Home

Laatste logjes

Een nieuw weblog
Pantserjuffer met dauwdru…
Wespspin met prooi
Pareltjes ophangen
D-Day, Pointe du Hoc
Calvados in Normandië
De hommel, een kanjer in …

Laatste reacties

jane: Leuke foto s Jetske, Je …
Sandra: ik kijk al weer uit naar …
marjolein vh pl: Ik heb één vraag en het a…
Annemarie: Volgens mij hadden ze dat…
Antsje: Je heb t het maat druk me…
Jan K. alias Afan…: Leuk dat je dochter mogel…
willy: dat was een vroege vogel…
Jetske: @Henk, na de overwinterin…
Henk Jonkvorst: Wowww zit met verbazing t…
Monique: Knap dat je zo'n vloer in…

Categorieën

Bloemen, planten en bomen
Dieren
Diversen
Druppels
Gezin en familie
Het weer
Insecten
Koken en eten
Landschap en natuur
Macro-opnames
Onze tuin
Portret
Steden en dorpen
Vakantie
Vroeger

Archieven

Mrt 2012
Feb 2012
Jan 2012
Dec 2011
Nov 2011
Okt 2011
Sep 2011
Aug 2011
Jul 2011
Jun 2011
Mei 2011
Apr 2011
Mrt 2011
Feb 2011
Jan 2011
Dec 2010
Nov 2010
Okt 2010
Sep 2010
Aug 2010
Jul 2010
Jun 2010
Mei 2010
Apr 2010
Mrt 2010
Feb 2010
Jan 2010
Dec 2009
Nov 2009
Okt 2009
Sep 2009
Aug 2009
Jul 2009
Jun 2009
Mei 2009
Apr 2009
Mrt 2009
Feb 2009
Jan 2009
Dec 2008
Nov 2008
Okt 2008
Sep 2008
Aug 2008

Jetske Fotografie


Klik op de foto voor meer informatie.

Mailen?

Klik hier om een mail te versturen.

Rss etc.

Powered by Pivot - 1.40.6: 'Dreadwind' 
XML: RSS Feed 
XML: Atom Feed 

Laminaat

Woensdag 29 Februari 2012 om 17:12

In het verleden heb ik al heel wat doe het zelf klussen aangepakt, maar laminaat leggen had ik nog nooit gedaan. Gistermiddag ging ik daarmee aan de gang in de slaapkamer van onze dochter.


Een bijkomend voordeel is dat er een geluiddempende laag onder het laminaat zit.


Ze had gekozen voor oud natuursteen look. Het begin was veel werk omdat ik daar te maken had met een schoorsteen en een ingebouwde kast. Toen ik die barrière overwonnen had, ging het vlot. Het zagen deed ik op schragen op de overloop. Het zaagsel lag overal.


Toen ik halverwege de kamer was begon onze dochter met het verven van haar kast. De splinternieuwe vloer had ze goed afgedekt met oude kleden. Ze kwam er zo wel achter dat het verven toch wel veel werk is.
Vanochtend had ze een snuffelstage op het laboratorium in een ziekenhuis en morgen loopt ze de hele dag mee met een verpleegkundige op een verpleegafdeling met o.a. oncologiepatiënten. Ze moet nu een keuze maken voor een vervolgopleiding en dat kiezen vindt ze best lastig. De opleiding tot analist of tot verpleegkundige lijkt haar wel wat. Ik heb voor haar deze snuffelstages geregeld om zo te kijken of dat werk wat voor haar is. Het uniform stond haar goed en het werken in een ziekenhuis vond ze vandaag al erg leuk. Wie weet zo moeder, zo dochter. ;-)


Ik was om twaalf uur begonnen en rond vijf uur ging de laatste lamel erin, totaal twaalf vierkante meter. Aan het eind had ik nog één lastige meet- en zaagklus, een uitsparing voor het rooster van de heteluchtverwarming.


Zaterdag ga ik de bijpassende plinten bevestigen. De holle lijn op de voorgrond van de foto is een groothoekvertekening hoor.


Vanmiddag kreeg ik onverwachts visite. Jane mailde mij een tijdje geleden of ik haar nog even weer wilde helpen met de fotografie. Ik stelde een moment voor waarop ik wel zou kunnen, alleen was ze vergeten door te geven dat ze dan ook daadwerkelijk zou komen. Ik keek vanmiddag uit het raam en zag ineens een vrouw geknield in onze voortuin zitten. Al snelde herkende ik deze gepassioneerde fotograaf als Jane. Met mijn PowerShot S2 maakte ik door het raam onderstaande foto.


