Home

Laatste logjes

Een nieuw weblog
Pantserjuffer met dauwdru…
Wespspin met prooi
Pareltjes ophangen
D-Day, Pointe du Hoc
Calvados in Normandië
De hommel, een kanjer in …

Laatste reacties

Jetske: @Willy, we komen ook wel …
willy: ik had je niet meteen in …
klaproos: prachtig Jetske, en wa…
leo: Zeer indrukwekkend...met …
Joke: Heel knap gefotografeerd …
Joke: Oh jij was in Ieper, wat …
Bram: mooi close-up foto's van …
Willie Doorn-Meij…: Och wat een fijne serie z…
Willie Doorn-Meij…: Het ziet er schitterend u…
Willie Doorn-Meij…: Helemaal geweldig deze li…

Categorieën

Bloemen, planten en bomen
Dieren
Diversen
Druppels
Gezin en familie
Het weer
Insecten
Koken en eten
Landschap en natuur
Macro-opnames
Onze tuin
Portret
Steden en dorpen
Vakantie
Vogels
Vroeger

Archieven

Jul 2019
Jun 2019
Mei 2019
Apr 2019
Mrt 2019
Feb 2019
Jan 2019
Dec 2018
Nov 2018
Okt 2018
Sep 2018
Aug 2018
Jul 2018
Jun 2018
Mei 2018
Apr 2018
Mrt 2018
Feb 2018
Jan 2018
Dec 2017
Nov 2017
Okt 2017
Sep 2017
Aug 2017
Jul 2017
Jun 2017
Mei 2017
Apr 2017
Mrt 2017
Feb 2017
Jan 2017
Dec 2016
Nov 2016
Okt 2016
Sep 2016
Aug 2016
Jul 2016
Jun 2016
Mei 2016
Apr 2016
Mrt 2016
Feb 2016
Jan 2016
Dec 2015
Nov 2015
Okt 2015
Sep 2015
Aug 2015
Jul 2015
Jun 2015
Mei 2015
Apr 2015
Mrt 2015
Feb 2015
Jan 2015
Dec 2014
Nov 2014
Okt 2014
Sep 2014
Aug 2014
Jul 2014
Jun 2014
Mei 2014
Apr 2014
Mrt 2014
Feb 2014
Jan 2014
Dec 2013
Nov 2013
Okt 2013
Sep 2013
Aug 2013
Jul 2013
Jun 2013
Mei 2013
Apr 2013
Mrt 2013
Feb 2013
Jan 2013
Dec 2012
Nov 2012
Okt 2012
Sep 2012
Aug 2012
Jul 2012
Jun 2012
Mei 2012
Apr 2012
Mrt 2012
Feb 2012
Jan 2012
Dec 2011
Nov 2011
Okt 2011
Sep 2011
Aug 2011
Jul 2011
Jun 2011
Mei 2011
Apr 2011
Mrt 2011
Feb 2011
Jan 2011
Dec 2010
Nov 2010
Okt 2010
Sep 2010
Aug 2010
Jul 2010
Jun 2010
Mei 2010
Apr 2010
Mrt 2010
Feb 2010
Jan 2010
Dec 2009
Nov 2009
Okt 2009
Sep 2009
Aug 2009
Jul 2009
Jun 2009
Mei 2009
Apr 2009
Mrt 2009
Feb 2009
Jan 2009
Dec 2008
Nov 2008
Okt 2008
Sep 2008
Aug 2008

Jetske Fotografie


Klik op de foto voor meer informatie.

Mailen?

Klik hier om een mail te versturen.

Rss etc.

Powered by Pivot - 1.40.6: 'Dreadwind' 
XML: RSS Feed 
XML: Atom Feed 

Valeriaan

Maandag 29 Juni 2009 om 23:57

In een grote pot in onze kruidentuin groeit en bloeit al jaren een valeriaan. Hoe die daar is gekomen kunnen we ons niet meer herinneren. De bloemen van de valeriaan verspreiden een sterke zoete geur.
Tijdens een rondje door de tuin, fotografeerde ik ook de bloem van de valeriaan. Schermbloemigen zijn lastig te fotograferen met een macrolens, omdat de bloemetjes op een verschillende afstand zitten van de lens.


Met mijn macrolens zag ik een paar pluisjes hangen.


Aanvankelijk dacht ik dat er een verdord blaadje was blijven hangen in de valeriaan. Toen ik beter keek zag ik dat het een vlieg was. De spin was eerst nog in geen velden of wegen te bekennen. Toen ik echter lang genoeg bleef staan kwam de spin tevoorschijn en begon het geheel "diepvriesklaar" te maken.



De wortel van de valeriaan wordt gebruikt voor het maken van een rustgevend middel. In de bloem was het echter een drukte van belang. Mijn cameraoog werd getrokken naar een insect van een halve centimeter groot en daarvan maakte ik enkele foto's. Toen ik de foto's later op de computer bekeek zag ik tot mijn verbazing dat het in de bloem wemelde van de beestjes die slechts een paar millimeter groot waren. Opnieuw ging ik met mijn camera naar buiten en fotografeerde toen nog eens gerichter de bloemen van de valeriaan. Het was daarbij veel plaatjes schieten, want de bloemen wiegden bij het kleinste zuchtje wind al flink heen en weer.




Volgens mij zijn er op deze foto's eitjes en nimfen te zien van een struiksprinkhaan. Als ik het mis heb, hoor ik het wel.


