Home

Laatste logjes

Een nieuw weblog
Pantserjuffer met dauwdru…
Wespspin met prooi
Pareltjes ophangen
D-Day, Pointe du Hoc
Calvados in Normandië
De hommel, een kanjer in …

Laatste reacties

Jetske: @Annie, deze foto's zijn …
Annie Kommers: Geweldig zitten genieten …
Antsje: Volgens mij heb je wel ge…
klaproos: een leuk extreem fotoo…
Annemarie: Tsja het weer is op dit m…
ada: Het lijkt erop dat ook wi…
Tiny: Lekker genoten en enenrgi…
Jan K. alias Afan…: Jullie hebben het wel get…
boomkruiper: Prachtig die tweede klapr…
Hendrika: Lekker, een weekje uitwaa…

Categorieën

Bloemen, planten en bomen
Dieren
Diversen
Druppels
Gezin en familie
Het weer
Insecten
Koken en eten
Landschap en natuur
Macro-opnames
Onze tuin
Portret
Steden en dorpen
Vakantie
Vroeger

Archieven

Okt 2012
Sep 2012
Aug 2012
Jul 2012
Jun 2012
Mei 2012
Apr 2012
Mrt 2012
Feb 2012
Jan 2012
Dec 2011
Nov 2011
Okt 2011
Sep 2011
Aug 2011
Jul 2011
Jun 2011
Mei 2011
Apr 2011
Mrt 2011
Feb 2011
Jan 2011
Dec 2010
Nov 2010
Okt 2010
Sep 2010
Aug 2010
Jul 2010
Jun 2010
Mei 2010
Apr 2010
Mrt 2010
Feb 2010
Jan 2010
Dec 2009
Nov 2009
Okt 2009
Sep 2009
Aug 2009
Jul 2009
Jun 2009
Mei 2009
Apr 2009
Mrt 2009
Feb 2009
Jan 2009
Dec 2008
Nov 2008
Okt 2008
Sep 2008
Aug 2008

Jetske Fotografie


Klik op de foto voor meer informatie.

Mailen?

Klik hier om een mail te versturen.

Rss etc.

Powered by Pivot - 1.40.6: 'Dreadwind' 
XML: RSS Feed 
XML: Atom Feed 

Klaprozen in het graan

Zaterdag 29 September 2012 om 22:13

Van de vakantie in Turkije vlieg ik naar de vakantie in Duitsland. Tijdens ons verblijf in Noord Duitsland heb ik, voor mijn doen, niet veel foto's gemaakt. Eén dagdeel ben ik er alleen opuit geweest om een aantal landschapsfoto's te maken. Het heuvelachtige gebied kenmerkte zich door velden vol met graan.


Dit veld met vlas werd omringd door korenbloemen. Tijdens onze verblijf aldaar was tot diep in de nacht het geronk van de oogstmachines te horen.


De graanvelden werden aan de randen gekleurd door klaprozen. De Duiste klaprozen zijn schijnbaar erg lekker.






Mooi gezicht zoals de zon samen met de wolken lichtbanen wierpen over de graanvelden.


Het deed me terugdenken aan mijn jeugd. Van en naar school fietsten we over een betonnen weggetje omringd door weilanden. Als de zon en de wolken een lichtbaan vormden op de weg, dan probeerde ik door heel snel te fietsen in de lichtbaan te blijven.


Het graan is geoogst, de akkers werden weer klaargemaakt voor de volgende ronde. In dat gebied stonden talrijke windmolens.


Allemaal een fijne en zonnige zondag gewenst.

