Home

Laatste logjes

Een nieuw weblog
Pantserjuffer met dauwdru…
Wespspin met prooi
Pareltjes ophangen
D-Day, Pointe du Hoc
Calvados in Normandië
De hommel, een kanjer in …

Laatste reacties

Jan K. alias Afan…: Kijk, zo ken ik je weer .…
Henk Jonkvorst: Toevallig had ik er vanmo…
klaproos: heftig hé jatske, het g…
klaproos: heerlijk Jetske, dat is …
marjolein vd foto…: Hele mooie rustgevende se…
Henk Jonkvorst: Wederom prachtig deze laa…
willy: een mooie reeks om het ja…
Bram: Mooie afsluiting van het …
Jan K. alias Afan…: Kijk, zo dobberen we hier…
marjolein vd foto…: Mooie reportage

Categorieën

Bloemen, planten en bomen
Dieren
Diversen
Druppels
Gezin en familie
Het weer
Insecten
Koken en eten
Landschap en natuur
Macro-opnames
Onze tuin
Portret
Steden en dorpen
Vakantie
Vogels
Vroeger

Archieven

Jan 2018
Dec 2017
Nov 2017
Okt 2017
Sep 2017
Aug 2017
Jul 2017
Jun 2017
Mei 2017
Apr 2017
Mrt 2017
Feb 2017
Jan 2017
Dec 2016
Nov 2016
Okt 2016
Sep 2016
Aug 2016
Jul 2016
Jun 2016
Mei 2016
Apr 2016
Mrt 2016
Feb 2016
Jan 2016
Dec 2015
Nov 2015
Okt 2015
Sep 2015
Aug 2015
Jul 2015
Jun 2015
Mei 2015
Apr 2015
Mrt 2015
Feb 2015
Jan 2015
Dec 2014
Nov 2014
Okt 2014
Sep 2014
Aug 2014
Jul 2014
Jun 2014
Mei 2014
Apr 2014
Mrt 2014
Feb 2014
Jan 2014
Dec 2013
Nov 2013
Okt 2013
Sep 2013
Aug 2013
Jul 2013
Jun 2013
Mei 2013
Apr 2013
Mrt 2013
Feb 2013
Jan 2013
Dec 2012
Nov 2012
Okt 2012
Sep 2012
Aug 2012
Jul 2012
Jun 2012
Mei 2012
Apr 2012
Mrt 2012
Feb 2012
Jan 2012
Dec 2011
Nov 2011
Okt 2011
Sep 2011
Aug 2011
Jul 2011
Jun 2011
Mei 2011
Apr 2011
Mrt 2011
Feb 2011
Jan 2011
Dec 2010
Nov 2010
Okt 2010
Sep 2010
Aug 2010
Jul 2010
Jun 2010
Mei 2010
Apr 2010
Mrt 2010
Feb 2010
Jan 2010
Dec 2009
Nov 2009
Okt 2009
Sep 2009
Aug 2009
Jul 2009
Jun 2009
Mei 2009
Apr 2009
Mrt 2009
Feb 2009
Jan 2009
Dec 2008
Nov 2008
Okt 2008
Sep 2008
Aug 2008

Jetske Fotografie


Klik op de foto voor meer informatie.

Mailen?

Klik hier om een mail te versturen.

Rss etc.

Powered by Pivot - 1.40.6: 'Dreadwind' 
XML: RSS Feed 
XML: Atom Feed 

It Skar met heideblauwtje, oranje zandoogje en een toetje

Dinsdag 28 Juli 2015 om 21:57

Vorige week ben ik samen met mijn fotomaatje weer eens in het Weinterper Skar geweest. Jan ging hier op de knieën voor een foto. Ik vermoedde op dat moment dat het een bijdrage zou worden voor Skywatch Friday en dat vermoeden bleek te kloppen.



Het is een prachtig stukje natuur waar we andere jaren met enige regelmaat zijn te vinden, dit jaar waren we er op deze perfecte zomerdag dag voor het eerst.



Na de, toch wel lange wandeling, hielden we eerst een pauze op het bankje. Nadat Jan zijn benen weer enigzins op sterkte waren, stortten we ons op de macrofotografie. Ik heb hier ingezoomd op een libel. Ik vond het wel mooi zoals het blauw met wit van de lucht enigszins weerspiegeld werd in de vleugels. Jan heeft vorige week prachtig ingezoomd op de facetogen.



Een koevinkje.



Een paringswiel van lantaarntjes.



Een sprinkhaantje.



Een heideblauwtje, een mannetje.





Juli is zandoogjesmaand, zo meldde Natuurbericht. Ik kreeg een orangje zandoogje voor de lens.