Gisteren belde ik over mijn camera en objectief die in reparatie zijn bij Konijnenberg. Eigenlijk zit ik er om verlegen, vanwege een aantal fotoseries die ik binnenkort ga/moet maken. Nog dezelfde dag stuurden ze mij een offerte, waarbij was vermeld wat er moet gaan gebeuren:
Vervangen power diaphragma
Cleaning: body(parts), contacts
Replacement: aperture
De te verwachten reparatiekosten bedragen: € 154,90
Graag vernemen we van u:
A: Of het product hersteld mag worden.
B: Of u geen herstel wilt en het product retour wenst. Kosten van ongerepareerd retour bedragen circa € 50,-
C: Of u afstand doet van het product, er worden dan geen kosten aangerekend.
Ik heb maar teruggemaild dat ik de reparatie laat uitvoeren. Voor dat bedrag heb ik geen nieuw objectief.
Ik hoop wel dat de camera en objectief nu snel terugkomen.

Rietland

Zondag 26 Februari 2012 om 18:24

Zaterdag was het een mooie dag om mijn moeder mee te vragen voor een autorit en een wandeling. Een buitenmens als mijn moeder is, was ze direct voor dit idee te vinden.

We stapten uit bij de begraafplaats in het gehucht Baarlo. Samen bestudeerden we de grafstenen en bewonderden we de sneeuwklokjes.


Het gehucht Baarlo telt minder dan tien huizen. We reden langs een boerderij waar we een paar opvallende bordjes aan het hek zagen bevestigd. Dat vroeg om een stop en een foto. Onze gastvrije moeder kon zich hier niets bij voorstellen...


In het dorpje Nederland zagen we aan de kant van de weg dit bijzondere schilderij. Waarom dit schilderij daar staat is ons tot op heden niet duidelijk. Misschien heeft hij, behalve in Drenthe, ook nog in het dorpje Nederland gewoond?


We reden verder en kwamen bij het rietland van mijn zwager. Mijn (overleden) vader is vroeger rietteler geweest en mijn zwager heeft dit van hem overgenomen. Mijn moeder genoot enorm van de aanwezigheid in het rietland. Vol bewondering keek ze naar de moderne machine en de verrichtingen van haar schoonzoon. "Ach dit had pa nog eens moeten zien", zei ze een aantal keren.


Terwijl mijn zwager het riet maaide, verbrandde zijn collega het afval (ruigte). Hierbij had hij geen aansteker nodig, hij bracht een beetje vuur naar de volgende bult afval.


Rook in het rietland is dan ook een normaal verschijnsel.


Sinds dit jaar heeft mijn zwager een camera aan een lange buis aan de rietmaaier bevestigd.


Zo kan hij op een schermpje zien wat er voor de maaibek gebeurt...


...en dat was maar gelukkig voor de filmmaker. ;-)


Deze rietsnijders hebben een voorspoedig seizoen gehad, nog een aantal dagen en dan is al het riet gemaaid. Ze zijn nog nooit zo snel klaar geweest dan dit jaar.
Mijn moeder en ik waren dus net op tijd om de rietsnijders nog aan het werk te zien.


Nadat we de rietsnijders en de filmmaker verder hun werk lieten doen, vertrokken mijn moeder en ik en reden wederom door het dorpje Nederland. Daar zagen we deze ooievaar. Misschien terug van weggeweest of misschien hier overwinterd?


We sloten ons uitje af met een lekker kopje koffie en koek bij mijn moeder thuis. We kwamen samen tot de conclusie dat we onze portie gezonde buitenlucht zo wel hadden gekregen.

Medisch rekenen

Donderdag 23 Februari 2012 om 20:37

Het is maar goed dat Jan, mijn fotomaatje, mij zo nu en dan stimuleert om een fotokuier te gaan maken, want anders kwam ik helemaal niet meer toe aan fotograferen. Mijn camera en objectief zijn nog in reparatie en verder ben ik heel erg druk met andere zaken.


Vandaag nam Jan me mee naar het Weinterper Skar. Met de PowerShot S2 kon ik mij vandaag prima redden. Hoewel ik echt moet wennen aan het fotograferen via een schermpje, ik ben een echte "zoekerfotograaf".


