Home

Laatste logjes

Een nieuw weblog
Pantserjuffer met dauwdru…
Wespspin met prooi
Pareltjes ophangen
D-Day, Pointe du Hoc
Calvados in Normandië
De hommel, een kanjer in …

Laatste reacties

Marylou: Prachtige foto serie Jets…
Marylou: Wat een prachtige macro's…
ada: Wat heerlijk samen met je…
Jan K. alias Afan…: Prachtige serie weer van …
willy: de macro's van de magnoli…
Antsje: Wat een mooie serie Die …
jane: Heel leuke serie, van een…
willy: een mooie en interessant…
Rob: Een mooie fotoserie met s…
Henk Jonkvorst: De hunebedbouwers waren p…

Categorieën

Bloemen, planten en bomen
Dieren
Diversen
Druppels
Gezin en familie
Het weer
Insecten
Koken en eten
Landschap en natuur
Macro-opnames
Onze tuin
Portret
Steden en dorpen
Vakantie
Vroeger

Archieven

Apr 2014
Mrt 2014
Feb 2014
Jan 2014
Dec 2013
Nov 2013
Okt 2013
Sep 2013
Aug 2013
Jul 2013
Jun 2013
Mei 2013
Apr 2013
Mrt 2013
Feb 2013
Jan 2013
Dec 2012
Nov 2012
Okt 2012
Sep 2012
Aug 2012
Jul 2012
Jun 2012
Mei 2012
Apr 2012
Mrt 2012
Feb 2012
Jan 2012
Dec 2011
Nov 2011
Okt 2011
Sep 2011
Aug 2011
Jul 2011
Jun 2011
Mei 2011
Apr 2011
Mrt 2011
Feb 2011
Jan 2011
Dec 2010
Nov 2010
Okt 2010
Sep 2010
Aug 2010
Jul 2010
Jun 2010
Mei 2010
Apr 2010
Mrt 2010
Feb 2010
Jan 2010
Dec 2009
Nov 2009
Okt 2009
Sep 2009
Aug 2009
Jul 2009
Jun 2009
Mei 2009
Apr 2009
Mrt 2009
Feb 2009
Jan 2009
Dec 2008
Nov 2008
Okt 2008
Sep 2008
Aug 2008

Jetske Fotografie


Klik op de foto voor meer informatie.

Mailen?

Klik hier om een mail te versturen.

Rss etc.

Powered by Pivot - 1.40.6: 'Dreadwind' 
XML: RSS Feed 
XML: Atom Feed 

Havelterberg en hunebedden in Havelte

Donderdag 27 Maart 2014 om 12:18

Maandag stond er een fotokuier op het programma samen met mijn fotomaatje Jan. Tijdens de koffie overlegden waar we heen zouden gaan. Jan kwam met het idee om een actueel onderwerp, NSS 2014 te combineren met onze fotokuier. Op 20 maart ging de uitzending van "Andere tijden" over de kernkoppen in Havelterberg.


Jan heeft op zijn weblog een duidelijk en pakkend verhaal geschreven over deze plaats. Jan plaatste o.a. een linkje naar een site met foto's uit vervlogen tijden.
Op deze maandag in het jaar 2014 was het voor ons moeilijk voor te stellen hoe het is geweest. Wij hebben met name genoten van de vriendelijke rust en de mooie natuur.


Deze geheimzinnige Amerikaanse basis lag vroeger in "onze achtertuin". Het was voor ons een noodzakelijk kwaad, want we groeiden immers op met de dreiging van een koude oorlog.
In een woonwijk achter onze voormalige woning stonden tientallen twee-onder-één-kap-woningen die gehuurd werden door Amerikaanse gezinnen. De woningen waren in onze ogen groot en we hadden ons laten vertellen dat een enorme koelkast bij de standaard inventaris hoorde. In Amerika was immers alles een stuk groter dan bij ons...


Na het bezoek in Havelterberg reden we door naar de hunebedden in Havelte


We hebben de hunebedden vanaf alle kanten bekeken en vastgelegd.


In plaats van een wandeling naar boven kozen we wijselijk voor een pauze op een bankje in de zon.


Vanaf het bankje hadden we een prachtig uitzicht. Sinds kort is de Hunebeddenweg verboden gebied voor auto's. Voorheen stonden de auto's aan weerszijden geparkeerd langs de weg. Voor de kinderen is de situatie nu een stuk veiliger geworden. En ook de fotograaf is blij met foto's zonder auto's.


De weersverwachtingen waren niet veelbelovend. Wij hadden deze keer geluk, de buien waren meer daar dan hier, zo grapte Jan.


Wij hebben slechts tien hagelsteentjes gevoeld en twintig druppels regen.

Een parel in Gods hand

Zondag 23 Maart 2014 om 14:27

In onze kerk hadden we zondag een bijzondere dienst. Deze dienst was speciaal voor mensen met een verstandelijke beperking.
Het duo Elly en Rikkert Zuiderveld verleenden hun medewerking aan deze dienst.


