Home

Laatste logjes

Een nieuw weblog
Pantserjuffer met dauwdru…
Wespspin met prooi
Pareltjes ophangen
D-Day, Pointe du Hoc
Calvados in Normandië
De hommel, een kanjer in …

Laatste reacties

Aniek van der Mei…: Wat een heerlijke foto om…
Henk Jonkvorst: Het zijn echte tegenlicht…
Bram: leuke foto's van geit (wa…
Bram: Mooie serie en foto's van…
Jan K. alias Afan…: Het is weer een mooie ser…
klaproos: zo hey.. dat is meteen e…
leo: Prachtig Jetske ...om dit…
boomkruiper: Om een reeën-sprongetje i…
boomkruiper: De lepelaar doet me aan e…
boomkruiper: Wat een prachtig schouwsp…

Categorieën

Bloemen, planten en bomen
Dieren
Diversen
Druppels
Gezin en familie
Het weer
Insecten
Koken en eten
Landschap en natuur
Macro-opnames
Onze tuin
Portret
Steden en dorpen
Vakantie
Vogels
Vroeger

Archieven

Sep 2018
Aug 2018
Jul 2018
Jun 2018
Mei 2018
Apr 2018
Mrt 2018
Feb 2018
Jan 2018
Dec 2017
Nov 2017
Okt 2017
Sep 2017
Aug 2017
Jul 2017
Jun 2017
Mei 2017
Apr 2017
Mrt 2017
Feb 2017
Jan 2017
Dec 2016
Nov 2016
Okt 2016
Sep 2016
Aug 2016
Jul 2016
Jun 2016
Mei 2016
Apr 2016
Mrt 2016
Feb 2016
Jan 2016
Dec 2015
Nov 2015
Okt 2015
Sep 2015
Aug 2015
Jul 2015
Jun 2015
Mei 2015
Apr 2015
Mrt 2015
Feb 2015
Jan 2015
Dec 2014
Nov 2014
Okt 2014
Sep 2014
Aug 2014
Jul 2014
Jun 2014
Mei 2014
Apr 2014
Mrt 2014
Feb 2014
Jan 2014
Dec 2013
Nov 2013
Okt 2013
Sep 2013
Aug 2013
Jul 2013
Jun 2013
Mei 2013
Apr 2013
Mrt 2013
Feb 2013
Jan 2013
Dec 2012
Nov 2012
Okt 2012
Sep 2012
Aug 2012
Jul 2012
Jun 2012
Mei 2012
Apr 2012
Mrt 2012
Feb 2012
Jan 2012
Dec 2011
Nov 2011
Okt 2011
Sep 2011
Aug 2011
Jul 2011
Jun 2011
Mei 2011
Apr 2011
Mrt 2011
Feb 2011
Jan 2011
Dec 2010
Nov 2010
Okt 2010
Sep 2010
Aug 2010
Jul 2010
Jun 2010
Mei 2010
Apr 2010
Mrt 2010
Feb 2010
Jan 2010
Dec 2009
Nov 2009
Okt 2009
Sep 2009
Aug 2009
Jul 2009
Jun 2009
Mei 2009
Apr 2009
Mrt 2009
Feb 2009
Jan 2009
Dec 2008
Nov 2008
Okt 2008
Sep 2008
Aug 2008

Jetske Fotografie


Klik op de foto voor meer informatie.

Mailen?

Klik hier om een mail te versturen.

Rss etc.

Powered by Pivot - 1.40.6: 'Dreadwind' 
XML: RSS Feed 
XML: Atom Feed 

Nieuwsgierige koeienkoppen

Vrijdag 28 Juni 2013 om 23:00

Ik neem jullie nog een keer mee naar de boerderij van Hendrika en haar man.
Koeien zijn behalve aanhankelijk ook nieuwsgierig. Ze willen graag weten wat voor vlees er buiten en in de stal loopt...





















Aanraken

Donderdag 27 Juni 2013 om 21:37

Vandaag waren Jan en ik te gast bij Hendrika en haar Boer. Het was alweer drie jaar geleden dat we er voor het laatst waren.
Op mijn weblog liet ik toen deze serie zien.

Koeien zijn sociale dieren. Koeien vragen voortdurend om aangeraakt te worden. Er zijn bedrijven die daar brood in zien..
De hand van Jan.


De hand van Hendrika.