Ik ben druk geweest met het leegruimen van het appartement van mijn schoonmoeder, vrijwilligerswerk in de kerk, mijn betaalde baan, mijn verjaardag en ga zo maar door. Morgen ga ik in ieder geval een middag sauzen bij mijn allerliefste nichtje die binnenkort gaat trouwen. Verder krijgt de kamer van onze dochter de komende week een metamorfose. Soms zou ik willen dat ik mezelf in meerdere delen kon splitsen, dan zou ik nog veel meer werk kunnen verzetten.


Soms is het verstandig om even naar boven te klimmen en op jezelf neer te zien, hoe het er voorstaat...


Hoewel, ik blijf toch maar liever met beide benen aan de grond om zo te genieten van de kleine, tevens grootse dingen in het leven.


Tijdens deze dagen besteed ik ook tijd aan de verplichte toets: "Medisch rekenen". Dit jaar is het 30 jaar geleden dat ik begon als verpleegkundige, eerst leren en werken tegelijk.


In die jaren moest ik al een tien halen op rekenen. Terecht dat ik ook na 30 jaar geen fouten mag maken. Het is best pittig omdat we in de praktijk niet werken met alle sommen die hier worden genoemd. De berekeningen die we wel regelmatig gebruiken, die zijn in de toets een eitje.


En zo kabbelen we rustig door...


Jan, bedankt, je bent een echt fotomaatje en deze dag heb ik maar mooi weer te pakken.

Schaatsen in De Wieden deel 3

Maandag 13 Februari 2012 om 21:07

Op deze dag van flinke dooi, neem ik jullie nog één keer mee naar het schaatsplezier in De Wieden.

Na de pauze met warme chocolademelk met slagroom gingen onze vrienden alvast naar de warme houtkachel bij ons thuis, alwaar mijn eega als gastheer was thuisgebleven. Onze zoon en ik schaatsten nog een rondje.
Vanaf het Gieterse meer schaatsten we naar Jonen. De veerpont en zijn bemanning hadden ijsvrij.


Bij Jonen was het heel gezellig.


Bij Jonen sloegen we linksaf richting Dwarsgracht. De blauwe tonnen markeren de baggerzuigers.


Dat is nu toch attent, ze hadden de brug al voor ons opengezet. ;-)


Oud gedaan...


...is jong geleerd.


Hier was het even oppassen geblazen.


Alle ijsverenigingen varen op vrijwilligers en dat vrijwillig iets doen wordt ook al jong geleerd.
Dit mannetje schoof samen met zijn vader zoveel mogelijk het water vanaf het ijs.


Nog even achterom kijken wat er op het bord staat...


We naderden de brug nabij restaurant De Otterskooi.


Het is daar gezellig druk. Jammer dat ik jullie de geur van al dat lekkers niet kan laten ruiken. Hoewel voor de lijn misschien ook maar beter.




Haast nog mooier dan schaatsen is het zwaaien met een rietpluim.




De Wieden en De Weerribben zijn echt de gebieden van de rietteelt. Overal waar je kijkt zie je riet.


Een pauzeren.


De laatste kilometer van de tocht en dan zijn we weer bij de auto.


Op naar een warm kopje koffie, fijne vrienden, een lieve gastheer en de houtkachel. Wat wil een mens nog meer. :-)

Schaatsen in De Wieden deel 2

Zondag 12 Februari 2012 om 15:34

Vandaag de vervolgserie van de prachtige schaatstocht op zaterdag 11 februari in De Wieden.








Gek genoeg blijven mensen op kruispunten altijd middenop staan om de weg te vragen en te overleggen welke kant ze opgaan.


Onze zoon en onze vriendin sneden de route af. Ik ging rechtdoor.










Een filmpje van het schaatsen gemaakt tijdens het schaatsen. Tijdens het kijken kun je dus wel een beetje zeeziek worden.


Pauze...


Slagroom met warme chocolademelk. Met dank aan onze vriendin die dit van over ver helemaal meenam. Het was erg gezellig en heerlijk zo met elkaar.


Morgen het laatste deel.

Schaatsen in De Wieden

Zaterdag 11 Februari 2012 om 20:51

Gisteren belde onze vriendin of we zin hadden om zaterdag mee te gaan schaatsen. Aanvankelijk dacht ik dat we geen tijd hadden omdat we druk bezig zijn met het leegruimen van het huis van mijn schoonmoeder. Een tijdje later bedacht ik me dat ik eigenlijk gek was, immers: "IJs en vis, moet je besteden als het er is". Het leegruimen van het huis kan ook nog wel in dagen van dooi...


