Home

Laatste logjes

Een nieuw weblog
Pantserjuffer met dauwdru…
Wespspin met prooi
Pareltjes ophangen
D-Day, Pointe du Hoc
Calvados in Normandië
De hommel, een kanjer in …

Laatste reacties

Hendrika: Snoeien is vakwerk, ik ka…
Hendrika: Altijd handig als je 'man…
marjolein vd foto…: Dat is een aardige berg t…
willy: een ganse karwei Jetske …
Jan K. alias Afan…: Dat is toch ook wel toeva…
Henk Jonkvorst: De diepe sporen liegen er…
Jetske: @Aargh,
aargh: Reuze handig, knotwilgen…
marjolein vd foto…: Wat een mooie reeks zwane…
Bram: Haha languit getrek voor …

Categorieën

Bloemen, planten en bomen
Dieren
Diversen
Druppels
Gezin en familie
Het weer
Insecten
Koken en eten
Landschap en natuur
Macro-opnames
Onze tuin
Portret
Steden en dorpen
Vakantie
Vogels
Vroeger

Archieven

Mrt 2016
Feb 2016
Jan 2016
Dec 2015
Nov 2015
Okt 2015
Sep 2015
Aug 2015
Jul 2015
Jun 2015
Mei 2015
Apr 2015
Mrt 2015
Feb 2015
Jan 2015
Dec 2014
Nov 2014
Okt 2014
Sep 2014
Aug 2014
Jul 2014
Jun 2014
Mei 2014
Apr 2014
Mrt 2014
Feb 2014
Jan 2014
Dec 2013
Nov 2013
Okt 2013
Sep 2013
Aug 2013
Jul 2013
Jun 2013
Mei 2013
Apr 2013
Mrt 2013
Feb 2013
Jan 2013
Dec 2012
Nov 2012
Okt 2012
Sep 2012
Aug 2012
Jul 2012
Jun 2012
Mei 2012
Apr 2012
Mrt 2012
Feb 2012
Jan 2012
Dec 2011
Nov 2011
Okt 2011
Sep 2011
Aug 2011
Jul 2011
Jun 2011
Mei 2011
Apr 2011
Mrt 2011
Feb 2011
Jan 2011
Dec 2010
Nov 2010
Okt 2010
Sep 2010
Aug 2010
Jul 2010
Jun 2010
Mei 2010
Apr 2010
Mrt 2010
Feb 2010
Jan 2010
Dec 2009
Nov 2009
Okt 2009
Sep 2009
Aug 2009
Jul 2009
Jun 2009
Mei 2009
Apr 2009
Mrt 2009
Feb 2009
Jan 2009
Dec 2008
Nov 2008
Okt 2008
Sep 2008
Aug 2008

Jetske Fotografie


Klik op de foto voor meer informatie.

Mailen?

Klik hier om een mail te versturen.

Rss etc.

Powered by Pivot - 1.40.6: 'Dreadwind' 
XML: RSS Feed 
XML: Atom Feed 

Hoogstambrigade te gast in onze tuin

Zondag 28 Februari 2016 om 19:29

Vorig jaar lazen we in de plaatselijke krant dat de Hoogstambrigade een taart had gekregen voor hun inzet als vrijwilligers. Voordien hadden we nog nooit gehoord van de Hoogstambrigade, klik hier. Omdat wij heel veel hoogstam fruitbomen in onze tuin hebben besloten we deze brigade te bellen om ons te helpen bij het snoeien. De planner kwam in onze tuin een kijkje nemen en zou ons berichten wanneer we ingepland konden worden. Omdat wij jarenlang achterstallig onderhoud hadden vielen wij onder de categorie: "Grote klus".


Vrijdag j.l. was het dan zover. Vijf vrijwilligers arriveerden rond half tien bij ons huis. Nadat ze de spullen van en uit de kar hadden geladen was er eerst tijd voor koffie met wat lekkers. Nadien maakten ze met elkaar eerst de balans op en verdeelden ze het werk. Van tevoren was al bekend dat ze deze klus niet in één dag en zelfs niet in één seizoen zouden klaren. Sinds het artikel in de krant worden ze overstelpt met aanvragen.