Met een geleende overall had ik vandaag best met de koeien kunnen knuffelen, maar ik liet het maar bij het aanraken met mijn hand.


Terwijl ik met mijn linkerhand het kalfje kriebelde maakte ik met mijn rechterhand de foto's.


Zoals ik in 2010 al schreef, was ik als kind vaak op de boerderij bij de buren. Kalveren verzorgen was toen mijn taak. Vandaag was het leuk om weer bij de kalveren te zijn.


Boerin ben ik niet geworden, maar ik heb wel een beroep gekozen waarbij ik voor anderen kan zorgen en aanraken hoort daarbij.


Het kalf was zoekende, want de zuigeling wilde gewoon zuigen op mijn vingers. Van genot gingen de oren naar achteren en de ogen een beetje dicht.
Ik hield mijn vingers wel dicht tegen elkaar, het zuigen ging zo hard dat ik vreesde voor mijn gouden ring.


Het was goed om Hendrika en haar man weer te zien en te spreken. Het was een warm aanvoelende en gezellige dag.
In een volgende serie neem ik jullie nog één keer mee naar de boerderij.

Vier seizoenen door Philip Friskorn

Dinsdag 25 Juni 2013 om 23:21

Nu hartje zomer ga ik even terug naar hartje winter. Op 6 december 2012 ontmoette ik per toeval de wereldberoemde natuurfotograaf Philip Friskorn. Terwijl hij aan het werk was maakte ik foto's van hem en maakte over dat onderwerp dit logje. Vorige week kreeg ik een e-mail van Philip, hij had "Lente" toegevoegd aan zijn vierluik. Ik mocht van Philip de complete serie publiceren op mijn weblog.

Lente



Zomer



Herfst



Winter



In de genoemde e-mail stond ook nog een vraag van Philip...
Verder heb ik een vraag. Behalve voor mijn boek ‘Het land van de Grote vuurvlinder’ heb ik foto’s nodig van mijzelf in actie, voor de site, etc. Dus plaatjes met schuiltent, fotograferen met rijstzak vanuit de auto, macro (dicht bij de grond), etc. Zou jij dat willen? Twee of drie keer afspreken in de omgeving om die foto’s te maken?
Uiteraard heb ik wel wat drempelvrees, dat ik als amateurtje een wereldberoemde natuurfotograaf mag vastleggen. Philip heeft er echter alle vertrouwen in.

Wellicht dat ik straks een keer voor dag en dauw of na dag en dauw of er tussenin een fotograaf ga fotograferen. Ik houd jullie op de hoogte.

Voorbij, voorbij, o en voorgoed voorbij

Zondag 23 Juni 2013 om 20:26

Een tijdje geleden bezocht ik het kerkje en het kerkhof in Paasloo. Ik was op zoek naar de grafstenen van mijn opa en oma.
Al zoekende stuitte ik op de grafsteen van de beroemde dichter J.C. Bloem. De laatste jaren van zijn leven woonde hij in Kalenberg.
Op deze site kunt u meer lezen.


Ik wilde dit log echter niet opdragen aan de dichter J.C. Bloem maar alleen zijn gevleugelde woorden gebruiken....

Vorige week werd Kalenberg opgeschrikt door een tragisch bericht, sinds die tijd is het in Kalenberg muisstil. Kalenberg rouwt.
Klaas de Lange is op tragische wijze in zijn rietland om het leven gekomen.
Klaas was de baas van onze zoon die een bijbaantje heeft in Het Doevehuis. Tevens was Klaas een goede vriend van mijn zwager en zus.


In maart 2011 bezochten Jan en ik Klaas in het rietland. In opdracht van mijn zwager Klaas moesten we Klaas de Lange en zijn rupsmaaier op film en foto vastleggen. Het vastleggen van Klaas de Lange was een onderdeel van een groot project, namelijk het maken van een DVD van de werkzaamheden in het riet. Klik hier als u de trailer op Jan zijn weblog wilt bekijken. Mijn log over dit onderwerp is hier te bekijken.


Klaas maakte samen met zijn vrouw van een vervallen boerderij het prachtige Doevehuis. Klaas was een prima gastheer en had voor iedereen een woordje klaar, echter zijn passie was en bleef het riet. In het rietland kwam hij tot rust.
Klaas was goed voor zijn werknemers. Deze beide jongens die hem o.a. hielpen in het riet zijn dan ook intens verdrietig.