Noctilucent Clouds

Maandag 29 Juni 2009 om 23:28

Iemand die het verschijnsel, Noctilucent Clouds (lichtende nachtwolken) al jaren volgt en prachtig vastlegt is Afanja.

Vandaag kreeg ik een linkje naar een site toegestuurd met daarop ook prachtige foto's van lichtende nachtwolken.

Op woensdag 24 juni stond ik aan de Belterwiede om te proberen het verschijnsel vast te leggen. Ik had daar drie kwartier gestaan en kreeg de indruk dat het die avond niets meer zou worden. Ik maakte enkele foto's van de rode horizon en pakte mijn boeltje weer in en ging naar huis. Op Afanja las ik later dat er later in de nacht prachtige lichtende nachtwolken waren te bewonderen. Ik was te vroeg vertrokken naar huis.


Op donderdag 25 juni stond ik vanaf 23 uur paraat in het weiland achter ons huis. Gewapend met mijn camera op het nieuwe statief (de oude was stuk) stond ik klaar. Na lang wachten werd mijn geduld beloond. Er waren voorzichtig lichtende nachtwolken te zien. Ze waren niet overduidelijk aanwezig, de bewolking gooide roet in het eten. De meeste foto's uit de serie zijn niet geweldig geworden. Ik moet op dat punt nog veel leren. Ook heb ik de foto's ter beoordeling laten zien aan mijn leermeester met de vraag daarbij of ik nu wel echt lichtende nachtwolken had gefotografeerd. Ik kreeg een positief antwoord en omdat het mijn primeur is laat ik de ene redelijk foto hier zien.

Kleine zonnedauw

Zondag 28 Juni 2009 om 20:05

Tijdens onze fotokuier op donderdag j.l. troffen we aan de waterkant ook de kleine zonnedauw aan. Kleine zonnedauw is een zeldzaam vleesetend plantje, en is in Nederland wettelijk beschermd. De bladeren zijn bedekt met lange, kleverige haren waaraan insecten blijven plakken. Het grootste deel van de slachtoffers zijn muggen en vliegjes. Deze plant komt hier en daar voor op de Waddeneilanden en in de veengebieden. Kleine zonnedauw voelt zich thuis op vochtige, kalkarme grond, zoals heiden, moerassen en hoogveen.

Het was voor mij nog lastig om ze te fotograferen, ik zat met mijn blote knieën in het slijk aan de waterkant. Op onderstaande foto is op de achtergrond de veelvuldige schittering te zien van de zonnedauw die nog lager bij de grond groeide.


Een vette prooi, een langpootmug. In dit geval alleen nog maar een poot en een vleugel gevangen. Het duurde vast nog wel even voordat de gehele prooi was verorberd.


Deze foto is niet helemaal scherp geworden, maar ik vond het te bijzonder om deze foto niet te plaatsen Een gevangen en geknakte waterjuffer. Jan ontdekte deze prooi en heeft net weer uit een ander perspectief zijn foto's genomen.


Op de foto lijkt het allemaal heel groot, maar in werkelijkheid is met het blote oog niet te zien dat dit een beestje is.


En toen ik daar zo op de knieën lag zag ik in mijn ooghoeken wat langs springen. Dit kikkertje was amper twee centimeter groot.

Opstapje bij Groningen airport

Zaterdag 27 Juni 2009 om 14:23

Een week geleden waren we op Groningen Airport Eelde om familieleden weg te brengen.
Gisteren was het alweer zover dat we ze konden ophalen. Het was prachtig terrasweer en er was van alles te zien. Zoals dit vliegtuig van Transavia met bestemming Griekenland.


Het vliegtuig waren wij op wachtten had flink vertraging vanwege een klein technisch mankement wat eerst in Faro verholpen moest worden. Dat had de familie 's ochtends al op tijd aan ons doorgebeld. Zo konden we eerst nog rustig thuis koffie drinken. Toen teletekst ons de verwachte aankomst meedeelde zijn we in de auto gestapt en via een toeristische route door het prachtige Drenthe richting Eelde gereden.
Voor al die vakantiegangers die nog moesten vertrekken was het wel een lange zit op het terras. Het was er druk maar wel gezellig.
En toen verscheen daar eindelijk aan de horizon "ons" vliegtuig. De landing volgden we met ingehouden adem, altijd weer een spannend moment.



En zo worden de hulpbehoeftigen keurig begeleid door het personeel. En zo te zien aan de stalende lach hebben ze het wel naar de zin gehad. :-)


Vorige week schreef ik al dat het terras wordt afgeschermd door een glazen wand. Door de glazen wand heen fotograferen is eigenlijk geen optie vanwege de weespiegeling. Vorige week legde ik mijn camera op de bovenrand en fotografeeerde ik op goed geluk. Op de glazen wand staat duidelijk vermeld dat je niet op de stoelen mocht staan en als gehoorzame burger deed ik dat natuurlijk ook niet. Daar moet ik nog bij vermelden dat de rotanstoelen zich daar ook niet voor leenden.
Daarom nam ik gisteren een opstapje mee. "Het ei van Columbus". Zo kon ik in alle rust, al kijkend door de zoeker, fotograferen. En ik kon mijn opstapje ook nog aanbieden aan andere dankbare fotografen en wachtenden :-)


Moraal van dit logje, mocht je een keer daar willen fotograferen en je bent geen twee meter lang, neem dan een opstapje mee. :-)

Klein geaderd witje en dikkopje

Vrijdag 26 Juni 2009 om 10:41

Ik koos tijdens de fotokuier in It Weinterper Skar voor mijn macrolens. Nadat ik het jacobskruiskruid, de zebrarups en de sprinkhaan had gefotografeerd, kuierden we al speurend over het zandpad verder. De zon scheen volop en de vlinders en andere insecten dartelden vrolijk om ons heen.
Een klein geaderd witje wilde nog wel even op een bloem blijven zitten, maar ik kon niet al te dichtbij komen. Toen ik deze vlinder besloop voorspelde mijn fotomaatje al dat het niets zou worden. Inderdaad is het geen superfoto geworden. Maar als inleiding heb ik deze foto toch maar geplaatst.