Althans, ik denk dat het een oranje zandoogje is, dit vanwege de dubbele witte kern in de vleugelpunt. Een bruin zandoogje heeft in de regel één witte kern. Dit onderscheid kan overigens misleidend zijn want ook een bruin zandoogje heeft soms een dubbele witte kern.


Het toetje op deze prachtige dag was toch wel het zien vliegen van een ijsvogeltje. Het kwam als totale verrassing en in een reflex richtte ik mijn 100 mm macro-objectief op het snelle vogeltje. Fototechnisch is het natuurlijk niets maar het gaat om het idee. Het ijsvogeltje vloog ter hoogte van de overgang van land naar water.


Grote groene sabelsprinkhaan

Maandag 27 Juli 2015 om 23:08

Toen ik op de knieën op het pad lag om de vuurlibel vast te leggen zag ik vanuit mijn rechter ooghoek een plant bewegen. Fototechnisch is deze foto een ramp, maar toch heb ik deze wel geplaatst, als zoekplaatje. Zien jullie al wat bijzonders op deze foto?


Na een paar seconden zag ik dat niet de plant bewoog maar iets wat zich op de plant bevond. Het bleek een sprinkhaan te zijn. Ik had in mijn leven nog nooit zo'n grote sprinkhaan gezienAlleen het lijf was al net zo groot als mijn wijsvinger. Thuis heb ik de sprinkhaan gedetermineerd als de grote groene sabelsprinkhaan.


De soort leeft in opgeschoten, stevige kruiden en in stevige struweelzomen zoals bramevegetaties. Daar zijn ze, ondanks hun grootte en geluid, best lastig te vinden: het groen is een goede schutkleur, de dieren draaien weg achter een stengel en ze stoppen met zingen als je in de buurt komt. Het geluid kun je horen op deze site.


Zoals alle sprinkhanen verstopte ook deze zich achter de stengel. Deze sprinkhaan was gemakkelijk voor de gek te houden. Door met een stokje aan de achterkantte bewegen lukte het om het beestje naar voren te laten draaien en zo voor de camera te krijgen.


Aanvankelijk hing de sprinkhaan op de kop, maar na enige tijd draaide hij zich om en kroop via de stengel naar boven.


Met zo'n grote sprinkhaan lukt het niet om alle sprieten en poten helemaal op de foto te krijgen en dan daarbij ook nog wat van de details te laten zien.


Het beestje ziet er best ingewikkeld uit. Mede door het fotograferen met een macro-objectief ben ik onder de indruk geraakt van de wonderbaarlijke natuur.

Zomerstorm en balgstuw nabij Kampen

Zondag 26 Juli 2015 om 12:16

Op zaterdag 26 juli raasde er een zomerstorm over ons land. Het was de zwaarste zomerstorm sinds 1901. Met name de kustprovincies hadden het zwaar te verduren. Op zondagochtend was ik om zes uur wakker en stapte gewapend met de camerauitrusting in de auto. Op onderstaande foto is de kerktoren van Ens te zien. Daar ben ik even gestopt om een afgebroken tak vast te leggen.



Vanwege de storm werd de stormvloedkering Ramspol bij Kampen zaterdagavond gesloten. Eind maart werd de opblaasbare stuw in het water tussen Overijssel en Flevoland ook al eens gesloten, maar doorgaans gebeurt dat maar eens in de tien tot vijftien jaar. Op zondagochtend nam ik daar een kijkje in de hoop dat de balgstuw nog opgeblazen zou zijn.



Het scheepvaartverkeer tussen het Ketelmeer en het Zwarte Meer werd daardoor gestremd. De zogeheten balgstuw blaast zichzelf automatisch op bij een waterstand van 0,50 centimeter boven NAP en beschermt daarmee West-Overijssel tegen het water dat door de noordwesterstorm opstuwt vanaf het IJsselmeer en het Ketelmeer.



Het duurt één á twee uur voordat de balgstuw volledig dicht is. Wanneer de stuw bij Ramspol weer opengaat is afhankelijk van de windsterkte en het mogelijke draaien van de wind. Het water moet eerst weer zakken voordat de stuw plat op de bodem ligt en schepen er weer overheen kunnen.



De lege balgstuw ligt normaal gesproken op de boden. Om de balgstuw omhoog te laten komen wordt deze met water en lucht gevuld. Lees ook hier



Toen ik daar aankwam zag ik al snel dat de balgstuw niet meer was gevuld, maar weer in ruste was. Mijn half uur durende reis in alle vroegte was dus voor niets geweest.



Filmpjes over de balgstuw kun je hier en hier bekijken.