En zo stond onze vriendin met hun zoon en onze zoon en ik op het prachtige ijs van het Gieterse meer. Ik nam mijn Canon PowerShot mee, een handzame camera voor dergelijke avonturen. Onze vriendin maakte deze foto.


Het was er gezellig en ook weer niet te druk.


De bakens hadden we vandaag niet nodig...


...de geveegde banen wezen ons de weg.


Velen verkozen de kortste weg boven de geveegde banen. Het leek hier wel het spoor in Station Utrecht Centraal.


Een eenzaam spoor.


De temperatuur was goed, het zonnetje was erbij, het was een heerlijke middag.


Ook vandaag had de quad het druk gehad met het afvoeren van gewonden. De spoed eisende hulp, de operatiekamers, ze draaien op volle toeren. Ook wij hadden gisteren op onze afdeling enkele schaatsslachtoffers. Eind van de middag hoorden we dat onze oom- en tantezegger diezelfde middag is afgevoerd met de quad naar een ambulance. De sirene van de ambulance hebben we nog gehoord. Onze neef was een paar kilometer verderop aan het schaatsen en kwam te vallen en brak daarbij zijn heup. En zo komt een val op het ijs ook voor deze jongeman wel erg hard aan.


Later het vervolg op deze serie.

Soms zit het even tegen...

Donderdag 09 Februari 2012 om 21:47

We weten dat het leven onderhevig is aan verval en dat het aardse leven eindig is...


We worden er op onverwachte momenten mee geconfronteerd.


De lichamelijke gebreken komen met de jaren, bij de één op jonge leeftijd bij de ander op de leeftijd van de zeer sterken.


Van dierbaren moeten we afscheid nemen, doordat het geheugen niet meer wil of door sterven.


En iedere keer beseffen we dat we "Kracht naar Kruis krijgen".


Ook al valt het verlies zwaar, we zullen er niet door bezwijken.


En als je in je leven te kampen hebt met verlies, zul je net zo zien dat ook in materiële zin van alles stuk gaat. Een auto, een elektrische deken, een camera met objectief, och het zijn maar dode dingen en allemaal weer te vervangen.


We hebben in ieder geval elkaar en houden van elkaar...


De camera gaf ook problemen bij het gebruik van een andere accu. Vandaag heb ik de camera en objectief opgestuurd naar Konijnenberg. Ik ben dus even onthand wat betreft de fotografie. Natuurlijk blijf ik jullie wel volgen, door drukke werkzaamheden kan ik echter niet dagelijks reageren.
Bovenstaande foto's zijn gemaakt bij het voormalig bezoekerscentrum in Eernewoude, alwaar ik een tijdje geleden een fotokuier maakte met Jan K

Schaatsen kijken in Giethoorn

Maandag 06 Februari 2012 om 17:19

Na de gebeurtenis van gisteren en het gegeven dat mijn man nu eerst moet opknappen na de longontsteking en aan zijn conditie moet werken, besloten we vandaag een wandeling te gaan maken in Giethoorn. Het was er gezellig druk.


Er bleek een toertocht te zijn, namelijk de Vijf Merentocht..


De dorpsgracht, een verbinding tussen twee meren, bood een gezellig aanblik. Albert Mol was sinds de zomer nog geen stap verder gekomen.


Door het ijs liep er vandaag geen weg dood.


Dat is zo mooi bij de bruggetjes in Giethoorn, je hoeft niet eens te bukken.


We wandelden in een rustig tempo naar Smit's Paviljoen. De schaatsenslijper had niet veel klandizie.


De later dichtgevroren windwakken waren goed gemarkeerd. Het was een prachtig gezicht, al die schaatsers op het Bovenwiede.


De aanlegsteigers waren leeg. Daarachter een lint van schaatsers met de wind in de rug. Aan de bovenkant van het Wiede gingen ze weer zuidwaarts, richting Wanneperveen.


De boten hebben ijsvrij...


...hoewel dit bord anders doet vermoeden. Ik denk dat de verhuurder het vandaag niet druk heeft gehad.
Na een uurtje vonden we het welletjes en zochten de warme kachel weer op. Deze prachtige wandeling hebben we maar mooi weer te pakken.