Van onderaf moest er bepaald worden wat er gesnoeid moest worden en hoe de ladder geplaatst moest worden. Ze zagen door de takken de boom bijna niet meer...


De ladder werd gezekerd aan de boom.


Het zijn deskundige en hardwerkende mannen zonder hoogtevrees.


Ze leverden vakwerk, er bleef geen "kapstok" achter.


Iedere tak werd beoordeeld op ziekete en/of kanker en werd zonodig gesnoeid. Per jaar mag men niet meer dan 20 tot 30 procent van een boom wegsnoeien, anders verliest de boom zijn vitaliteit en ontstaan er teveel waterloten. Waterloten geven de eerste vijf jaar geen vruchten. Het is ze gelukt om 9 fruitbomen onder handen te nemen. Volgens jaar lopen ze deze 9 bomen weer langs en hopen ze ook de overige 7 bomen te kunnen snoeien.


"Zien snoeien, doet snoeien". Naast het fotograferen, filmen en slepen van takken heb ik zelf de knotwilgen gesnoeid. Zoals het past in onze rolverdeling zorgde mijn eega voor de inwendige mens.


Ik heb speciaal voor de mannen een fotoserie gemaakt.


Ook maakte ik een filmpje van de Hoogstambrigade.


De mannen hebben vakwerk geleverd, de bomen die zij onder handen hebben gehad zien er prachtig uit. Hoewel er geen blad aan de boom zit kun je nu al merken dat het veel lichter in de tuin is geworden. Voor ons volgt nu hoofdstuk 2 en dat is het afvoeren van de enorme berg takken.

Klein Nederland in de mist

Maandag 22 Februari 2016 om 17:56

Nadat ik de vissende zilverreiger had vastgelegd reed ik vanaf de Hogeweg, via de Wetering richting het dorpje Nederland. Vlak voor Nederland trof ik een torenvalkje aan.


Het dorpje Nederland noemden wij vroeger vaak: "Klein Nederland". Nederland heeft een lintbebouwing met twee boerderijen en zes huizen gesitueerd aan de Roomsloot. Ik parkeerde mijn auto aan de zuidoostkant van Nederland, zie google maps. Vanaf dat punt liep ik linksaf het pad op.


Ik volgde het pad aan de oostkant van de Roomsloot, zie google maps. Aan de westkant van de Roomsloot staat één van de twee plaatsnaamborden. In januari 2009 plaatste de gemeente Steenwijkerland nieuwe borden ter gelegenheid van de 71e verjaardag van koningin Beatrix. Deze nieuwe borden bleken niet bestand tegen de hebzucht van de verzamelaar, ze werden meerdere keren gestolen, lees hier. Ook op mijn weblog besteedde ik daar aandacht aan, zie hier.


Dit pad was voor mij onbekend terrein. Ik was getipt door mijn eega die vertelde dat hij aan dit pad meerdere keren de ijsvogel had gespot. Vorige week vrijdag liep ik daar alleen. Ik voelde mij in deze kleine wereld wel heel eenzaam.


Ik vermoedde dat de rietsnijders op deze ochtend waren thuisgebleven.


Riet, zover het oog reikt...en dat was niet zo heel ver. ;)


Doordat het zo mistig was en dit onbekend terrein was kon ik niet mijn doel aan de horizon bepalen, daarom besloot ik om na één kilometer weer terug te gaan.


Het riet aan de andere kant van de oever was al wel gemaaid. De dikke bossen liggen hier te wachten totdat ze vervoerd worden naar huis. In februari 2011 ben ik samen met Jan in het riet aan die kant van de Roomsloot geweest. Klik hier voor de serie.


Een ijsvogeltje heb ik niet gezien, maar wel een rietgors. De rietgors zat op veilige afstand in het riet naast het pad.