De stormvloedkering bestaat uit twee balgstuwen vanwege twee waterwegen. Ik kwam vanaf de kant van Emmeloord en stond dus op de noordelijke oever. Op onderstaande foto keek ik naar het zuiden, richting Kampen.



Voor het gesloten hek stond een busje met daarop de tekst Duikbedrijf Schuite. Ze stonden te wachten op een medewerker van Rijkswaterstaat, zo bleek achteraf.



Eén van de mannen vertelde mij dat een duiker ging controleren of de balgstuw weer netjes op de bodem lag. Ik vroeg later aan de mijnheer van Rijkswaterstaat of ik wat dichterbij mocht komen om te fotograferen, maar ik kreeg daarvoor geen toestemming, ik moest buiten het hek blijven.



Gelukkig had ik mijn telelens meegenomen zodat ik de verrichtingen vanaf een plaatsje buiten het hek toch kon vastleggen.



Ik moest daarvoor wel geduld hebben, tussen het moment dat ik bij de stuw was gearriveerd en het moment dat de duiker daadwerkelijk het water inging zat ruim een uur.





Toen de duiker onder water verdween hield ik het voor gezien en zette weer koers richting huis.



Ook al kon ik geen opgeblazen balgstuw vastleggen, de duiker in actie maakte mijn fotosessie toch nog goed. Later las ik op RTV Oost dat om half tien de stremming voor de scheepvaart werd opgeheven. Dat was het tijdstip waarop onze kerkdienst begon, ik was er gedoucht, omgekleed en op tijd. Strakke planning dus. ;-)



Op zondag werd er geadviseerd om niet in het bos te gaan wandelen.

Vuurlibel

Donderdag 23 Juli 2015 om 20:35

Toen ik klaar was met het fotograferen van de grote vuurvlinder liep ik iets verder van de weg af om te kijken of ik de vuurlibel kon vinden en vastleggen. Dat vinden was geen punt, want het rood van de libel is niet te missen. Vastleggen is echter een stuk moeilijker. De libel kiest meestal een plekje op de grond en als je te dicht in de buurt komt, vliegt de libel op om vervolgens een meter verder weer op de grond neer te strijken.


Als je geluk hebt dat de libel een rietje uitzoekt die iets verder boven de grond ligt dan kun je de libel al iets meer losmaken van de achtergrond.


Aanvankelijk was ik geneigd om achter de libellen aan te vangen. Na een tijdje kwam ik erachter dat je net zo goed op één plek kon blijven zitten, met een beetje geluk kwam de libel wel weer terug op de plaats die hij even daarvoor had verlaten.


Zoals ik al eerder schreef had ik gekozen voor een grotere scherpte/diepte bij het fotograferen van de grote vuurvlinder. Bij een libel die dicht op de rommelige ondergrond zat was dat achteraf geen goede keuze. De libel heb ik niet voldoende los kunnen maken van de achtergrond.


Misschien ga ik op een zonnige dag nog een keer op herhaling. Weer een mooie uitdaging.


Als je deze mooie libel wilt waarnemen (klik) dan moet je dus naar De Weerribben.

Grote vuurvlinder, deel 2

Dinsdag 21 Juli 2015 om 21:55

Vanaf de locatie waar we de grote vuurvlinder vastlegden gingen we naar de volgende locatie. Op die locatie zou de gevlekte glanslibel rondvliegen. We parkeerden de auto langs de weg en we waren niet de enige.



Aan het begin van het pad liepen we twee natuurfotografen (op de foto, de twee buitenste mannen) tegen het lijf. Ook met hen kwamen we aan de praat. Zij wezen ons op de gevlekte glanslibel, een libel die over het algemeen op ooghoogte rondvliegt. Als je deze libel zittend wilt vastleggen moet je soms wel uren wachten.



Op het pad liepen ook twee jonge mannen met hun kinderen, zij waren op zoek naar de grote vuurvlinder. De liefde voor de natuur werd de kinderen met de paplepel ingegoten, ook zij hadden een verrekijkertje om hun nek. De beide natuurfotografen tipten ons over een locatie waar de grote vuurvlinder zou vliegen. "Gegarandeerd honderd procent score", zo meldden ze ons. Nadat ze ons de routebeschrijving hadden gegeven gingen we op pad.



Aangekomen op de locatie speurden we met vier paar (volwassen) ogen het struweel af. Er stond kattenstaart en puntwederik, daar zou de grote vuurvlinder van de nectar snoepen, zo was ons door de natuurfotografen verteld. Na enige tijd zag één van de mannen de grote vuurvlinder zitten.



