Home

Laatste logjes

Een nieuw weblog
Pantserjuffer met dauwdru…
Wespspin met prooi
Pareltjes ophangen
D-Day, Pointe du Hoc
Calvados in Normandië
De hommel, een kanjer in …

Laatste reacties

aargh: Prachtig! Ik zie wel eens…
m vd fotokraam: Gefeliciteerd met deze pr…
Bram: Mooie inleidende foto's e…
Jan K. alias Afan…: U is een geluksvogel mevr…
boomkruiper: Een slimme meid is op haa…
boomkruiper: Ohhhhhhhhhhhh Jetske ik v…
Hendrika: Mooi zijn ze hè!! Kicken …
PeterDM: Wauw. Knap zeg. Kan ik a…
Henk Jonkvorst: De laatste foto'svan de i…
willy: wat een ontmoeting... je…

Categorieën

Bloemen, planten en bomen
Dieren
Diversen
Druppels
Gezin en familie
Het weer
Insecten
Koken en eten
Landschap en natuur
Macro-opnames
Onze tuin
Portret
Steden en dorpen
Vakantie
Vogels
Vroeger

Archieven

Sep 2015
Aug 2015
Jul 2015
Jun 2015
Mei 2015
Apr 2015
Mrt 2015
Feb 2015
Jan 2015
Dec 2014
Nov 2014
Okt 2014
Sep 2014
Aug 2014
Jul 2014
Jun 2014
Mei 2014
Apr 2014
Mrt 2014
Feb 2014
Jan 2014
Dec 2013
Nov 2013
Okt 2013
Sep 2013
Aug 2013
Jul 2013
Jun 2013
Mei 2013
Apr 2013
Mrt 2013
Feb 2013
Jan 2013
Dec 2012
Nov 2012
Okt 2012
Sep 2012
Aug 2012
Jul 2012
Jun 2012
Mei 2012
Apr 2012
Mrt 2012
Feb 2012
Jan 2012
Dec 2011
Nov 2011
Okt 2011
Sep 2011
Aug 2011
Jul 2011
Jun 2011
Mei 2011
Apr 2011
Mrt 2011
Feb 2011
Jan 2011
Dec 2010
Nov 2010
Okt 2010
Sep 2010
Aug 2010
Jul 2010
Jun 2010
Mei 2010
Apr 2010
Mrt 2010
Feb 2010
Jan 2010
Dec 2009
Nov 2009
Okt 2009
Sep 2009
Aug 2009
Jul 2009
Jun 2009
Mei 2009
Apr 2009
Mrt 2009
Feb 2009
Jan 2009
Dec 2008
Nov 2008
Okt 2008
Sep 2008
Aug 2008

Jetske Fotografie


Klik op de foto voor meer informatie.

Mailen?

Klik hier om een mail te versturen.

Rss etc.

Powered by Pivot - 1.40.6: 'Dreadwind' 
XML: RSS Feed 
XML: Atom Feed 

Een bloemetje

Maandag 31 Augustus 2015 om 21:48

Een succesnummer bij feestelijke acitiviteiten is altijd het schminken. De kinderen staan ervoor in de rij.


Nadat ze een afbeelding hebben uitgekozen, wachten ze in trance af wat het gekriebel op hun gezicht oplevert.


Ik zou zo wel aan willen sluiten, maar ik heb niet de juiste leeftijd...


Ik trakteer mij vandaag wel op een bloemetje op mijn wang. Vrijdag j.l. kreeg ik het cijfer voor mijn portfolio van de module organisator binnen mijn opleiding tot praktijkopleider zorg en welzijn. Het cijfer was boven mijn verwachting en een mooie opsteker. Vol goede moed begin ik morgen aan de volgende module, die van coach.


Dus mijn dagen blijven gevuld.

De konijntjes vinden elkaar heel lief

Woensdag 26 Augustus 2015 om 17:38

Op de dag van de feestelijke opening van de speeltuin was er een kinderopvang gerealiseerd. Men had drie pakken hooi neergelegd en er een hek tegenaan geplaatst en klaar was de kinderopvang.