Plotseling zagen we op het zandpad een vergadering van klein geaderde witjes. Er kwamen er steeds meer bij en ze leken zich weinig aan te trekken van de beide fotografen.


Toen Jan klaar was met het fotograferen van deze vergadering met zijn supertele, mocht ik deze groep gaan benaderen met mijn macrolens. Op knieën en ellebogen naderde ik de groep. Het werden toen net "De tien kleine negertjes", als ik weer een paar centimeter dichterbij kwam vloog er weer een vlinder weg. Uiteindelijk bleef er één over.



Ik kon op internet niet vinden waarom ze zo in een groep op een bepaalde plek blijven zitten. Ik heb de vraag voorgelegd aan Frans en die schreef het volgende: "Waarom ze af en toe in grotere groepen bij elkaar te vinden zijn is mij ook niet bekend. Een mogelijkheid is de aanwezigheid van vocht of bepaalde mineralen in/op de bodem, maar ik heb hoewel het verschijnsel bekend is (ook bij enkele andere soorten) geen eenduidige verklaring hiervoor kunnen vinden".
Weet iemand van jullie waarom ze dit doen?


Een ander soort die goed vertegenwoordigd was in It Skar was het dikkopje. Het dikkopje (Hesperiidae) dankt zijn naam uiteraard aan de dikke kop. De meeste dikkopjes hebben in verhouding met hun zware lichaam vrij kleine vleugels. Anatomische gezien lijkt het dikkopje veel op de lichtmotten. Dat komt ook tot uiting in de nervatuur en de vorm van het rupsenlichaam. De rupsen zijn onbehaard en maken van bladeren en zelfgesponnen zijdedraad een beschermend omhulsel, dat ze alleen verlaten om te eten. De eitjes hebben ovale of bolle vormen. De rupsen schieten hun uitwerpselen tot 1,5 meter ver weg. Dit is uit zelfverdediging, om natuurlijke vijanden om de tuin te leiden. Deze ruiken de uitwerpselen, maar kunnen de rups daarmee niet lokaliseren.
De dikkopjes die rondvlogen in Weinterper Skar waren niet echt in om voor mij te poseren. Met heel veel moeite heb ik onderstaande foto's kunnen maken.


Wat een bijzonder naam eigenlijk, eerst scheld je het beestje uit voor het feit dat hij een dikke kop heeft en om dan het geheel te verzachten maak je er een verkleinwoord van.


In de kop bevindt zich de roltong, die in vergelijking met andere vlinderfamilies erg lang is. Zo kun je de tong nog eens in andermans zaken steken. ;-)

Jacobskruiskruid en enkele gasten

Donderdag 25 Juni 2009 om 16:20

Heidehipper had gisteren een prachtig log over het jacobskruiskruid, de signaalrups en de sint Jacobsvlinder.
Vandaag stond er een fotokuier op het programma met mijn fotomaatje. Zoals altijd vroeg Jan ook deze keer waar ik naar toe wilde te fotograferen. Hetgeen ik gezien had op de site van Heidehipper wilde ik wel eens zelf aanschouwen. Daarom kozen we voor It Weinterper Skar.

Jakobskruiskruid is giftig voor de meeste zoogdieren, waaronder ook de mens. De bloemen bevatten twee keer zoveel gif als de bladeren. Pas als de plant opgegeten wordt, worden de verbindingen (pyrrolizidine alkaloïden) met name in de dunne darm omgezet in giftige, vrije alkaloïden die de lever aantasten. Het grootste gevaar schuilt in hooi en kuilvoer. Ongemerkt kunnen dieren dan het giftige Jakobskruiskruid binnen krijgen.

Het Jakobskruiskruid vormt het hoofdvoedsel voor de zebrarups, de larve van de Sint-jacobsvlinder (Tyria jacobaea). De rupsen van deze vlinder zijn aangepast aan het eten van Jakobskruiskruid en zijn dus niet gevoelig voor vergiftiging. De rups wordt zebrarups genoemd vanwege de typische strepen op het lijf. De giftige bestanddelen van het jakobskruiskruid maken de rups oneetbaar, die daardoor beschermd wordt. De rups raakt het gif dat hij met zijn maaltijden van het jakobskruiskruid binnenkrijgt kwijt door dit in zijn huid op te slaan. Na het vervellen is hij het gif kwijt. Omdat de rups eruit ziet als een wesp wordt deze door de vogels niet gegeten.




Al speurend naar de rupsen kwam ik deze gast tegen.


Ik draaide een tijdje om deze sprinkhaan heen, maar deze draaide mij iedere keer weer de rug toe. Uiteindelijk had het te dicht naderen met mijn macrolens een grote sprong tot gevolg en weg was hij of zij.


Het was vandaag schitterend weer. Het was wederom een hele gezellige kuier die genoeg foto's heeft opgeleverd. Later het vervolg

Lelie en Leliehaantje

Dinsdag 23 Juni 2009 om 10:48

In onze tuin staan een paar lelies. Ooit eens als kamerplant in de tuin geplant. Ik hou niet zo van lelies in de tuin, wellicht omdat ze bij ons altijd zo zijn aangevreten.


