Home

Laatste logjes

Een nieuw weblog
Pantserjuffer met dauwdru…
Wespspin met prooi
Pareltjes ophangen
D-Day, Pointe du Hoc
Calvados in Normandië
De hommel, een kanjer in …

Laatste reacties

Sandra: gesuikerde sliertjes, ech…
Geert: Van harte gefeliciteerd m…
Tiny : Hartelijk gefeliciteerd m…
marjolein vh pl.: Dan nogmaals gefeliciteer…
marjolein vh pl.: Van harte gefeliciteerd e…
Hanny: Van harte gelukgewenst me…
Jan K. alias Afan…: Fan herte lokwinske! Maak…
Hendrika: Van harte gefeliciteerd!!…
klaproos: van harte gefeliciteerd …
antsje: Van harte gefeliciteerd m…

Categorieën

Bloemen, planten en bomen
Dieren
Diversen
Druppels
Gezin en familie
Het weer
Insecten
Koken en eten
Landschap en natuur
Macro-opnames
Onze tuin
Portret
Steden en dorpen
Vakantie
Vroeger

Archieven

Jan 2011
Dec 2010
Nov 2010
Okt 2010
Sep 2010
Aug 2010
Jul 2010
Jun 2010
Mei 2010
Apr 2010
Mrt 2010
Feb 2010
Jan 2010
Dec 2009
Nov 2009
Okt 2009
Sep 2009
Aug 2009
Jul 2009
Jun 2009
Mei 2009
Apr 2009
Mrt 2009
Feb 2009
Jan 2009
Dec 2008
Nov 2008
Okt 2008
Sep 2008
Aug 2008

Jetske Fotografie


Klik op de foto voor meer informatie.

Mailen?

Klik hier om een mail te versturen.

Rss etc.

Powered by Pivot - 1.40.6: 'Dreadwind' 
XML: RSS Feed 
XML: Atom Feed 

Toverhazelaar met rijp

Maandag 31 Januari 2011 om 08:40

De toverhazelaar is al enige tijd uitbundig geel gekleurd. Al wat ik nog nodig had om deze vast te leggen was een zonnnige dag, een blauwe lucht en een vrije dag. Afgelopen zaterdag waren alle ingrediënten aanwezig en kreeg ik als extra cadeautje er ook nog eens rijp bij.











In Nederland hangt vandaag de vlag uit.


Wij hebben vandaag ook de Driekleur buiten hangen én we hebben allebei een bijzonder verlofdag.We kregen vanochtend ontbijt op bed. En dat alles is niet vanwege de verjaardag van onze Koningin, maar in verband met een andere feestelijke gebeurtenis...


We vieren namelijk vandaag ons 25 jarig huwelijk.


Vandaag vullen we de kristallen kelkjes op onderstaande foto en toasten vandaag met jullie samen. :-)

Zaalvoetbal

Zaterdag 29 Januari 2011 om 15:34

Op zaterdagochtend ging ik met onze zoon mee naar zaalvoetbal. Hieronder volgt een impressie van deze zeer vermoeiende tak van sport.



Spannende momenten.


Pittige duels.


Continu een sprintje trekken.


Wat duw- en trekwerk.


Door de winterstop ontbreekt het natuurlijk ook wel aan de nodige conditie. De trainingen zijn net weer gestart.


Het schot was hard genoeg, jammer dat het ietsje naast het doel was...


Die kleine meid moest niet onderschat worden.
P.s. Ik werd op zaterdagavond om half tien gecorrigeerd door onze zoon. Ik heb haar vanochtend meerdere wedstrijden zien voetballen en ik dacht toch echt...maar nee, het is dus geen meisje maar een jongen.


Het voordeel van zaalvoetbal is dat ze met 5 man spelen en dat ze dus allemaal continu aan de bal zijn. Dat is op het veld wel anders, zeker als de ene ploeg veel sterker is dan de anders. Onze zoon had het afgelopen seizoen, als verdediger, niet superdruk op het veld.


Na 4 wedstrijden was het gelaat van onze zoon flink rood gekleurd. Stak mooi af bij het blonde haar en de gele paal. ;-)


Ze speelden 4 wedstrijden van 12 minuten. Ze hebben er 2 gewonnen, 1 gelijk gespeeld en 1 verloren.