In de maalstroom

Vrijdag 28 September 2012 om 12:25

Het is weer tijd voor het vallen van de appels en ook dit jaar vallen ze niet ver van de boom. Eén appelboom staat dichtbij de vijver dus valt er regelmatig een appel in de vijver. Een appel was "gevangen" genomen door onze waterval, de appel kon niet zelf meer ontsnappen en bleef maar doordraaien in deze stroom. Vanuit onze badkamer hebben we uitzicht op de vijver en tijdens het tandenpoetsen sta ik dan graag voor het raam te kijken naar de vijver. Iedere ochtend keek ik of de appel nog in de maalstroom zat. Ik maakte een vergelijking naar het leven, zo heb je weken achtereen waarbij je meegezogen wordt en niets anders doet dan werken, eten, slapen, huishouden, klussen en verplichtingen.


Op een dag haalde ik de appel uit de maalstroom. De appel drijft nu in alle rust rond in de vijver, nieuwsgierig gadegeslagen door de vissen.


Het verven en sauzen is klaar, het laminaat ligt erin, nu ben ik nog bezig met het aanbrengen van de plinten. Het was een flinke klus waarbij ik lange dagen maakte, overdag mijn betaalde werk en dan bij thuiskomst snel de oude kleding aan en weer aan de gang. Nu de klus zo goed als af is maak ik weer meer tijd vrij voor mezelf en daar hoort ook het fotograferen en bloggen bij.


Toen ik zo bezig was met de foto's van onze waterval schoot me te binnen dat ik nog foto's in het archief had van de waterval in Turkije. Ik besloot deze foto's te combineren in dit log.


Bij de waterval kon je je laten vastleggen door een professionele fotograaf. Wij vonden het wel mooi te zien dat je onder een boerka dus gewoon gympies en tennissokken kunt dragen.


Wij hadden de fotograaf niet nodig, we maakten onze eigen foto's en filmpjes. Onze dochter is ook gepast gekleed, een harembroek (oftewel drollenvanger of Turkenbroek) mét gympies. ;-)


Je kon ook achter de waterval gaan staan. Met lange sluitertijd krijg je een gesluierde waterval.


Terwijl we daar zo rondstruinden en fotografeerden zagen we in een flits een man met een pop op de arm. Hij was daar met vrouw, oma en drie dochters. Terwijl de dochters daar de trappen beklommen hield vader de pop vast...althans zo leek het.


Want het volgende moment zagen we dat het geen pop was maar zijn vierde dochter. Op de foto zien jullie natuurlijk al lang dat het een baby is, maar als je de man zo bezig zag leek het net een pop. Dit was overigens een unieke man, want hij kon twee dingen tegelijk, én de baby vasthouden én fotograferen. ;-)


De moeder wilde graag samen met het kleine meisje voor mij poseren.


Een waterval komt toch het best tot zijn recht in een filmpje.


Ik ben net terug van een boodschap, jawel toch weer even naar de bouwmarkt. Vanwege het mooie weer had ik mijn camera meegenomen. Onderweg maakte ik een fotoserie, maar daarover later meer. Allemaal een fijn weekend gewenst.

Tussen de dahlias

Zondag 23 September 2012 om 18:17

Tegenwoordig kom ik nauwelijks toe aan fotograferen en bloggen. In navolging van het nieuwe plafond ben ik bezig met het verven en het laminaat leggen. Dat is het nadeel als je begint met opknappen dan vind je dat de rest na 18 jaar ook toe is aan een restyling.
Gelukkig hebben we vanuit De Schepping een rustdag gekregen, dat betekende voor mij vandaag een niet-klus-dagje.

Vanochtend ging ik op tijd naar mijn moeder. Ik stelde haar voor om weer te gaan fietsen op de duofiets , we kunnen de komende maanden immers nog genoeg binnen zitten.


We besloten te pauzeren bij een veld vol met dahlias.


Vlinders zoals koolwitjes en kleine vossen hielden ons gezelschap.


Mijn moeder wees ze aan en ik legde ze vast...


"Zou ik wel een bloem mee naar huis mogen nemen?", vroeg mijn moeder aan mij.


Haar hele leven is ze gek geweest op bloemen, ze had ook altijd een mooie bloementuin. Voor mij ontroerend te zien dat ze nog steeds liefkozend de bloemen aanraakt.