Op de rouwkaart staat
Groot was zijn liefde
Groot het verdriet
Mooi de herinneringen
Die hij achterliet


Hij is gestorven in zijn geliefde rietland achter Kalenberg. Voor Klaas de mooiste plek om te sterven, echter menselijkerwijs gezien, dertig jaar te vroeg. Hij zat nog boordevol plannen en stond midden in het leven. Zijn vrouw, twee zoons en zijn moeder konden hem nog niet missen.
Voorbij, voorbij, o en voorgoed voorbij. Klaas zijn aardse leven is voorbij...


Dit log draag ik op aan de nabestaanden van Klaas, maar ook aan anderen die hier lezen, aan hen die rouwen om hun geliefden die hen zijn voorgegaan...

Op dit log zijn de reactiemogelijkheden uitgeschakeld.

Westerbork (2)

Vrijdag 21 Juni 2013 om 07:00

Ik neem jullie nog één keer mee naar Westerbork. Vanaf de radiotelescoop wandelden we verder.
We kwamen aan bij onderstaand oorlogsmonument. De getallen die hier staan genoemd zijn niet te bevatten. Deze keer waren het geen getallen van lichtjaren maar van mensenlevens! Diep onder de indruk liepen we bij het monument. Dit monument heet "De tekens van Westerbork en hier is er meer over te lezen.


De woning van de kampcommandant is blijven bestaan. De woning is nu omgeven door een hekwerk met camera's. Binnenkort start men met de renovatie.


120 barakken stonden hier opgesteld. In 1971 werden de laatste barakken van kamp Westerbork afgebroken. De historische plek was daardoor nauwelijks meer herkenbaar. Om hierin verandering te brengen heeft een herinrichting plaatsgevonden. Taluds en reconstructies geven de oorspronkelijke grootte en plaats van een aantal barakken aan.


93 keer vertrok de trein
107.000 gedeporteerden
102.000 slachtoffers
5.000 overlevenden




Een monument waarbij briefkaarten zijn bevestigd in manshoge zuilen van plexiglas.


Hartverscheurdend is het om de teksten op de briefkaarten te lezen. De mensen waren nog vol goede moed, terwijl ze hun dood tegemoet reden.




Het Nationaal Monument Westerbork is een van de meest sprekende en indringende van de duizenden oorlogsmonumenten in Nederland. Het monument, ontworpen door kampoverlevende Ralph Prins, moest de herinnering aan kamp Westerbork levend houden. Aan het eind van de negentig meter lange rails heeft Ralph Prins met zo weinig mogelijk middelen willen tonen dat er op deze plek iets verschrikkelijks is gebeurd. De omhoog gekrulde rails drukken de wanhoop uit, ze zijn bewerkt alsof er op geschoten is.
Hier kunt u meer lezen.


102.000 stenen.
Voor overlevenden en nabestaanden is niets meer terug te vinden van hun familieleden, vrienden en kennissen. Van hen is geen laatste rustplaats bekend, nergens kan een gedenksteen worden gevonden. Daardoor worden de 102.000 stenen door velen ervaren als een directe 'verwijzing' naar hun dierbaren.


Tussen de stenen zijn foto's geplaatst, zo krijgen deze stenen "een gezicht"


Triest dat ook hier de "Davidster" niet veilig is...


Inmiddels was het vijf uur geworden, we lieten ons met de bus weer terugbrengen naar de parkeerplaats. Stil zaten we naast elkaar in de bus.


Mijn gastheer wilde de dag waardig afsluiten met een etentje en daar was ik wel voor te vinden. We kwamen uit bij een visrestaurant bij de sluis in Dieverbrug.


Een bord bij de ingang zei ons dat we alleen op afspraak daar konden eten en dat afspreken hadden we niet gedaan. Binnengekomen zagen we dat er nog plaats genoeg was, sterker nog we waren op dat moment de enige twee gasten. Op zich geeft dat wel te denken, maar mijn gastheer had gehoord dat het eten erg goed was, dus besloten we de gok te wagen.


We nestelden ons in de serre en hebben daar heerlijk gegeten. We hoeven echter voor dit restaurant geen reclame te maken, want de serveerster vertelde ons dat dit restaurant gaat sluiten. Het pand is in een dusdanige slecht staat van onderhoud, dat de restauranthouder besloten heeft het pand niet langer te huren. De stookkosten vliegen de pan uit en ze hebben vaak last van lekkage.