Tot slot een filmpje van het zaalvoetbal. In het begin zoomde ik wat te ver in en zo gebeurde het dat de bal soms buiten beeld was. Na wat oefening en wat meer uitzoomen ging dat wat beter. Het is geen kwalitatief hoogstandje maar het gaat om het idee.
Voel je niet verplicht om het filmpje te bekijken hoor. Het filmpje is met name leuk voor DJ om via Hyves aan zijn vrienden en vriendinnen te laten zien. En natuurlijk erg leuk voor later. :-


Merskenheide

Donderdag 27 Januari 2011 om 21:23

Vandaag toog ik naar Friesland. Mijn Friese fotomaatje was vandaag de gastheer. Inmiddels moet ik schrijven: "één van mijn Friese fotomaatjes", want ik heb sinds kort naast Jan nog een Fries fotomaatje. Ze heeft mijn fotoweblog ontdekt en ook de fotografie herontdekt. We zijn oud-collega's en elkaar jarenlang uit het oog verloren. Nu hebben we door deze hobby weer heel leuk contact. Zoals Jan mij in die tijd wegwijs maakte in de fotografie, de archivering en bewerking van foto's, zo kan ik mijn opgedane kennis overbrengen op mijn andere Friese fotomaatje. Binnenkort gaan we samen een fotokuier maken en dan laat ik er vast nog wel wat van zien.


Jan stelde voor om naar de Merskenheide gaan. Misschien waren er nog mooie ijspatronen te zien, of reeën en misschien zelfs wel een vos, zei hij met een knipoog. Want dat laatste overkomt je niet snel. Enige tijd geleden had Geert wel dat geluk.


Qua temperatuur viel het ons nog vies tegen, zeker als de zon achter de wolken verdween en de wind golfjes op het water veroorzaakte.


Een creatieve geest was ons al voor.




De natuur, niet te evenaren.




Nadat we de beide vennen aan onze camera hadden onderworpen, richtten we onze blik op de heide. De heide, daar waar de reeën en de vossen zouden zitten. Jan legde uit welk pad we moesten nemen om eventueel de reeën te zien. Hij was nog niet uitgesproken en daar zagen we allebei in de verte drie reeën over de heide stuiven. Een tel later zagen we een loslopende hond over de heide scharrelen, dat was dus de boosdoener. We waren allebei te perplex om een foto te maken van de wegvluchtende reeën. Verontwaardigd spraken we over loslopende honden in een natuurgebied, of liever gezegd we spraken over de (on)verantwoordelijke eigenaars.


Op dat moment liepen twee mensen achter ons langs, waarbij alle drie de honden keurig aangelijnd waren.


Omdat de wind het onaangenaam koud maakte en de reeën toch al verdwenen waren, leek het ons goed maar richting auto te gaan.
Weer aangekomen bij het eerste ven, liet de zon zich van haar beste kant zien.


Na een tijdje kwam de eigenaar met de loslopende hond aanlopen. Jan sprak hem aan op hetgeen we hadden gezien. De eigenaar van de hond ontkende in alle toonaarden. De hond zou altijd bij hem op het pad blijven en hij had nog nooit wegvluchtende reeën gezien. Dit was dus een zinloze discussie. De eigenaar snapte niet waar Jan zich druk over maakte.


Het bord aan de ingang van Merskenheide is toch duidelijk genoeg.

Custard

Dinsdag 25 Januari 2011 om 10:09

Het lijkt op een volgende opdracht van school na de wasopdracht, maar dat is het niet. Sinds kort heeft onze zoon de custard ontdekt. Van zijn vader heeft hij geleerd hoe hij het moet klaarmaken.
Voor mij is het een jeugdherinnering. Vroeger aten we iedere zondag groentensoep met als nagerecht custard. Voor ons als kinderen betekende het om de beurt kleine gehaktballetjes draaien voor de soep en slagroom kloppen voor de custard.

Onze ervaren zoon bereidde samen met zijn neven de custard. De kleinste bestudeerde eerst de gebruiksaanwijzing op de verpakking...


"Zo, wat moet er veel suiker bij", was de reactie van Hein.


En natuurlijk moest er ook even geroken worden. Dat zit overigens in de genen hoor, wij zijn allemaal erg geurgevoelig. :-)


Joris mocht ook even roeren.


En nog een keer ruiken.


De melk werd opgewarmd. Tijdens de eerste, koude fase mocht Joris ook nog even roeren. Dat is het voordeel van een inductiekookplaat, er is geen open vuur en als je de pan eraf haalt is de plaat met een aantal tellen afgekoeld. Voor kinderen dus veiliger.