Lelies worden veel gebruikt in boeketten bloemen. Toen ik eerder nog op een verpleegafdeling werkte met bloemen op nachtkastjes waren we daar weer niet zo blij mee. Even met je uniform tegen de stuifmeeldraden aan gaan staan en het stuifmeel tekende zich duidelijk af op het witte uniform. "Vooral niet wrijven", was het devies. Gelukkig heb je in de verpleging altijd een rolletje tape bij de hand. Door de tape voorzichtig op het stuifmeel te plakken lukte het om het stuifmeel van het uniform te verwijderen.


De stuifmeeldraden en de stamper lenen zich wel heel goed voor macrofoto's.



De boosdoener voor al dat vraat is het leliehaantje. Dit haantje is vrijwel de hele lente en zomer te zien, van april tot augustus. Het leliehaantje leeft zowel als kever en als larve op diverse soorten lelies. Met name de larven, die minder opvallen maar des te vraatzuchtiger zijn, kunnen grote schade veroorzaken aan de plant en dan vooral aan de bladeren ervan. Kevers zijn meer bezig met voortplanten dan met eten en vallen bovendien goed op zodat ze makkelijk te vangen zijn. Het leliehaantje is in veel streken waar ze voorkomt een exoot, verspreid naar landen waar ze van nature niet voorkomt. De export van lelies is daarvan de voornaamste oorzaak. Vogels mijden de volwassen kever omdat deze heel vies smaakt.







De larve heeft een oranje, made-achtig uiterlijk en een zwarte kop. De camouflage van de larve is ongebruikelijk: de eigen slijmerige ontlasting wordt op de bovenzijde van het lichaam uitgesmeerd. Hierdoor lijken ze sprekend op een hoopje vogelpoep, dat door geen enkel dier gegeten wordt.
De lelieteelt staat erom bekend dat er heel veel bestrijdingmiddelen gebruikt moeten worden. Als ik onze bijna kaalgevreten planten in onze tuin zie staan, dan kan ik me daar ook wel wat bij voorstellen.


En zo te zien is het eind nog niet in zicht....

Lichtende nachtwolken ?

Dinsdag 23 Juni 2009 om 08:40

Tegen middernacht fotografeerde ik mogelijk mijn eerste lichtende nachtwolken.

Ik besef dat ik op dat punt nog maar net kom kijken in tegenstelling tot mijn leermeester die het verschijnsel al jaren volgt en prachtig vastlegt.




Ik stond te fotograferen in het maïsveld achter ons huis met de blik gericht naar het noordwesten.
Ik vind lichtende nachtwolken aan de horizon met op de voorgrond water toch nog wel het mooist. Dus moet ik toch maar eens 's avonds op stap naar zo'n plekje. Met behulp van Google Earth heb twee locaties in de omgeving gevonden met zich op het noordwesten en water op de voorgrond.

Taman Indonesia

Zondag 21 Juni 2009 om 16:00

Zaterdag waren we met een groep naar Taman Indonesia.
In 1992 hebben we een rondreis gemaakt in Indonesië. We zijn op de eilanden Sumatra, Java en Bali geweest. Het bezoek aan Taman Indonesia was voor ons dan ook een feest van herkenning.

Vanwege de regen hebben we eerst binnen koffie gedronken en spekkoek gegeten. Binnen was er ook van alles te zien.
Wie aan Indonesië denkt, denkt meteen aan wajangpoppen. Het maken van deze poppen is aan vaste regels gebonden. Bij de poppen van hout snijdt men eerst de contour en dan volgens voorgeschreven patronen de oren en daarna wordt met buitengewone nauw­keurigheid het gezicht vormgegeven. Veel aandacht wordt daarbij besteed aan de expressie. Nu is de neus aan de beurt, vervolgens de mond en tenslotte de ogen. En dan is de pop gereed om geschilderd te worden. Ze beginnen met een witte basisverf en dan met de hoofdkleuren: geel, rood, blauw en zwart. Alle kleuren hebben een betekenis. Door menging ontstaan weer tussenkleuren. Door de ge­bruikte kleuren, de vorm en houding van het hoofd krijgt de pop z'n bedoelde karaktertrekken.


In het park leven maar liefst vijftig verschillende soorten vogels. De meeste vogels moet je fotograferen vanachter het gaas. Bij sommige soorten kom je binnenin de kooi. Toch was het gezien het donkere weer nog lastig om te fotograferen. Ik laat er in deze serie ook maar eentje zien. Een goudfazant in de rui.


We liepen daar net tijdens voedertijd. Levende wormen voor de vogels.


Een echte topper voor de kinderen was de pratende Beo.


Een Indonesisch muziekinstrument, een angklung. Gemaakt van bamboe. Iedere grootte heeft een andere toonhoogte. Door te schudden aan de verschillende toonhoogtes kun je een lied spelen. Wij hebben ook een angklung in huis en ik kan er ook nog op spelen. Maar echt niet zo goed als de musicus op dit filmpje. Een umbrella heb je daar ook niet nodig, bij een regenbui pak je gewoon een bananenblad.


Prachtige bloemen.


Bij zulke grote ogen smelt je hart toch helemaal?


Er waren stands waar je allemaal verschillende soorten saté kon proeven.



