Home

Laatste logjes

Een nieuw weblog
Pantserjuffer met dauwdru…
Wespspin met prooi
Pareltjes ophangen
D-Day, Pointe du Hoc
Calvados in Normandië
De hommel, een kanjer in …

Laatste reacties

Jan K. alias Afan…: Bekend plekje waar het ei…
Henk Jonkvorst: Mooi plekkie om even uit …
PeterDM: Wij hebben met kerst en t…
Hendrika: Wat een verschil in weer,…
Henk Jonkvorst: Neeeeee ..... wat geweest…
Jetske: @Henk, die 363 dagen, met…
Henk Jonkvorst: Daar sta je dan te spelen…
Hendrika: 'Vroeger' kwam bij ons in…
Jan K. alias Afan…: Dat maakt een hoop duidel…
Jetske: @Jan, er komen wel mensen…

Categorieën

Bloemen, planten en bomen
Dieren
Diversen
Druppels
Gezin en familie
Het weer
Insecten
Koken en eten
Landschap en natuur
Macro-opnames
Onze tuin
Portret
Steden en dorpen
Vakantie
Vogels
Vroeger

Archieven

Dec 2014
Nov 2014
Okt 2014
Sep 2014
Aug 2014
Jul 2014
Jun 2014
Mei 2014
Apr 2014
Mrt 2014
Feb 2014
Jan 2014
Dec 2013
Nov 2013
Okt 2013
Sep 2013
Aug 2013
Jul 2013
Jun 2013
Mei 2013
Apr 2013
Mrt 2013
Feb 2013
Jan 2013
Dec 2012
Nov 2012
Okt 2012
Sep 2012
Aug 2012
Jul 2012
Jun 2012
Mei 2012
Apr 2012
Mrt 2012
Feb 2012
Jan 2012
Dec 2011
Nov 2011
Okt 2011
Sep 2011
Aug 2011
Jul 2011
Jun 2011
Mei 2011
Apr 2011
Mrt 2011
Feb 2011
Jan 2011
Dec 2010
Nov 2010
Okt 2010
Sep 2010
Aug 2010
Jul 2010
Jun 2010
Mei 2010
Apr 2010
Mrt 2010
Feb 2010
Jan 2010
Dec 2009
Nov 2009
Okt 2009
Sep 2009
Aug 2009
Jul 2009
Jun 2009
Mei 2009
Apr 2009
Mrt 2009
Feb 2009
Jan 2009
Dec 2008
Nov 2008
Okt 2008
Sep 2008
Aug 2008

Jetske Fotografie


Klik op de foto voor meer informatie.

Mailen?

Klik hier om een mail te versturen.

Rss etc.

Powered by Pivot - 1.40.6: 'Dreadwind' 
XML: RSS Feed 
XML: Atom Feed 

Zeven walnoten per dag

Donderdag 29 September 2011 om 21:30

In onze achtertuin staat een hele grote walnotenboom. Evenals de appel - en perenbomen geeft ook de walnotenboom dit jaar een rijke oogst. Dagelijks kunnen we vele walnoten rapen. De walnoten leggen we binnen te drogen. Je kunt ze echter al vrij snel eten, de inhoud is dan nog een beetje zacht en dat vind ik persoonlijk veel lekkerder dan dat de inhoud kurkdroog is.
De foto is niet helemaal scherp, het is ook lastig om een foto van de gehele boom te maken.


Gezond leven hoeft helemaal niet zo moeilijk te zijn: slechts 7 walnoten per dag verlagen de kans op hart- en vaatziekten, schrijft de Daily Mail. De walnoot blijkt één van de gezondste noten te zijn. Walnoten hebben – vergeleken met 8 andere noten – de meeste antixodanten. En ze zijn ook nog eens rijk aan gezonde vezels, eiwitten, vitaminen en mineralen.


Regelmatig noten eten zou de kans op hart- en vaatziekten, sommige vormen van kanker en diabetes type 2 verlagen. Maar tot nu toe was niet bekend welke noten het gezondst zijn. Daarom vergeleken wetenschappers van de University of Scranton in Pennsylvania 9 verschillende noten waaronder walnoten, hazelnoten, pinda’s en cashewnoten. Walnoten kwamen als beste uit de bus.