De velden vol met dahlia in onze omgeving hebben een doel, ze worden namelijk gebruikt voor de corso's in Vollenhove en Sint Jansklooster en voor de bloemengondels in Beltschutsloot.
Inmiddels zijn alle corso's en gondelvaarten van dit seizoen achter de rug en zei ik tegen mijn moeder, dat ze vast wel eentje mee mocht nemen naar huis.


Ook vandaag hebben we allebei volop genoten van de fietstocht.

Van heel oud tot piepjong

Zondag 16 September 2012 om 16:55

In dit logje schreef ik over de Dienstenveiling in onze kerk. Tijdens die Dienstenveiling had ik een avondje oldtimer tractors kijken bij Fré gekocht. Vrijdagavond was het dan zover, de tractors waren gepoetst, de schuur was aangeveegd, de stoelen, de koffie en de koek stonden klaar en de kachel brandde. Fré nam ons op een boeiende wijze mee naar de geschiedenis van de Lanz-Bulldog en John Deere tractors.




Door een slinger aan het vliegwiel te geven start de tractor.


Deze Lanz-Bulldog kon pas gestart worden nadag deze lange tijd had voorgegloeid. Fré plaatste een brander onder de gloeikop en liet deze gedurende tien minuten branden.


Toen de kop roodgloeiend was startte hij de tractor. Bij dat geluid begon menig mannenhart sneller te kloppen, een bijzonder geluid.


Ook deze tractor kwam niet door de roetmeting.


Fré gaf een demonstratie van een tractor die om zijn eigen as kan draaien.


Ook deze 80 jarige Bulldog werd voor ons warm gestookt.


Ik wilde wel even het oude-tractor-gevoel ervaren, tenslotte wilde ik als kind later met een boer trouwen. Het zat verre van comfortabel, ik werd aardig door elkaar geschud.


We hadden ook jonge toehoorders die wel graag even op de foto wilden.
Deze Bulldogs werden ingezet door de Duitsers in de Tweede Wereld Oorlog in Rusland, bij min 40 graden konden deze tractors nog steeds zonder problemen starten.


De avond werd afgesloten met een gezellig napraten met een hapje en een drankje.


Van heel oud gaan we nu naar piepjong. Vanochtend hadden we in onze kerk Startzondag, dat wil zeggen dat het vergader- en clubseizoen werdt geopend. Tevens hadden we een feestelijke dienst omdat twee volwassenen zich lieten dopen. In onze kerk kennen we voornamelijk de kinderdoop en het gebeurt niet zo vaak dat volwassenen zich laten dopen.
Na de kerkdienst hadden we een bijeenkomst met goede gesprekken, een gezamenlijke broodmaaltijd en zang. Ook onze jongste kerklid was aanwezig en zoals altijd krijgen baby's de meeste aandacht.


Het teruggegeven mondjevol moedermelk werd met zorg weggeveegd.


En hoe vond Emma deze aandacht ?

Gehakkelde aurelia

Maandag 10 September 2012 om 23:26

Zondag was het een schitterende nazomerdag. We besloten deze dag nog even goed mee te pakken en daarom gingen we met twee gezinnen varen. Ongeveer de helft van het gezelschap ging zwemmen in de Belterwijde. De bodem was hier modderig, maar gelukkig had ik een aantal zwemschoenen meegenomen.


Joris koos een mooi plekje achterop de boot naast het zwemtrapje. Hij liet alleen zijn voetjes zwemmen, zo verkondigde hij trots.


Vandaag ben ik het grootste gedeelte van de dag bezig geweest met verven. De groene kozijnen zijn inmiddels warmwit, oftewel kleurnummer 9010. Tijdens de koffiepauze op het terras ontdekte ik een gehakkelde aurelia op een appel.


Daarvoor moest ik toch wel even de camera met macrolens halen. De vlinder had op mij gewacht.


