de onderkant. Doordat de zon door de vleugels schijnt komt er nog een beetje tekening op de vleugels. De dagpauwoog strijkt hier met de pootjes over zijn roltong.
Ook de atalanta was goed van de partij.
Het lijkt erop dat dit de laatste macro-opnames met de Canon 40D waren. Tijdens deze fotosessie gaf de camera een Error 99. Op internet hebben we opgezocht wat dit betekende en lazen we tips hoe we dit zouden kunnen verhelpen. All inspanningen ten spijt, het euvel is niet verholpen. Ik denk dat de 40D, die ik al tweedehands heb gekocht, nu echt aan het eind is.
Er kwam zelfs een gehakkelde aurelia op bezoek.
Om een indruk te krijgen hoe de vlinders van de vlinderstruik snoepen door de roltong diep in de bloemen te steken, heb ik een filmpje gemaakt van diverse vlinders die langskwamen.
Vorig weekend was er in ons dorp een Boerendag. Ondanks dat de weersvoorspellingen slecht waren hadden we er prachtig weer bij. De buien trokken net langs ons heen. Er stonden antieke tractors opgesteld en er waren veel kraampjes aanwezig. De plaatselijke ponyclub hield een springwedstrijd.
Vol goede moed ging ze af op de lastige hindernis met dwarsgekruiste balken om deze hindernis met verve te nemen.
Haar pony dacht er anders over en weigerde om over dit rare ding te springen. De amazone belandde op de grond. Gelukkig liep het goed af en kon ze gelijk weer opstappen.
Van de jury kreeg ze een tweede kans. Ook nu weigerde haar pony en zette de hakken in de wal. De amazone was hier op bedacht en bleef deze keer stevig in het zadel zitten.
Ik verliet de springruiters om een kijkje te nemen op een ander gedeelte van het terrein. Het schminken is altijd een succesnummer. Als in extase wachten ze af wat resultaat is van het gekriebel met het kwastje over hun gezicht.
Het konijn en de cavia kregen volop aandacht, voor hen was er even geen zondagsrust.
Na het kleine spul liep ik weer terug naar het echte werk. Een moeder zag mij lopen met de camera en vroeg of ik haar beide dochters wilde vastleggen en dat wilde ik uiteraard wel.
De zusjes hebben allebei goed gesprongen en vielen dan ook in de prijzen.
Na de prijsuitreiking was er gelegenheid om de kleine kinderen een rondje te laten rijden. Terwijl het paard en de amazone in gelijke tred voortstappen, glimt het meisje van trots.