De mensen hierboven gebruikten bij hun saté heerlijke ketjap. Natuurlijk moesten we daarvan wel een fles (links op de foto) meenemen naar huis, "Bango", de lekkerste ketjap ter wereld...


Op deze grote poster staat een landbouwer die aan het werk is op de sawah's (rijstvelden). Ook dat hebben we op onze rondreis in het echt mogen aanschouwen.
Op de voorgrond staat een vervoermiddel. We hebben ons tijdens ons verblijf aldaar enorm verbaasd wat er allemaal op dergelijke manier vervoer werd. Alles wat ook maar wielen had werd gebruikt en volgepakt. We fotografeerden toen met een spiegelreflex camera in het analoge tijdperk. We zijn met enorm veel foto's thuis gekomen, maar achteraf had ik van al die volgepakte vervoersmiddelen meer foto's willen hebben.


Een bajaj is een motorische driewieler die in de grote steden van Indonesië wordt gebruikt als taxi.


Een becak, een fietstaxi.


Iedereen had wat lekkers meegebracht en het was de bedoeling om op de Drentse heide nabij Havelte te gaan picknicken. Het weer was echter niet stabiel. Toen hebben we met elkaar besloten om te gaan picknicken onder de veranda in onze tuin. Het meegebrachte eten en drinken werd uitgestald op een grote tafel. I.p.v. picknickkleden moesten we helaas op tuinstoelen zitten, maar flexibel als we zijn... ;-) En voor de zekerheid hebben we onze potkachel onder de veranda maar even aangestoken. Het laat zich raden...het was er heel goed toeven.

Groningen Airport Eelde

Vrijdag 19 Juni 2009 om 17:29

Vanmiddag was ik op Groningen Airport Eelde. Ik mocht een aantal familieleden wegbrengen die gaan genieten van een vakantie in een zonnig land.
Vliegen vanaf Eelde is een heel goed alternatief. Het rijden naar het vliegveld voert over rustige wegen en rijdt zo ontspannen. De auto kun je heel dichtbij de ingang parkeren.


Het scherm in het restaurant gaf aan dat er toch wel wat vliegbewegingen waren te verwachten.


Vanaf een buitenterras heb je prachtig uitzicht over de start- en landingsbaan. Vlak voor het terras steeg een helikopter op. Om het terras staat een glazen wand. De onderstaande foto maakte ik door het glas, hier en daar is de weerspiegeling nog te zien. Je mag niet op de stoelen gaan staan om te fotograferen, dus volgende keer maar een opstapje mee. ;-)
Bij de overige foto's heb ik de camera geplaatst op de bovenrand van deze glazen terrasafscheiding en op goed geluk geknipt.


Het vliegtuig was net aangekomen uit Faro. De zongebruine vakantiegangers zijn net uitgestapt. De koffers van de nieuwe lading staan al klaar.


De verkeerstoren. Ik had vandaag als fotografe wel weer geluk met die prachtige wolkenluchten.


Terwijl de passagiers nog zaten te wachten in de vertrekhal, doemde achter het vliegtuig wel een hele donkere lucht op.


Het was een onweersbui met regen. Je zag de regen eruit vallen.


Onze familieleden mochten als eerste richting het vliegtuig. Omdat één familielid rolstoelafhankelijk is gingen zij met een lift (binnenin de gele auto) naar boven. Ze kregen een plaats met extra beenruimte vlakbij de deur. Het was allemaal keurig geregeld.


De onweersbui trok snel over van noordwest naar zuidoost, in het noordwesten waren alweer hele stukken blauw te zien.


Het vliegtuig taxiet hier voor het terras langs richting startbaan.


Terwijl op de achtergrond het toestel van Transavia de startbaan opdraait, werd dit kleine vliegtuig op de voorgrond de weg gewezen met armgebaren.


En toen werd er gas gegeven! Ik vind het altijd weer een indrukwekkend gezicht en gevoel, zowel in het vliegtuig als daarbuiten.


En dan, op naar de zon....


Ik hoop van harte dat ze daar een hele fijne tijd hebben. :-)

Voor wie denkt dat Groningen Airport Eelde in de provincie Groningen ligt nog even het volgende. Het vliegveld ligt in Drenthe....

Blauwtjes

Dinsdag 16 Juni 2009 om 22:22

Ook met mijn zus en haar dochter maakte ik een fietstocht langs de Waddenzeedijk op Terschelling. Mijn zus ontdekte tijdens het fietsen in de berm een blauw vlindertje. Natuurlijk moesten we toen wel even stoppen voor een fotosessie. Met mijn macrolens was ik een tijdje in de weer.


Tijdens het maken van mijn log over deze blauwe vlinders raadpleegde ik deze site. Op deze site staan heel mooi alle blauwtjes omschreven. Met behulp van deze site ontdekte ik dat ik verschillende soorten blauwe vlinders had gefotografeerd. Ook heb ik de hulp van Heidehipper ingeroepen om mij te helpen met het determineren. Echter hij kon het allemaal niet met zekerheid zeggen. Hieronder volgen de foto's met de vermoedelijke naam erbij. Wellicht zijn er onder de medebloggers kenners die er meer over kunnen zeggen.

De naam van de vlinder hieronder is waarschijnlijk het icarusblauwtje.



Het mannetje heeft aan de onderzijde van de vleugels oranje stippen.


Op de foto twee Icarusblauwtjes tijdens de paring. Het mannetje zit boven het vrouwtje onder. Het vrouwtje heeft een meer bruinachtige gloed onderop haar vleugels en is wat kleiner dan het mannetje.



