Home

Laatste logjes

Een nieuw weblog
Pantserjuffer met dauwdru…
Wespspin met prooi
Pareltjes ophangen
D-Day, Pointe du Hoc
Calvados in Normandië
De hommel, een kanjer in …

Laatste reacties

Jetske: @Aargh en Hendrika Lenzen…
klaproos: nou daar wil ik me best …
willy: een heel bijzondere pub e…
ada: Dat ziet er goed uit zowe…
marjolein vd foto…: Een zeer fraai plekje en …
Hanny: Een heel fraai plekje. Ec…
Hendrika: Ik heb eigenlijk dezelfde…
Jan K. alias Afan…: Bijzonder plekje. Hopelij…
Jan K. alias Afan…: Mooi en zeker ook interes…
Henk Jonkvorst: Mooi blogje. Ik was al ee…

Categorieën

Bloemen, planten en bomen
Dieren
Diversen
Druppels
Gezin en familie
Het weer
Insecten
Koken en eten
Landschap en natuur
Macro-opnames
Onze tuin
Portret
Steden en dorpen
Vakantie
Vroeger

Archieven

Jun 2013
Mei 2013
Apr 2013
Mrt 2013
Feb 2013
Jan 2013
Dec 2012
Nov 2012
Okt 2012
Sep 2012
Aug 2012
Jul 2012
Jun 2012
Mei 2012
Apr 2012
Mrt 2012
Feb 2012
Jan 2012
Dec 2011
Nov 2011
Okt 2011
Sep 2011
Aug 2011
Jul 2011
Jun 2011
Mei 2011
Apr 2011
Mrt 2011
Feb 2011
Jan 2011
Dec 2010
Nov 2010
Okt 2010
Sep 2010
Aug 2010
Jul 2010
Jun 2010
Mei 2010
Apr 2010
Mrt 2010
Feb 2010
Jan 2010
Dec 2009
Nov 2009
Okt 2009
Sep 2009
Aug 2009
Jul 2009
Jun 2009
Mei 2009
Apr 2009
Mrt 2009
Feb 2009
Jan 2009
Dec 2008
Nov 2008
Okt 2008
Sep 2008
Aug 2008

Jetske Fotografie


Klik op de foto voor meer informatie.

Mailen?

Klik hier om een mail te versturen.

Rss etc.

Powered by Pivot - 1.40.6: 'Dreadwind' 
XML: RSS Feed 
XML: Atom Feed 

Kraanvogels, alukrullen en avondnevel

Dinsdag 28 Mei 2013 om 21:52

...en dat allemaal op één dag.
Op maandagochtend reed ik met de auto door de Kop van Overijssel. Plotseling zag ik vanuit mijn ooghoek iets groots in de lucht vliegen. Het duurde enkele seconden voordat ik besefte dat het om vier kraanvogels ging. Het was een majestueus gezicht. Ze bleven op dezelfde lijn vliegen als mijn autoroute. Tijdens het rijden ritste ik mijn fototas open die naast me op de passagiersstoel stond. Tussendoor lette ik ook nog op de weg, dit was minstens zo gevaarlijk als telefoneren in de auto. Inmiddels had ik mijn camera op schoot, gaf wat meer gas zodat ik een voorsprong zou krijgen. Even later zou ik dan snel uit de stilstaande auto springen en foto's gaan maken van de overvliegende kraanvogels. Zo gezegd, zo gedaan ... echter de kraanvogels bogen 90 graden af. Helaas eindigde mijn weg daar in een hoop zwarte grond, opgeworpen vanwege het project Noordwest Overijssel. En de kraanvogels.... die gaven mij het nakijken.


Op diezelfde maandagavond had ik een kleine fotoshoot. Een vriend van ons heeft als grote hobby, astronomie en is bezig met het bouwen van een telescoop. Hij had mij gevraagd om een aantal foto's te maken van een klein gedeelte van dat proces.


Bij dat verzoek was hij echter even vergeten de dresscode door te geven (overall). En zo stond ik zonder overall maar wel met wit truitje en gebloemde rok te fotograferen bij de draaibanken. ;-)


Bij deze buis werd een vlakke kant gemaakt in verband met de bevestiging aan een ander onderdeel van de telescoop. De vloeistof die je op de foto ziet is een spray die wordt aangebracht om te koelen.