Het was een prachtige, gezellige en indrukwekkende dag.

Zondagavond

Zondag 16 Juni 2013 om 22:47

Vanavond was ik getuige van een adembenemend schouwspel. De natuur op z'n mooist. Zonder woorden neem ik jullie mee ...











Zelfgebouwde computer

Zaterdag 15 Juni 2013 om 11:58

Op vrijdagmorgen werd een groot en klein pakket gebracht. Moeders had late dienst, dus dat was weer boffen voor zoonlief dat zijn moeder nog thuis was om het geheel in ontvangst te nemen.


Onze zoon ging namelijk zelf een computer bouwen. Jammer dat ik late dienst had, want zo kreeg ik niets mee van het gehele proces. En aan een vijftienjarige hoef je niet te vragen om te wachten met bouwen tot zijn moeder klaarstaat met de camera...
Toen ik dus na mijn late dienst thuiskwam stond er op de keukentafel een design computer te fonkelen. Het is een zware jongen, de harde schijf is 2 TB en het werkgeheugen 16 GB. Er zitten drie (lichtgevende) ventilatoren in, twee voor en één achter om al die TB's en GB's koel te houden.


Ik vroeg onze zoon mij te mailen hoe hij het had gedaan en zo schreef hij
Eerst de voeding in de kast, daarna apart op het moederbord de processor, koelpasta, koeler en ramgeheugen (16gb) gedaan. Vervolgens moederbord erin gemonteerd en harde schijf aangesloten, daarna kabels aangesloten en optische drive erin. Volgens mij niets vergeten.
Processor: AMD FX8350 8cores
Videokaart: Club3D HD7870 Royalking

Zo nu zijn jullie helemaal op de hoogte. ;-)


Bij het bouwen is het belangrijk dat je de statische elektriciteit van jezelf niet overbrengt op het moederbord, het moederbord kan dan in één klap stuk gaan. Daarom had hij een polsbandje om waarbij de statische elektriciteit continu werd afgevoerd.


Speciaal voor zijn moeder wilde hij vanochtend de zijkant nog wel even weghalen, voor de foto.


En dit geheel heeft hij uiteraard zelf bekostigd.
Eigenlijk mocht ik geen foto van hem maken omdat hij zijn haar nog niet had gedaan. Ik vind echter deze bos met wilde krullen veel mooier dan een kapsel met gel.


De computer en toebehoren staan inmiddels op zijn kamer. Zijn laptop is nu weer overbodig, moeders is blij met dit "afdankertje".
Ik kon ook nog een foto maken van het afval. Moeders gaat hier in huis over het gescheiden afvoeren van het afval, dus nog een schone taak voor mij weggelegd.


Nu zou je kunnen denken dat onze zoon een enorme techneut is, toch heeft hij niet het profiel "Natuur en techniek" gekozen, maar het profiel "Economie en maatschappij". Zoals het nu lijkt wil hij later Rechten gaan studeren. Op de vakken die bij dit laatst genoemde profiel horen staat hij ruim voldoende, maar ook op de technische vakken staat hij voldoende. Toch wel een voorrecht als je breed onderlegt bent. Maar zoals mijn moeder altijd in haar wijsheid zei: "Prijs de dag niet voordat het avond is", er kan nog van alles gebeuren. Een goed stel hersenen is een eerste, maar nog belangrijker vind ik, is de aanwezigheid van doorzettingsvermogen en het tonen van inzet.

Allemaal een fijn weekend gewenst.

Westerbork (1)

Vrijdag 14 Juni 2013 om 10:42

Op die prachtige dag waarop onze vriend mij trakteerde op een verrassingstocht en me meenam naar de sterrenwacht in Dwingeloon was het logsich dat hij me nadien meenam naar de sterrenwacht in Westerbork. De dag was immers nog lang niet ten einde.

Vanaf de parkeerplaats pakten we het "Melkwegpad". Langs dit pad staan allerlei objecten opgesteld die te maken hebben met het heelal. We passeerden een grote zandvlakte met daarop drie kunstwerken. De link met "De Melkweg" is er volgens mij niet. Bij de "Melkwegroute" heeft men getracht het aantrekklijk te maken voor jong en oud. Op deze grote zandvlakte kan de jeugd zich in ieder geval wel uitleven.