Verrukt begonnen we te fotograferen. Op deze locatie stond er meer wind dan op de vorige en dat maakte het vastleggen van tijd tot tijd wel lastig.



Deze keer was het een mannetje. Het was wel een mannetje die zichtbaar veel vlieguren had gemaakt.



Omdat het zo'n bijzondere en zeldzame vlinder is laat ik hier meerdere foto's zien van deze prachtige vlinder. Ik heb tijdens het fotograferen bewust gekozen voor een grotere scherpte/diepte. Bij het vastleggen van deze vlinder wilde ik niet het risico lopen dat ik onscherpte zou krijgen, daar waar de focus moet liggen.


















Mijn eega heeft concurrentie gekregen, ik ben namelijk verliefd geworden op deze unieke vlindersoort. ;-)





Grote vuurvlinder

Zaterdag 18 Juli 2015 om 21:13

Vorig jaar ben ik driftig op zoek geweest naar de grote vuurvlinder, het is me toen niet gelukt om een vuurvlinder te aaanschouwen. Dit jaar was ik nog niet op zoek geweest, tot vanmorgen. De weersverwachtingen voor deze dag waren prima, ik gaf mijzelf een vrije dag en reed even na het middaguur naar De Weerribben. Ik parkeerde mijn auto achter een andere auto. De eigenaar van de auto kwam net aanlopen, ook hij was gewapend met een camera. We kwamen direct aan de praat en al snel bleek het te gaan om een expert. Deze vriendelijke man kwam uit het noorden van Friesland en kwam naar dit gebied vanwege de grote vuurvlinder. Hij had al een tijdje daar rondgestruind, maar nog geen grote vuurvlinder gezien.



Tijdens ons gesprek leerde hij mij van alles over voorkomende libellen in De Weerribben. Plotseling stopte hij halverwege zijn zin en wees naar een klein vlindertje en zei met ontzag in zijn stem: "Daar zit er eentje".



We grepen allebei onze camera en begonnen te fotograferen.



De grote vuurvlinder is een uiterst zeldzame standvlinder die uitsluitend voorkomt in het grensgebied van Overijssel en Friesland en wel in De Weerribben en de Rottige Meente. In Nederland vliegt de ondersoort batava, die nergens anders ter wereld voorkomt. De grote vuurvlinder vloog aanvankelijk ook in natuurreservaat De Wieden, de vlinder is komt daar echter sinds 10 jaar niet meer voor. Men probeert nu de grote vuurvlinder weer terug te krijgen in De Wieden. Om dit te realiseren moet de verbinding tussen De Wieden en De Weerribben worden afgemaakt. Daarvoor moet langs de westkant van het Giethoornse Meer een moerasroute van 600 m breed worden gecreëerd. Tegelijkertijd moeten delen van De Wieden en De Weerribben worden heringericht. Als in enkele rietmoerassen van het noordelijke deel van De Wieden, rondom het dorpje Dwarsgracht, beheer en inrichting worden aangepast, zullen binnenvliegende vlinders hier weer geschikte voortplantingsplaatsen vinden, zie: deze site



De grote vuurvlinder is geen grote vlinder in tegenstelling tot hetgeen zijn naam doet vermoeden.



De bovenkant van de vleugels is bij het mannetje glanzend oranje met op de voorvleugel twee zwarte vlekjes. Bij het vrouwtje is de bovenkant van de voorvleugel oranje met zwarte vlekken; de bovenkant van de achtervleugel is bruin en heeft een oranje band langs de achterrand. Het ging hier om een vrouwtje, een mooi gaaf exemplaar.



Door de lens zag ik een tweede vuurvlinder aankomen vliegen. Er was een korte schermutseling en deze vlinder ging er weer snel vandoor. Het ging allemaal zo vlug dat ik pas op de computer kon zien dat het om een mannetje ging.



Als je de grote vuurvlnder eenmaal hebt gevonden blijkt het eenvoudig te zijn om deze vlinder vast te leggen.



De vlinder ging door met het nectar zuigen uit de distel en trok zich weinig aan van de beide fotograferen die om haar heen dansten.



Nadat ik een aantal foto's had gemaakt, belde ik snel mijn zus op om haar te waarschuwen. Ook zij was al meerdere keren op zoek geweest naar de grote vuurvlinder. Gelukkig was ze thuis en kon ze gelijk komen. Toen ze de kleine vlinder zag was ze verbaasd dat de grote vuurvlinder maar zo klein was.



Laat ze toch net die ochtend op een andere locatie ook de vlinder hebben vastgelegd, zonder dat ze in de gaten had dat het ging om de grote vuurvlinder.