Deze ring werd op maat gemaakt. Met een schuifmaat werd eerst de doorsnee gemeten en de uitkomst werd vervolgens ingesteld op de draaibank.


De frees deed zijn werk. Het is preciesiewerk, als je een meetfout maakt kun je opnieuw beginnen.


Er werden prachtige aluminium krullen gevormd.


En die krullen willen nog wel eens rondvliegen en voordat je het weet heb je een perfecte krul.


Toen ik weer naar huis reed zag ik vanuit de auto mooie nevel boven het water. Ik zette mijn auto aan de kant voor nog een paar laatste foto's op die mooie zonnige dag.


Rechts op de foto kun je nog net twee reeën ontwaren.


Na zo'n dag ben ik weer extra onder de indruk van de natuur en de schepping. Terwijl ik dit schrijf tikken de meikevers tegen ons huiskamerraam.
Ook ben ik onder de indruk van hetgeen mensenhanden kunnen maken. Ik hoop dat ik ooit een keer een kijkje mag nemen door die telescoop.

Een vogelkijkhut zonder vogels

Zaterdag 25 Mei 2013 om 19:40

Half maart plaatste ik hier een logje over het enorme project in Noordwest Overijssel en het aanbregen van een fundering voor een vogelkijkhut. De enorme fundering vond ik toen wat overdreven voor een vogelkijkhut en die mening ben ik nog steeds toegedaan.


Inmiddels is de vogelkijkhut geplaatst. Rijdend door de kale polder richting de vogelkijkhut dan bekruipt je het gevoel of men er een uitkijkpost heeft neergezet bij een gevangenkamp.


De vogelkijkhut lijkt zo op het eerste gezicht een eenvoudig hutje.


Als je, al ploegend door het zand, de moeite neemt om het geheel van dichterbij te bekijken dan kun je concluderen dat qua duurzaam materiaal kosten noch moeite zijn gespaard.


Deze fundering en hut overleven ons wel.


Vanuit de hut heb je naar de vier windstreken een weids uitzicht.


Het duurt wel een paar jaar voordat het project helemaal klaar is.


En tot die tijd moeten we het doen met de aanblik van zware machines en hopen grond in plaats van vogels.


En als de vogels hier dan verschijnen dan geef ik jullie hier even weer een seintje.

Een witte tuin

Dinsdag 21 Mei 2013 om 15:27

In deze periode na de begrafenis van mijn moeder probeer ik het leven weer op te pakken. Het leek me goed voor mijn geest om iedere dag een stuk te gaan fietsen en dat heb ik dan ook gedaan. In weer en wind fietste ik rond in deze prachtige omgeving en kwam notabene op plaatsen waar ik nog niet eerder was geweest. Tijdens mijn ritjes had ik bewust geen camera bij me.


Het pinksterweekend zijn mijn eega en ik samen met de caravan weggeweest. De kinderen moesten werken in hun bijbaantjes en moesten dus thuisblijven. We hebben het heerlijk gehad. Ik heb in dat weekend zegge en schrijve tien foto's gemaakt, twee overzichtsfoto's van het veld waar we stonden en acht foto's van mijn eega terwijl hij zich buiten met scheerschuim aan het scheren was en daarbij het raam van de caravan als spiegel gebruikte. De gezichten die hij daarbij trok zijn zo zijn zo leuk om op de foto's terug te zien. ;-)


Thuisgekomen maakte ik een paar foto's van de groen met witte tuin. Of we daadwerkelijk zoveel vruchten krijgen dan dat de bloesem ons beloofde dat is nog maar ernstig de vraag, de bestuiving van de bloemen is een onontbeerlijke schakel in dat proces. Of er met dit weer wel voldoende insecten vliegen vraag ik me ernstig af.


Toen ik de caravan aan het opruimen was voor vertrek terug naar huis, overstrekte ik mijn gestrekte been om iets te pakken wat te ver weg lag. Een harde knak was het gevolg en vanaf dat moment ga ik strompelend door het leven. Volgens de huisarts is het een zweepslag, een beschadiging van de kuitspier.