Sinds een paar dagen krijg ik een foutmelding bij de camera, een Error 01. Ook bij mij ging het weer een paar foto's goed als ik de batterij er even uithaalde en er weer indeed. Als ik de reacties op het forum zo lees, hoef ik niet echt blij te worden. Hebben jullie als deskundigen nog zinvolle opmerkingen hierover voor mij?

Een middag op de hartbewaking

Zondag 05 Februari 2012 om 17:22

Vanmiddag zouden onze zoon en ik gaan schaatsen op natuurijs. Maar de planning liep geheel anders dan wij het in gedachten hadden...


Onze dochter en ik kwamen aan het eind van de ochtend thuis uit de kerk, de beide mannen waren thuis gebleven. Mijn eega zat op de stoel voor de houtkachel en meldde dat hij helemaal niet lekker was, hij zag bleek, was zweterig en had een raar gevoel in de hartstreek. Hij had geen pijn of beklemming op de borst. Ik voelde direct zijn pols en concludeerde dat hij een flink onregelmatige en snelle hartslag had.


Ik belde meteen met de huisartsendienst. Na overleg besloten ze een ambulance te sturen. Thuis werd een hartfilmpje gedraaid en ook daaruit bleek dat mijn eega ernstige hartritmestoornissen had. Nadat een infuusnaald was ingebracht werd hij met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht en belandde daar op de hartbewaking.


Samen met de kinderen pakte ik een weekendtas en toilettas in en reed zelf naar het ziekenhuis. Voor vertrek heb ik de familie gebeld en die hebben zich over de kinderen ontfermd.


Op de hartbewaking werd er bij mijn eega van alles gedaan, de details zal ik jullie besparen. Vrij snel kwam de cardioloog meedelen dat het geen levensbedreigende hartritmestoornis was en dat het goed was te behandelen met medicijnen. De hartslag bleef al die tijd rond de 160 per minuut en dat voelde voor mijn eega heel vervelend. De cardioloog ging er vanuit dat deze hartritmestoornis (atriumfibrilleren) veroorzaakt werd door de recent doorgemaakt longontsteking en dat hij daarvan nog steeds niet hersteld is. (Soms kan atriumfibrilleren kort duren, bijvoorbeeld bij een stoornis van de schildklier, bij een longontsteking of bloedarmoede, of direct na een hartinfarct of een hartoperatie., zo staat er geschreven op deze site.


Na een paar uurtjes op de hartbewaking schoot het hartritme spontaan terug in het normale ritme. Medicijnen waren op dat moment niet nodig. Toen het hartritme weer normaal was, voelde hij zich direct weer goed. Mijn eega moest na het bereiken van een normaal hartritme nog een uur voor observatie blijven en mocht toen weer met mij mee naar huis. Hij blijft wel onder controle bij de cardioloog.


Heerlijk voor hem om dan weer thuis te komen. En ook met name voor de kinderen die toch ook erg geschrokken waren. We zijn dankbaar en blij dat het goed is afgelopen. Hij moet nu eerst maar eens die longontsteking echt goed gaan uitzieken.
Bij ons wak in de vijver maakte ik eind van de middag bovenstaande foto's.

Appeletende kramsvogels en een zonsondergang

Zaterdag 04 Februari 2012 om 17:13

"Een groep van vijf lijsters landde gistermiddag in onze appelboom. Aan de boom hingen welgeteld nog drie appels. Drie appels delen met vijf lijsters, dat vraagt om herrie in de tent. Eén lijster werd de baas over een appel achter de takken", zo schreef ik tijdens het creëren van het logje over de bewuste vogels in een appelboom. Gezien de reacties van alle medewebloggers, ga ik er vanuit dat het niet gaat om lijsters, maar om kramsvogels. In de titel heb ik het woord "Lijsters" vervangen door "Kramsvogels".


Een volgende lijster zat wat gunstiger ten opzichte van de camera. De foto's zijn genomen door het raam van de woonkamer.


Volgens ons is het een grote lijster, maar het kan net zo goed een zanglijster zijn. Wat denken jullie?


Vandaag hebben we als kinderen in een flinke slag geslagen in het verdelen en het opruimen van de spullen van onze moeder. Ik moet zeggen, je kunt beter tien fotokuiers maken of één dag werken dan één keer de boel verdelen. Het is een intensieve en vermoeiende gebeurtenis.


Ik ben dan ook niet verder gekomen dan een aantal foto's te nemen vanuit onze tuin.
De uitgebloeide hortensiabloemen hebben sneeuwhoedjes op.