Iedere keer als ik te dichtbij kwam vloog de rietgors weg om een paar meter verder weer in het riet neer te strijken.


Ik was weer bijna terug bij de auto. De pony's waren voorzien van een rijke maaltijd.


Vanochtend hoorde en zag ik iets wat mij heel blij maakte. Toen ik in de auto wilde stappen hoorde ik boven mijn hoofd het gezang van de .... ik geloofde mijn oren niet en keek naar boven. En ja hoor, daar vloog een wulp. Het regende, dus was het misschien wel een regenwulp. ;) Ik word blij van het geluid van de wulp, omdat het mij aan vroeger doet denken, aan de tijd dat ik met mijn vader meeging naar het riet. In het voorjaar als het weer wat mooier werd kon je de wulp veelvuldig horen. Nostalgie.

Zilverreiger vangt een vis

Vrijdag 19 Februari 2016 om 19:12

Vanochtend was het heel mistig. Ik besloot een fotokuier te maken in het dorpje Nederland. Op weg daar naartoe reed ik over de Hogeweg door de Weerribben.


Bij het vervenershuisje stond een zilverreiger. Ik had mijn camera in de aanslag. In de veronderstelling dat de zilverreiger wel snel weg zou vliegen begon ik te fotograferen door het voorraam van de auto.


Ik liet de auto uitrollen en opende het zijraam. Tot mijn verbazing bleef de reiger staan. We keken elkaar in de ogen...


De zilverreiger ging op jacht naar vis. In navolging van het goede idee van Jan heb ik er een slideshow van gemaakt.


Op de computer zag mijn eega dat het ging om een jonge snoek.


Nadat deze grote vangst in het keelgat was verdwenen ging de zilverreiger verder met de jacht. Ik pakte mijn Sony en maakte er een filmpje van.


Het stukje film, het moment dat de reiger de vis vangt en doorslikt heb ik gekopieerd en herhaald in slowmotion.


De zilverreiger vloog weg om vervolgens een eindje verder neer te strijken om uit te rusten van de geslaagde visvangst.

In het rietland aan de Roomsloot

Maandag 15 Februari 2016 om 11:32

In de regel ga ik samen met mijn fotomaatje, Jan tijdens het rietoogstseizoen naar de rietsnijders in de Kop van Overijssel. Vanwege gezondheidsomstandigheden is Jan daar vorig jaar helemaal niet geweest. Dit jaar dreigde zijn chronische rug- en nekpijn - vermoedelijk veroorzaakt door zijn MS - weer roet in het eten te gooien. De pijn heeft Jan op dit moment zover onder controle dat we toch samen naar het rietland van mijn zwager en zijn mannen konden gaan.

We parkeerden de auto langs de Blokzijlseweg en staken het weiland over. De dag was heel mistig begonnen en het leek er ook nog niet direct op dat de mist op korte termijn zou verdwijnen.


Wij waren nog niet eerder op deze locatie geweest, deze hindernis was dan ook nieuw voor ons.


Neef Bert had vandaag een vrije dag en hielp die dag ook mee in het riet. Alle mannen hebben een eigen kammachine tot hun beschikking.


Eerst wordt een perceel riet gemaaid, vervolgens worden de bosjes riet in oppers geplaatst. Nadien wordt elk bosje riet ontdaan van het touw en door de kammachine gehaald. Door een ronddraaiende band met "kammen" wordt het afval (ruigte), met grote snelheid, uit het riet gekamd




Het uitgekamde riet wordt in een opvangbak gelegd. Als er voldoende riet in de bak ligt, wordt het riet met een touw bijeen gebonden tot een bos. Ook wel "dikke bos" genoemd.


