Zaterdag 30 Maart 2013 om 21:01
Pasen is voor mij een leeg graf, de opstanding van Jezus.
Daar juicht een toon, daar klinkt een stem,
die galmt door gans' Jeruzalem;
een heerlijk morgenlicht breekt aan:
de Zoon van God is opgestaan!
Geen graf hield Davids Zoon omkneld,
Hij overwon, die sterke Held.
Hij steeg uit 't graf door eigen kracht,
want Hij is God, bekleed met macht!
Nu jaagt de dood geen angst meer aan,
want alles, alles is voldaan;
wie in geloof op Jezus ziet,
die vreest voor dood en duivel niet.
Want nu de Heer is opgestaan,
nu vangt het nieuwe leven aan,
een leven door zijn dood bereid,
een leven in zijn heerlijkheid.
Op zaterdagochtend rond half negen was ik alleen bij de Hunebedden bij Havelte. Het was er stil en het was goed.
Spontaan zong ik dit lied, galmend over de heide.
Ook al schuiven donkere wolken voor de zon, ik weet .. Hij is mij nabij.
Ook al loopt mijn pad niet recht en weet ik niet waar het pad heen leidt, ik weet .. Hij is mij nabij.
Ook al voel ik me soms alleen, ik weet .. Zijn hand houdt mij altijd vast.
Fijne paasdagen gewenst!
Op dit log kunnen geen reacties worden geplaatst.
Maandag 25 Maart 2013 om 22:20
Vandaag was ik wederom in Rouveen om een vracht hout te halen. Toen ik daar begin januari was had ik niet kunnen bevroeden dat we eind maart de houtkachel nog volop zouden branden en onze houtvoorraad zo snel zou slinken. Het was overigens een prachtige dag om een dergelijke klus te klaren, ik heb het niet te warm gehad. Tevens was het zonnetje erbij en een mooie blauwe lucht.
Ook in Rouveen staat de tijd niet stil en stoppen de buitenshuis werkende vrouwen hun was voornamelijk in de droogtrommel, tenminste zo concludeerde ik bij het speuren naar wapperende was. Maar mondjesmaat kon ik een waslijn vol met wasgoed vinden.
Als je niet wilt laten zien wat er in de lijn hangt, dan hang je het gewoon achter een schutting.
Afgelopen weekend hadden we de broertjes te logeren. Hun ouders wilden even uitwaaien aan het strand. Nou ja uitwaaien... ze zijn gewoon gezandstraald.
Tevens vierde onze zoon zijn verjaardag. Wel een te gekke pose voor een foto. Het idee kwam bij Joris vandaan en zijn grote broer en neef volgden maar wat graag zijn voorbeeld.
Wie van de drie moet er nodig naar de kapper?
Zaterdag 23 Maart 2013 om 21:10
Zoals beloofd neem ik jullie vandaag weer mee naar de ijssculputeren aan de rand van de Belterwiede.
Het was een hachelijk avontuur, enerzijds omdat de gevoelstemperatuur 20 graden onder het vriespunt lag, anderszijds omdat ik een afstand van twee meter met losliggende keien moest overbruggen. De met ijs bedekte keien heb ik veiligheidshalve maar niet betreden.
Op de achtergrond een camping in Wanneperveen. We hebben daar wel eens onder betere weersomstandigheden vertoefd.
Door de koude harde wind waren mijn ogen voortdurend betraand en liepen mij de tranen over de wangen.
Door de hachelijke positie kon ik niet uitgebreid mijn perspectief bepalen.
Ik heb nog niet eerder zo snel een fotoserie geschoten dan nu.
Vanuit de langsrijdende auto's had ik veel bekijks. Ze zullen me wellicht voor gek verklaard hebben.
Door het opspattende water kon ik na iedere foto mijn objectief droog maken. Gelukkig had ik handschoenen aan en dat was ook voor het droogmaken effectief.
Ondanks dat het steenkoud en lastig fotograferen was, was het wel een heel mooi gezicht.
Zaterdag 23 Maart 2013 om 14:33
Het is vandaag een jaar geleden dat het oudste kleinkind van mijn moeder trouwde. We hadden toen voor de tijd van het jaar extreem mooi weer.
Vorig jaar liet ik op mijn weblog een aantal fotoseries zien van deze prachtige dag, deze series zijn hier en hier te bekijken.
We zaten op die bewuste dag rond 18 uur nog op het terras.