Op het moment dat de pan echt warm werd, zette onze zoon de pan ver bij Joris vandaan.


Joris volgde nauwlettend alle verrichtingen van zijn grote neef. Ik hield toezicht via de zoeker.




Blijven roeren is het devies om zo te zorgen dat het niet aanbrandt.


De kok ruikt en kijkt wat bedenkelijk, zal het toch nog gaan aanbranden?


Het liep goed af. Er werd niet gewacht totdat het pudding was geworden. De beide jongens mochten allebei één hap voorproeven.


Ze waren tevreden over het resultaat. Ze verdeelden de warme vla over de schaaltjes en met een dot slagroom erop hebben we met z'n allen heerlijk zitten smullen.


Bovenstaande was de tweede en geslaagde poging van de dag. Eerder op de dag was het mislukt. De pan zag er nadien zo uit en de custard ging naar de kippen. Koken is nog niet zo eenvoudig.


En met behulp van "Oma weet raad" is ook deze pan weer schoon geworden.
Op genoemde site stond deze tip van een student, wel heel treffend: "Als je niet meteen de afwas wil doen na het eten kan je het beste je etensresten gewoon laten liggen (hoe meer hoe beter) en op de pan, de deksel erop. Het gaat zo wel snel schimmelen maar als je gaat afwassen bent je zo klaar; ik verzeker je: Er is niets aangekoekt..." Dus daarom staan er in een studentenhuis allemaal pannen met schimmel in de keuken. ;-)

Welgeteld één koolmees...

Zondag 23 Januari 2011 om 20:23

Joris heeft dit weekend ook meegedaan met de tuinvogeltelling, welgeteld één koolmeesje heeft hij gespot.


Deze koolmees kreeg ik vorig jaar van de kinderen toen ik net thuis kwam uit het ziekenhuis na een operatie. De eerste tijd lag ik voornamelijk op bed en de kinderen vonden dat ik daar wel wat gezelschap kon gebruiken.


De koolmees heeft een bewegingssensor, zodra je in de buurt komt begint de vogel te fluiten.


Tot slot een filmpje van Joris die zich prima vermaakt met de fluitende vogel, tot grote vreugde van de gezinsleden. ;-)


Joris en Mickey Mouse

Zaterdag 22 Januari 2011 om 22:01

Vannacht hebben we twee logees, Joris en zijn grote broer. Joris heeft een nieuw speelkameraadje mee, een soort langgerekte Mickey Mouse.


Samen keken ze naar het schaatsen en naar paardendressuur.


En je kunt dat ook liggend doen.


Joris gaat meestal goedgemutst door het leven.






De beide neven beoefenden een andere dressuur, zolang mogelijk met de ballon balanceren op het hoofd.




En dan lekker met z'n allen pizza eten.


En op zaterdagavond is dat gezellig met z'n allen voor de buis.


Het is gezellig om de beide jongens logeren te hebben. Je hebt er geen kind aan. :-)

Een vreemde vogel...

Vrijdag 21 Januari 2011 om 08:58

Toen ik vanochtend het rolgordijn omhoog trok, zag ik wel een hele vreemde vogel op onze vogelvoederplaats...
Het was "ons" wild tam konijn. Dit konijn scharrelt sinds september hier in de buurt rond en zo te zijn kan hij of zij zich prima in de natuur redden, nou ja natuur...



Ik fotografeerde door het raam. Bij het nemen van de foto's was er nog weinig licht. De ISO moest ik op 1600 zetten en bij de grootste diafragma-opening kwam ik uit op een sluitertijd van 1/4. Ik zocht steun tegen het raamkozijn. Het konijn zag me wel staan, maar trok zich er niets van aan.
Als het konijn komend weekend weer langs komt dan tellen we deze gewoon mee. ;-)


Bij het bekijken van de EXIF data zag ik dat mijn camera nog op zomertijd stond. Als ik nog even wacht is het weer zomertijd.

Zonsondergang in de polder

Woensdag 19 Januari 2011 om 21:22

Vanochtend was ik op mijn vrije dag al vroeg uit de veren. Daarbij heeft zeker het ochtendzonnetje meegespeeld, heerlijk is het om bij het optrekken van de rolgordijnen de zon te zien. Blijmoedig heb ik allerlei huishoudelijke klusjes gedaan. Alleen dat ramen wassen aan het eind had niet gemoeten...mijn eega zegt altijd: "Als jij gaat ramen wassen, gaat het regenen". En dat was ook nu het geval. Ik had nog maar net 2 ramen gedaan en daar plenste het alweer heen.