Men is van mening dat kinderen veel leren van dieren, dus werden er een bak met cavia's en twee konijnen aangerukt.


En dan moet je als peuter verplicht de cavia aaien.


"Dan kan die meneer wel zeggen dat cavia's niets doet, maar ik zie hem toch echt wel bewegen."


"Doe ik het wel of doe ik het niet"


"Oké, ik ga het beestje wel aaien, maar dan ga ik wel de andere kant opkijken."


Hé, wat is dat daar in de hoek? Het lijken wel knuffels, je weet wel van die knuffels die ook in mijn speelgoedkist liggen."


De grote mensen roepen maar steeds: "Kijk, die konijntjes vinden elkaar heel lief..."


"Kom op broer, we zijn nu lang genoeg in de kinderopvang geweest, we gaan de wijde wereld in.

My little pony

Zaterdag 22 Augustus 2015 om 22:36

Vorige week was de feestelijke opening van de nieuwe speeltuin in ons dorp. Rondom de opening waren allerlei kindvriendelijke festiviteiten georganiseerd. En voordat je het weet krijg je een touw in je handen gedrukt en moet je op een little pony passen.


En dat oppassen is een serieuze zaak en daar moet je ook serieus bij kijken.


"Kijk, het lukt mij zelfs om de pony op de stoep te laten lopen. Knap hé?"


"Daar heb je het al, komen er weer van die grote meiden aan, die het weer beter denken te weten"


Stond ik hier zo mooi met My little pony op de stoep en nu is de pony van slag en gaat ze weer van de stoep af"


"Altijd hetzelfde gezeur met die meiden, ze komen er altijd bij als je ze niet kunt gebruiken."


"Omdat ik het kleine broertje ben luisteren ze niet naar mij. Wacht maar tot ik groot en sterk ben..."

Nommerlayen in Luxemburg

Dinsdag 18 Augustus 2015 om 16:57

Ik bedacht me gisteravond dat ik nog geen foto's had laten zien van onze vakantie in Luxemburg, vandaag maak ik het goed.
We hebben meerdere mooie uitstapjes gemaakt waaronder enkele lange wandeltochten. Eén van die wandeltochten was in de omgeving van Nommern. We kenden dat gebied nog van onze vakantie in 2009. We stonden toen op camping "Nommerlayen".


Nommerlayen is bekend vanwege de enorme zandsteenrotsen.


Wandel maar met ons mee langs de mooie, door water gevormde, geologische rotsen.






Aan het frisgroen is wel te zien dat onze vakantie al een paar maanden geleden was.


Door inwerking van water werd het kalk in het zandsteen opgelost daardoor ontstonden er sponsachtige patronen in de rotsformaties.




We hebben een tijdje staan te praten met deze jonge mensen, zij stonden op de naastgelegen camping. Ze waren er voor het eerst en waren aangenaam verrast door de aanblik van deze rotsformaties. Ze waren echter niet voorbereid op een klimpartij tussen en over de rotsen.


Wij maakten wel de klim naar boven.






Eenmaal boven waren we geneigd om, vanwege de hoogtevrees, de ogen te sluiten en in ieder geval niet te dicht bij de rand te komen.


Na de klim met aansluitend een lange wandeling daalden we via dezelfde rotsformaties weer af. Van die afdaling maakte ik een filmpje. De stenen waren vaak glad en met een zware camera om de nek en een filmcamera in de hand werd deze afdaling nog een heel avontuur.


Nadat we de bossen en de rotsformaties achter ons hadden gelaten liepen we tussen de graanvelden naar het dorpje Nommern.



Citroenvlinder op distel en met tegenlicht

Maandag 17 Augustus 2015 om 13:02

Ik kan me niet heugen dat ik ooit een citroenvlinder in het veld heb vastgelegd. In de tuin lukt het me soms wel, mijn ervaring is dat het nogal onrustige vliegers zijn. Ruim een week geleden zag ik zowaar een paartje citroenvlinders in De Weerribben vliegen.


Ze deden zich tegoed aan de distels en dat was voor mij een goed moment om ze vast te leggen.