Ik moet het rustig aandoen van de huisarts. Desondanks ga ik wel naar het werk, want mijn handen en mond zijn in orde en kan dus op het werk prima wat betekenen.


Het weer geeft op dit moment niet echt een voorjaarsgevoel, de schijnpapaver staat er maar verpieterd bij aan de rand van de vijver.

Moederdagen en omadagen

Zondag 12 Mei 2013 om 21:27

Toen ik op 29 april naar onze moeder ging om haar in haar laatste levensfase bij te staan, was er aan de fruitbomen nog geen bloemetje te zien. Wakend bij onze moeder en rond haar overlijden leek voor ons de tijd stil te staan, echter het leven en de natuur gingen gewoon door...


Een paar weken later liep ik door de tuin en zag dit. Door de lange winter en het feit dat er geen bloesem is bevroren door een late vorst zijn onze fruitbomen behangen met een enorme bloemenpracht.


Bij een zonsondergang ziet onze kersenboom er zo uit.


Zondag vierden we Moederdag, we deden dat met de kinderen en kleinkinderen in het ouderlijk huis. Onze moeder hechtte geen waarde aan Moederdag, ze vond het heel gezellig dat we kwamen maar als het ons beter uitkwam om een andere dag te komen dan vond ze dat prima. Ze zei altijd tegen haar dochters: "Jullie zijn zelf ook moeder en dat moet je met je gezin ook zelf vieren hoor". Ze oordeelde nooit over haar kinderen, kleinkinderen en andere mensen en ze liet iedereen in zijn of haar waarde. Omdat wij van onze moeder niet persé op Moederdag hoefden te komen gaf ik dit logje deze titel .


Twee dagen na de begrafenis gingen mijn zusje, Joris en ik naar de begraafplaats.


We haalden samen herinneringen op en gingen de bloemstukken water geven. Joris had als taak om de gieter te vullen. Hij deed echter de gieter te vol en deze was zo door hem nauwelijk te tillen. Op advies van zijn moeder gaf hij de bloemen in de bak vlakbij de kraan water zodat zijn vracht wat minder zwaar zou worden. Toen ik deze foto terugzag besloot ik dit gebaar te gebruiken als symbool, een symbool voor al die vrouwen die graag moeder en/of oma hadden willen worden...


Ook Joris denkt aan oma. Hij heeft oma alleen maar gekend als de oma die vergeetachtig was en tien keer achter elkaar dezelfde vraag stelde. Joris gaf tien keer het antwoord. Oma en Joris speelden samen met de blokken. Oma en Joris waren twee handen op één buik, ze respecteerden elkaar en hielden van elkaar!


Iedereen heel veel dank voor de warme, meelevende en bemoedigende woorden. Het doet ons goed!

Thuisgehaald

Woensdag 08 Mei 2013 om 15:16

Twee weken geleden vierden we in kleine kring de 80e verjaardag van onze moeder.


Op maandag 29 april werden we 's ochtends gebeld dat het niet goed ging met onze moeder. Vanaf dat moment zijn we als dochters niet meer bij haar weggeweest. Dag en nacht konden we voor haar zorgen, ondersteund door de huisarts, het MTH team en de verzorgsters van het Huis waar ze woonde.


Op donderdag 2 mei is onze moeder in het bijzijn van haar drie dochters overleden.
(De foto is gemaakt op een eerder tijdstip.)
Op de kaart staat geschreven: "De Here heeft Thuisgehaald onze lieve zorgzame moeder en oma".


Op dinsdag 7 mei hielden we een Dankdienst voor haar leven en begeleidden we haar naar haar laatste aardse rustplaats.
Nu moeten we zonder haar verder. Onze moeder heeft ons zoveel liefde en bagage meegegeven dat het gaat lukken.


Nu is ze verenigd met haar lieve man en met haar beide kinderen die ze zo jong moest verliezen. Nu heeft ze voor altijd rust.
Wij gaan verder met de liefdevolle herinneringen aan onze geweldige moeder.


Ik ben vandaag begonnen met het bijlezen op jullie weblogs, reageren doe ik nog even niet, mijn hoofd staat er nog niet naar.