Even verderop passeerden we het "Bos van de toekomst". Nabestaanden kunnen daar een boom laten planten en een bordje daarbij plaatsen met een persoonlijke tekst. Indrukwekkend.


We kwamen bij drie "bruggetjes" waarbij je de zwaartekracht kon voelen van verschillende planeten. Daarbij moest je een gewicht optillen, hoe zwaarder het gewicht hoe groter de zwaartekracht. Het gewicht van de Aarde was goed te tillen, die van de maan kon ik met één vinger tillen, maar die van Jupiter was bijna niet te tillen.


Op het Melkwegpad staan de planeten ten opzichte van de zon opgesteld in hun onderlinge "werkelijke" afstand. De lichtjaren c.q. kilometers zijn hier omgerekend naar honderden en tientallen meters. Gelukkig maar voor ons, scheelt een eind lopen. ;-)
De planeten: Neptunus, Uranus, Saturnus, Jupiter en Mars waren we inmiddels gepasseerd. Aan het eind van de route zie je dat de Aarde, Mercurius, Venus het dichtst bij de Zon staan. De afstand tussen de Aarde en de Zon is "slechts" 148.804.800 kilometer.


We kwamen aan bij de sterrenwacht van Westerbork. Veertien losse antennes opgesteld over een lengte van 2,7 klometer vormen de radiotelescoop.


Tien antennes hebben een vaste positie, vier antennes kunnen over een rail verplaatst worden.


De antennes vanuit een andere richting vastgelegd. Op het veld stonden vele lupinen




Morgen neem ik jullie mee naar Westerbork. Het meest indrukwekkende deel van de dag vind ik persoonlijk. Het oorlogsmonument....

Varen in Giethoorn

Dinsdag 11 Juni 2013 om 22:30

Ik neem jullie nog één keer mee naar ons vaartochtje op zaterdag j.l.
Kenmerkend voor De Wieden en De Weerribben is het vervoer over water. Op onderstaande foto is het riet uit het rietland gehaald wat alleen per boot bereikbaar is.


De verhuurders van boten hebben op die bewuste zaterdag goede zaken gedaan, heel veel mensen pakten deze mooie zonnige dag op het water mee. Wellicht zullen er ook velen spijt hebben gehad dat ze geen jas bij zich hadden, in de wind en zeker op de grote wateren was het erg fris.


Op het eilandje in het Bovenwiede was het gezellig druk.


Het was prachtig zeilpunterweer.


Als kapitein van de sloep vroeg ik de gasten of ze nog voorkeur hadden voor een bepaalde route. "Als het maar uit de wind is" was hun enige wens. Dus koos ik voor de kleinere vaarten. Omdat de begroeiing (riet) nog laag was, waaide het ook daar.


Over het algemeen zijn dagjesmensen onervaren kapiteins. Ook zijn er boten tussen waarin de toeristen het bier rijkelijk laten vloeien. Al met al niet bevorderlijk voor een veilige vaarweg. Ik hoorde zelfs een kapitein zeggen bij een botsing tegen de walkant: "Geeft niets, het is toch maar een huurboot". Voor mij is het bij dergelijke gasten opletten geblazen. De sloep is niet van mij en daardoor ben ik er extra zuinig op. Ik vaar dan ook defensief en moet goed anticiperen op de kapiteins van de huurboten. Toen ik deze kluwen ongedeerd was gepasseerd kon ik achteraf nog wel even een foto maken.


Dit vind ik echte bikkels, de punteraars.


Aan de rand van het Bovenwiede lag de ijscoboot.


En dat ging er lekker in. :-)


We sloten deze gezellige middag af met een heerlijk maaltijd met asperges onder onze veranda, wel bij de houtkachel en terrasverwarmer.

Lepelaar

Maandag 10 Juni 2013 om 21:40

Zondagmiddag gingen mijn eega en ik een eind wandelen. Als locatie kozen we het natuurgebied nabij het waterresort Bodelaeke


Vanaf de parkeerplaats liepen we eerst richting de befaamde brug, de brug met de omgekeerde brugbediening. De brug staat dus voor het scheepvaartverkeer open en als er fietsers en voetgangers over de brug willen moeten ze op een knopje drukken. Het is hetzelfde systeem als bij een voetgangersoversteekplaats. Ik had al eerder geschreven dat deze brug een ergenis is voor vele mensen omdat het allemaal zo langzaam gaat. Als de voetgangers namelijk al een kilometer van de brug zijn verwijderd gaat de brug pas weer open voor de scheepvaart.


