Home

Laatste logjes

Een nieuw weblog
Pantserjuffer met dauwdru…
Wespspin met prooi
Pareltjes ophangen
D-Day, Pointe du Hoc
Calvados in Normandië
De hommel, een kanjer in …

Laatste reacties

Franka: Wat een leuke reacties al…
Friedeke Vervoorn…: Prachtige zaal, wat een r…
Henk Jonkvorst: De harde houten banken he…
marjolein vd foto…: Volgens mij zit mijn 1-st…
Tiny: Is echt heel mooi geworde…
anna: Ook dit keer een prachtig…
willy: wat een schitterend resul…
Fenny: Hier mogen jullie werkeli…
ada: Eigenlijk ben ik bijzonde…
Hans uut hoogland…: Hoi Jetske, Zittend op mi…

Categorieën

Bloemen, planten en bomen
Dieren
Diversen
Druppels
Gezin en familie
Het weer
Insecten
Koken en eten
Landschap en natuur
Macro-opnames
Onze tuin
Portret
Steden en dorpen
Vakantie
Vroeger

Archieven

Jul 2012
Jun 2012
Mei 2012
Apr 2012
Mrt 2012
Feb 2012
Jan 2012
Dec 2011
Nov 2011
Okt 2011
Sep 2011
Aug 2011
Jul 2011
Jun 2011
Mei 2011
Apr 2011
Mrt 2011
Feb 2011
Jan 2011
Dec 2010
Nov 2010
Okt 2010
Sep 2010
Aug 2010
Jul 2010
Jun 2010
Mei 2010
Apr 2010
Mrt 2010
Feb 2010
Jan 2010
Dec 2009
Nov 2009
Okt 2009
Sep 2009
Aug 2009
Jul 2009
Jun 2009
Mei 2009
Apr 2009
Mrt 2009
Feb 2009
Jan 2009
Dec 2008
Nov 2008
Okt 2008
Sep 2008
Aug 2008

Jetske Fotografie


Klik op de foto voor meer informatie.

Mailen?

Klik hier om een mail te versturen.

Rss etc.

Powered by Pivot - 1.40.6: 'Dreadwind' 
XML: RSS Feed 
XML: Atom Feed 

Een klaproos in de avond

Vrijdag 29 Juni 2012 om 22:29

Het is deze dagen genieten van het zomerse weer. 's Avonds na het werk pakken we nog net een staartje mee.

Achter in onze tuin bloeit een klaproos.


Terwijl de zon achter de horizon zakt, pakt ook de klaproos nog net de laatste straaltjes mee.

Foto Franka

Dinsdag 26 Juni 2012 om 18:12

Door mijn achternichtje Franka werd ik uitgenodigd voor de feestelijke opening van haar fotostudio. Tevens staat Foto Franka nu ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. Afgelopen zaterdag mocht ik Franka in actie zien en haar vastleggen op de foto.


Franka schrijft over haar fotografie het volgende:
Hallo, Ik ben Franka. Fotograferen is mijn grote passie. Nu zo’n 4 jaar geleden ben ik fanatiek begonnen met fotograferen.


In het begin natuurlijk alleen man en kind, totdat ik werd gevraagd om foto’s te maken van de dochter van een vriendin. Na vele positieve reacties heb ik besloten om mijn hobby uit te breiden en ben ik begonnen met mijn website.


Mensen fotograferen vind ik het leukst en dan met name zwangere dames en (pasgeboren) baby’s. Ook kinderen, vrienden en families leg ik graag vast.


En wat is er nou mooier dan een bijna getrouwd stel te mogen fotograferen op hun mooiste dag? Trouwreportages vind ik dan ook erg leuk om te doen.


Ik vind het een uitdaging om mensen zo persoonlijk mogelijk op de foto te zetten. Geen gemaakte glimlach, maar een echte (schater)lach. Geen stijve poses, maar speelse composities. Daarbij probeer ik natuurlijk niet uit het oog te verliezen dat de persoon op de foto er ook blij mee moet zijn!