Terwijl ik druk in de weer was met de citroenvlinder streek er een hommel neer op de distel. Vanwege de geringe scherpte/diepte kon ik ze niet allebei scherp op de foto krijgen. Tegen de tijd dat ik mijn diafragma had aangepast was de hommel alweer gevlogen.


En nog een citroenvlinder met tegenlicht. De vrouwtjes zijn minder fel gekleurd dan de mannetjes. Ik denk dat de vlinder hierboven een vrouwtje is en de vlinder met tegenlicht een mannetje.

Naar de kalfjes

Zondag 16 Augustus 2015 om 14:25

Nadat we ons in de eerste stal een tijdje tussen de grote koeien hadden begeven, werd het tijd om onze ronde over het bedrijf te vervolgen. Er viel daar nog zoveel te bekijken.


Deze SAME deed me denken aan mijn jeugd. Op een dergelijke tractor reed ik als kind op de boerderij van onze buren. Van een tractorrijbewijs was toen nog lang geen sprake. Meneer de boer gebruikt deze tractor om met behulp van een tractorband het kuilvoer aan te schuiven. Slim bedacht.


Vanaf de oude stal liepen we naar de recent gebouwde stal. Ook in deze stal liepen nieuwsgierige dames, die de fotograaf wel eens van dichtbij wilden bekijken. Dit paste niet.


De fotoseries van deze nieuwe stal had ik wel op het weblog van Hendrika gezien, maar het was interessant om nu met eigen ogen het resultaat te zien. Het is een prachtige, ruime en lichte stal geworden.




Ik maakte een ommetje rond de stal. Wat is het toch heerlijk als je zoveel ruimte om je bedrijf hebt. Ik realiseer me wel dat wij als gasten anders naar die ruimte kijken dan de boer zelf. Als zij over de landerijen kijken dan zijn zij in hun hoofd al aan het werk. Rekening houdend met het weer zijn ze aan het wikken en wegen en aan het plannen.


De "melkfabriek" lag in alle rust te herkauwen. Ik vind het altijd een vredig gezicht.


Vanaf de nieuwe stal gingen we naar de kalfjes. Kalfjes vertederen mij altijd.


De twee chocolade kalfjes aan de linkerkant zijn van het ras Zweeds roodbont, een veelbelovend ras.


Meneer de boer liet hier zien dat ze een gedeeltelijk blauwe tong hebben.


We kwamen aan bij de allerkleinsten. Toen ik de geur van deze kalfjes rook ging er bij mij een herinneringsluikje open. Deze geur kende ik vanuit mijn jeugd. Ik had als kind (vrijwillig) de taak om de kalfjes te voeren op de boerderij van onze buren. Geurgevoelig als ik ben, was ik in één klap terug in de tijd.


We bekeken ook de locatie aan de overkant van de weg. Op die locatie is de jongveestal. Vanwege de grote afstand reed ik met de auto Jan heen en weer. Meneer de boer ging op de fiets en de andere dames gingen, gezellig keuvelend, te voet.


Na een gezellig en warm aanvoelend samenzijn stapten we eind van de middag in de auto. Vanuit het mooie Drenthe reden we naar ons huis in de Kop van Overijssel. In onze tuin streken we neer aan de rand van de vijver. Daarbij genoten we van de muziek via de draadloze Harman/Kardon speaker. De aanwezigen mochten om de beurt een verzoeknummer doorgeven en al snel zaten we in lang vervlogen tijden. Onderwijl serveerde mijn eega lekkere hapjes en drankjes. Al met al was een prachtige dag of zoals mijn moeder zou zeggen: "Een dag met een gouden randje."

Koe knuffelen en geur snuiven

Zaterdag 15 Augustus 2015 om 22:41

Donderdag gingen Aafje, Jan en ik naar de boerderij van Hendrika en haar eega. Hendrika, Jan en ik kennen elkaar via de fotografie c.q. welbogwereld. In juni 2008 zijn Jan en ik voor het eerst bij hun op de boerderij geweest. In datzelfde jaar zijn Hendrika en ik begonnen met ons eigen weblog. Daarvoor waren we allebei trouwe lezers op Jan zijn weblog.