Een handjevol bevat bijna twee keer zo veel antioxidanten als eenzelfde hoeveelheid van elke andere noot. Het onderzoeksteam ontdekte niet alleen dat walnoten meer antioxidanten bevatten, maar ook meer krachtige antioxidanten. De antioxidanten die in walnoten werden gevonden hadden tussen de 2 en 15 keer zoveel meer kracht dan vitamine E, wat bekend staat om zijn antioxidante eigenschappen.


Volgens Dr. Vinson biedt een hoeveelheid van circa 7 walnoten het meeste gezondheidseffect.
Daarnaast zijn noten goed voor je cholesterol, walnoten zijn gezonder dan olijfolie en walnoten zijn goed tegen stress en hoge bloeddruk.


Walnoten, cashewnoten en paranoten bevatten veel vitamine B6. Deze vitamine is nodig voor het immuunsysteem en de opbouw van het lichaam en het erfelijk materiaal (DNA). Ook heeft het mogelijk een positief effect op de cognitieve functies als geheugen. Als ik een walnoot openmaak doet me de inhoud altijd aan hersenen denken.


Bovenstaande stukjes tekst zijn o.a. afkomstig uit dit artikel
Ik neem zo nog even een nootje voor het slapen gaan. Morgen allemaal een fijne en zonnige dag gewenst. :-)

Kippenhok

Woensdag 28 September 2011 om 11:51

De vorige eigenaar van ons huis had voor zijn pluimvee een oude schaftkeet geplaatst, de wielen groef hij in in de grond. Aan de voorkant bouwde hij er nog een voorkamer bij aan. Het geheel is tientallen jaar redelijk functioneel geweest.


We hebben in die 18 jaar dat wij er nu wonen wel renovaties verricht. Binnenin was door de vorige eigenaar materiaal gebruikt wat niet goed was schoon te houden, dat is niet erg praktisch bij alle kippenstront. Want jammer genoeg komen er uit de kleine kontjes niet alleen eieren. ;-)


De laatste tijd kon het kippenhok de tand des tijds niet meer doorstaan. Overal kwamen er kieren en gaten in en het hok was niet meer wind - en waterdicht. We besloten het oude hok af te breken.


We creëerden een tijdelijk onderkomen met behulp van een aardappelkuubskist. Dat is een kist waarin pootaardappelen worden aangeleverd. Ik spijkerde en tapete er een dekkleed omheen. De beestjes zitten mooi uit de wind en de regen.


En het eieren leggen gaat gewoon door.


Van een kennis kregen we een tijdje geleden een aantal kippen en één haan. We hadden al een haan en de beide hanen hebben de eerste dag een hanengevecht gehouden. Dat is nog te zien aan de beschadigde hanekam. Nu hebben ze allebei hun eigen territorium.


Vorige week stopte er een grote vrachtauto op de doorgaande weg, een stuk van ons huis vandaan.


Gelukkig gaat tegenwoordig alles volautomatisch.


Het pakket werd op de tandemasser van de buurjongen gelegd en hij reed deze bij ons achter het huis.


Daar werd de tandemasser gekiept. Toen hij de auto met aanhanger naar voren reed gleed het loodzware pakket moeiteloos ervan af.


Nu ligt het pakket te wachten totdat het maïs eraf gaat, want dan pas kan er een kraan erbij komen die nog wat grondverzet moet doen.


Het tuinhuis wordt gebruikt als opslag voor tuingereedschap en een gedeelte van het huis wordt afgetimmerd voor ons pluimvee. In dat stuk worden de wanden afgewerkt met glad materiaal zodat het geheel makkelijk is schoon te spuiten. Als de bouw in gang is zal ik hier nog wel eens wat laten zien.

Genieten van de Schepping

Maandag 26 September 2011 om 22:24

Haar geheugen rolt op, jaartallen, seizoenen, dagen en uren rollen door elkaar heen. Recente gebeurtenissen en verhalen glijden nog sneller uit haar geheugen dan dat ze waren binnen gekomen. Wat haar echter nog niet is ontnomen dat is "Het Genieten". Wat geniet ze van de bezoeken van haar kinderen en kleinkinderen, van het schaaltje wat nog van haar moeder is geweest, van de vogels, de bloemen en de prachtige wolkenluchten.