Op de foto's hieronder is waarschijnlijk een klaverblauwtje te zien. Het klaverblauwtje zit op een pluk schapenwol. Deze vlinder is zeer zeldzaam. Dat komt door de zeer speciale eisen die dit blauwtje stelt qua waardplant en mierensoort. Beide moeten op de vliegplaats aanwezig zijn wil het klaverblauwtje er kunnen gedijen. Binnen de blauwtjes komen meer van deze extreem gespecialiseerde soorten voor, wat ze natuurlijk erg kwetsbaar maakt mocht er wat met de gebieden gebeuren. Een keertje verkeerd maaien en alles is weg. Bij het klaverblauwtje zijn de aderen in de vleugels zwart. Terwijl ze bij het icarusblauwtje blauw zijn.

Naschrift: het is geen Klaverblauwtje. Klaverblauwtjes komen alleen voor in het zuidelijkste puntje van Zuid-Limburg. Op een plekje van een paar vierkante meter. Het is een afgevlogen Icarusblauwtje zo van boven lijken de vleugeladeren zwart maar dit komt door slijtage. De foto van de zijkant laat wel degelijk de oranje vlekken langs de vleugelrand zien alleen zijn ze erg vaag geworden, zo schrijft Macro als reactie hieronder.


In tegenstelling tot het icarusblauwtje heeft het klaverblauwtje geen oranje stippen onderop de vleugels.

Naschrift: dit is dus een icarusblauwtje met verbleekte oranje stippen.




Tot slot fotografeerde ik nog een vrouwtje van een bruin blauwtje. Zij valt op door de grote oranje vlekken bovenop de vleugels. Anders als bij het mannetje lopen de vlekken op de voorvleugel geheel naar boven door en zijn ze volledig gevormd. Het vrouwtje legt haar eieren op geraniumsoorten en op het zonneroosje. Het vrouwtje maakt daarbij grote omzwervingen op zoek naar deze planten. Populaties zijn klein met vaak maar enkele individuen. Deze populaties ontstaan vaak spontaan als een vrouwtje zo'n plekje vind. De hieruit komende vrouwelijke vlinders zwerven weer uit opzoek naar nieuwe gebieden. De mannetjes blijven ter plaatsen en hopen dat een vrouwtje vanuit een naburige plek ze bezoekt om te paren en eitjes te leggen. Dit voorkomt inteelt maar maakt populaties kwetsbaar. Als er geen nieuwe vrouwtjes deze plek weten te vinden gaat deze lokale populatie ten gronde. Echter het is mogelijk dat in de jaren daarna er weer een vrouwtje het plekje vind om de cyclus weer te starten. Dit maakt deze vlinder zeer dynamisch en het vinden ervan vaak een leuke verassing.
In tegenstelling tot het vrouwtje van het icarusblauwtje lopen de zwarte strepen bij dit vrouwtje van een bruin blauwtje door in de witte rand.

Ochtendstond heeft goud in de mond

Maandag 15 Juni 2009 om 07:01

Op de laatste dag van mijn verblijf op Terschelling zette ik wederom mijn wekker op vijf uur in de ochtend. Ik wilde nog een keer een vroege fotokuier maken en de zon op zien komen. Deze keer koos ik voor de Noordzeekant.

De nevel lag nog over de duinen.



De ochtendzon legde een gouden gloed over het helmgras.


De zon zag ik niet opkomen vanuit de zee, daar was ik te laat voor. Desalnietemin heb ik enorm genoten van deze vroege ochtendsessie.



Een stilleven voor het aanstaande Oerol festival.


In de verste verte nog geen andere fiets te bekennen.


Mijn schaduw en ik fietsten vanaf het strand rustig aan terug naar het vakantieverblijf.


Zelfs deze fazantenhaan ging er niet direct vandoor toen ik aan kwam fietsen.


Dit soort momenten waren heel waardevol tijdens mijn verblijf op Terschelling.

Van adoptiekuiken tot wees....

Zaterdag 13 Juni 2009 om 14:34

Het begon allemaal zo mooi. Wij hadden een broedse kalkoen en een bevrucht kippenei. Drie weken lang zat ze trouw te broeden midden op ons grasveld. Een week geleden werd ze de trotse moeder van een prachtig kuiken. Zoals het een echte moeder betaamt paste ze heel goed op haar kleintje. Ze warmde het kuiken met haar lichaamstemperatuur en niets was haar teveel als het ging om de verzorging en de verdediging. Kraaien, eksters en poezen kwamen in de buurt, maar de kleine had met zo'n grote moeder niets te vrezen. Een dag na het uitkomen van het ei hebben we moeder en dochter verplaatst naar de ren, bij de andere kippen. Ook dat ging prima.


Gisteren hoorden we het kuiken echter voortdurend piepen. Het kuiken liep driftig tussen de andere kippen een graantje mee te pikken, maar haar moeder was nergens te bekennen. Vreemd. Toen we dit in de hoek van de ren aantroffen sloeg ons de schrik om het hart.


En ja hoor, een eindje verder lag de kalkoen met afgerukt hoofd. Half door het gaas getrokken door een roofdier. De dader moet haast wel een vos zijn geweest.


Het kuiken probeerde warmte te vinden bij andere kippen maar iedereen wees haar af. Toen hebben we het kuiken bij de andere kippen vandaan gehaald. Een behulpzame kennis bracht een bak met een warmteplaat en zo stelden we het kuiken veilig. Direct kroop ze onder de elektrische warmteplaat, waarschijnlijk moe van al dat gezoek naar haar moeder.
Vanochtend hebben we de bak even in het zonnetje gezet.