Sinds 14 mei 2012 heb ik een studio in de Cultuurfabriek in Meppel. Een leuke plaats om mijn vak uit te breiden op een inspirerende plek in Meppel. Kortom wil je een stijlvolle, maar toch ook persoonlijke en verrassende fotoreportage? Kom dan bij Foto Franka. Graag tot ziens, Franka Schuurer


Franka is een spontane goedlachse vrouw. Haar enthousiasme brengt ze automatisch over op haar "onderwerpen".


Franka maakt ook prachtige trouwalbums.




Alle bovenstaande foto's zijn gemaakt zonder een flitser op mijn camera, Franka had immers gezorgd voor voldoende licht in haar studio.
Bij een langere sluitertijd zie je echter nu wel de beweging van het jongetje wat uit de speelgoedkist tevoorschijn komt.


Bij deze kan ik jullie de fotografiekunsten van Franka van harte aanbevelen. :-)

AVRN bestaat 75 jaar

Zondag 24 Juni 2012 om 15:24
De Algemene Vereniging Rietcultuur Nederland bestaat 75 jaar en dat werd zaterdag j.l. gevierd in Beltschutsloot
Een grote rietschuur en omliggend terrein was met man en macht omgetoverd tot een feestterrein. De dag ervoor had het hele terrein nog blank gestaan vanwege de overvloedige regen.
De eerste gasten druppelen binnen.


De rietschuur is over een sloot gebouwd, dat is gemakkelijk voor de aanvoer van het riet over water. In de schuur wordt het riet opgebonden tot kleine bosjes die vervolgens via de riethandelaar terecht komen bij de rietdekkers.


Mij werd gevraagd om het geheel op de gevoelige plaats vast te leggen. In ieder geval moesten alle sprekers op de foto.
Hier is gedeputeerde van de provincie Overijssel Theo Rietkerk aan het woord.


Het riet werd gekeurd door de professionals.


Na het officiële gedeelte was er tijd gereserveerd voor het grote publiek. Er waren verschillende demonstraties, alles m.b.t. de rietcultuur.






De gebroeders Van Beek gaven een demonstratie van het bouwen van bijenkassen van riet.


Iedere keer wordt er een blokje hout weggehaald en op die plaats wordt een bundeltje riet geplaatst. Als deze laag klaar is komt er een smal houten frame op en bouwt men verder met de volgende laag riet. Een arbeidsintensief werkje.


Het weer viel erg mee, later op de dag brak de bewolking open en gaf het landschap een vriendelijk karakter.




Het geheel werd opgeluisterd door "Cadans"


Ondanks de van tijd tot tijd dreigende lucht is het volgens mij droog gebleven. Zeker weet ik het niet want ik was na deze fotosessie op een andere locatie om een paar plaatjes te schieten. Daarover meer in een volgend logje.

In de Friese natuur

Donderdag 21 Juni 2012 om 14:02

Enkele dag geleden nam Jan me mee naar een gebied waar ik nog niet eerder was geweest, namelijk naar "Van Oordt's Mersken"
Aan het begin van de fotokuier lukte het Jan nog om een deze klim te maken, naarmate de uren verstreken nam Jan steeds meer rust, vanwege zijn protesterende benen.


Het gebied ligt ten oosten van de A7, tussen Heerenveen en Drachten. Vanaf de uitkijktoren heb je een mooi uitzicht over het gebied. Als je dan richting de A7 kijkt, zie je het natuurgebied waar anders het treinspoor was gekomen. Begrijpelijkerwijs zijn de natuurorganisaties heel blij dat dit nu niet doorgaat.


In dit gebied hebben de ooievaars hun nesten gebouwd in de kruinen van hoge bomen. Deze imposante bouwwerken zijn een prachtig gezicht. Wel lastig om de ooievaars tussen de bebossing vast te leggen.