Op mijn vraag of ze 's ochtends nog naar de kerk was geweest, antwoordde ze: "Nee ik ben niet geweest, kijk eens naar de prachtige Schepping om ons heen, daar kan toch geen preek tegenop...

Lieve mamma en oma wat houden we toch zielsveel van u, juist ook in deze fase van uw en ons leven.

Comtoise klok

Zondag 25 September 2011 om 22:17

Het is in deze dagen echt genieten van het prachtige nazomerse weer. Wat waren we hier aan toe.

We hadden zaterdagavond een bijeenkomst van onze wijk van de kerk bij ons thuis. Door het prachtige weer konden we de hele avond onder de veranda vertoeven. Met een paar warmtebronnen erbij en de nodige fakkels voor de sfeer, konden we daar tot laat bijpraten.


Halverwege de avond hadden we een lezing over de geschiedenis van de Comtoise klok. Een leuke en interessante lezing. Het echtpaar wat de lezing verzorgde had enkele comtoise klokken meegenomen. Deze klok dateert uit het jaar 1725. Deze klok heeft alleen een uursaanduiding, in die eeuw keken ze niet op vijf minuten.


Omdat ik op deze avond met name gastvrouw was en niet zozeer fotograaf had ik geen tijd allerlei details te fotograferen. Achteraf wel jammer.

Van deze klok is de wijzerplaat afgehaald zodat je prachtig naar het uurwerk kunt kijken. Deze comtoiseklokken heeft een repetitieslagwerk, wat betekent dat hij precies op het uur het aantal uren slaat, en na een pauze van 2 à 3 minuten dit nog een keer herhaalt. Op het half uur slaat hij slechts één keer, éénmaal. De repetitieslag had als doel om de eigenaar een tweede kans te geven om te horen hoe laat het is als hij de eerste slag was vergeten te tellen. Dat was ook het doel van de aansluiting voor een touwtje. Dit touwtje werd doorgetrokken naar de slaapkamer. Door aan het touwtje te trekken sloeg de klok het aantal slagen van het uur wat het dichtst bij zat. Op deze avond werd het ons gedemonstreerd en reken maar dat het slaan hard klonk. Ik ben toch wel blij met ons huidige digitale tijdsaanduiding op ons nachtkastje. ;-)


De weersverwachting zijn ook voor de komende dagen goed. Ik hoop dat jullie er allemaal zoveel mogelijk van kunnen genieten. :-) Jetske | 8 reacties

Blokkendoos

Woensdag 21 September 2011 om 11:08

We zijn ons aan het voorbereiden op de winter, de caravan is naar de winterstalling gebracht.


Gisteren reed ik naar het industrieterrein...


...naar een fabriek waar kozijnen worden gemaakt...


...waar een heel hoop blokken overwegend hardhout op mij lagen te wachten...


Nadat ik alles had ingeladen, nam ik een kijkje binnen. Een grote zaagmachine nam een centrale plaats in. Er is veel lawaai binnen, de radio overstemt alle fabrieksgeluiden en de mannen lopen uiteraard allemaal met hoorbeschermers in.


Vele kozijnen hangen hier te wachten totdat ze gehaald worden.


Er zijn joekels van kozijnen bij. Mooi om de mannen daar aan het werk te zien. Ik dacht dat men tegenwoordig meer voor kunststof kozijnen kiest, echter deze fabriek die hardhouten kozijnen maakt zitten tot over hun oren in het werk. Avond na avond werken de mannen over.


Van dit restafval mocht ik net zoveel meenemen als ik wilde. Van deze latten kun je kleine stukjes maken, wat prima kan dienen als aanmaakhout.


Twee tandemassers vol heb ik gisteren gehaald.


En nog dezelfde dag opgestapeld. Het is een kunst omdat zo goed mogelijk passend te krijgen, des te steviger is de constructie. Ik waande mij gisteren in een grote blokkendoos. Om 10 uur begon ik met de klus, om 19 uur stapte ik moe en voldaan onder de hete douche.


Wij zijn klaar voor de winter, maar eerst moet er wat ons betreft nog een mooie herfst komen. We hebben namelijk nog een flinke buitenklus te doen, maar daarover later meer.