Deze keer kozen we het pad naar de vogelkijkhut. In dit gebied zitten lepelaars en die kun je spotten vanuit de vogelkijkhut. We hadden geluk, op weg naar de vogelkijkhut zagen we een foeragerende lepelaar binnen de afstand van mijn 70 - 200 mm objectief. In de praktijk blijkt 200 mm tele toch vaak te weinig voor dit soort werk. Op de computer heb ik daarom de foto's gecropt.


Ik ben me al een tijdje aan het oriënteren naar een objectief met meer telefunctie. Ik wil er echter niet nog een objectief bij. Een telelens met een vaste brandpuntsafstand vind ik niet handig, juist de zoomfunctie is handig als je dergelijke uitstapjes gaat maken zoals op zondagmiddag. Bij 70 mm kun je dan ook nog een overzichsfoto maken, zoals de eerste en tweede foto. Ik zou bijvoorbeeld deze lens kunnen inruilen voor een 70 - 300 mm of ik zou een extender kunnen kopen die bijvoorbeeld het brandpuntsafstand verdubbelt. Hebben jullie ervaringen en nog goede adviezen voor mij?
Als ik de prijzen zie van dergelijke aankopen, dan denk ik al snel: "Laat maar".




In de vogelkijkhut hielden we het vanwege de koude wind maar een paar minuten uit. Er viel in de omliggende petgaten ook niets te beleven.


Even een blik werpen over de Beulakerwiede. Op de achtergrond staat de watertoren van Sint Jansklooster. Deze foto is gemaakt door mijn eega en door mijzelf bewerkt op de computer. Op dat moment was het weer saai en grijs en dat heb ik nog wat benadrukt door deze foto.


We wandelden verder langs de petgaten, de camera bungelde om mijn nek en rechter schouder. Plotseling vloog er een grote vogel op uit het riet, ik greep mijn camera en klikte. Daarbij riep ik naar mijn eega: "Het is een purperreiger". Jammer dat we überhaupt niet wisten dat de purperreiger in dit gebied voorkomt en dat ik niet beter voorbereid was en de camera niet in de aanslag had. Pas aan het eind van het pad lazen we op een informatiebord over de purperreiger. Het is geen klassefoto geworden en op de voorgrond staan de vage contouren van rietstengels, maar omdat ik nog nooit een purperreiger had gezien en vastgelegd, laat ik deze foto hier toch zien.


Het was bewolkt en de wind maakte het extra koud, toch is het tijdens een stevige wandeling snel warm genoeg. Plotseling dwarrelde er een minivlinder naast het pad. Op zo'n moment is tele ook wel handig. Na het determineren op de computer heb ik het idee dat het gaat om een icarusblauwtje.


Inmiddels hadden we er een wandeling van twee uur opzitten en waren we weer bijna bij de auto. Tot onze grote vreugde brak de bewolking open en verscheen er steeds meer blauwe plekken aan de lucht. En passant "schoot" ik nog even een aalscholver. Thuis konden we in het zonnetje en uit de wind nog even genieten van nog meer buitenlucht.


Al met al is het een mooie en verrassende wandeling geworden.

Stuurman

Zondag 09 Juni 2013 om 16:44

Zaterdagmiddag gingen we varen.
"Tante Jetske mag ik zo ook even sturen?", vroeg de jongste telg. Toen we op het grote water waren mocht hij inderdaad even sturen.


Stuurman: "Dat sturen is nog best pittig, je moet voor kijken én rechts én links".


Stuurman: "Hé wat gebeurt daar achter mij?"


Stuurman: "Wat zal er toch in die koelbox zitten? Ik heb zo langzamerhand wel zin in wat lekkers".


Stuurman: "Die vervelende zon schijnt precies in mijn ogen en mijn zonnebril ligt nog thuis".


Stuurman: "Oh ja, die metertjes moet ik ook nog in de gaten houden, helemaal vergeten".


Stuurman: "Best druk allemaal, want die gasten voor in de boot moet ik ook nog vermaken".


Stuurman: "Weet je, ik houd het voor gezien, ik ga veel liever lekker uit de wind liggen met een boekje erbij. Enne.... laat tante Jetske maar verder sturen".


Ondanks de frisse wind was het een heerlijke middag.