Dit rietperceel ligt aan de Roomsloot. Hendrika stelde in het vorige logje de vraag: "Is de kwaliteit door de natte weersomstandigheden wel goed? De rietopbrengst is dit jaar over het algemeen slecht te noemen. Evenals bij landbouwgewassen is ook de opbrengst van riet sterk afhankelijk van de weersomstandigheden. Overvloedige regen heeft niet direct gevolgen mits het water goed van de rietkragge afgevoerd kan worden. Een late nachtvorst of een koud voorjaar of harde wind of hagelbuien kan wel van invloed zijn op de opbrengst en de kwaliteit.


Schaft. Dit keer was het een luxe schaft, want de baas had een warme snack meegenomen voor zijn mannen. Jan en ik pikten een paar patatjes mee.


Zo te zien vliegen de calorieën er zo weer af. De dikke bossen worden hier op de schouder naar de kar gebracht.


Op bepaalde locaties wordt de bossen riet aan een swill gelegd en wordt het riet ter plekke gedroogd. In het voorjaar worden de bossen riet uit het rietland gehaald om dan thuis opgebonden te worden tot kleinere handzame bosjes. Vanaf andere locaties wordt het riet meteen meegenomen naar huis en worden de bossen riet daar te drogen gelegd.


Ook al gebeuren er in de rietteelt veel zaken machinaal, er blijft veel handwerk over en is het een zwaar beroep. Klaas Jan vertelde tijdens de schaft dat hij hoopte dat hij ook na zijn pensionering nog een beetje in het riet zou kunnen meehelpen. "Als ik tachtig ben dan hoop ik dat ik nog steeds wat mee te kunnen helpen", waren zijn woorden. Klaas Jan is nu dertig jaar. "Ooohh, dan hoef je nog maar vijftig jaar", zei Jan lachend. Bedenk wel dat Klaas Jan in de kracht van zijn leven zit en dat je dan nog geen voorstelling kunt maken hoe je je voelt als je bijvoorbeeld vijftig bent, laat staan hoe je je voelt als je tachtig bent.


Bert neemt hier zijn attributen mee naar de volgende opper.


Het afval wordt ter plekke verbrand. Hier komt de mistserie gast tevoorschijn.


Nadat we voldoende hadden genoten en gefotografeerd in het rietland werd het voor Jan de hoogste tijd om de auto op te zoeken en zijn benen wat rust te gunnen. Jan had zijn zit/wandelstok meegenomen zodat hij tijdens het gesprek met de mannen even kon leunen op zijn zitstok. Dat heeft hij ook één keer gedaan. Jan stak zijn stok in de rietkragge, ging er op zitten en het volgende moment lag hij achterover in de kragge. De stok was door de kragge heengezakt.


Gelukkig is het goed afgelopen met uitzondering van een wondje aan de handpalm en een zoekgeraakte dop van de zit/wandelstok.

Mist(s)erie gast ...

Vrijdag 12 Februari 2016 om 22:37

Vandaag hadden we mist.




In het rietland hadden we nog meer mist en een mist(s)erie gast...





Goudhaantje via app Vroege Vogels

Donderdag 11 Februari 2016 om 20:07

Op zondag 24 januari zag mijn eega een heel klein vogeltje vliegen in onze tuin. Vanachter het raam maakte hij een foto van het kleine vogeltje. We zochten in de vogelgids en op internet en kwamen tot de conclusie dat het een winterkoninkje moest zijn. "Kwamen tot de conclusie", was niet helemaal waar. Ik kwam tot de conclusie en mijn eega twijfelde. Hij zei: "Plaats het vogeltje maar op je weblog dan is er vast wel iemand die verteld of het wel of niet een winterkoninkje is.


Afgelopen zondag hoorde mijn eega op de radio dat er een nieuwe app was gelanceerd en wel de Vroege Vogels app. Later op de dag installeerde hij de app op zijn telefoon.


Hij stuurde de foto van het piepkleine vogeltje via deze app naar de kenners.


Binnen korte tijd kwam er een antwoord. Het bleek dus te gaan om een goudhaantje.


We hadden dit vogeltje nog niet eerder gesignaleerd in onze tuin en dat is ook wel logisch zoals je kunt lezen op deze site.