Libel aan het eitjes afzetten

Zondag 18 September 2011 om 20:23

Sinds een aantal dagen vliegt er regelmatig een libel onrustig rond onze vijver. Zaterdagochtend bleef de libel langere tijd op één plaats zitten, het achterlijfje krommend richting de stam waarop zij was neergestreken. Volgens mij gaat het om een vrouwtje blauwe glazenmaker

Naast de vijver staat al meerder jaren een boomstam. De boomstronk begint al flink te vermolmen. Het is voor ons een praktische zitplaats om snel naast de vijver neer te strijken om zo te kunnen genieten van het leven in en rond de vijver.


De libel deed eerst wat rek - en strekoefeningen.


Ze bracht haar legboor naar de gaatjes in de stam.


Steeds weer een nieuw gaatje zoekend...


...stak ze haar legboor diep in het gaatje om haar eieren af te zetten.


Het was bewolkt weer, de ISO moest zelfs naar 1600 om een acceptabele sluitertijd te krijgen. Het diafragmagetal moest ook naar beneden en zo had ik een hele geringe scherpte/diepte.


Zondagmiddag kon ik zowaar in de herkansing met het zonnetje erbij.


Evenals gisteren had ook deze libel aan één kant versleten vleugels, ik ga er vanuit dat het dezelfde is.


Het vrouwtje van de Blauwe Glazenmaker legt haar eieren graag in en rond tuinvijvers. De eieren overwinteren en komen in het volgende voorjaar uit. Vervolgens leven ze afhankelijk van de zomertemperatuur voor twee a drie jaar als larve in de vijver, waarna ze op een goede dag vroeg in de ochtend uitsluipen, zo las ik op internet.


Tot slot een filmpje van de eitjes afzettende libel.


En zo zat ik erbij toen ik aan het filmen was. Mijn eega vroeg de camera van onze zoon en maakte "stiekem" een aantal foto's.

Waterskiën

Zaterdag 17 September 2011 om 20:26

Toen ik met het logje over de Belterwijde bezig was, schoot me te binnen dat ik nog een fotoserie had van waterskiën. Onze dochter en een paar toenmalige klasgenootjes hadden zich aangemeld voor een proefles in het kader van scholierensport. De serie is gemaakt op een mooie zomerdag in 2008.


De techniek van het opstaan in het water werd eerst op het droge geoefend.


Ik mocht van deze vriendelijke meneer in de boot mee om het geheel op foto vast te leggen.


Deze jongedame is het, ondanks de vele pogingen, niet gelukt om een paar meter op het water te waterskiën.


De start is door de tegendruk heel zwaar.


Het is haar wel gelukt om overeind te blijven.


Deze blik verraadt dat ze de strijd aangaat en dat het haar gaat lukken.


Eerst is er nog angst af te lezen op haar gezicht...


...en dan breekt er een gulle lach door.


Ze kon het zelfs met één hand.


Wat heb ik genoten daar in die snelle boot, met de camera in de hand.


Deze dame had heel veel ervaring en liet ons zien hoe je moet wakeboarden.

Harde wind op de Belterwijde

Zaterdag 17 September 2011 om 11:49

Afgelopen week troonde ik mijn fotomaatje mee naar de Belterwijde, uit te spreken als Belterwiede.

Op dit kaartje is te zien dat de Belterwijde in tweeën wordt gesplitst door de Blauwehandseweg. Hieronder zie je het meer wat die dag aan de lijzijde lag, de oostelijke Belterwijde. Daar was het aan de oever uit de wind goed toeven. Allen het zitten op rotsblokken aan de oever hielden we niet zo lang vol.


De westelijke Belterwijde is over het algemeen onstuimiger.


Deze steiger durfde ik niet te betreden, het was veel te glad.


De westelijke Belterwijde is bekend om het waterskiën. De springschans lag er die dag verlaten bij.
In juni 2008 zijn onze dochter en haar toenmalige klasgenootjes een middag wezen waterskiën in kader van scholierensport. Ik had toen nog geen weblog. Vandaag of morgen zal ik de fotoserie van het waterskiën hier alsnog tonen.


Een zwarte wolkenband kleurde ook het water donker.


Op een ander moment prikte de zon eventjes door de bewolking en bracht schitteringen op het water.


Maak er allemaal een fijn en minder winderig weekend van. :-)

De laatste serie op Texel

Woensdag 14 September 2011 om 23:01

De laatste "losse" foto's heb ik tenslotte bij elkaar geveegd in deze laatste serie op Texel.