Wat eerder op de avond liep onze dochter langs de geverfde kozijnen en deuren en zei: "Mamma het is mooi geworden".
Kijk, dat vind ik nu een groot compliment. :-)

Op de duofiets

Zaterdag 08 September 2012 om 21:36

Het was vandaag prachtig weer, daarom besloten we te gaan fietsen met mijn moeder. Mijn moeder kan niet meer zelfstandig fietsen, daarom is de duofiets een goed alternatief. Omdat onze dochter met mij meeging namen we voor haar een eigen fiets. Het eerste stukje zat ik aan het roer van de duofiets, mijn moeder naast mij en onze dochter fietste op haar eigen fiets mee. Na één kilometer vroeg onze dochter of ze het ook eens mocht proberen.


En jullie raden het vast al, vanaf die tijd kwam ik niet meer aan het roer.
Bij deze duofiets trap je samen net als bij een tandem. Het voordeel van een duofiets is echter dat je gezellig naast elkaar zit. De duofiets heeft trapondersteuning, door "gas" te geven aan het handvat bepaal je zelf hoe veel ondersteuning je krijgt. De fiets is van het Huis en mogen we zomaar gebruiken en daar zijn we heel blij mee.


Mijn moeder heeft 78 jaar in dezelfde streek gewoond en groeide als boerendochter op met veel ruimte om haar heen. Ze heeft nu vaak heimwee naar de woonplaats waar ze is geboren en getogen, zo ook deze ochtend. Toen we bij haar kwamen was ze oprecht verheugd ons te zien. Toen we voorstelden een eind te gaan fietsen was ze daar direct voor te vinden. Van het uitstapje genoot ze dan ook met volle teugen.


We fietsten langs nieuwe huizen met bloemrijke tuinen, langs oude dingen en door een tunnel.


We fietsten langs grazige weiden...


...en door plaatsen met bijzondere namen.


We fietsten langzaam...


...en fietsten over hobbels.


We namen vlot de afdaling...


...en we stapten niet af.


We fietsten langs het Zwarte Meer.


...en we namen een pepermuntjespauze.


We fietsten richting Kadoelersluis.


De kleine opening was deze keer te smal voor ons, gelukkig was het brede hek niet op slot. En zo vervolgden we ons avontuur.
Tegen iedereen die het wilde horen zei mijn moeder: "We zijn met drie generaties op stap".


We hadden onderweg veel bekijks.


We deden er nog een tandje bij want de tijd begon te dringen, we moesten voor het warme eten weer binnen zijn. Tijdens het serveren van de soep schoof mijn moeder aan. Honderd meter vanaf het Huis was de accu leeg. We waren dus net op tijd terug.


En zoals mijn moeder altijd zegt: "Het was een dag met een gouden randje".

Een nieuw plafond in anderhalve dag

Donderdag 06 September 2012 om 22:03

Op maandagmorgen heel vroeg reden er twee busjes voor.


Bijna twintig jaar geleden kochten we dit huis met o.a. bruine balken aan het plafond. Wij lieten de balken verven in de modekleuren van Flexa Couleur Locale. Na zoveel jaren waren we toe aan een metamorfose.
Voortvarend gingen er twee mannen aan de slag. Eerst werden er rondom latten aan de wanden bevestigd.


Daaraan vast werden strips met gleuven bevestigd.


Buiten werd het voorwerk gedaan voor de halogeenspotjes...


...en werden binnen opgehangen.


Voor een betere akoestiek werden tussen de balken geluidsabsorberende doeken aangebracht.


Toen was het tijd om het plafond uit te rollen.


Met een korte strip werd het doek op een aantal punten vastgezet.
Het voordeel van dit systeem plafond is dat de meubels in de kamer kunnen blijven staan. De meubels worden door de mannen in het midden van de kamer gezet en afgedekt met kleden. Bij het boren houden ze een krachtige stofzuiger eronder. Alle afval nemen ze mee naar het bedrijf. Er is dus voor de bewoners weinig overlast en in één tot anderhalve dag gefikst.