Onderstaande foto is gemaakt in 2008. Toen gingen we de stal nog in met een overall aan...


In de afgelopen jaren zijn we meerdere keren op de boerderij geweest en iedere keer ervaren we een gastvrij onthaal en een gezellig en goed samenzijn. Op donderdag was Milka-koe de eerste koe die ik ontmoette.


Jan heeft op zijn weblog een treffend verslag gemaakt over ons bezoek aan de boerderij. Jan en ik hebben vanuit onze jeugd allebei wat met koeien. Als we dan ook terug zijn op de boerderij bij Hendrika en haar man, dan komen er herinneringen aan die tijd naar boven.


Jan heeft belangstelling voor de koeien, maar de koeien hebben ook belangstelling voor hem. Nauwgezet werd er gesnuffeld.


Oogcontact.


Even ervaren hoe de blouse smaakt.


Schuldbewust hoort ze aan, dat ze niet weer aan de nieuwe blouse mag likken, want anders krijgt ze ruzie met Aafje.


"Nou ja, als ik niet aan de nieuwe blouse mag likken, dan ga ik wel verder met de korte broek".


Koe knuffelen is helemaal in. Hierboven is de vraag: "Wie knuffelt nu met wie?"

Van een klein huisje en een gote koe ...

Donderdag 13 Augustus 2015 om 08:59

Dit grachtenpand in Amsterdam mag dan de naam hebben, als smalste huis van de wereld, volgens mij staat in onze omgeving het kleinste huis van de wereld...


Kijk maar, zelfs de koe is nog groter dan het huisje.






Vandaag gaan we gezellig een dagje naar de boerderij

Een triootje, een gastlog

Woensdag 12 Augustus 2015 om 17:44

Als antwoord op mijn logje over de steenrode heidelibel, stuurde mijn zus mij onderstaande foto. Ik vind het een hele mooie foto en vroeg haar daarom of ik deze foto mocht plaatsen op mijn weblog. Onderstaande foto is gemaakt met de Canon 40D en een Sigma 105 mm macro-objectief.


Ik vroeg of ze nog een paar andere foto's had die ik erbij zou kunnen plaatsen. Vanmiddag kreeg ik onderstaande foto's opgestuurd.
Een triootje door gewone pantserjuffers.


Een paringswiel van juffers zie je regelmatig, maar een triootje die zich zo van alle kanten liet fotograferen heb ik nog nooit vastgelegd. Deze foto's zijn gemaakt met de Sony DSC-HX 400V.


Die paring bij juffers is een ingewikkelde procedure. Eerst brengt het mannetje zijn zaad naar een secundaire geslachtsopening aan het begin van zijn achterlijf. Daarna grijpt hij een vrouwtje vast in de nek. Het vrouwtje kromt haar onderlijf naar voren en haalt zo het zaad op bij het mannetje. De onderste is een vrouwtje en de bovenste twee zijn mannetjes. Het bovenste mannetje is in de veronderstelling dat hij een vrouwtje bij haar nekvel vast heeft. Hij hangt daar tevergeefs te wachten met zijn pakketje zaad.


De kenner heeft vast een verklaring voor dit gedrag, ik wacht het af.

Oog in oog met een heidelibel

Maandag 10 Augustus 2015 om 14:11

Vorige week ging ik een aantal malen fotograferen in en rond het Woldlakebos in De Weerribben. Ik tref daar vele natuurfotografen. Het valt mij op dat natuurfotografen libellen vastleggen met een telelens. Vele libellesoorten zijn namelijk lastig te benaderen en vast te leggen met een macro-objectief, het objectief waarmee ik op stap ga.


Tijdens één van die wandelingen had ik een ontmoeting met een heidelibel. Ik had die dag mijn macro-objectief in de aanslag. Ik begon, zoals gebruikelijk, vanaf een afstandje te fotograferen. Het determineren op de computer vind ik lastig, maar in het veld vind ik het nog vele malen moeilijker. De heidelibel (die overigens niet voorkomt op de heide maar in de buurt van water) behoort tot de familie van de korenbouten. Vele soorten korenbouten zijn eenvoudig te determineren. Drie soorten die veel op elkaar lijken en dus lastiger zijn te determineren, zijn de bruinrode, steenrode en de bloedrode heidelibel. Bij deze drie soorten zijn de mannetjes rood en de vrouwtjes geel van kleur.


