Home

Laatste logjes

Een nieuw weblog
Pantserjuffer met dauwdru…
Wespspin met prooi
Pareltjes ophangen
D-Day, Pointe du Hoc
Calvados in Normandië
De hommel, een kanjer in …

Laatste reacties

NANNE NICOLAI: Jelske, het is alweer een…
Henk Jonkvorst: Mooie details van de mole…
ada: Hoeweel heel eenvoudig va…
klaproos: mooi jetske, dat hij in…
Hanny: De buitenkant van molens …
boomkruiper: Wat een vakmensen (inclus…
Hanny: Een mooie reportage van h…
jetske: @Jan K, ik kwam er toeval…
marjolein vd foto…: Mooie leerzame log weer E…
Annemarie: Prachtig.. Inderdaad daar…

Categorieën

Bloemen, planten en bomen
Dieren
Diversen
Druppels
Gezin en familie
Het weer
Insecten
Koken en eten
Landschap en natuur
Macro-opnames
Onze tuin
Portret
Steden en dorpen
Vakantie
Vroeger

Archieven

Feb 2013
Jan 2013
Dec 2012
Nov 2012
Okt 2012
Sep 2012
Aug 2012
Jul 2012
Jun 2012
Mei 2012
Apr 2012
Mrt 2012
Feb 2012
Jan 2012
Dec 2011
Nov 2011
Okt 2011
Sep 2011
Aug 2011
Jul 2011
Jun 2011
Mei 2011
Apr 2011
Mrt 2011
Feb 2011
Jan 2011
Dec 2010
Nov 2010
Okt 2010
Sep 2010
Aug 2010
Jul 2010
Jun 2010
Mei 2010
Apr 2010
Mrt 2010
Feb 2010
Jan 2010
Dec 2009
Nov 2009
Okt 2009
Sep 2009
Aug 2009
Jul 2009
Jun 2009
Mei 2009
Apr 2009
Mrt 2009
Feb 2009
Jan 2009
Dec 2008
Nov 2008
Okt 2008
Sep 2008
Aug 2008

Jetske Fotografie


Klik op de foto voor meer informatie.

Mailen?

Klik hier om een mail te versturen.

Rss etc.

Powered by Pivot - 1.40.6: 'Dreadwind' 
XML: RSS Feed 
XML: Atom Feed 

Molen in restauratie deel 1

Donderdag 31 Januari 2013 om 18:58

Dit is het beeld zoals ik het vaak zie in een glimp vanuit de auto. Vandaag neem ik jullie opnieuw mee naar de molen.


Met behulp van groot materieel werden er nieuwe balken geplaatst.


Richtend met de camera omhoog kon ik de naam vastleggen. Qua spelling wordt de "ij" en de "y" door elkaar gebruikt. Het gaat om "De Gooyer".


Deskundige mannen zonder hoogtevrees. Vriendelijke mannen die welwillend de vragen beantwoordden van een nieuwsgierige fotografe.


Restauratie van molens is gespecialiseerd werk zo werd mij verteld en als ik de verrichtingen zo zie, wil ik dat graag geloven.


Voorlopig bezuinigd het Rijk niet op de restauratie van molen. Men beseft wel dat als je niet op tijd renoveert, het onderhoud veel meer gaat kosten.


Op deze foto is goed te zien dat ook deze balk aan vervanging toe is.


De nieuwe balk ligt klaar op de vrachtwagen. Het is een balk uit één stuk. Er is goed te zien, welk gedeeltes buiten de molen vallen, die stukken zitten al in de verf en zijn aan de bovenkant voorzien van lood. Het middenstuk van de balk komt binnenin de molen en is onbehandeld.


Het restaureren van molens vraagt dus specifieke kennis die je moet opbouwen. Als je die kennis niet centraliseert en bijhoudt dan heb je binnen de kortste keren verlies aan expertise.


Een enorme roestvrijstalen pen werd door de balken heen geslagen om ze zo met elkaar te verbinden.


Doordat het Rijk niet bezuinigd op het onderhoud lijken de mannen niet direct geconfronteerd te worden met de recessie, echter doordat vele bouwbedrijven niet voldoende werk hebben is de concurrentie moordend.


De mannen zijn goed op elkaar ingespeeld. Bij dergelijke klussen moet je ook blindelings op elkaar kunnen vertrouwen.


Vernuftig.


...met vliegtuig.


Dit onderdeel van de kruilier wacht geduldig op zijn beurt.


Later volgt het tweede deel van deze serie.