We moesten het kleine ding wel even wijzen waar het voer en het drinken was. Ook een stukje brood ging er wel in.



Het kuiken had dorst en liet het water dankbaar door de keel glijden.


En natuurlijk moest er ook even geaaid worden.


De kinderen hebben een knuffel opgezocht, zodat het kuiken wat gezelschap heeft. Zo te zien valt "Rups" wel in de smaak.



Op het Friese platteland

Vrijdag 12 Juni 2009 om 13:40

Vanochtend was ik op bezoek bij een collega op het Friese platteland. Haar man runt daar een prachtig melkveebedrijf ten zuiden van Leeuwarden.
De enorme wolkenpartijen gaven het verblijf op het platteland een extra dimensie. We maakten een rondje om de boerderij.


Dit is nog het oudste gedeelte van de boerderij. Te zijner tijd wordt dit gedeelte vervangen.



De koeien lopen in de wei. Het grasland ligt allemaal dichtbij de boerderij.



Aan den einder zijn de Avéro torens in Leeuwarden te zien.


Een typisch beeld op het Friese platteland, naar welke windstreek je ook kijkt, er is altijd wel een kerktoren te zien. Dit is de kerktoren van Wirdum.



Duinen en strand

Donderdag 11 Juni 2009 om 14:51

Op Terschelling kom je weinig zoogdieren tegen, omdat een eiland nu eenmaal omringd wordt door de zee. Eekhoorns, mollen, vossen en bruine ratten komen hier gewoon niet voor. Egels, hermelijntjes en hazen zijn ooit door mensen ingevoerd. Veldmuizen leven ook niet op het eiland, maar bosmuizen, dwergmuizen, huismuizen, rosse woelmuizen en spitsmuizen weer wel. Op het eiland zelf maak je ook weinig kans op zeehonden, die vinden de Terschellinger kusten meestal te druk. Vanaf de boot naar het eiland kun je ze wel zien, vaak liggen ze op drooggevallen zandbanken. Konijnen zijn er in overvloed. Vroeger veroorzaakten ze heel wat overlast in de duinen met hun gegraaf en geknaag. Maar tegenwoordig houdt de besmettelijke ziekte myxomatose het konijnenvolk aardig onder de duim.


Ook met mijn laatste gasten van die week beklom ik de Arjensduin. Het weer was prachtig en ontzettend helder. Dat was ook wel te zien aan de verrukte uitroepen van moeder en dochter. Een nieuwe tak van sport, het synchroon wijzen. ;-)


Ze wezen naar Harlingen aan de horizon.


Bij Halfweg kwamen we dit logo tegen van National Geographic in het kader van "Maand van de Aarde"


Vanaf dit punt ook weer een prachtig uitzicht over de polder van Terschelling en de Waddenzee.


Onze fietstocht leidde ons naar het strand. Op Terschelling vind je geen enkele vlag zonder rafels. Dat kan natuurlijk ook niet anders, het waait daar altijd.


Gerjanne probeert hier via Google Earth te laten zien dat wij daar zijn geweest. ;-)


Het was die dag prachtig weer, zelfs weer om even pootje te baden.




We hebben zelfs nog heerlijk liggen zonnen.


's Avonds gingen we weer met z'n drieën naar het strand. Deze keer om te genieten van de zonsondergang. Voor mij was het inmiddels de zoveelste zonsondergang, echter deze was weer anders dan de voorgaande.


Midsland

Dinsdag 09 Juni 2009 om 17:36

Midsland is een erg leuk en gezellig dorpje op Terschelling. In de winkelstraat treft je enkele huizen aan met de karakteristieke bouw van Terschelling.


In een andere winkel troffen we zoveel gezelligheid en kleur aan, daar moesten we als drie dames wel even rondsnuffelen. :-)



Midden in het dorp staat deze kerk met daarom heen het kerkhof.



Tijdens onze rondgang rond de kerk, kwam deze distelvlinder op ons (kerk)pad.


Als je op Terschelling bent moet je in ieder geval cranberrygebak eten. Ook al is het alleen maar omdat het zo gezond is. ;-)
De cranberry bevat behalve vitamine C ook proanthocyanidinen (onder meer epicatechine). Deze stoffen zorgen er niet alleen voor dat bacteriën zich niet aan de blaaswand kunnen hechten, ze zorgen er ook voor dat reeds aan de blaaswand gehechte bacteriën worden losgeweekt. De bessen zijn hierdoor waarschijnlijk effectief bij het bestrijden van blaasontsteking bij vrouwen, wat echter niet onomstotelijk bewezen is. Er zijn ook wel bijwerkingen. Verder zijn aanwijzingen dat de bessen zouden helpen bij het voorkomen van maagzweren en bij het voorkomen van tandplaque. Dat laatste is weer handig als je veel gebak eet....


En de kruimeltjes kun je gewoon laten liggen voor een andere liefhebber.

Afscheid en welkom

Maandag 08 Juni 2009 om 21:13

Voor Aafje en Jan was dit voorlopig het laatste terrasbezoek op Terschelling. Vanaf het verhoogde terras van "Zeezicht" hadden we een prachtig uitzicht over de haven van West - Terschelling.


En toen was het tijd om in te schepen voor de "Koegelwieck". Er werd nog een laatste foto gemaakt door Jan, terwijl Aafje de bagage alvast aan boord bracht en een mooi plaatsje uitzocht.


Terwijl de Koegelwieck de haven uitvoer....