Logischerwijs was de dienst ook kindvriendelijk. Alle kinderen en mensen met een verstandelijke beperking mochten de liedjes begeleiden met een muziekinstrument.


Het thema van de dienst was: "God heeft alles gemaakt". Het scheppingsverhaal uit Genesis werd voorgelezen.
Er was een speciale gast die bijna alles kon maken van ballonnen.


Bij dergelijke diensten zit ik als huisfotograaf op de eerste rij. De eerste rij staat in onze kerkzaal behoorlijk dicht op het podium en dat geeft ook beperkingen. Ondanks mijn groothoeklens kan ik mensen vaak maar voor een deel fotograferen. Tevens geeft de groothoek hier en daar vertekende lijnen, dat laatste probeer zoveel mogelijk te corrigeren met het fotoprogramma Lightroom.
Onderstaande foto is wel bewust ingezoomd.


Enkele vrijwilligers mochten een cadeau uitpakken, het was een aquarium met vissen. De dominee gebruikte dit aquarium met vissen om zijn verhaal duidelijk te maken...


...en dat is hem prima gelukt. Ook de volwassenen hebben deze keer geen woord gemist.


Ook onze kinderen zijn opgegroeid met o.a. de liedjes van Elly en Rikkert, we konden dan ook alle liedjes zo meezingen.
Ze zingen hier het lied "Een parel in Gods hand"


Voor God mag iedereen er zijn. Ieder mens is een Parel in Gods hand.


De kerk zat helemaal vol, het was een prachtige en gezellige dienst.


En als je moe werd van het musiceren was er gelukkig nog je duim en knuffel.


De kinderen mochten helpen bij het collecteren.


Als je gesteld bent op je privacy dan is het handig als je een sambabal hebt.


Na de dienst werden de vissen in het aquarium bewonderd.


Ons doel is om een gastvrije gemeente te zijn. Vanochtend hebben we weer nieuwe leden verwelkomd. We zijn een groeiende gemeente en dat is in de moderne tijd wel bijzonder.

In de werkplaats

Vrijdag 21 Maart 2014 om 18:09

Op vrijdagochtend mocht ik een fotoserie maken in een werkplaats. Ik maakte o.a. foto's van de machines die daar zijn opgesteld.


Naast de overzichtsfoto's van de machines maakte ik ook detailopnames, zoals deze van de zaagmachine. De witte vloeistof op het zaagblad is voor het koelen.


Voor de fotograaf was het "vuurwerk" wel het allermooist.








Even koelen bij het boren.


Heel mooi om te zien hoe creatief en vaardig deze man te werk gaat om zijn doel te bereiken.

Wind

Zaterdag 15 Maart 2014 om 11:24

Woensdag j.l. was er Biddag voor gewas en arbeid. Vroeger zaten de kerken tijdens zo'n dienst vol met biddende handen, tegenwoordig zitten er nog maar een handjevol mensen.



In de dienst was er aandacht voor woorden uit het boek Prediker:

3 Welk voordeel heeft de mens van alles wat hij heeft verworven,
al zijn moeizaam gezwoeg onder de zon?
4 Generaties gaan, generaties komen,
maar de aarde blijft altijd bestaan.


5 De zon komt op, de zon gaat onder,
en altijd snelt ze naar de plaats waar ze weer op zal gaan.
6 De wind waait naar het zuiden,
dan draait hij naar het noorden.
Hij draait en waait en draait,
en al draaiend waait de wind weer terug.


7 Alle rivieren stromen naar de zee,
toch raakt de zee niet vol.
De rivieren keren om,
ze gaan weer naar de plaats van waar ze komen,
en beginnen weer opnieuw te stromen.


Alles is ijdelheid en najagen van wind, staat er geschreven in Prediker.


Als tekst voor de preek koos de dominee voor de woorden uit het boek Matteüs.
19 Verzamel voor jezelf geen schatten op aarde: mot en roest vreten ze weg en dieven breken in om ze te stelen. 20 Verzamel schatten in de hemel, daar vreten mot noch roest ze weg, daar breken geen dieven in om ze te stelen. 21 Waar je schat is, daar zal ook je hart zijn...


Wat heb je aan alle schatten op aarde die je in je leven verzamelt, als je niet meer gezond bent en geliefden je ontvallen?
Wat voor geloof je ook hebt en ook als je niet gelooft in een leven na de dood, voor iedereen geldt dat je aan het eind van je leven geen aardse schatten kunt meenemen.


Vroeger betekende Biddag voor ons een vrije dag van werk en school. Het was op Biddag, 44 jaar geleden, dat het zoontje van mijn ouders, onze "grote" broer verongelukte tijdens het spelen in het zand. Van het ene op het andere moment was ons leven veranderd, de weg werd plotseling moeilijk begaanbaar.


Onze ouders zijn blijven bidden en danken en ze hebben het ons voorgeleefd. Niet ondanks maar juist dankzij deze gebeurtenis hebben we in ons leven een schat aan levenswijsheid verzameld...