Al met al hebben we daar wel geweldig staan te genieten van deze buitenkans.



De vlinder maakte een overstap naar een ander plekje, ook mijn zus en ik stapten naar de volgende locatie. Het grote vuurvlinderfestijn bleek die dag nog niet ten einde ...



Met dank aan de vriendelijke man uit Friesland die als eerste de vlinder zag zitten. Hij heeft mijn weblognaam gekregen, misschien komt hij hier wel om het hoekje kijken.


Als het pad te lang is ...

Zondag 12 Juli 2015 om 14:42

Wat klimaat betreft leven we in een wispelturig land. Het ene moment hebben we te maken met een hittegolf en een volgend moment is het te koud voor de tijd van het jaar. Als je gezond bent en/of aan het werk dan maal je daar niet om.


Als je echter een chronische ziekte hebt dan voel je deze schommelingen van je kruin tot in je tenen.


Als je door de hoge temperaturen haast niet op de benen kunt staan omdat ze aanvoelen als "pap" en bij lage temperaturen haast niet op de benen kunt staan omdat ze zijn verkrampt, dan is het zwaar.


Als je tijdens een gezamenlijke fotokuier stilzwijgend de strijd aangaat en het pad gaat volgen...


Als je alleen maar kunt toekijken hoe de ander wel op jacht kan naar juffers en libellen...


Als je bijna niet meer op de benen kunt staan en er nergens een gelegenheid is om even neer te strijken...


Op dat moment besef je dat het pad te lang is...


...en baal je verschrikkelijk. Donkere wolken pakken zich dan samen boven je hoofd.


Bovenstaande overkwam Jan, mijn fotomaatje. Jan en ik gaan al jaren samen op stap om te fotograferen. Door de MS levert Jan steeds meer in en worden de fotokuiers steeds korter. Door schade en schande wijs geworden schikt Jan zich in zijn lot. Hij blijft niet bij de pakken neerzitten en doet hij hetgeen wat hij nog wel kan. Ik heb bewondering voor de manier waarop Jan én Aafje ermee omgaan.

Rust rond de wieg

Woensdag 08 Juli 2015 om 19:49

Onlangs was in dit programma van Brandpunt te zien dat we het in Nederland niet goed hebben geregeld wat betreft zwangerschapsverlof c.q. zorgverlof. Het is voor de baby heel belangrijk dat het in het eerste levensjaar continu nabij de moeder of vader is. In het eerste levensjaar is de baby overgevoelig voor stress. De baby leert zich in het eerte levensjaar hechten en het is de fase van het ontwikkelen van emotionele stabiliteit.


Bij werkende ouders is de baby vaak overgeleverd aan verschillende oppassers. De ouders van Klaas hebben het nog relatief goed geregeld, Gerjanne werkt in deze periode maar één dag in de week en ze hebben als oppas de beide oma's. Als de ene oma (mijn zus) oppast dan doet ze dat in Klaas zijn eigen omgeving. Op die manier creëert ze zoveel mogelijk rust voor hem. Daarbij hanteert ze hetzelfde schema en dezelfde regels als de ouders van Klaas.


Het laatste half uurtje, voordat de moeder thuiskomt, is regelmatig een lastige periode. Zelfs een lieve oma kan hem dan moeilijk troosten. De troost van zijn moeder is dan onontbeerlijk.


Een grote neef en nicht geven gelukkig de nodige afleiding.




En dan biedt de aanwezigheid van moeder en haar borstvoeding de beste troost die er is. Het mannetje is weer helemaal in zijn element.


Terwijl zijn grote nicht hem uitkleedt, in de Tummy Tub doet en weer aankleedt, verdeelt Klaas zijn aandacht tussen zijn nicht en zijn moeder. Prachtig om de interactie tussen hem en zijn moeder te zien.


Maar ook door zijn grote nicht laat hij zich graag knuffelen.

Badderen in de Tummy Tub

Dinsdag 07 Juli 2015 om 22:36

We waren op vakantie vandaar dat het hier een tijdje stil was.

Ik open na de vakantie met een paar foto's van onze oogappel, een heerlijk mannetje. Op 26 februari werd hij geboren. Vlak na zijn geboorte liet de verloskundige zien in wat voor houding hij in de baarmoeder zat.


Gisteren waren wij erbij dat Klaas in de Tummy Tub werd gebadderd. Deze manier van in bad gaan is voor de baby prettig, omdat de baby zijn veilige foetushouding weer kan aannemen.


Klaas groeit als kool en is een lief en vrolijk kereltje.


De volgende keer zal ik hier nog een aantal foto's van Klaas laten zien.