Rondje om de molen

Maandag 28 Januari 2013 om 14:36

Het huidige weer staat in zo'n groot contrast tot mijn laatste fotoserie hier dat ik zelf vond dat ik wel een nieuw log moest plaatsen. Vandaag was het prachtige dag om een fotokuier te maken.
In gemeente Westellingwerf in de provincie Fryslân staat deze molen. Ik wist niet dat ze deze aan het restaureren waren. Als liefhebber van oude nieuwe ambachten viel ik hier met de neus in de boter.


Ik verbleef daar geruime tijd om allerlei details te fotograferen.


Later kom ik hier met detailfoto's.


Na de rondjes (het werden er meer dan één) om de molen maakte ik een eindje verder een wandeling door De Lendevallei. Er stond wel wind, maar met de zon erbij voelde het aangenaam aan.

Schaatsen in De Weerribben

Zaterdag 26 Januari 2013 om 16:18

Vanochtend reed ik naar De Weerribben om daar foto's te maken van het schaatsen. Het ijs naast de Hogeweg was heel slecht. Door de dreigende sneeuwbuien zat er weinig kleur in de lucht. Door te spelen met "Verzadiging" in het programma Lightroom heb ik de kleur die er was ook nog verwijderd.


De harde wind bracht de gevoelstemperatuur flink naar beneden.


Als iemand een felle kleur aanheeft dan is het nog leuker om te spelen met de functie "Verzadiging".


Ook een vlag van Ola ijs kon mij daarbij helpen.


Voorzichtig schuifelde ik op mijn wandelschoenen verder over het ijs richting petgat.


De wind waaide zo over de vlakte in mijn gezicht.


Weerribben en riet zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Behalve dat er werd geschaatst werd er ook gezellig gepraat.


Er was maar één smal baantje geveegd. Deze dames leker daar verandering in te willen brengen.


Op de plaatsen waar geen sneeuw lag was het ijs mooi.


Verticale luchtbelletjes werden verrast door het aangroeiende ijs.


Roze, haar favoriete kleur.


Dit leek me een zinloze actie, volgens buienradar zou het een half uur later gaan sneeuwen.


Ondanks de kou genoot jong en oud.


Dit zullen voorlopig wel de laatste schaatsfoto's zijn.

IJs en luchtbellen in de vijver

Vrijdag 25 Januari 2013 om 15:22

De luchtpomp houdt netjes een wak open in onze vijver.


Ik wilde dit toch nog even vastleggen, nu er een eind komt aan deze periode van vorst.


Ik heb een tijdje op de knieën aan de rand van het wak gelegen, wel met de knieën op een boodschappentas.


Het is hier vandaag grijs. Ook vandaag heb ik geen tijd om erop uit te gaan.


We hebben feest en dit gaf onze dochter aan haar vader. Daarnaast plaatste ze een berichtje op Facebook: "Happy birthday to the best daddy in the world. En of ze wijs is met haar vader. :-)

Schaatsen in Rypstsjerksterpolder

Zondag 20 Januari 2013 om 13:53

Na de fotosessie bij het Elfstedenmonument reden we naar de Rypstsjerksterpolder. Die polder ligt ten noordoosten van Leeuwarden. Op de heenreis hadden we vanuit de auto gezien dat daar geschaatst werd.
De molen geeft de schaatswereld net wat extra's.


Jong geleerd...


Naast de Rypstsjerksterpolder loopt de Rypstsjerkster Feart en zo te zien kon je daar ook mooi op schaatsen.


De Ypey Mûne (Ypeymolen) werd gebouwd in 1858. De molen stond aanvankelijk bij, het aan de noordrand van Tietjerk gelegen park, Groot Vijversburg (ook wel het Bos van Ypey genoemd). Vanwege een roedebreuk werd de molen in 1958 buiten bedrijf gesteld. Hij werd gerestaureerd, maar daarbij kreeg hij te korte roeden, uit bezorgheid over de mogelijkheid dat de jeugd anders in de onbeheerd staande molen zou kunnen klimmen. De Ypeymolen raakte vervolgens in verval. In de jaren 1980-1981 werd de molen verplaatst en op zijn nieuwe locatie aan de Rijperkerkstervaart gerestaureerd. Hier bemaalt de molen de 13 ha grote zomerboezem van de Koekoekspetten.


Hij met handen op de rug en zij met haar rechterhand bij haar schoudertas, zo schaatsten ze vele malen de vaart op en neer.
P.s. verantwoord was het niet, zie de reactie van Jan hieronder.


Zij krabbelde rustig door, een echt doorzettertje.