Als je een libel achteraf op de computer wilt determineren dan moet je wel zorgen dat je in het veld alle kenmerken hebt vastgelegd. De kenmerken zijn: de eventuele vlek op de voorrand van de vleugels (de pterostigma), de kleur van de poten, de kleur van de borst, de kleur van en tekening op het achterlijf en de streep bij de ogen.


Op de foto zie je zwarte poten met een brede gele band. Dan moet het dus gaan om de steenrode heidelibel en wel een vrouwtje. Een ander belangrijk kenmerk bij de steenrode heidelibel is de hangsnor. Dit is het zwarte streepje tussen de ogen. Deze loopt bij de steenrode heidelibel langs de oogranden naar beneden en bij de bruinrode heidelibel niet. De bloedrode heidelibel heeft geen snor.


Terwijl ik de libel steeds dichter naderde en mij langzaam richting haar ogen bewoog, richtte de libel haar onderlijf omhoog. Die pose is vanaf de zijkant beter te zien, maar ik durfde mijn plekje aan de voorkant niet meer te verlaten. Deze houding noem je de "Obeliskhouding". De zonnestralen hebben zo minder aanrakingsvlakken op het lijf van de libel en daardoor wordt oververhitting voorkomen. Deze Obeliskhouding is overigens een kenmerk van de bloedrode heidelibel. Dat is nu weer verrassend, want ik had hier toch te maken met de steenrode en niet met de bloedrode heidelibel. Het was op het moment van fotograferen echter zo warm dat ik me kan voorstellen dat alle soorten libellen hun achterlijf naar boven richtten om zo oververhitting te voorkomen.


Al fotograferend ging ik behoedzaam door de knieën. De libel bleef keurig zitten.


We kwamen oog in oog te zitten. Een libel houdt regelmatig zijn kopje even scheef, waarom de libel dat doet, kan ik niet vinden. Ik denk dat ze zo beter de omgeving in de gaten kunnen houden, maar zeker weten doe ik het niet.


Voor het determineren van de drie rode soorten heidelibellen gebruikte ik deze site. Tevens ontdekte ik nog een andere leuke site, op deze site staan filmpjes van bijna alle voorkomende libellen en juffers in ons land. Op deze manier leer je het determineren van libellen en juffers nog beter.

Natuurmaaien en de grote keizerlibel

Zaterdag 08 Augustus 2015 om 14:53

Zo zagen de paden in het Woldlakebos eruit op 9 juli (klik hier) en zo zien de paden er nu uit. De natuurmaaiers hebben hun werk drastisch gedaan. Het riet waar voorheen honderden libellen rondvlogen, is afgemaaid.


De libellen moeten nu een plekje zoeken op de overgebleven stompjes. Voorheen was het voor de fotograaf een el dorado, je kon de libellen hangend aan een rietstengel op ooghoogte vastleggen. Ik sprak in het veld een aantal fotografen en we vonden het allemaal jammer dat ze dit hebben gedaan.
Een paartje libellen in paringswiel laat zich in de regel moeilijk vastleggen. Ook bij dit paringswiel kreeg ik maar één kans en weg waren ze weer.


Ik moet wel toegeven dat het voor de wandelaar veel mooier is geworden. Je hebt nu vanaf het pad vrij zicht op het naastgelegen water.


Zoals ik al eerder schreef komen de fotografen van heinde en ver naar het Woldlakebos om libellen en de grote vuurvlinder vast te leggen. Deze beide broertjes, libellenkenners bij uitstek, waren samen met hun vader uit Alblasserdam gekomen om de kempense heidelibel vast te leggen. Het is hen wel gelukt. Ik weet nu hoe de libel er uitziet, maar ik heb deze libel nog niet gezien. Op onderstaande foto leggen ze een vuurlibel vast. Het is altijd leuk om met gelijkgestemden te praten, zo leer ik veel van de natuurfotografen.