Op een bewolkte dag maakten we een fikse wandeling door de duinen en over het strand ten zuidwesten van de veerhaven. Een gebied waar we volgens mij nog nooit hebben gewandeld.


We kwamen er nauwelijks mensen tegen.


De molen aan de wadkant vind ik een mooie blikvanger.




We hebben in deze vakantie vaak kunnen genieten van prachtige wolken met daartussen een helderblauwe lucht.


Ik kan op internet alleen maar witte lepelaars vinden. Het leek wel of dit exemplaar in een vieze sloot had gezeten. Tegen het hooi aan had de vogel een mooie schutkleur. Hebben jullie een idee waarom het deze kleur heeft?
P.s. Hendrika heeft voor mij gezocht op internet en die vond deze website waar wordt gesproken over de oranje lepelaar. Ik had gezocht naar een bruine lepelaar. Hendrika heeft wederom bewezen dat ze een kei is in het zoeken op internet. Veel dank voor je expertise, Hendrika!


Ook maakten we een lange wandeling door natuurgebied De Muy.


Er stonden een aantal hele grote paddenstoelen.


Welke kleur nemen we vandaag? Een dilemma.


Logisch dat er wel eens wat zoek is bij de meiden. ;-)


"Wie 's nachts vist moet overdag de netten drogen".


De meeste zonsondergangen waren vanwege de bewolking niet spectaculair. Iedere avond speurde ik de lucht af en bleef bij bewolking dan maar bij de caravan. Eén avond had ik me lelijk vergist, ik ging niet naar het strand. Onze dochter, die met een groep jongeren wel op het strand zat, smste: "Mamma ik zit te genieten van een prachtige zonsondergang". Ik had dus verkeerd gegokt. Als schrale troost heb ik een foto gemaakt op de camping.

Op de e-bike

Dinsdag 13 September 2011 om 23:42

Nog twee series en dan zit de vakantie op Texel er echt op.

Mijn eega en ik huurden een dag een e-bike. Wat is dat toch een genot. Zo kun je tenminste de duinen zonder zweet beklimmen en de tegenwind trotseren zonder gepuf en gehijg. Op deze manier konden we veel meer genieten van de natuur om ons heen.


We koersten eerst door de duinen naar de vuurtoren.


Vanaf de vuurtoren koersten we aan de wadkant weer naar het zuiden. Maar voordat we dat deden was er eerst tijd voor koffie met appelgebak. Dit terras was prachtig gelegen, min of meer op een klein strand aan de wadkant. Op de achtergrond ligt Vlieland.


Zelfs op een eiland zoals Texel kun je verschillende weertypes hebben, in het noorden bij de vuurtoren was het zonnig en in het midden en zuiden van het eiland was het bewolkt.


De pier van de boot van Texel naar Vlieland


Ons belangrijkste doel was de Schorren, alleen op de fiets te bereiken. Dichterbij konden we dit prachtige natuurgebied niet benaderen, overal stonden bordjes met "Verboden toegang". Ik had bewust niet mijn telelens meegenomen, dus ook fotografisch gezien konden we niet dichterbij komen.


Halverwege onze fietstocht langs het Wad, bleek het heel erg mistig te zijn.


In de haven van Oudeschild was het rustig. Wel was er een tractor met aanhanger aan het lossen.


Het was gerst. Dit schip zou het gerst vervoeren naar de Eemshaven alwaar het gebruikt zou worden voor het maken van bier, zo liet ik mij vertellen.

We hebben dat proces maar niet afgewacht, we dronken op een terras in Oudeschild een biertje en genoten daar van een heerlijk lunch. En onderwijl hadden we een prachtig uitzicht op de haven.

Zeehonden in Ecomare

Maandag 12 September 2011 om 12:15

Op een mooie zonnige dag op Texel brachten we een bezoek aan Ecomare. We waren niet de enige die genoten van het zonnetje op onze snuit.


En we keken in alle rust rond, net als deze vaste bewoner die op zijn beurt het publiek gadesloeg.


We namen een kijkje bij een tijdelijke bewoner, een huiler.


In Ecomare wordt al tijden verbouwd, de zeehonden krijgen allemaal een nieuw bassin. Een gedeelte is al klaar en het is een hele verbetering.