Samen in Earnewâld

Dinsdag 04 Maart 2014 om 20:12

Vandaag was ik te gast bij mijn fotomaatje Jan. Hij nam me mee naar Earnewâld, naar het natuurgebied "Wikelslân". De afgelopen jaren is daar hard gewerkt aan natuurontwikkeling. Er zijn ondiepe petgaten gegraven en de gronden daartussen zijn opgehoogd.
Jan was de afgelopen tijd daar een aantal keren geweest en legde de ontruiming van ooievaarsnesten vast bij de gaswininstallatie. In een latere serie liet Jan zien dat de ooievaars aan het bouwen zijn aan hun nieuwe onderkomen.

Vandaag was te zien dat de ooievaars gestaag hebben door gebouwd aan hun nest. Toen wij de auto parkeerden was het nest verlaten.


Aan de andere kant van de weg foerageerden twee ooievaars, mogelijk de bewoners van het nest.


Jan mailde mij gisteren nog dat ik niet moest vergeten mijn laarzen mee te nemen. Een gouden tip, zo bleek tijdens de wandeling. Wij vroegen ons hardop af of de paden ooit droog genoeg zullen worden om daar met wandelschoenen zonder problemen te kunnen wandelen. De tijd zal het leren.


We zagen een roofvogel zweven, we richtten onze camera's flink inzoomend op de vogel. Thuis op de computer zag Jan dat het waarschijnlijk een zeearend was en mailde mij in de namiddag daarover.
De foto is bij lange na niet scherp, maar een vliegende zeearend mag ook onscherp op mijn weblog.


We wandelden droogvoets over het water...


...en genoten van het mooie uitzicht.


In het luchtruim was het een komen en gaan van ooievaars.


Jan had vandaag weinig kracht in zijn benen, maar toch raapte hij de moed bijeen om mij te gidsen in dit prachtige natuurgebied.
Hij benutte wel alle aanwezige bankjes en genoot zichtbaar van de zonnestralen op zijn gezicht. .


De zon gaf het riet een gouden glans. Op de achtergrond is de kerktoren van Earnewâld te zien.


Tijdens de wandeling zagen en hoorden we een specht. Het is niet gelukt om deze tussen de bomen door vast te leggen. Tevens zagen we nog een boomklever. Ook al heb ik ze niet op de foto, we hebben er wel van genoten.
We zijn rustig aan hetzelfde pad teruggewandeld. Dit is een gebied waar we zeker vaker komen.


Inmiddels waren de ooievaar teruggekeerd op hun nest. Ze deden aan synchroon kijken.


Nog even door de knieën voor het klein hoefblad.


Het was in alle opzichten een prachtige dag.

Doop in de katholieke kerk

Zondag 02 Maart 2014 om 16:19

Ik kreeg een verzoek om een fotoserie te maken van een doop in de katholieke kerk. Ik ben al vijfitg jaar maar ik had nog nooit een dienst bijgewoond in de katholieke kerk. Op zondagmiddag had ik dus mijn primeur. Ik heb eerst maar eens geïnformeerd wat er van de fotograaf wordt verwacht tijdens de doopdienst. De doopouders vertelden me dat de pastoor van mening is: "Hoe meer foto's er gemaakt worden, hoe mooier het is".
In de katholieke kerk kent men vele rituelen en zo ook was de doop een aaneenschakeling van rituelen. Ik kon me als fotograaf helemaal uitleven.

Voor aanvang van de dienst had ik alle tijd om de inrichting van de kerk te bestuderen. Vol bewondering keek ik naar de gebrandschilderde ramen.


De dopeling vond het allemaal wel best en liet het zich allemaal prima aanleunen. Het leek erop dat hij de fotograaf interessanter vond dan alle zegeningen.
Hij kreeg hier het kruisteken op zijn voorhoofd. Hij kreeg dit teken van de pastoor, zijn ouders en van de beide dames die het meterschap kregen toegewezen.


Handoplegging door ouders en peetouders.


De dopeling kreeg een beetje zout van zijn moeder. Dit herinnert aan Jezus’ oproep aan degenen die hem volgen om het zout van de aarde te zijn (Mat. 5,13). Zout staat voor smaak geven en pit hebben.


"......Ik doop je in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest".


Hij ontving de doopkaars.


Hij werd aangeraakt met het doopkleed. Uiteraard moest het doopkleed ook onderzocht worden...


Hij was zo enthousiast met het doopkleed aan het spelen dat de pastoor gekscherend zei: "Misschien wordt hij later wel pastoor".
Ik denk echter dat hij "gewoon" in de aardappels gaat...

Grote grazers op Texel

Zaterdag 01 Maart 2014 om 12:06

De natuurgebieden op Texel worden onderhouden door grote grazers. Afgelopen zomer liet ik er ook al een serie over zien.




Ze zijn toeristen gewend. Ze liggen nog net niet op de weg.




Tijdens het wandelen is het wel uitkijken geblazen.


Gelukkig zijn hun uitwerpselen wat kleiner, alhoewel ik ook hun uitwerpelen liever niet op mijn hoofd krijg.