Even later liepen we langs een monument. Het opkrullend ijzer deed me even denken aan het oorlogsmonument in Westerbork.
Jan vertelde over de NTM, de Nederlandse Tramweg Maatschappij. Het monument gedenkt twee tramongevallen in 1897 en 1907.


We vervolgden onze weg naar de Kapelle Pôlle. Daar op de heide was het zowaar warm en de insecten staken mij door de blouse heen. Rond het vennetje vlogen tientallen libellen, stilzitten voor de foto was er niet bij. Een klein juffertje liet zich wel vastleggen, in een eerder logje liet ik deze pantserjuffer al zien.
Het veenpluis bloeit daar welig. Met mijn waterdichte stappers aan lukte het om deze van dichterbij vast te leggen. Ik koos voor een laag diafragma en wel 2.8 om zo het veenpluis "los" te krijgen van de drukke achtergrond.


Zonnedauw is daar in overvloed. Tijden ben ik met mijn neus op de grond op zoek geweest naar zonnedauw met prooi. Helaas voor de zonnendauw en de fotografe, niet gevonden.


Op een gegeven moment dwarrelde er een piepklein "blaadje" voor mijn voeten neer. Kijkend door de macrolens zag ik dat er ogen, sprieten en een snuitje aan "het blaadje" zaten. Een perfecte vermomming, als je tenminste niet op bruine verdorde blaadjes gaat zitten. Het beestje zat op een heel donker plaatsje, ik moest zelfs de flits erbij gebruiken. Het is dan ook geen klassefoto geworden, maar ik vond het te grappig gezicht om deze weg te gooien.


Het was wederom een leerzame en prachtige fotodag met voor mij nieuwe en verrassende elementen.

Een gewassen kever

Woensdag 20 Juni 2012 om 20:54

Na het openen van de wasmachinedeur vind ik op het manchet regelmatig een haarschuifje of elastiekje van onze dochter.
Een paar dagen geleden keek ik wel even heel verbaasd naar het onderwerp wat op het manchet lag.


Deze keer lag er een gewassen kever op het manchet. Hoe was die nu tussen de kleding en in de wasmachine gekomen?


Mijn werkkleding heeft een dag buiten onder de veranda gelegen. Aan het einde van de stratenmakersklus klopte ik de oude kleding af, stapte ik buiten al uit de kleren en laarzen en ging toen onder de douche. De volgende dag pakte ik het bundeltje kleding bij elkaar en stopte dat in de wasmachine. Misschien dat de kever tussen mijn werkkleding is gekropen toen deze buiten lag. Dat lijkt me een plausibele en acceptabele verklaring voor de kever in de wasmachine. Dergelijke grote kevers van 4 centimeter heb ik in ieder geval niet binnen rond zien lopen.

Pantserjuffer

Dinsdag 19 Juni 2012 om 22:00

Vandaag nam mijn Friese gastheer, tevens fotomaatje mij o.a. mee naar de Kapelle Pôlle, een mooi stukje natuurgebied in Friesland.
We struinden daar een tijd rond met onze camera's in de aanslag en ondertussen goed kijkend of we niet per ongeluk op een adder zouden stappen.
Deze kleine juffer legde ik daar vast, een pantserjuffer.


Of het een zwervende, tengere of gewone pantserjuffer is dat laat ik graag over aan de kenners onder ons.


Wellicht dat ik hier later meer laat zien van deze prachtige fotografiedag.

Perge

Maandag 18 Juni 2012 om 12:08

Tijdens ons vakantie in Turkije gingen we mee met een excursie naar o.a. Perge. Perge wordt in de Bijbel genoemd in Handelingen 13.
In de 1e eeuw na Christus bezocht Apostel Paulus de stad Perge. Vanaf de 3e eeuw werd de stad een belangrijke christelijke plaats.
Paulus en zijn reisgenoten scheepten zich in Pafos in om naar Perge in Pamfylië te reizen. Daar verliet Johannes de beide anderen en keerde terug naar Jeruzalem. Paulus en Barnabas trokken van Perge verder naar Antiochië in Pisidië.