De zon die iedere dag ondergaat en ook weer opkomt is voor mij een belofte en biedt mij troost, juist in deze dagen.

Sneeuw op 3 februari en sneeuwkristallen

Vrijdag 03 Februari 2012 om 17:25

Onze zoon ging gisteravond schaatsen op de ijsbaan in het dorp. Eigenlijk moest hij leren voor een toets Frans, maar ijspret ging nu voor. Tenslotte hebben we het hem zelf geleerd met de gevleugelde uitspraak: "IJs en vis, moet je besteden als het er is".

Even na negenen kwam hij met rode wangen, opgetogen thuis. Het was erg gezellig geweest. Ik vroeg hem of hij de schaatsen goed had afgedroogd, zo niet of hij dan zijn schaatsen uit de tas wilde halen en op een doek te drogen wou leggen. Toen ik weer in de woonkamer kwam zag ik tot mijn grote verbazing de schaatsen precies in het looppad in de woonkamer liggen. Hij was reeds vertrokken naar zijn kamer om alsnog zijn Frans te leren. Een puberbrein. Als ik hem op dergelijk gedrag aanspreek zegt hij: "Mamma ik kan er niets aandoen, mijn prefrontale cortex is nog niet voldoende ontwikkelt". (bron Wij zijn ons brein door Dick Swaab).


Vandaag sneeuwde het bij ons flink en ondanks de kou vielen er dikke vlokken. Ik dacht dat er maar een paar centimeter sneeuw was voorspeld. Van de oprit heb ik al twee keer het sneeuw geschept en ik mag zo nog een keer. Tot nu toe is hier 9 centimeter gevallen.


Zoveel sneeuw is niet best voor de ijsvloer. Helaas moest de Blokzijler Merentocht worden afgelast.


Het is niet verantwoord om met de veegmachines de banen te vegen. Door de sneeuw zijn de, na één nacht dichtgevroren, windwakken niet te onderscheiden.


Een luchtpomp zorgt voor een wak in onze vijver. Bij deze drinkplaats is het een komen en gaan. Een merel en een roodborstje kon ik samen vastleggen.


Onze après skihut was net op tijd sneeuwdicht. Pas vorige week is namelijk het "glas" (we kozen voor het onbreekbare polycarbonaat) geplaatst.


Met de paraplu stond ik beschermd tegen de vallende vlokken de foto's te maken. De bloemen van de toverhazelaar hadden sneeuwhoedjes op.


Met deze kou krijg je mooi droge sneeuwkristallen. Gewapend met macrolens en paraplu bestookte ik de toverhazelaar later nogmaals.


Op moment van schrijven om 14.50 uur breekt hier de zon door.

Sneeuw op 3 februari en sneeuwkristallen

Vrijdag 03 Februari 2012 om 14:52

Onze zoon ging gisteravond schaatsen op de ijsbaan in het dorp. Eigenlijk moest hij leren voor een toets Frans, maar ijspret ging nu voor. Tenslotte hebben we het hem zelf geleerd met de gevleugelde uitspraak: "IJs en vis, moet je besteden als het er is".

Even na negenen kwam hij met rode wangen, opgetogen thuis. Het was erg gezellig geweest. Ik vroeg hem of hij de schaatsen goed had afgedroogd, zo niet of hij dan zijn schaatsen uit de tas wilde halen en op een doek te drogen wou leggen. Toen ik weer in de woonkamer kwam zag ik tot mijn grote verbazing de schaatsen precies in het looppad in de woonkamer liggen. Hij was reeds vertrokken naar zijn kamer om alsnog zijn Frans te leren. Een puberbrein. Als ik hem op dergelijk gedrag aanspreek zegt hij: "Mamma ik kan er niets aandoen, mijn prefrontale cortex is nog niet voldoende ontwikkelt". (bron Wij zijn ons brein door Dick Swaab).


Vandaag sneeuwde het bij ons flink en ondanks de kou vielen er dikke vlokken. Ik dacht dat er maar een paar centimeter sneeuw was voorspeld. Van de oprit heb ik al twee keer het sneeuw geschept en ik mag zo nog een keer. Tot nu toe is hier 9 centimeter gevallen.


Zoveel sneeuw is niet best voor de ijsvloer. Helaas moest de Blokzijler Merentocht worden afgelast.