Toen ik langs deze sloot vol krabbescheer liep hoorde ik steeds wat "ritselen".


Het geluid werd veroorzaakt door de groene glazenmaker (met dank aan Antoine...), die met haar vleugels voortdurend de krabbescheer raakte.


Honderd meter verderop zag ik een grote keizerlibel boven de waterplanten scharrelen. Het bleek te gaan om een vrouwtje die haar eieren afzette in het water tussen de plantenaan het afzetten was. Ze zweefde zo'n twee meter vanaf de waterkant. Ik had mijn macro-objectief in de aanslag en maakte onderstaande foto. Geen mooie foto, maar het is voor de impressie.


Gelukkig had ik ook mijn Sony in de rugtas en zoomde daarmee in op de libel.




Mijn zus vertelde mij dat ze op de locatie waar wij de grote vuurvlinder hadden vastgelegd (klik hier) alles hebben weggemaaid. Eeuwig zonde. Toen mijn zus dat ontdekte heeft ze dat doorgegeven aan een medewerker van Staatsbosbheer. Vervolgens is er voor gezorgd dat de andere locatie waar wij deze foto's maakten bespaard is gebleven voor drastisch maaiwerk. De maaiers worden gewaarschuwd door deze stok met daarop de tekst: "Monitoring Grote vuurvlinder. Niet maaien vóór 15 augustus!".


Ik verbaas me altijd over de schijnbaar gebrekkige communicatie bij dergelijke instanties. Het verdient wat mij betreft geen schoonheidsprijs.

Skûtsjesilen op het Tjeukemeer (2)

Vrijdag 07 Augustus 2015 om 21:16

De enige reuring in het water werd niet veroorzaakt door de wind maar door het gemaal. Na het afgelasten van de wedstrijden van de B- en C-klasse, was het nog maar de vraag of de klasse a-klein wel zou starten. Jan richtte zijn camera nog maar eens op de aalscholver.


Zoals ik al eerder schreef, had Piet Paulusma wind beloofd. Ergens in de de middag zou het harder gaan waaien. Omdat we er toch al waren en een mooi plekje hadden bemachtigd, besloten we het maar rustig af te wachten.


Ons wachten werd beloond, plotseling stak er een briesje op. Dit briesje was net voldoende om de klasse a-klein te laten starten.


Voor ons waaide de wind uit de verkeerde hoek, men besloot namelijk om het wedstrijdveld te verplaatsen naar de noordkant van het Tjeukemeer, ver bij ons vandaan. Via de verrekijker en de telelens was het toneel goed te volgen.


Er was wind maar daar was dan ook alles mee gezegd. Het was geen spectaculaire wedstrijd.


De bemanning van het skûtsje uit Abbega (een plaatsje tussen Bolsward en Sneek) had het goed gedaan. Bij de start voeren ze op de 11e plaats en ze eindigden op de 2e plaats. Ze brachten het publiek, op de oever bij het gemaal, een groet door dicht langs ons te varen. Een sympathiek gebaar.


Ook het skûtsje uit Drachten kwam een groet brengen. Ze wisten vast dat er publiek uit Drachten aanwezig was. ;-)


De fok werd gestreken, nadien werd er koers gezet naar Lemmer, waar de volgende dag de wedstrijd zou plaatsvinden.


Intussen nam de windkracht toe. In de tijd dat de skûtsjes uit de A-klasse aan het inzeilen waren, brachten de "Boeienkoningen" de boeien naar het startschip. Vanaf dat schip kregen ze aanwijzingen waar ze de boeien moesten gaan plaatsen.


Met lede ogen zagen we de boeien steeds verder van ons vandaan geplaatst worden. "Hadden we maar zo'n bootje, dan konden we ook dichterbij de skûtsjes komen."


Daar klonk het startschot voor de A-klasse.


De skûtsjes gingen zowaar lekker schuin.




Dit is de Jonge Jasper met de enige vrouwelijke kapitein in dit klassement. Froukje Osinga - Meijer met haar bemanning neemt de leiding in het klassement. Op het Tjeukemeer had ze vanaf de start een grote voorsprong op de rest. Hier gaat ze als eerste over de finish.