De goudhaan is Europa’s kleinste vogeltje. Van snavel tot staartpunt meet hij slechts 8,5 cm! Het is een zangvogeltje dat vooral te vinden is in naaldbossen met lariksen en sparren. Ook al komen er grote aantallen goudhaantjes voor in ons land, ze worden niet snel gezien. Ze leven namelijk vooral in de toppen van naaldbomen. Hun aanwezigheid wordt meestal verraden door hun liedje of roepjes van hoge tonen; ‘zrie-zrie-zrie’. Door de hoge tonen zijn ze helaas minder goed te horen voor oudere mensen waarbij het gehoor wat achteruit is gegaan. Ze leven in groepjes en trekken vaak op met mezen. Goudhaantjes kunnen ontzettend tam zijn en vooral in de trektijd als er duizenden in ons land neerstrijken zijn ze zo met voedsel zoeken bezig dat je ze soms bijna aan kunt raken.

Wolkenluchten boven IJsselham

Maandag 08 Februari 2016 om 20:57

Zondagmiddag maakten mijn eega en ik een wandeling langs het kanaal Ossenzijl - Steenwijk, nabij buurtschap IJsselham.


Mijn eega gaat dan voor de kilometers en ik voor de mooie luchten. Als consensus neem ik dan mijn handzame Sony mee, schiet snel een foto en loop dan weer op een drafje achter hem aan. Aan de horizon is nog net een puntje van een kerktoren van Oldemarkt te zien.


Ik had mijn camera mee, omdat ik in de "IJsselhammer" had gelezen dat de blauwe kiekendief in deze omgeving was gespot.


De blauwe kiekendief hebben we niet gezien, maar de mooie wolkenluchten met zonneharp maakten veel goed.


We hebben nog wel een kuifeend gespot.


Dit zandpad loopt dood en zit er niets anders op dan dezelfde weg terug te nemen.


Ik vind het altijd fascinerend zoals de wolkenluchten over het platteland drijven. Ik doe dan ook niet veel anders dan naar boven kijken en genieten.


Het was voor mij wel hard werken: wandelen, praten, kijken, knippen, op een drafje lopen en dat alles met een luchtweginfectie.


Ik pruttelde soms dan ook als een oude tractor. Maar ondanks de luchtweginfectie ben ik nog steeds op de been en aan het werk.


Op naturetoday werd geschreven dat de natuur anderhalve maand voor ligt op schema, omdat te bevestige mag een bloemetje niet ontbreken in deze serie.


Nog een laatste foto, een panoramafoto alvorens we weer in de auto stappen om naar huis te rijden waar we de rest van de zondag doorbrachten bij de houtkachel.

Kijk alsjeblieft echt naar mij.....!

Zaterdag 06 Februari 2016 om 15:21

Vandaag het vervolg op deze serie. In afwachting van haar vervolgopleiding werkt onze dochter in de ouderenzorg. Tijdens haar opleiding was dat een bijbaan en nu is dat tijdelijk haar hoofdbaan.



Daarnaast werkt ze als vrijwilliger bij het Rode Kruis en hoopt ze binnenkort mee te gaan op de Henry Dunant.


In onze instelling is er weer een nieuwe groep stagiaires in de zorg gestart. Op de introductiedag toonden we hen dit filmpje. Tijdens dit indrukwekkend filmpje zat iedereen vol aandacht te kijken en te luisteren. Klik hier voor het filmpje.


Binnen de diverse instellingen wordt veel zorg gegeven aan ouderen, maar in de thuissituatie is de groep waar aan zorg wordt gegeven vele malen groter. Wij als verzorgers en verpleegkundigen hebben gekozen voor dit beroep.


Een mantelzorger kiest er meestal niet voor, het overkomt ze. Mantelzorger zijn is 7 x 24 uur. Met deze foto's wil ik mijn bewondering uiten aan alle mantelzorgers en ze sterkte toewensen. Ook met een liefdevol hart is het een zware taak.