Het is niet verantwoord om met de veegmachines de banen te vegen. Door de sneeuw zijn de, na één nacht dichtgevroren, windwakken niet te onderscheiden.


Een luchtpomp zorgt voor een wak in onze vijver. Bij deze drinkplaats is het een komen en gaan. Een merel en een roodborstje kon ik samen vastleggen.


Onze après Skihut was net op tijd sneeuwdicht. Pas vorige week is namelijk het "glas" (we kozen voor het onbreekbare polycarbonaat) geplaatst.


Met de paraplu stond ik beschermd tegen de vallende vlokken de foto's te maken. De toverhazelaar had zijn sneeuwhoedje weer op.


Met deze kou krijg je mooi droge sneeuwkristallen. Gewapend met macrolens en paraplu bestookte ik de toverhazelaar later nogmaals.


Op moment van schrijven om 14.50 uur breekt hier de zon door.

Windwakken in De Weerribben

Donderdag 02 Februari 2012 om 19:43

We zijn door alle emoties erg vermoeid. Vanochtend heb ik lang geslapen en ook vanmiddag heb ik nog een paar uur op de bank geslapen. Tussendoor ben ik bezig met huishoudelijke klussen die al een tijdje waren blijven liggen, zoals het schoonmaken van aanrechtkastjes en de badkamerkast. En dan te bedenken dat ik liever buiten aan het klussen ben dan bezig ben met huishoudelijke bezigheden. De geest van een mens (vrouw) is ondoorgrondelijk...

Het was vandaag een prachtige zonnige dag, daarom besloot ik aan het eind van de middag nog even naar De Weerribben te rijden in de hoop daar schaatsers bij zonsondergang te kunnen vangen.


Ik maakte een praatje met de rietsnijder. Hij vertelde dat er die middag al vele schaatsers waren geweest en dat ik dus te laat was. Ik verteld hem dat ik juist bewust had gewacht op de zonsondergang. Na een tijdje kwam hij erachter dat hij mijn vader wel goed had gekend en ook mijn zwager wel goed kende, tsja "rietsnieders" onder elkaar. Na een tijdje begon hij over het onderwerp: "Otters". De rietsnijder vertelde dat hij nog nooit een otter daar had gesignaleerd, terwijl in dat gebied er wel vier zouden verblijven. Hij sprak wel eens toeristen die wel een otter hadden zien wegglippen, maar volgens deze rietsnijder was dat dan een muskusrat. De rietsnijder wilde nog wel even doorpraten, maar ik zag de zon snel zakken en ik wilde mijn weg vervolgen.


Nog even wachten tot het vuur gedoofd was en dan zou hij naar moeder de vrouw gaan.


De schaatsers stopte op tijd, het grote wak was duidelijk te zien. Daarentegen is het levensgevaarlijk als een dergelijk wak na één nacht is dichtgevroren.


Ondergaande zon met zwanen.


Een schaatser vergezeld door zijn spiegelbeeld...


...en de ondergaande zon.


Even later kwam er nog een liefhebber voorbij krabbelen met ook hier een windwak op de voorgrond.


De zon ging onder, voor mij tijd om de warmte van het gezin en de houtkachel op te zoeken.

Een warm afscheid op een koude dag

Woensdag 01 Februari 2012 om 17:40

Vandaag hadden we de afscheidsdienst en hebben we onze moeder en oma naar haar laatste rustplaats gebracht.
Er waren heel veel mensen aanwezig om afscheid te nemen. Het voelt als een warme deken dat er zoveel mensen met ons meeleven.



De druppels uit de buitenkraan vallen onverstoorbaar door en creëerden tijdens deze koude dagen een ijssculptuurtje.


Gisteren is er een merel tegen ons raam gevlogen, het beestje lag op het koude gras. Het leven van de vogel was kort...


Het leven van onze moeder en oma was lang, 89 jaar, een gezegende leeftijd. Voor haar kwam het overlijden als een verlossing.
We zongen vanmiddag haar lievelingslied
"Ik zie een poort wijd open staan,
waardoor het licht komt stromen
Van 't kruis, waar 'k vrij'lijk heen mag gaan
om vrede te bekomen."
Genade Gods, zo rijk en vrij
Die poort staat open, ook voor mij
Voor mij, voor mij,
staat open ook voor mij.


We zullen haar zeker missen, maar het is goed zo...


Lieve mensen, bedankt voor al jullie lieve en hartverwarmende woorden.