Woensdag 29 Augustus 2012 om 15:18
Tijdens die wandeling langs de vloedlijn aan de Oostzee ontdekten we op een gegeven moment een wand aan het strand met allemaal gaatjes, het domein van de oeverzwaluw. Omdat de schemering inviel en ik niet de juiste objectief bij me had besloot ik een andere keer terug te gaan.
De volgende dag toog ik met camera en zoomlens van 70 - 200 mm terug naar de oeverzwaluw. En passant legde ik nog een witte kwikstaart vast. Dat was daar een veel voorkomende vogel ze wipten "als huismussen" rond de caravan.
Even later hoorde ik een vogelgeluidje in een boom. Na goed kijken ontdekte ik deze (volgens mij) groenling tussen de bladeren.
Langs de zee liep ik naar de oeverzwaluwwand, onderwijl genietend van de langsscherende oeverzwaluwen. Zien is één ding, scherp vastleggen is een tweede. De zwaluwen scheren vlak boven het water om insecten te vangen.
Aangekomen bij de wand nestelde ik mij op enige afstand op een grote zwerfkei met de camera gericht op de wand met gaatjes. Met mijn camera kon ik niet op één plek te ver inzoomen, want ik wist immers niet uit welk gaatje de zwaluwen zouden komen of in welk gaatje ze naar binnen zouden gaan. Het voelt een beetje als het kijken bij een stokkenvangspel. Op zo'n moment zouden een paar facetogen wel makkelijk zijn.
Op de computer zag ik pas dat de zwaluwen bij een stilstaand beeld nauwelijk te onderscheiden zijn van hun achtergrond.
Als een "duveltje uit een doosje" komen ze uit het gaatje tevoorschijn. Ze laten zich min of meer eerst naar beneden vallen. Ik koos voor een hoog ISO getal en korte sluitertijd, ondanks dat heb ik de meeste foto's zo in de prullenbak kunnen gooien. Of de zwaluw stond er niet scherp op of de zwaluw was al uit beeld.
En toen bleef er plotseling een zwaluw in de opening zitten,
dat gaf mij de gelegenheid om in te zoomen. Wel een koddig gezicht.
Dit logje had ik op een avond gemaakt, nu tussen het verven door hoefde ik alleen maar even op publiceren te drukken.
Gisteren heb ik mijn Canon objectief de EFS 17 - 85 mm op moeten sturen naar Foto Konijnenberg. Het objectief wilde niet meer draaien, dus niet meer zoomen. Het objectief haperde al een paar weken, maar nu zat deze echt helemaal vast. Een tijdje geleden had ik van dit objectief een diafragma kapot en nu weer dit. Ik ga er heel zuinig mee om, maar het is en blijft kwetsbaar spul. Nu ben ik dus weer een week of vier onthand. 
Maandag 27 Augustus 2012 om 20:58
Mijn vakantieseries onderbreek ik even voor een actueel logje.
Geestelijk ben ik er nog niet aan toe, maar toch is het alweer zover, de appels vallen van de bomen. Ons grasveld lag bezaaid met appels. En waar appels liggen te rotten zijn ook atalanta's te vinden. De foto is rommelig geworden, maar het geeft zo wel een beeld dat de appels mannetje aan mannetje liggen en dat het gras nodig gemaaid moest worden. Vandaag heb ik vier vuilniszakken vol met appels geraapt en weggebracht naar onze vaste afnemer. Na het rapen van de appels maaide ik het gras.
Als ze zich tegoed hebben gedaan aan het gistende nat dan zijn ze nadien zo mak als een lammetje.
Ik was vandaag al vroeg uit de veren, want vandaag had ik een buitenboel verfklus in de planning. En zo was ik gezellig tussen de atalanta's op het terras aan het verven.
Met lede ogen zag ik hoe tientallen vliegjes mijn levenswerk van de afgelopen uren verprutsten.