Aan het eind van de dag ging ik naar mijn moeder. Ik nam de camera mee en maakte onderweg een aantal stops en foto's van de zakkende zon.




De laatste stop was met water ervoor. Maar ik was er wel te laat, de zon liet zich niet door mijn camera tegenhouden...

Wasopdracht

Woensdag 19 Januari 2011 om 09:40

Onze zoon zit in de brugklas van het VWO. Op zijn school krijgen ze allemaal in de eerste twee klassen het vak "Verzorging". Onder het mom, als je later op kamers woont vanwege een studie is het handig dat je toch iets af weet van koken, schoonmaken en wassen. Een nobel streven. :-)

Afgelopen week moest hij een wasopdracht doen en daar een verslag van maken. Het verslag moest minimaal 2 A4tjes groot zijn. Ik heb hem geholpen met de wasopdracht, het verslag heeft hij zelfstandig gemaakt. Het geheel heeft hij "opgeleukt" met een aantal foto's. Die foto's nam hij met zijn mobiele telefoon. Op mijn weblog mocht ik het verslag laten zien. Ik koos ervoor om van zijn verslag een paar printscreens te maken en deze te plaatsen.


En als hij in de tussenliggende zes jaar niet blijft oefenen, dan is het vast noodzakelijk dat hij ons over zes jaar nog een keer belt om advies te vragen, mijn eega om kookadvies en mij om wasadvies. :-)


Het was voor mij ook heel leuk om die opdracht met hem samen te doen.

Middeleeuwse kerkheuvel

Maandag 17 Januari 2011 om 11:00

Ik denk dat Nederland afgelopen zondagmiddag massaal is gaan luchten. Na een midweek donker en regenachtig weer, was het een verademing om de zon te zien en een blauwe lucht. Mijn eega en ik besloten in ieder geval een wandeling te gaan maken in Blesdijke.
Blesdijke is voornamelijk bekend om het kasteel wat in aanbouw is, Olt Stoutenburght. Vorig winter maakte ik er een serie over.


Een eindje verder dan het kasteel staat aan de kant van de weg een nieuw bord. Nieuwsgierig geworden parkeerden we onze auto en besloten een kijkje gaan te nemen.




Aangekomen bij de bewust plek, bleek dat onze verwachtingen wat groter waren dan de werkelijkheid, De Middeleeuwse kerkheuvel bleek vooralsnog een hoop zwarte grond te zijn. Het wordt vast nog mooi...


Het bordje met het verhaal zag er in ieder geval goed uit.


Een stukje van het verhaal heb ik op foto vastgelegd. De regendruppels heb ik erop laten zitten. De zonnestralen konden er niet bij om ze te drogen.


Als ik in een bos wandel heb ik altijd de behoefte om naar de bosrand te wandelen. Ik ben een mens voor weidse blikken en geen "bosmens".


Ik heb geen idee wat hier is ingezaaid. Zou het een groenbemester kunnen zijn? Er zijn onder de lezers deskundigen die het vast wel weten.
Geheel rechts op de foto, aan de horizon steekt een hoog gebouw boven de bomen uit. Dit is het gemeentehuis van Wolvega. Er was veel kritiek op de hoogte van dit gebouw. Het hoge gebouw zou niet passen binnen de laagbouw, waar Wolvega zich in kenmerkt.


De zon weerkaatste in de sloot.


Op andere plaatsen zal het vast drukker zijn geweest met wandelaars, maar op dit stukje waren wij alleen. Nou ja, bijna alleen. Een groep reeën stak in de verte het pad over. Ik heb ze niet kunnen vastleggen, wel hun sporen.




De kale bomen die afstaken tegen de prachtige blauwe lucht. Ik kijk alweer uit naar de nieuwe blaadjes.


Na de wandeling vervolgden we onze weg over landweggetjes. We kwamen op plaatsen waar ik zelfs nog nooit was geweest en dat zo dichtbij huis. Onder de rook van Oldemarkt kregen we een tijdje gezelschap van een torenvalk. Hij "dartelde" voor onze auto uit, op zoek naar voedsel. Dan vloog hij links van de weg en dan weer rechts van de weg. Naast het warme asfalt is de kans groter om een prooi te vinden. Vanuit de zachtjes rijdende auto maakte ik een foto. Helaas kon ik het valkje niet dichterbij halen, maar het gaat om het idee.