In navolging van de bovenste foto leek het me wel leuk om de bouwvakker stiekem te fotograferen door een doorkijkje.
Niks stiekem, hij keek plotseling recht in de lens. ;-)


Drie uur, voedertijd.


De meeuwen kunnen klok kijken, een kwartier van tevoren verzamelen ze zich al rond de bassins.
Een visje is snel geroofd. Jammer dat de punt van de vleugel er niet op staat, maar ik kon niet verder uitzoomen.


Het publiek werd op deze manier toch wel een beetje nat.


Dit deden wij vroeger ook wel bij onze kinderen als we een dagje uitgingen naar een omgeving met veel mensen.
Mamma is hier geen nummers vergeten hoor, die zijn door de fotograaf weggekloond.


Ze zie er zo lief uit, maar ze kunnen gemeen bijten, het zijn echte rovers. Het publiek werd steeds gewaarschuwd om ze niet te aaien.

De Slufter

Zondag 11 September 2011 om 12:15

Uiteraard hoort bij een vakantie op Texel ook een wandeling door het bijzondere natuurgebied De Slufter


De Slufter staat in open verbinding met de zee. Kenmerken is de kweldervegetatie, waar lamsoor en zeealsem een paar voorbeelden van zijn.


Er bloeide nog een mooie bloem tussen zeealsem, waar ik de naam nog niet van weet. Dankzij Hendrika is de naam nu bekend het is zulte (zeeaster)


Het was heerlijk om langs de kreken te lopen.


Op zoek naar een krab, die ik uiteraard even vast moest leggen.


We liepen langs de kreken naar de zee en door de duinen weer terug. Een kleurrijke Duinroos mag ook een plekje op het weblog.


We gingen er vanuit dat dit een bioloog was. Hij leek vlinders te vangen.


De kinderen vermaakten zicht daar prima met hun schepnetje.


Wij hebben ons gistermiddag de hele middag ook met een netje vermaakt en wel met een appelpluknetje. Omdat we allemaal hoogstam fruitbomen hebben zit het appelpluknetje aan een uitschuifbare stok. Het is wel zwaar werk, want je werkt de hele middag boven je macht. En daarbij moet je goed uitkijken dat er geen appel op je hoofd valt.

Zakken vol hebben we al geplukt en er hangt nog steeds zoveel fruit: stoofperen, handappels en goudrenetten. Afgelopen week aten we stoofperen en gisteren heeft mijn eega een heerlijke appeltaart gemaakt. Maar voor de rest geven we alles weg, dus als jullie in de buurt zijn kom gerust langs. :-).

Passiflora na de regen

Donderdag 08 September 2011 om 22:28

We hebben op drie plaatsen in de achtertuin een Passiflora staan.


Eén van mijn lievelingsbloemen. Dit jaar had de bloem nog geen plekje op mijn log gekregen en dat wilde ik alsnog goed maken.


Woensdag legde ik met de macrolens een bloem vast die gevangen werd door een paar zonnestralen.


Zo van opzij lijken het wel tentakels van een zeeanemoon.


Na regen komt zonneschijn.


Maar helaas na zonneschijn ook weer regen.


Het weer in ons land is deze zomer en ook nu nog steeds pet. Onze zoon kwam vanavond thuis van een paar dagen kamp, ze zaten in tenten in Friesland. Hij kwam nat en koud thuis en werkelijk alles wat hij had meegenomen was nat en vies, de wasmachine draait alweer volop. We hebben hem eerst in een warm bad gestopt. Wat het weer betreft speet het me helemaal niet om mijn eerste werkdag na de vakantie aan te vangen.
Tevens besef ik dat wij niet afhankelijk zijn van het weer, dat in tegenstelling tot de akkerbouwers. Voor hen is het een drama om de gewassen van het land te krijgen. Ik hoop van harte voor hen dat het nu snel droger wordt en langere tijd droog blijft.

Vissers 's avonds op het strand

Woensdag 07 September 2011 om 22:18

Op dezelfde avond van de bijzon waren er ook vissers op het strand.


Vissers uit Duitsland, die jaarlijks op Texel op vakantie komen om te vissen.


We konden ook het Duitse visserslatijn verstaan.