"Ho even"

Donderdag 06 Juni 2013 om 19:09

Vandaag kwam mijn fotomaatje op bezoek. Na enkele kopjes koffie en bijpraten aan de rand van de vijver, gingen we achter de computer aan het werk. Waarom we samen achter de computer werkten, daar kom ik over een tijdje op terug.
Na de lunch reden we door de Kop van Overijssel. Hier en daar maakten we een fotostop. We namen o.a. een kijkje bij mijn ouderlijk huis. Daar bij de brug kun je soms getuige zijn van bijzondere taferelen.

Hier hoef je geen hogere wiskunde voor te hebben om te zien dat dit niet gaat passen. Op de foto kun je het niet zo duidelijk zien, maar deze boot droeg de naam "Ho even" en dat leek me in deze een wijze boodschap. Behalve dat de boeg er niet onderdoor kon, paste uiteraard het zonnescherm er al helemaal niet onderdoor.


Bij de brug heb je in het midden het beweegbare deel en dat deel stond even daarvoor rechtop. Vóór deze poging aan de linkerkant van het beweegbare deel hadden ze een poging gedaan aan de rechterkant, uiteraard zijn alle doorgangen even hoog...


"Nee, het past niet!" Dan maar in de achteruit, omkeren en koersen naar het punt waar ze vandaan kwamen. Daarbij lieten ze ons verbaasd achter. Nu zouden we uit kunnen gaan van het negatieve scenario, dat we hier te maken hebben met een paar hele domme mensen. We kunnen echter ook uitgaan van het positieve scenario, namelijk deze mensen willen op een mooie zomeravond, na sluitingstijd van de brug (19 uur) met vrienden gaan varen. Ze zijn van tevoren de route aan het uitstippelen en kijken of hun mooie boot ook onder het vaste deel van de brug doorkan.


In het natuurgebied De Weerribben maakten we een korte wandeling.


Het aantal vlinders wat er om ons heen dartelde was op één hand te tellen. Hieronder staat een overjarige dagpauwoog.


Wel vlogen er honderden libellen, maar stilzitten en vastleggen op de foto is een tweede. Ik zei nog: "Ho even", maar daar trokken ze zich niets van aan.


Het lukte mij dan ook niet om heel dichtbij te komen.


Sommige verstopten zich ook nog eens achter een rietstengel. Het was een prachtige dag die Jan en ik mooi samen hebben geplukt


Zaterdag maakte ik een fotoserie ter ere van een 35 jaar huwelijk. Ze vierden dit met kinderen en kleinkinderen in eigen tuin. Vanavond was ik bezig om de fotoserie voor hen klaar te maken (RAW omzetten naar JPEG). Naast de statieportretten heb ik ook vele actiefoto's gemaakt. De foto's uit de laatst genoemde groep vind ik het leukst.

Sterrenwacht in Dwingeloo (2)

Dinsdag 04 Juni 2013 om 22:56

Na onze lunch reden we naar ons volgend doel. Vanaf de parkeerplaats moesten we nog ongeveer 2 kilometer lopen.
Dit bord is uit de "vorige eeuw" en volgens mijn gastheer is deze boodschap volledig achterhaald.


Na een tijdje wandelen kwamen we in de buurt van de radiotelescoop. Het gevaarte verhief zich majestieus boven de boomtoppen.


Op 23 april 1949 richtte professor Oort de Stichting Radiostraling van Zon en Melkweg (SRZM) op, nu Astron.


De telescoop ziet er netjes uit, het geheel is onlangs voorzien van nieuwe verf. Deze telescoop is een draaibare telescoop. Het onderstel rust op een ronde rail, zodat de telescoop in alle posities kan worden gedraaid. Mijn gastheer heeft in het verleden nog meegeholpen met de ontwikkeling van het draaibaar maken.


De informatieborden zijn leuk om te lezen. Een stukje tekst heb ik hier weergegeven. Tijdens het laatste grote project met de Dwingeloo telescoop zochten onderzoekers naar ver weg gelegen melkwegstelsels, die verduisterd waren door donkere gaswolken. Daarbij werden in 1994 twee nieuwe spiraalvormige stereenstelsels ontdekt, tien miljoen lichtjaar van ons verwijderd, die niet veel later "Dwingeloo 1 en 2" weden gedoopt.