Onze laatste stop was in Paasloo. Daar staat een prachtig kerkje met een kerkhof. Mijn voorouders aan vaders kant liggen daar begraven. Op een later tijdstip zal ik daar toch eens gaan rondwandelen.


Die zonnestralen op zondagmiddag hebben we maar mooi weer te pakken.

De rietsnieders

Vrijdag 14 Januari 2011 om 20:14

Maandag schreef ik dat Jan en ik onverwachts in het rietland stonden en dat ik er later op terug zou komen. Nu pas aan het eind van de werkweek kwam ik eraan toe. De rest van de week moest ik werken en had het ook 's avonds te druk om me te richten op de fotoserie in het riet. Nu houdt ik sowieso al van mijn werk en ga ik er iedere keer weer fluitend heen en kom weer fluitend thuis, de afgelopen vier dagen was het helemaal geen straf om te werken, het weer was echt pet. En wat heb ik er de afgelopen week veel mensen over horen klagen.

Jan heeft de afgelopen week twee keer een log geplaatst over de rietsnijders. Deze mooie fotoseries zijn hier en hier te zien. Jan is al meerdere malen meegeweest naar het rietland en is inmiddels al een echte kenner. Hieronder zullen enkele foto's en omschrijvingen bij zijn die jullie wellicht ook al bij Jan hebben gezien en gelezen.

De reden dat wij regelmatig naar het rietland gaan is dat Jan is gevraagd om het rietteeltproces gedurende alle seizoenen vast te leggen op film. En ik ga dan voor de gezelligheid mee en maak ondertussen een paar foto's. :-)
Jan had een goed standpunt gekozen, zijn camera op statief opgesteld en stond te wachten op het moment dat de rietsnijders (rietsnieders in het Overijssels dialect) met hun nieuwe rietmaaimachine in beeld zouden verschijnen. In de verte stagneerde echter het proces.


Ik besloot het geheel eens van dichterbij te gaan bekijken. Bert was met een schroevedraaier bezig en zijn vader keek aandachtig toe.


Er zat een stuk touw in de knoop en dat moest er tussenuit worden gehaald. De machine had nog enkele schoonheidsfoutjes. Als ze een stuk riet maaiden waar minder riet opstond en wel veel ruigte (afval) inzat, dan had de machine problemen met het knopen van het touw om de bosjes riet. Dit probleem zouden ze zelf gaan verhelpen tijdens de eerstvolgende regenachtige dag thuis in de schuur, er moest een stukje tussen gelast worden. Nou, die regenachtige dagen hebben ze wel dubbel en dwars gekregen...


De machine maait het riet af en graait het bijeen en knoopt er een touw omheen. Zo worden er 5 bosjes in de machine verzameld.


Vervolgens drukt Klaas op een knop en worden de bosjes door een ketting getransporteerd naar de zijkant, alwaar Bert de bossen opvangt.




Bert zet vervolgens deze 5 bossen bij anders bossen rechtop neer. Als de bossen wat nattig zijn en als er veel ruigte in zit, is dit zwaar werk.


De "oude" machine bond het riet en vleide dat per bosje neer op de grond. Dat betekende dat alle bosjes per stuk van de grond geraapt moesten worden en bij elkaar rechtop neergezet moesten worden. Als je daar vele handen voor hebt zoals tijdens een stageproject van Gerjanne in februari 2008 dan is dat natuurlijk geen probleem. ;-)


De rietsnijders zijn ook een meester in het branden..., nou ja roken bedoel ik. ;-)


Op dit perceel staat het riet niet geweldig, het is dun begroeid en er staat veel ruigte (afval) in . Een aantal jaren geleden was dit het eerste perceel wat ze hebben afgeplagd. Dat hebben ze echter niet diep genoeg gedaan. Dat durfden ze toen niet omdat ze bang waren dat het riet er niet meer op wilde komen. Later hebben ze de andere percelen dieper afgeplagd. Daar hebben ze wel het beoogde resultaat bereikt, het riet staat er mooi en dichtbegroeid op en er zit nauwelijks ruigte tussen. Straks in het voorjaar wordt dit eerste perceel weer opnieuw afgeplagd en dan dieper. Al doende leert men.