Dit jaar hebben we weer te maken met een extreme weersituatie. Het is vandaag heel koud (thermometer staat op 0,6 graden) en de harde wind brengt de gevoelstemperatuur nog eens een flink eind naar beneden, zo rond de - 14 graden. Rond de middag ging ik op stap naar een onderwerp waarbij deze extreme wind en kou goed te zien was. Ik belandde bij de schuimkoppen op de Belterwiede. Nadat ik de auto geparkeerd had en naar de waterkant liep om de schuimkoppen vast te leggen zag ik tot mijn verrassing allemaal ijsafzetting tegen de begroeiing op de oever. Morgen zal ik hiervan meer detailfoto's van laten zien.
De harde oostenwind noopte deze fietsers om af te stappen en lopend verder te gaan.
Vrijdag 22 Maart 2013 om 18:06
Op deze voorjaarsdag gaf ons weerstation een temperatuur aan van 0,5 graden en een windsnelheid van 5 Beaufort. Je hoorde mij niet mopperen want tenslotte kon ik alles met de auto doen. Onze zoon daarentegen heeft, net als andere fietsers, een hekel aan harde wind.
Ik besloot er een pastoraalbezoekdagje van te maken. En zo reisde ik vanochtend af naar een verpleeghuis in Meppel. Naast een parkeerterrein aldaar staan vijf ooievaarsnesten opgesteld. Op zich niet zo verwonderlijk want we bevinden ons in het Reestdal, een bijzonder vruchtbaar leefgebied voor ooievaars, zo is te lezen op deze site
Op alle nesten zat één ooievaar. Ik vermoed dat deze ooievaars hier hebben overwinterd, getuige dit artikel.
Een ooievaar hoog op zijn nest vangt veel wind. Ze zullen net als wij toch wel uitkijken naar warm voorjaarsweer.
Ik was blij dat ik na deze korte fotosessie weer in mijn auto kon kruipen. Met dit weer valt er in de natuur in fotografisch opzicht niet veel te beleven.
Zondag 17 Maart 2013 om 21:05
Op de eerste foto in deze serie is te zien zoals de Wetering jarenlang was, een vaart met aan weerszijden huizen en daarachter weilanden en akkers. De ontginning van Wetering oost en west vond plaats in de veertiger en vijftiger jaren.
Met dit project worden de landbouwgronden weer "teruggegeven" aan de natuur. De natuurgebieden De Weerribben en De Wieden worden zo met elkaar verbonden. Een miljoenenproject.
Een heel bos werd er gekapt.
Het past niet in het nieuwe landschap volgens de landschapsarchitekt.
Veengrond wordt uitgegraven en elders gedeponeerd.
We telden in korte tijd 12 kranen. Vrachwagens reden af en aan.
"Wat groeit er op dat opgebrachte veengrond?" vroegen we ons af. Als je het niet onderhoudt wordt het een groot bos.
Rijplaten is in dit veengebied geen overbodige luxe.
We trokken de stoute schoenen aan en betraden de rijplaten. Een beetje fotograaf moet immers nieuwsgierig zijn.
Er was een grote plas uitgegraven. Nou ja plassen water hebben we in dit gebied nog niet genoeg.
De ene keeper met zand ging linksaf en de volgende ging rechtsaf en Jan sloeg dit allemaal aandachtig gade.
Na een tijd hielden we het voor gezien en koersten we naar het rietland van mijn zwager en zijn compagnon. Het machinaal geweld was in de verte nog te zien. Bij gebrek aan een kant en klaar bankje creëerden we er zelf één. Heerlijk in het zonnetje en bij een aangename temperatuur nuttigden we daar onze lunch.
Het lijkt nu met de huidige temperaturen en sneeuwbuien alweer eeuwen geleden. Ik kijk wel uit naar de volgende fotokuier met mooi voorjaarsweer.
Donderdag 14 Maart 2013 om 18:04
Vorige week hadden we een paar prachtige voorjaarsdagen. Op één van die dagen ging ik samen met mijn fotomaatje op stap. We hadden een specifiek doel voor ogen, maar voordat we daar waren stopten we eerst op de Hogeweg in De Weerribben.
Uiteraard richtten we onze camera ook op het bekende Vervenershuisje aldaar.
Het bruggetje is onlangs gerenoveerd en er hangt een nieuw bordje aan. Het huis wordt verhuurd voor Bed en Breakfast. We zagen geen teken van leven bij en in het huisje en stapten dus maar brutaal over de ketting heen.
Want achter het huisje heb je zo'n mooi uizicht over de weren (trekgaten) en ribben (legakkers), ontstaan tijdens de turfwinning.
Deze serie is een aanloop naar een serie over het tweede deel van het Project Noordwest Overijssel.
Maandag 11 Maart 2013 om 21:18
In de kop van Overijssel wordt rond de natuurgebieden Wieden en Weerribben gewerkt aan het verwezenlijken van één groot laagveenmoeras. Niet alleen de Wieden en Weerribben komen met elkaar in verbinding, ook de natte natuurgebieden Olde Maten en Rottige Meenthe vormen onderdeel van dit moerasgebied.