Een zeebaars. Ze gingen deze wel bereiden en eten, maar deze was eigenlijk te groot om lekker te zijn.


Met een waadpak aan kun je een eindje de zee inlopen en dat scheelt weer een paar meter bij het gooien.




Geconcentreerde blik gericht op het topje van de hengel.


Ook een vangst om trots op te zijn.


Het licht van de ondergaande zon werd weerspiegeld in de ramen.


We hoopten de zon in de zee te zien zakken, echter ook deze avond was er een wolkenband vlak boven de horizon.




Met of zonder wolkenband, een zonsondergang boven zee blijft mooi om te zien.

22° bijzon

Woensdag 07 September 2011 om 09:08

Op 19 augustus liepen we 's avonds vanaf onze camping naar het strand. Tijdens onze wandeling door de duinen wees mijn eega mij op een bijzonder verschijnsel aan de lucht: "Kijk een bijzon".



Ik had mijn camera om de nek en in de veronderstelling dat deze bijzon net zo snel kon verdwijnen als een regenboog, begon ik direct te fotograferen.




Toen we bij de zee aan kwamen was de bijzon nog steeds te zien. Ik had deze avond gekozen om de 70 - 200 lens op mijn body te schroeven. Dat gaf wel een beperking, doordat ik niet verder kon uitzoomen zou ik de zon en de bijzon niet samen op de foto kunnen laten zien.


Plotseling bedacht ik me dat ik in mijn rugtas nog de Canon Powershot had zitten en zo kon ik toch nog een foto maken met de zon en de bijzon samen op de foto.


Later thuis heb ik op de computer meer informatie gezocht over dit verschijnsel en zo kwam ik uit bij een site waarin wordt beschreven dat het volgens mij gaat om een 22° bijzon. Er zijn onder jullie een aantal deskundigen op dit punt, als het anders is lees ik het wel.

Zonneharp, regenboog en boekenwijsheid

Dinsdag 06 September 2011 om 12:16

De afgelopen dagen waren dagen met wisselende bewolking. Zaterdag fotografeerde ik onderweg een zonneharp




Gisteren fotografeerde ik vanuit de huiskamer een regenboog. Het vastleggen van een regenboog is vaak een kwestie van seconden, gelukkig lag de camera voor het grijpen. Bij de derde foto in de serie die ik van de regenboog maakte was deze al vervaagd en nog een halve minuut later volledig verdwenen. Er zat een vlieg op de regenboog. Die zat dus op het raam en heb ik mooi niet weggekloond, alle andere vlekjes op het raam wel, scheelt weer een keer ramen wassen. ;-)


En vandaag is het prachtig weer om boeken te kaften. Maar liefst 26 stuks ( van één zoon), dit kun je met recht boekenwijsheid noemen. Vele moeders zullen me vast voor gek verklaren, maar het grootste aandeel in het kaften is van mij. Het begroot me dat ze alles alleen moeten doen. Ik vind het al sneu dat ze tegenwoordig zoveel gewicht dagelijks op hun fiets en hun rug moeten meetorsen.
Door ervaring wijs geworden kaften we nu alleen nog met dik kaftpapier, hetzelfde als wij vroeger gebruikten. Geen kaftpapier meer met allerlei leuke printjes, waarbij je halverwege het schooljaar de boeken nogmaals moet kaften omdat het kaftpapier stuk is gegaan.


Toen we vorige week om half elf begonnen te varen en er nog geen kip op het water was zei ik nog tegen Aafje en Jan: "Wat ben ik toch blij dat ik tot de grijze golf behoor". Nu moet ik dat hier wel even nuanceren. Qua leeftijd behoor ik nog niet tot de mensen met de pensioengerechtigde leeftijd (de grijze golf), maar doordat ik ook wel regelmatig op een doordeweekse dag vrij ben heb ik wel de luxe om ook iets te ondernemen buiten de weekenden en schoolvakanties om. Wat mijn kapsel betreft behoor ik wel tot de grijze golf, maar omdat ik nog geen kleur wil bekennen laat ik me vanmiddag weer een paar uur verwennen bij de kapper. ;-)

Bij de vuurtoren

Maandag 05 September 2011 om 10:09

Dijken, schapen, duinen,de vuurtoren en vergezichten dat is echt Texel.