Onze excursieleider was een Nederlands sprekende Turk. Hij had geschiedenis gestudeerd aan de universiteit en had enorm veel kennis van de stad Perge. Die kennis bracht hij graag over aan zijn toehoorders tot in de kleinste details. Na twintig minuten bij het bord te hebben gestaan, vond ik het welletjes en verliet "stiekem" de groep om alvast was plaatjes te schieten in de nabije omgeving.


Vlak bij ons lag een hond te slapen, hij kende het verhaal van de gids al...


Perge ligt in de provincie Pamfilië. Pamfilië is het gebied tussen Antalya en Side . In deze provincie liggen vijf grote steden namelijk Antalya, Perge, Silifke, Aspendos en Side. Deze provincie is gesticht na de Trojaanse oorlog.


Perge was een van de grootste en rijkste steden uit de Oudheid en werd vooral geroemd om haar tempel van Artemis. De stad bracht meerdere wetenschappers en filosofen voort waaronder Apollonius van Perga. Vanaf de 12e eeuw voor Christus werd het gebied gekoloniseerd door Grieken. Perge zelf werd zo'n 1000 jaar voor Christus gesticht, ongeveer 20 kilometer van de kust. Een lokale rivier verbond de stad met de zee, zodat de stad toch als handelscentrum tot bloei kwam.


Enorme brokstukken marmer lijken hier achteloos neergegooid. Niets is minder waar, nog dagelijks zijn archeologen bezig met deze stad. Ieder steentje is genummerd en gedocumenteerd.


Marmer was er in allerlei patronen te bewonderen.


Perge ondervond geen last van de veroveringsdrang van Alexander de Grote, ze hebben niet tegen hem gevochten, maar overhandigden hem gewoon de sleutels van de stad. Perge kon zich zonder stadsmuur toch niet verdedigen. Bovendien hadden de mensen van Perge zelf Grieks bloed en zagen ze in hem een bevrijder van de Perzen.


Perge kwam tot bloei in de tijd van de Seleuciden (afstammelingen van één van de veldheren van Alexander de Grote). Zij maakten van Perge een belangrijke garnizoensstad.


In de Romeinse tijd, in de eerste 3 eeuwen na Christus krijgt Perge stadsmuren. De meeste gebouwen in Perge zijn in de Romeinse periode gebouwd.
Gedurende de 6e en 7e eeuw raakte de stad in verval, en in de 8e eeuw was hij volledig verlaten.


En in deze eeuw vliegen er vele vliegtuigen over de stad Perge. Het vliegveld van Antalya ligt hier niet ver vandaan.


Wandel maar een stukje met ons mee.








We naderen de uitgang. De mobiele telefoon is van alle generaties.


"Gekken dwazen schrijven hun namen op deuren en glazen" en ... op cactussen.

Voetbal kijken op de mobiel

Zondag 17 Juni 2012 om 22:37

En wat doe je dan als in de rust het t.v. signaal eruit vliegt? Precies, voetbal kijken op de mobiele telefoon.
Dankzij Ziggo konden we in ons dorp en de wijde omtrek de voetbalwedstrijd niet meer via de televisie volgen.


Via de desktop computer lukte het niet zo snel om de voetbalwedstrijd live te volgen, er ontbrak een plugin.
Op klein scherm lukte het prima hoor, uiteindelijk hadden we wat betreft de verrichtingen van de jongens van Oranje ook geen groot scherm nodig. De Portugese Ronaldo was de ster van de avond.


Nederland kan naar huis. Einde verhaal. Vanaf nu zingen we we de remake

De verbouw van de kerkzaal door de weken heen

Zaterdag 16 Juni 2012 om 00:04

Op 24 liet ik hier voor het laatst wat zien van de verbouw van onze kerkzaal. We zijn nu 7 weken verder en in die weken is er door de vrijwilligers keihard gewerkt.