Deze witte kast is de ontvanger van de telescoop. De temperatuur wordt hier constant op 265 graden onder het vriespunt gehouden. Bij die temperatuur heb je namelijk de minste ruis op de beelden. Dit heb ik me laten vertellen door mijn gastheer.


De LOFAR telescoop
LOFAR is in feite een denkbeeldige antenneschotel met een diameter van uiteindelijk bijna duizend kilometer. Een afzonderlijke antenne is niet hoger dan twee meter. LOFAR bestaat uit ongeveer zevenduizend kleine antennes die zijn geplaatstin het centale LOFAR gebied tussen Exloo en Buinen in Drenthe en op ongeveer dertig kleinere antenneveldjes. Deze liggen verspreid over Groningen, Friesland en Overijssel.


We hadden op die dag prachtig weer met overwegend blauwe lucht. De bloeiende gele brem maakte het Drentse plaatje compleet.


Je kunt in dat gebied ook prachtig fietsen, over de heide of door de bossen. In deze tijd is voornamelijk de "Grijze golf" op stap.


Op de terugreis naar de auto verliet ik de gebaande weg voor een sanitaire stop achter een boom. De schapen wilden daar geen getuige van zijn, ze draaiden me wijselijk de rug toe.
En nu niet gaan zeuren over mijn wildplassen, wat die schapen met elkaar produceren daar valt dat van mij bij in het niet. ;-)

Bospub in Dwingeloo

Maandag 03 Juni 2013 om 20:16

Na het bezoek aan het Planetron nam mijn gastheer mij mee naar een bijzonder etablissement, namelijk de Bospub.
De naam zegt het al, de pub ligt midden in de bossen nabij Dwingeloo. Op het eerste gezicht een onooglijk schuurtje.


De vorige eigenaar hield het, vanwege de strijd voor gezien. Gelukkig is de Bospub overgenomen door een jong enthousiast echtpaar.


Eenmaal binnen kijk je de ogen uit bij deze sfeervolle inrichting.


Het weer was prachtig dus stapten we meteen door naar het terras aan de achterzijde.


Gewapend met camera maakte ik uiteraard direct een rondje door de tuin.






Een glaasje droge witte wijn bij een heerlijke lunch, geserveerd op een tafeltje wat niet waterpas is te krijgen, het leven is vaak verrukkulluk.


Dit kereltje moet vast nog even wennen aan het leven wat zijn ouders als versgebakken pubeigenaren nu leiden. Al die vreemde gezichten in de tuin, daar word je toch verlegen van.


Mochten jullie in de buurt zijn van Dwingeloo, het is zeker bij mooi weer, een echte aanrader.

Sterrenwacht in Dwingeloo

Zondag 02 Juni 2013 om 13:31

In navolging van de fotoserie van de bouw van een amateur telescoop nam hij me een dagje mee uit voor het echte werk, een verrassingstocht.
Onze eerste stop was op de Brink in Dwingeloo. Voor de koning en koningin waren we een paar dagen te laat ....


...ik kon alleen nog een restverschijnsel vastleggen.


Eén van de doelen van deze dag was het Planetron. De schrik sloeg mijn gastheer even om het hart, want er stond namelijk geen auto op de parkeerplaats en verder was het er uitgestorven. Het Planetron was echter wel geopend en op die ochtend waren we de enige bezoekers.
Op het terrein staat dit oudje in ruste.


Omdat het zo rustig was mochten we een kijkje nemen bij de grootste optische telescoop in Nederland. Het Planetron organiseert regelmatig sterrenkijkavonden.


Mijn gastheer, een verwoed astronoom is al meerdere malen op zo'n avond aanwezig geweest.
Van de koepel wordt dan de smalle strook opzij geschoven.


Buiten is de koepel en de smalle strook goed te zien.


Nadat we de immense telescoop hadden bekeken en aan alle kanten hadden vastgelegd struinden we nog een tijdje rond in het Planetron.
Dergelijke getallen zijn voor een mens niet te bevatten.


Betelgeuze bijvoorbeeld ligt "dichtbij" de aarde.


Dit is geen replica maar heeft in werkelijkheid dienst gedaan in de ruimte.


Tenslotte keken we naar de film Human Body, een mooie film en voor mij als verpleegkundige extra interessant. De film wordt op het gehele dak van deze koepel getoond, je ligt ook min of meer achterover te kijken.


Wordt vervolgd.