De ruigte wordt met een kammachine tussen het riet vandaan gekamd. Deze machine wordt iedere keer verplaatst naar de te bewerken bossen toe. De "arreslee" waar het uitgekamde riet in ligt wordt met een stuk touw door de kammachine meegetrokken. Allemaal heel vernuftig.


De kammachine.


Met langere sluitertijd.


De bos wordt bijeengebonden...


...en naar een swil gebracht. In het voorjaar, voor het vogelbroedseizoen, worden alle dikke bossen naar huis gebracht en opgeslagen in de schuur.


Ook in het rietland werden er nog verbeteringen aan de nieuwe rietmachine uitgevoerd. De bovenste ketting werd verwijderd, daardoor zouden de bosjes beter rechtop blijven staan. Het resultaat hebben Jan en ik niet meer afgewacht.


De serie begon met een zonnetje en een blauwe lucht. Toen wij vertrokken lieten we de rietsnieders in de mist achter.


Allemaal een goed en droog weekend gewenst.

Tulp in het zonnetje

Maandag 10 Januari 2011 om 20:46

Maandag begon de dag prachtig, de zon was er volop bij en de lucht was blauw.
De zon scheen via het keukenraam op een bos tulpen. Eén tulp lichtte ik er uit voor een foto.



Ik besloot Jan te bellen of hij tijd, zin, een auto en de moed had om te gaan filmen en fotograferen in het rietland van mijn zwager en zijn compagnon. Jan had tijd, zin en een auto. De moed moest hij nog bijeen rapen, maar dat lukte hem op bewonderenswaardige wijze. En zo gebeurde het dat we vanmiddag onverwachts in het rietland stonden.
De komende week kom ik op de serie in het rietland terug.


Terwijl we daar aan het filmen en fotograferen kwam er een mist opzetten. Daarvóór hadden we echter al heel wat materiaal verzameld. Deze dag hebben we maar mooi weer meegepakt. De rest van de week lijkt het niet best als we de weersvoorspellingen mogen geloven. De "rietsnieders" kunnen dan niets doen, het is een erg weersafhankelijk beroep.

Punky

Donderdag 06 Januari 2011 om 17:31
Als het laatste geplaatste logje foto's laat zien van o.a. vuurwerk dan wordt het wel tijd om op 6 januari een paar "nieuwe" foto's te plaatsen...

Vandaag was het uitgesproken dag om géén foto's te maken. Het was grijs, de wereld was natgroen en tot overmaat van ramp ging het hier ook nog regenen. Er zat niets anders op dan in het recente archief te duiken.
Dagelijks genieten we van vele vogels die bij ons aanschuiven aan de rijkgevulde dis. De Canon S2 ligt altijd klaar voor het grijpen. In de kerstvakantie zat onze zoon regelmatig voor het raam achter zijn laptop. Van tijd tot tijd greep hij de camera en maakte dan enkele foto's van de vogels.



Soms riep hij naar mij: "Mamma, kijk een grote bonte specht". Als ik dan kwam aan gespurt met de camera, zei hij dan lachend: "Grapje". Dergelijke grapjes zit in de genen, mijn vader kon dat vroeger ook op die manier doen. :-)
Een vlaamse gaai pikte ook zijn graantje mee.


Wij zijn verwend met al die vogels die voor ons raam af- en aanvliegen. Op zo'n moment is het goed dat je door je fotomaatje er nog een keer op gewezen wordt, dat we toch wel in een bevoorrechte positie zitten.


Onze zoon legde ook een Punky vast.


Terwijl ik met dit log bezig was, keek onze dochter in het voorbijgaan even over mijn schouder, zag de foto van de merel, streek me over het haar en zei: "Hey, kijk een dood vogeltje". En ze liep weer door.
Zouden ze het allebei in de genen hebben...? ;-)

Sporen van een otter

Zondag 02 Januari 2011 om 12:06

Even na de jaarwisseling toog ik met de camera op statief naar buiten. Het is ieder jaar weer een uitdaging om te proberen het vuurwerkgeweld vast te leggen op de gevoelige plaat. De drie poten van het statief liet ik ingeklapt en zo functioneerde het geheel als een 1 poot statief. Je bent dan namelijk veel wendbaarder om snel de hoek van fotograferen te veranderen. Ik vind het sowieso al een kunst om vuurwerk vast te leggen, omdat je niet weet waar het vuurwerk uiteen gaat spatten.