Op 23 april zag de kerkzaal er zo uit. Nadat de vloer was uitgehard, konden "onze" vrijwilligers weer aan de slag.


Op de wanden werden stalen profielen aangebacht en daartussen kwam de isolatie.


Oude panelen werden vervangen.


Op de isolatielaag kwamen vervolgens gipsplaten.


Hier werd opa geassisteerd door de kleinzoons. Deze handige opa maakte o.a. allemaal nieuwe deurkozijnen.




Alle elektriciteit werd vervangen.


Alle lagen oude verf werd van de trekstangen gekrabt. De trekstangen zorgen voor de stevigheid van het gewelf.


De scheuren in het plafond werden bijgewerkt.


Ook bij een buitentemperatuur van 30 graden werd er stug doorgewerkt. Er werd gezweet en veel water gedronken.


Er werd geschuurd...


...en geplamuurd.


Er werd geverfd...


en geverfd...


en geverfd.


De wanden werden gestucd door een extern bedrijf. Het plafond en de wanden werden gespoten ook door een extern bedrijf.


Ook de radio werd en passant meegenomen.


Aan het begin van de verbouwing zijn de hoogteverschillen van de vloer weggehaald. De kerkzaal en de aangrenzende koffieruimte zijn nu volledig rollator - en rolstoelproof.
Doordat deze hoogteverschillen werden weggewerkt kwam de vloer bij de hoofdingang 17 cm naar boven. Daarom moest ook de hoofdingang worden aangepast. Het stukje muur, waar de pijl bijstaat, moest naar boven.


Vervolgens werd er aan de bovenkant van dat muurtje een stukje afgezaagd.


Er werden nieuwe stenen tussen gemetseld en het geheel werd weer keurig afgewerkt.


De deuren worden gerenoveerd en hoger opgehangen. De bestrating wordt aangepast. Ook dit alles gebeurt door de eigen gemeenteleden.


Nu worden de laatste zaken afgewerkt en het geheel wordt ingericht. Een spannende tijd voor ons als interieurcommissie. Op 7 juli is de officiële opening. Met een laatste serie over de verbouw zal ik rond die tijd laten zien hoe het is geworden.
Allemaal een fijn weekend gewenst.

Geslaagd!

Woensdag 13 Juni 2012 om 16:00

Onze dochter is geslaagd! We hebben groot feest.

Plamuren

Donderdag 07 Juni 2012 om 00:08

Temidden van prachtig gerestaureerde oldtimer tractors staan stapels blokken opgesteld. Het zijn blokken voor het nieuwe podium in de verbouwde kerkzaal. Op 24 april liet ik op mijn weblog voor het laatst wat zien van deze gigantische verbouwing.
Het podium waar straks de preekstoel op komt te staan bestaat uit een vast gedeelte en uit een verplaatsbaar gedeelte, zodat het podium multifuntioneel is te gebruiken. Bovenop het podium wordt straks vloerbedekkingtegels geplakt en de zijkanten worden geverfd.


De podimblokken zijn bij een gemeentelid in de schuur gebracht daar worden ze gereed gemaakt voor gebruik. Alle kopse kanten moeten worden geplamuurd en tevens moeten alle gaatjes worden gestopt en dat laatste moet twee keer. Als dat klaar is worden de zijkanten geschuurd, gegrond en twee keer afgelakt. Bij onderstaand blok had de timmerman zich wat vergist in de plaats waar de schroeven moesten komen.


Ik was eigenlijk niet van plan om te helpen bij de verfactiviteiten tijdens deze verbouw. Als secretaris van de Commissie van Beheer, lid van de interieurcommissie en als fotoverslaggeefster van de hele verbouw vond ik eigenlijk wel dat ik genoeg deed. Ik had dus ook nee gezegd toen ik werd benaderd met de vraag of ik coördinator wilde worden van de verfploeg. Een week geleden werd ik echter weer benaderd. De inleiding van diegene die mij vroeg was sterk ... oftewel hij "Prees mij eerst de hemel in" wat betreft mijn verfkunsten en precisie en kwam toen met deze speciale opdracht. En jullie raden het natuurlijk al, ik heb: "Ja" gezegd.