Inmiddels is de wind zover aangewakkerd dat er heuse kopjes zijn ontstaan op de golven. Na de finish laten de skûsjes meteen de zeilen zakken en wenden hun steven naar het westen. Ze varen dan onder de A6 door en gaan via de Follegasleat en Groote Brekken naar Lemmer. Een ererondje voor het publiek bij het gemaal zit er helaas niet in.


Inmiddels liep het al tegen vijven en werd het ook voor ons tijd om naar huis te gaan. Al met al was het een prachtige en gezellige dag die ik niet graag had willen missen.

Skûtsjesilen op het Tjeukemeer

Donderdag 06 Augustus 2015 om 21:53

Vandaag mocht ik met Jan mee naar het Skûtsjesilen op het Tsjûkemar (Tjeukemeer). Het evenement is goed te volgen vanaf de kade bij het gemaal in Echten. Het was een prachtige dag met windstil weer ...


Vandaag ging het om de vijfde wedstrijd in het Iepen Fryske Kampioenskippen Skûtsjesilen. Aan dit kampioenschap mogen ook deelnemers buiten de provincie Fryslân meedoen.


Het windstille weer kwam uiteraard niet van pas, toch installeerden we ons aan de oever van het Tsjûkemar. Ik had niet voor niets een gevulde koelbox meegesjouwd. Samen met Tsjûke en March keken we uit over het water, in afwachting van ...


Liederen zoals "One way wind" en de Zuiderzeeballade klonken achter ons uit de speakers. Tussendoor werden we bijgepraat door een verslaggever, die het woord: "Malheur" wel erg vaak in de mond nam.


Er was in ieder geval malheur voor de B- en C-klasse, vanwege het windstille weer werd hun wedstrijd afgeblazen. Deze wedstrijden worden morgen, bij goed weer, in Lemmer ingehaald.


In afwachting van wind vermaakten we ons met de vissers die voor ons op de stenen zaten. De visdiefjes probeerden regelmatig een visje bij de ander te stelen.




Op de stenen zat ook een aalscholver.


Wat is het toch een "hopeloze" vogel, hij is veel langer bezig met de nazorg dan met het vissen zelf.


Een eindje van ons vandaan stond, aan de oever van het Tsjûkemar, leverkruid en op dat kruid streek een distelvlinder neer. Ik pakte mijn Sony, zoomde flink in en drukte af. Wonder boven wonder zijn de de foto's ook nog gelukt.


Maar we kwamen voor het Skûtsjesilen en niet voor het visdiefje, de aalscholver en de distelvlinder. Velen geloofden er niet meer in, maar toch kwam de voorspelling van Piet Paulusma uit, er kwam wind. Ik had de gevulde koelbox niet voor niets meegenomen.


Wordt vast vervolgd de komende dagen bij Jan.

Kikker in het zonnetje

Dinsdag 04 Augustus 2015 om 22:22

In onze vijver drijft al jarenlang een foeilelijke kunstkikker. Dit tweedehandsje kregen we ooit als grapje cadeau. Dit jaar hebben we ook een echte kikker in de vijver. Deze kikker mag graag in het zonnetje zitten en dat doet hij dan dichtbij "zijn grote broer". Het is fototechnisch gezien geen mooie foto, maar ik vind het wel een grappig gezicht, zo met de kontjes tegen elkaar.



Een andere keer kiest onze kikker een blad van de waterlelie uit om te zonnen.



Ik kom de laatste tijd wat minder toe aan fotograferen en bloggen, dit vanwege het vele werken en mijn studie. Je zou denken dat we vakantie hebben van de studie, maar niets is minder waar. Over een halve week moet het gedeelte, de module Organisator van het portfolio ingeleverd worden. Aangezien ik naast het werk en de studie, een gezin heb, een huishouden moet bestieren en een grote tuin moet onderhouden, is het een kwestie van strak organiseren. Wat mij betreft ben ik al geslaagd voor de module Organisator. ;-)



Tussen alle verplichtingen door is het ook goed om van tijd tot tijd even helemaal niets te doen en in het zonnetje te zitten.