Dit biedt kansen om te wonen, te werken en te recreëren in een schitterende omgeving met een grote verscheidenheid aan planten en dieren, in een fraai historisch landschap en met een gezonde landbouw, zo is hier te lezen
Een tijdje geleden reed ik door "De Kop" langs weilanden en akkers. Mijn oog werd getrokken door een bijzonder tafereel, er lag een enorme bult zwarte grond en tegen de wand van de bult zat een kraan geplakt.
Nieuwsgierig geworden stopte ik bij dit project. Ik zag en hoorde dat er enorme heipalen in de bult werden geslagen.
Een medewerker vulde een koelbox met water uit de sloot...
...en gooide dat water in het gat bij de heipaal.
Zo ging de heipaal er wat makkelijker in.
Dit was het aanbrengen van een fundering voor een ... vogelkijkhut. Zoals het landschap er nu uitziet kun je dan in ieder geval heel veel ganzen zien. Het bouwen van een vogelkijkhut is dus ook een onderdeel van genoemd project. Als het over een paar jaar klaar is, kunnen we daar vast genoeglijk zitten en heel veel verschillende soorten vogels zien.
Een volgende keer neem ik jullie mee naar het tweede deel van dit project.
Donderdag 07 Maart 2013 om 12:08
Onze moeder gaat de laatste tijd geestelijk en lichamelijk hard achteruit. Mijn volgers kunnen zich vast nog wel herinneren dat we vorig zomer regelmatig een tochtje maakten op de duofiets. Naarmate de seizoenen voortschreden werd het te koud, maar ik beloofde mijn moeder: "Zodra het voorjaar wordt gaan we weer samen op stap". Ik vrees echter dat als het proces zich zo voortzet ze helemaal niet meer op de duofiets komt. We weten dat de Alzheimer het gaat winnen, maar dat het zo snel gaat is toch wel verdrietig om te zien.
Onze moeder woont in een verzorgingstehuis waar ze heel goed verzorgd en begeleid wordt. Ook voor ons als dochters is er een prima begeleiding, van tijd tot tijd hebben we met z'n drieën een gesprek met een professional waarbij we ons gevoelens kunnen uiten. Deze begeleidster adviseerde ons om op korte termijn als drie dochters met onze moeder een rondje te gaan maken langs plekjes met dierbare en bijzondere herinneringen.
Afgelopen week was het prachtig weer en gingen we met z'n vieren op stap. Het belangrijkste voor onze moeder is de begraafplaats, de plaats waar haar kleine kinderen en haar man liggen begraven.
Uiteraard hebben we de hele middag alles in een fotoserie vastgelegd, waarbij om de beurt één van de dochters de camera hanteerde.
Vanaf de begraafplaats reden we naar de basisschool van de twee jongste kleinzoons. Oma en Joris zijn twee handen op één buik. Als Joris bij oma op bezoek komt "spelen" ze altijd samen. Hij heeft oma ook nooit anders gekend, dan in deze fase van haar leven.
Toen we spontaan met oma een kijkje gingen nemen op het schoolplein trof het net dat de kinderen buiten aan het spelen waren. Joris liet vol trots de helling zien die ze gemaakt hadden in de zandbak. Oma genoot zichtbaar.
We mochten van de huidige eigenaar een kijkje nemen op het erf waar mijn moeder is opgegroeid.
Tenslotte brachten we een bezoek aan "haar brug", haar woning en gingen we koffie drinken bij de buurvrouw.
Het was een middag met een traan, maar ook zeker met een lach. Het was een waardevolle middag. En zoals mijn moeder eerder altijd zei: "Een middag met een gouden randje".
Maandag 04 Maart 2013 om 22:42
In onze kerk voeren we de Doop uit door besprenging. Hoe dat gaat is te zien op de derde foto in deze serie. Verder kennen we de kinderdoop, in de regel worden de kinderen in hun eerste levensmaand gedoopt.
Als iemand tot geloof komt als volwassene en lid wil worden van onze kerk wordt ook voor volwassenen de Doop door besprenging uitgevoerd.
Echter sinds kort dopen we in onze kerk ook door onderdompeling. Zondag j.l. werden vier jonge mannen op deze manier gedoopt. Alle vier waren ze als baby, om uiteenlopende redenen, niet gedoopt.
Bijzonder om te horen en te zien hoe deze vier jonge mensen getuigen van hun geloof.
Het was een indrukwekkende en prachtige dienst.
Als "hoffotograaf" zat ik op de eerste rij.
In diezelfde dienst werd er ook een baby gedoopt, dat gebeurde door besprenging.
De kleine dopeling vond het allemaal prima, hij lag immers heerlijk in de armen van zijn moeder.