Het plamuur streek ik eerst verticaal op de kopse kant en ging er dan in lengterichting een paar keer erover heen.
Het is niet zo dat ik tussendoor snoepte van de Kartoffelsalade hoor, in dat bakje zat namelijk terpentine. Dat was voor het nat maken van het plamuurmes, dan gleed deze beter over het plamuur.


Morgen moet ik van een aantal blokken de gaatjes nog een tweede keer doen en dan zijn alle 18 blokken klaar. Dat is dus met een simpel rekensommetje: 86,4 meter wat ik heb geplamuurd.


En bij al deze activiteiten hebben we een prima en gezellige gastheer.


Naast het plamuren ben ik samen met Willeke verantwoordelijk voor het lakken van het liturgisch centrum (preekstoel, grote tafel en kleine tafel) en voor de geluidstafel. Dat lakken doen we drie keer.


Willeke is hier bezig met de preekstoel. Willeke zit ook in de interieurcommissie, zij heeft nagenoeg het hele interieur ontworpen, inclusief deze preekstoel. En ik ben van mening dat het heel mooi wordt. Het hierboven genoemde meubilair is vervolgens gemaakt door een gemeentelid. Het is wel geweldig dat we zoveel kwaliteit in onze kerkgemeente hebben.
Willeke heeft een eigen grafisch ontwerpbureau, voor meer informatie kun je kijken op haar website


Wat het fotograferen en filmen van de verbouw betreft, inmiddels ben ik bezig met deel 12. Binnenkort zal ik hier een korte impressie laten zien van de voortgang zo door de weken heen.
Als ik even een dag niet bij jullie langskom dat weet jullie waar ik uithang ... in de schuur naast de Oldtimers.

Personeel

Maandag 04 Juni 2012 om 16:17

Terwijl het in ons land nog niet echt wel zomeren en de thermometer op dit moment een buitentemperatuur van 10,5 graden aangeeft, neem ik jullie nog maar even weer mee naar de zonnige Turkse Rivièra.

Aan het eind van de middag verlaat iedereen het strand op zich op te maken voor het diner.
Enkele gasten vinden het zelfs nog teveel moeite om hun handdoek te deponeren in de waskar, waar ze notabene langslopen. De strandmeester ruimt 's avonds alle dekjes op in een schuur en legt ze de volgende ochtend weer neer.




Met mijn fotocamera maakte ik een rondje door de tuin,


vriendelijk begroet door twee managers.


De tuin is zo groot dat de technische man een driewieler gebruikt.


De naaldenveger.


Het restaurant werd in gereedheid gebracht voor het dinerbuffet.


De ijsemmer werd gevuld.


Het personeel wass er supervriendelijk van hoog tot laag in de organisatie.




Deze gast was te vroeg, het buffet was nog niet geopend.






Ter decoratie...






De chefkok schikte nog wat aan de kleding van één van zijn medewerkers.


Net op tijd, want daar liep de controleploeg al langs. De stevige man in het midden had in het hotel de hoogste functie.
Men heeft in de hotels in Turkije geen platte organisatie, de aan de wand hangende, organigrams laten vele lagen zien.


En dit alles werd vastgelegd door die dame in zomerse kledij, die er plezier in beleefde om deze voorbereidingen vast te leggen.


En dit waren mijn collega's. ;-) Na een paar dagen kenden ze mij al en noemden mij gekscherend: "De Paparazzi". Want als er wat te beleven viel dan was ik daar ook met mijn camera en zij dus ook.


En dan genieten van een heerlijke maaltijd met op de achtergrond een orkest met krekels en kikkers.