Spelen in het zand met de helm op dat is extra veilig.


Het waaide flink en dat is ideaal voor buggy vliegeren.


Hoge golven.


De snel voorbij drijvende wolken wierpen brede schaduwen op het strand.


Opperste concentratie.


Prachtig om zelf te sturen met je vlieger.


In de knoop.


Een strand is slecht toegankelijk voor mensen met een handicap, maar met vereende krachten kon het toch gerealiseerd worden.

Amsterdam

Zaterdag 03 September 2011 om 15:19

De vakantieseries van Texel onderbreek ik even voor een actualiteit. Donderdag ben ik samen met een fotovriendin naar Amsterdam geweest om daar foto's te maken.

Amsterdam heeft prachtige historische gebouwen.


Op de straten is het altijd druk. Het langzame verkeer flitst langs het héle langzame verkeer.


Een grote verscheidenheid aan mensen.


Op de Dam zijn de duiven wel heel brutaal. Je moet je hotdog dan ook goed in de gaten houden.


Ik had net scherp gesteld op het monument en drukte af en tegelijkertijd vlogen de duiven op. Ik vond die wazige duiven juist wel wat hebben voor het monument, is weer eens wat anders.


Wij gingen te voet over de Dam, door de Kalverstraat, door het Spui richting de grachten.


We kwamen langs het Amsterdams museum.


We maakten een rondvaart o.a. door de grachten.


We kwamen langs prachtige grachtenpanden met talrijke woonboten. De grachtenpanden zijn duur, ze worden vaak per etage verkocht. Maar ook de woonboten daar zijn duur. Voor een nette woonboot moet je toch al snel 300.000 tot 500.000 euro betalen zo vertelde ons de kapitein van de rondvaartboot. Hij is namelijk al tijden op zoek naar een woonboot.


Een opknappertje.


Dit kleinste grachtenpand wordt werkelijk bewoond door een student.


Het was leuk en gezellig, maar ik ben aan het eind van de dag weer blij dat ik weer op het platteland ben.
Gisteren maakte ik samen met Aafje en Jan een boottocht door De Wieden. Het was een heerlijke dag met prachtig weer en wat hebben we allemaal genoten. Aafje zit hier te "spinnen" in de zon.


En Jan heeft zich helemaal uitgeleefd in het fotograferen. Jan zal daar de komende tijd vast wel wat van laten zien op zijn weblog.

Parachutespringen

Donderdag 01 September 2011 om 09:39

Wie Texel zegt, zegt ook parachutespringen. Deze sport is een fenomeen op Texel. Ik nam op het vliegveld een kijkje achter de schermen.

De planning.


In de hangar was het een drukte van belang.


Check.


Dubbelcheck.


De tandemsprong is bij de toeristen geliefd. Deze mevrouw had de tandemsprong cadeau gekregen van haar man en dochters.


Zij bleven op de grond en vol spanning volgden ze de activiteiten in de lucht.


Onze zoon leek dat ook wel wat, maar hij kreeg van ons geen toestemming. "Pas als je meerderjarig bent mag je zelf beslissen over dergelijke ondernemende zaken", zeiden we tegen hem. Zelf durf ik het niet, vanwege extreme hoogtevrees ben ik bang dat ik niet durf te springen. In een bakje onderaan een luchtballon durf ik overigens wel, maar ja dan hoef je er niet uit te springen.


Wat was de Belgische familie blij dat ze weer veilig aan de grond kwam. Het eerste wat die mevrouw zei: Een schitterende ervaring, maar wat kreeg ik koude oren daarboven".


Het nadeel van zo'n sprong is dat je nadien de parachute weer moet opvouwen.


Maar daar hebben ze mensen voor, o.a. deze vrouw deed niets anders dan parachutes opvouwen. De parachute hangt als een bruidsjurk om haar heen.


Een verantwoordelijke klus.


Hier is ze niet aan het uitrusten hoor, door op de parachute te gaan liggen drukt ze de lucht eruit.




Op 19, 20 en 21 augustus was op Texel het NK parachutespringen. Deze mannen gingen oefenen voor formatiespringen.


Het valt me op dat na onze vakantie het zo lang duurt voordat mijn nieuw logje in de Reader verschijnt. Hebben jullie een idee hoe dat kan en of daar zelf iets aan kan doen?