Gelukkig voor onze zoon belemmerde de keelpijn hem niet om zijn vuurwerk af te steken.


Zaterdagmiddag werd hij geconfronteerd met de keerzijde van het vuurwerk afsteken, de hele oprit moest geveegd worden. Uiteindelijk heeft zijn vader het merendeel gedaan.


Op weg naar de schaatstocht in De Wieden fotografeerde ik een buizerd met een prooi. De buizerd was al aan het natafelen, want er was niet veel meer over van de prooi.


Nadat ik een fotoserie had gemaakt van de de schaatsers op de Thijssengracht en Gieterse meer, reed ik naar het rietland van Jan en onze zwager, Klaas. Klaas had me een paar dagen eerder verteld dat ze een otterspoor hadden ontdekt.
Ook in het rietland was er veel rijp te vinden. Niet prettig overigens voor de rietsnijders. De percelen waar veel rijp is kunnen ze niet maaien. Het riet komt dan te vochtig in de bos en dan verrot het.


Ik hoopte een glimp op te vangen van de nieuwe rietmaaier, maar die stond thuis in de stalling, omdat de chauffeur ziek thuis was.
Ze hebben enorm geprofiteerd van het ijs, alle riet wat over het ijs gemaaid moet worden is er al af. Het maaien over het ijs hebben ze nog met de "oude" machine gedaan.


De rechttoe rechtaan afgeplagde percelen maaien ze met de nieuwe machine en dat gaat enorm snel. Mijn vader moest er vroeger tegen werken om voor het broedseizoen alle riet uit het land te krijgen. Het gaat er nu op lijken dat ze straks een maand "werkeloos" zijn. "Kun je dan niet alvast het riet in de schuur brengen en dan beginnen met het opbinden in kleinere bosjes", vroeg ik aan Jan. Dat kan dus niet, het riet moet eerst langere tijd buiten blijven liggen om te drogen in het voorjaar. Als je het nu binnen zou halen dan verrot het riet dus ook. En ik dacht nog wel dat ik alles al wist van de rietcultuur...


Jan wees me de weg naar het wak van de otters. Helaas was ik net een dag te laat, de nacht daarvoor was door de strenge vorst het wak dichtgevroren. Jan vertelde dat een otter een ijslaag van 3 centimeter nog met zijn kop stuk kan stoten.
Ik stond een tijdje naar het zwarte gat te kijken. Net alsof ik hoopte dat de otter dat even voor mijn camera kwam demonstreren. ;-)


De voetstappen van de otter waren nog wel te zien op het ijs. Ze waren in de loop van de dagen wel wat van vorm veranderd door de soms lichte dooi overdag en de vorst 's nachts.


Er waren twee wakken op tien meter afstand van elkaar, eentje dichtbij de kant, de ander wat verderop. In het rietland staat overigens een tractor met een pomp die kunstmatig een wak voor de otters openhoudt. Op deze foto niet te zien, maar de tractor staat aan de horizon.


Na uren rondstruinen in de koude vrieslucht op verschillende plaatsen leek het me wel een aanlokkelijk idee om de warme houtkachel eens weer te gaan opzoeken.
Net buiten het rietland had een buizerd een mooi uitkijkpost gevonden. Hij voelde zich waarschijnlijk niet bedreigd op zo'n hoog punt. Ik mocht snel even een foto van hem maken.


De feestdagen zijn voorbij, de vakanties zijn voorbij, voor veel mensen vangt het gewone leven weer aan. Iedereen weer succes gewenst op het werk en op school. En voor de mensen die om wat voor omstandigheden aan huis zijn gebonden, wens ik beterschap, sterkte en vooral veel zonneschijn, zodat we hopelijk geen last krijgen van de "Donkere dagen na Kerst".
Vandaag is het hier in ieder geval al een zonnige met een blauwe lucht. :-)

Een goed en gezond Nieuwjaar gewenst!

Zaterdag 01 Januari 2011 om 00:02

Het nieuwe jaar ligt nog opgevouwen voor ons.



We weten gelukkig niet wat het nieuwe jaar ons brengt.


Dat we misschien in een donkere tunnel terechtkomen of dat er aan het eind weer licht gloort...


Wat 2011 ons brengt hebben we niet helder voor ogen...


Ik wens jullie en allen die jullie lief zijn een heel goed en gezond Nieuwjaar toe!

"Vaya con Dios".