Door strips in de strips te slaan werd het doek gespannen.


De rondjes voor de lampjes werden uit het doek gesneden...


...en de lampjes werden er eenvoudig ingeklikt.


Het overtollige doek werd weggesneden.
De mannen werkten hard. Ook waren er korte pauzes voor een rokertje en een kopje senseo. Vanwege het prachtige weer nuttigden we dat aan de rand van de vijver. De service en de werkhouding van de mannen was prima!


Tenslotte werd er voor de afwerking alumium profielen geplaatst. De komende tijd mag ik de groene kozijnen nog aanpassen in de juiste kleur.


En zo is het geworden. Doordat het oppervlakte nu uit één geheel bestaat en licht is van kleur, lijkt onze kamer groter. Ook is de kamer lichter geworden. Het doek is afwasbaar. Alleen de kleur is niet te veranderen, maar ach, de kleur wit is tijdloos.

Goed gevierd

Zondag 02 September 2012 om 21:26

Mijn jubileum hebben we zaterdag goed gevierd. Met de boot gingen we naar een restaurant in Giethoorn, waar we erg gezellig en heerlijk hebben gegeten.


Vanaf het restaurant voeren we door de dorpsgracht naar het Bovenwijde. Daar weerspiegelde de maan tijdens het blauwe uur in het water. Wat een voorrecht om dat zo mee te mogen maken.


Op het Bovenwijde werd voor de 20 keer De Slag op 't Wiede gehouden. Voor de werkelijke "Slag" waren we door ons etentje te laat, maar we hebben nog wel een tijdje liggen dobberen bij het optreden van de shantykoren.


De avond werd afgesloten met een groot vuurwerkspektakel. Bijzonder om het geheel vanaf de boot mee te maken.






In het donker moesten we onze weg terugvinden vanaf het Bovenwijde naar het botenhuis. Gelukkig dat ik de route vaak bij daglicht heb gevaren. Bijgeschenen door de maan en een sterke zaklamp bracht ik het gezelschap weer naar veilige haven.

30 jaar verpleegkundige

Zaterdag 01 September 2012 om 10:07

Op 1 september 1982 startte ik met de inservice-opleiding tot verpleegkundige A. Vandaag 30 jaar geleden. Waar blijft de tijd?
De eerste drie en een half jaar was ik leerling verpleegkundige maar in die tijd al wel in dienst van het ziekenhuis en ruim inzetbaar.



Als ik terugdenk aan de verantwoordelijkheden die je toen had, bijvoorbeeld als 3e jaars leerling was je tijdens de nachtdienst eindverantwoordelijk op de kinderafdeling. Ook stond je als 3e jaars leerling alleen op de babykamer van de kraamafdeling en moest je zorgen dat je binnen een paar uur b.v 8 baby's in bad had gedaan. Gelukkig is dat nu allemaal veranderd.


Omdat ik zelf vele foto's maak sta ik er zelf weinig op. Vanwege dit logje had ik voor een recente foto vrijdag de camera meegenomen naar het werk. Een collega wilde wel even een blauwe ziekenhuisjas aantrekken en als patiënt fungeren. De echte patiënten om ons heen genoten wel van deze actie. Mijn collega praatte tijdens het zogenaamde infuus inbrengen gezellig met haar buurvrouw.


Een andere patiënt zei: Dertig jaar al verpleegkundige, dat had ik qua uiterlijk niet gedacht". Toen ik dat thuis vol trots vertelde zei onze zoon: "Hij dacht zeker eerder aan veertig jaar". Ja ja, we hebben een zoon met humor. ;-)


Inmiddels met een paar rimpeltjes en een leesbril erbij, doe ik het werk nog steeds met veel plezier.
Allemaal een fijn en zonnig weekend gewenst.