Op de terugreis heb ik geoefend op de uitspraak van deze polder. Uitspreken is een eerste, schrijven is een tweede met die extra essen en t's. Inmiddels kan ik het Fries goed verstaan, maar bepaalde klanken uitspreken daar moet ik nog wel voor oefenen.
Jan, bedankt voor deze prachtige en gezellige fotokuier.


Op zondag is het bitter - bitterkoud. Vanochtend moesten we er wel even opuit, maar eenmaal thuis hebben we ons heerlijk genesteld bij de houtkachel.

Elfstedenmonument

Zaterdag 19 Januari 2013 om 16:07

Vrijdag gingen mijn fotomaatje en ik samen op stap in Friesland. Omdat het op die dag 50 jaar geleden was dat de barre Elfstedentocht van 1963 werd gereden, stelde Jan voor om naar het Elfstedenmonument te gaan, gesitueerd nabij het plaatsje Gytsjerk.


Op de tegeltjes staan portretten van mensen die ooit de Elfstedentocht hebben volbracht. Door het afwisselend gebruik van tegeltjes met een donkere achtergrond...


...en tegeltjes met een lichte achtergrond worden zo schaatsers in mozaïek gevormd.


Op Jan zijn weblog is te zien dat ik met de neus bovenop de portretten sta, ik raakte niet uitgekeken. "Het lijkt op het bestuderen van graven op een kerkhof, maar dan veel leuker" zei ik tegen Jan.


Ik was vanwege deze bijzondere dag specifiek op zoek naar portretten uit 1963. Ik kon ze niet vinden. "Nogal logisch dat je ze niet kunt vinden, er hebben maar weinig mensen de tocht uitgereden" zei Jan.


Veilgheidshalve namen we de steiger en niet het ijs om aan de zuidkant kant van de brug te komen. ;-)
Wel een beetje sneu als je op de onderste rij staat, krijg je gelijk een sepia-uitstraling.


Terwijl we uitkeken over riviertje de Murk richting Leeuwarden, prikte het zonnetje door de bewolking.


Aan de zuidkant van de brug is nog voldoende ruimte voor de volgende Elfstedentocht.
"Elfstedentochtgekte", kan wat mij betreft zo de Dikke van Dale in. Alsof een Elfstedentocht zich laat afdwingen door er veel over te praten en te schrijven.


Langs de legendarische woorden "It sil heve" stapten we naar de andere kant van de brug.


Al die portretten hebben een grote aantrekkingskracht, je blijft kijken en speuren.


Jan ontdekte toch een held die in 1963 de tocht uitreed.


Het tegeltje van Klasina Seinstra, de winnares in 1997 werd hier door Jan vastgelegd.




Op een informatiebord staat hoe je via de coördinaten bepaalde bekende personen kunt vinden. Het tegeltje van W.A. van Buuren oftewel Prins Willem Alexander staat op plaats 99,7.


Heel veel portretten lagen buiten ons bereik en voor de genoemde W.A. van Buuren moeten we wachten op sterk ijs en dan ook nog een ladder meenemen. Laat maar. ;-)


Nog een laatste blik over de Murk, richting Leeuwarden. Rechts op de horizon tekenen vaag zich enkele gebouwen in Leeuwarden af.


De andere kant op kijkend zien we tot onze vreugde de lucht blauw kleuren. Gelijk ziet alles er een stuk vriendelijker uit.


Voorlopig zwemmen de eenden rustig rond in het wak, zich niets aantrekkend van de Elfstedentochtgekte.

Winter

Donderdag 17 Januari 2013 om 21:38

Tussen alle drukte door probeer ik nog wel eens een paar plaatjes te schieten. Tegenwoordig werk ik wat vaker buitenshuis en daarnaast volg ik een cursus op het werk. Mijn deeltijd is verhoogd, waarbij de extra uren die ik werkte nu omgezet zijn in een vast contract. Dat is voor ons heel goed nieuws. Mijn eega werkt nu een aantal uren per week minder. Zo zijn onze werkuren onderling wat meer in balans. Ik merk wel dat als je meer uren buitenshuis werkt, het werk binnenshuis zich wat sneller opstapelt. En zo gaat de vermindering van hobbyuren in het kwadraat en dat merk ik o.a. met betrekking tot de fotografie.

Maar voorlopig hebben we mooie winterse dagen. De zwanen denken er vast anders over, zij hebben het moeilijk.


IJspatronen in een volgelopen en bevroren bandenspoor.


Mooi ijs en een heel klein beetje sneeuw, een eldorado voor de schaatsliefhebbers. Ten tijde van de foto's was het ijs nog niet sterk genoeg.