De insecten vinden het mooi meegenomen als de appels op de bestrating kapot vallen. De vlinders steken hun roltong in de ontstane barst. Je zou zeggen dat er ruimte genoeg is op één appel, toch duldt de wesp nauwelijks gezelschap en jaagt de vlinder van tijd tot tijd weg. De vlinder wappert zo nu en dan met de vleugels, dit wellicht om indruk te maken op dat kleine gemene beestje.
Aan het eind van de middag moest ik mijn verfklus onderbreken voor een fotoshoot van Mirjam en Betsie. Deze fotoshoot is een cadeautje van haar ouders.
Het was leuk om deze serie van hen te maken. Prachtig te zien hoe goed span ze zijn.
De komende dagen blijft het prachtig verfweer, dus als jullie mij even kwijt zijn....
Zondag 26 Augustus 2012 om 21:55
Tijdens onze eerste vakantieweek hadden we dus prachtig zomerweer. De witjes wisten onze nieuwe vlinderstruik te vinden, de vorige vlinderstruik was helaas tijdens de vorst in februari bevroren. Dit leek mij een groot koolwitje.
Tijdens een hele warme dag had deze slimme duif een goed plekje gevonden. In de schaduw van de schoorsteenkap met een verkoelend briesje eronder door, was het daar vast goed uit te houden.
In de tweede vakantieweek sloegen wij onze vleugels uit en reisden we met z'n tweeën af naar Noord Duitsland. We verbleven daar op een camping vlak aan de Oostzee. Het was een camping waar overwegend Duitsers stonden en voor hen was de vakantieperiode zo goed als voorbij. We stonden daar bijna alleen op een groot veld.
Het is leuk om een wandeling te maken over het kampeerterrein, je kijkt soms je ogen uit. De één kampeert in een groot onderkomen...
...en de ander neemt met minder genoegen.
Een dijk en een duin scheidden de camping van de Oostzee. Met de zonsondergang in de rug wandelden we naar het strand.
Genieten tijdens een wandeling langs de vloedlijn.
Aan de horizon ligt Denemarken.
Dinsdag 21 Augustus 2012 om 11:53
We zijn weer terug van vakantie vieren. Het weer was mooi en we hebben volop genoten. De eerste week vierden we vakantie in onze eigen omgeving, we maakten een paar keer een vaartochtje. Tijdens een warme dag deden we dat met twee gezinnen. Dat de kinderen genoten liet ik zien in dit log. Een andere keer in die week gingen mijn man en ik samen een vaartocht maken, ook heerlijk ontspannend.
De zeilpunters op het Bovenwijde geven het geheel altijd een bijzondere aanblik.
In Giethoorn gebeurt veel vervoer nog over water.
Varend door de dorpsgracht zie je wat terug van de oude gebruiken. De melkbussen werden vroeger met de boot opgehaald.
We voeren door het Waterresort Bodelaeke
De woningen zijn voorzien van een eigen aanlegsteiger. Om die bewoners ter wille te zijn hebben ze gekozen voor een fietsbrug die altijd open staat voor het waterverkeer.
Als je over de brug wilt druk je op een knop en gaat de brug sluiten.
Je moet als fietser wel geduld hebben, want de gehele procedure gaat tergend langzaam. Het is maar goed dat het een toeristische fietsroute is, als het woon-werkverkeer zou betreffen mag je de wekker wel 10 minuten eerder zetten.
Varend over het resort kijk je de ogen uit naar al die verschillende huizen. Op die dag werd er op verschilende daken druk gewerkt door rietdekkers...
...en pannenleggers.
Het ene huis is wel wat groter dan de ander. Niet alle modellen spreken mij aan...
...dit vind ik wel een leuk modelletje. Maar gelukkig hoef ik niet te kiezen.
Ik ben van mening dat het hebben van vele materiële zaken niet gelukkiger maakt. Ervaren van geluk zit in jezelf en niet in de buitenwereld.
Van de week zei iemand tegen ons: "Jullie zijn toch rijk?". Waarop ik spontaan zei: "Jazeker, want we zijn gezond en hebben een liefdevol gezin en worden omringt door lieve mensen". Je moet dagelijks genieten van de "kleine" dingen in het leven, het kan morgen wel anders zijn.