In De Weerribben staan vervenershuisjes. Enkele daarvan worden verhuurd als recreatiewoning. De rieten daken geven mooie ijspegels. ...


De Tjasker aan de Hogeweg.


De toverhazelaar staat te pronken in onze voortuin. De sneeuwhoedjes geven nog wat extra contrast.


Vanmiddag kregen ook wij uiteindelijk een blauwe lucht. Vanochtend was ik op cursus in Friesland en daar was het al veel eerder onbewolkt.
White, Yellow en Blue.


Misschien dat ik morgen wat schaatsers op natuurijs kan vastleggen.

Vanaf de dijk

Vrijdag 11 Januari 2013 om 21:32

De tijd ontbrak me, maar ook het weer werkte niet mee om erop uit te gaan om te fotograferen. Vandaag combineerde ik een bezoek aan mijn moeder met een fotosessie. Het was een prachtige ochtend. Ik ben een kind van de zon, als de zon schijnt voel ik me beter. :-)

Rietland bij het plaatsje Muggenbeet.


Ik besloot via de dijk tussen Blokzijl en Vollenhove te rijden. Rustig rijdend over dijk keek ik regelmatig over mijn schouder of ik al een goed standpunt had voor een foto. Daarbij gebeurde het dat ik naast de weg belandde. Het was wat slorig geweest als ik onderaan de dijk was beland in plaats van bij mijn moeder. ;-)


Vanuit Blokzijl gezien was vroeger rechts van de dijk de Zuiderzee. Links van de weg liggen enkele kolken, ontstaan bij een dijkdoorbraak.


Een buizerd "geschoten" door het voorraam van de auto.


Het watergemaal A. F. Stroink.


Allemaal een fijn weekend gewenst.

Warmpjes

Vrijdag 04 Januari 2013 om 21:57

De klus op de slaapkamer van onze zoon was snel geklaard. Op oudjaarsdag lag het laminaat erin, nog binnen de tijd van de
Top 2000. En zo is het geworden. Ik vind dat hij mooi laminaat heeft uitgezocht. Terwijl ik vandaag de foto maakte, speelde zoonlief onverstoorbaar door op de Xbox.


Vandaag had ik weer een grote klus, ik haalde uit Rouveen hout voor onze houtkachel. Het is azobé, in dit geval afvalhout van remmingswerk.
In de gebruikelijke "straatkleding" oftewel nette vrouwelijk kledij, inclusief make-up en laarsjes met hakken reisde ik af naar de verkoper. De reactie van de verkoper was grappig en zijn verbaasde blik vermakelijk. In de regel is het rijden met een aanhanger mannenwerk en in de regel is hout halen mannenwerk, maar niet in ons gezin. Tijdens het laden van het hout hebben we gezellig gepraat. Toen heb ik hem ook wel even verklapt dat mijn eega (graag) dagelijks kookt en dat na een werkdag waarbij hij 12 uur per dag van huis is.


Toen ik het traject over de klinkerweg in Rouveen had afgelegd, leek het me goed de vracht even te checken alvorens ik de snelweg zou opdraaien. Toen ik daarmee bezig was zag ik in de verte een politieauto aan komen rijden. Ik ben nog van de generatie dat ik respect heb voor politieagenten en snel bang ben dat ik iets niet in orde heb. De politieauto reed mij voorbij en even verderop keerden ze, ik zag de bui al hangen. Toen sloegen ze een zijweg in en hadden geen interesse in mijn vracht.


Ik had volgens mij ook alles in orde: een grote tandemasser, de verlichting in orde, een zware auto ervoor, niet teveel gewicht op de kar en een net erover. Er zat ook een kentekenplaat op hoor. ;-)


Thuis deed ik mijn werkkleding aan.


Dit oudje is al 20 jaar mijn werkmaatje, we hebben samen heel wat kilometers afgelegd. Afgelopen zomer wilde ik dit oudje nog inruilen voor een lichtgewicht, geel geval. Na zoveel jaren trouwe dienst kon ik het toch niet over mijn hart verkrijgen.
Ik hoop dat als ik oud en roestig ben ze mij ook nog in ere houden. ;-)


Bij de tweede kuub kreeg ik hulp van onze zoon. Ik moest wel eerst een vriendelijk en dringend verzoek doen. ;-)


We hadden een gast uit Rouveen meegenomen, een dagpauwoog had de verhuizing overleeft. Het stuk hout met de vlinder hebben we op een veilig plekje neergezet, hopen dat de vlinder zijn winterslaap kan voortzetten.


Wij zitten er weer tijden warmpjes bij.