......doemde aan de horizon de grote veerboot op met daarop mijn volgende gasten. :-)


Even later voer "Friesland" van de firma Doeksen de haven binnen. Achterop het schip is het logo te zien in het kader van "Maand van de Aarde"
De veerboot voer met de vlag halfstok, een teken dat er een overledene aan boord was.


Het was fijn om de lachende gezichten te zien van mijn zus en haar dochter.

Op de fiets (2)

Maandag 08 Juni 2009 om 08:00

Een paar dag voordat Aafje en Jan kwamen had ik op een ochtend de wekker heel vroeg gezet. Ik fotografeerde de vroege ochtendzon boven het Wad. Op mijn weblog heb ik deze fotoserie al laten zien. Die ochtend maakte ik ook een videofilmpje, die ik hier nog niet heb laten zien. Als beeldvullend onderwerp koos ik een lammetje. Het doel van het filmpje is echter om de kakofonie van vogelgeluiden te laten horen. Door op onderstaande foto te klikken kan het filmpje gestart worden.



Tijdens de laatste dag van het verblijf van Aafje en Jan op Terschelling voerde onze fietstocht ons eerst langs de Waddenzee.



In de verte het dorpje Formerum, met de molen.


Tegenlichtopname boven de Waddenzee.


Schapenwolkjes....


Het polderlandschap achter de waddenzeedijk. Op deze site staat heel mooi te lezen hoe er geboerd wordt op Terschelling


De typische bouw van de huizen op Terschellling.


Orchideeënveld nabij Midsland aan Zee. De gevlekte orchis groeit op vochtige voedselarme grond.


Terschelling neemt in Nederland een unieke plaats in. Onder de waddeneilanden onderscheidt Terschelling zich. Geen waddeneiland herbergt een zo grote landschappelijke variatie als Terschelling. Op zo'n 120 km2 vind je er strand, jonge duinen, stuifdijken, oude duinen, heidevelden, dennen- en loofbossen, een houtwallenpolder met dorpen op oude strandwallen en een wijde open polder. Aan de zuidkant wordt het eiland afgesloten met schorren, slikken en de water- en moddervlakte van het wad. Vier omvangrijke gebieden op het eiland hebben de status van natuurmonumenten; de Boschplaat zelfs het predikaat Europees natuurmonument.
Al die verschillende landschappen en de grensgebieden daartussen bieden leefruimte aan een grote variatie aan planten, insecten, vogels en zoogdieren. Het eiland herbergt zelfs het grootste aantal verschillende soorten in Nederland. Die bijzondere rijkdom aan natuur- en cultuurlandschappen en levende natuur heeft de aandacht getrokken van de Natonal Geographic organisatie. En zo werd het plan opgevat Terschelling in het teken van haar aandacht voor de "Maand van de Aarde" centraal te stellen.

Tijdens onze fietstocht passeerden wij de markering nabij West aan Zee. Met onze camera hebben we het object vanuit alle standpunten bestookt. Jan heeft op zijn weblog daarvan een hele mooie serie staan.

Zonsondergang en harde wind

Zondag 07 Juni 2009 om 17:09

Een avond eerder hadden we naar een zonsondergang staan te kijken terwijl er veel bewolking was. Deze avond gingen we op herhaling bij een bijna wolkenloze hemel. Er stond echter wel enorm veel wind. Het zand sneed over het strand. Op zulke momenten ben ik erg huiverig voor mijn camera. We hadden een goed alternatief, in de beschutting van de strandtent konden we prima de zonsondergang bekijken en fotograferen. Deze keer had ik gekozen om mijn 100 mm macrolens te gebruiken.

Ik ging op de knieën om deze hond met wapperende vacht in een rode gloed te fotograferen. De hond kwam gelijk naar me toe, zag in mij vast een speelkameraadje.




Jan verliet even de beschutting van de strandtent om de zandstorm vast te leggen. Je kunt hier goed zien dat hij bijna werd weggeblazen.



Op de fiets (1)

Zaterdag 06 Juni 2009 om 14:47

De volgende dag was het bewolkt en er zouden buien kunnen vallen. Ondanks dat stapten we dapper op de fiets. De fiets met trapondersteuning was een gouden greep voor Jan.

Het lukt hem zelfs om stilstaand te fietsen voor de foto. ;-)


De Nederlandse landgeit wordt vooral als hobbydier gehouden en soms wordt ze gemolken. Daarnaast worden ze ingezet bij de begrazing van natuurterreinen. De geit is erg goed geschikt voor de bestrijding van de opslag van berk en Amerikaanse vogelkers. De Nederlandse landgeit wordt onder andere door Staatsbosbeheer ingezet voor het beheer van de Vroongronden in de Kop van Schouwen, in het Bokkendal op Vlieland en in het duingebied van Terschelling.


We beklommen het uitzichtpunt op de 20 meter hoge Arjensduin. Met dit weer konden we echter niet ver kijken. Achter Aafje is het duinmeer van Hee te zien.


De enige boom die nog wat kleurschakering gaf was deze den.



Halverwege het fietspad tussen Halfweg en West aan Zee kwamen we de Bessenschuur tegen. Jan heeft daarvan een prachtige foto geplaatst op zijn weblog, de Bessenschuur weerspiegeld in een plas.
Aafje en ik staan daar samen dit onderstaand bord te lezen, wat o.a. gaat over de geschiedenis van de cranberrycultuur op Terschelling.


O.a. de vlag van Terschelling fier in top. De kleuren van de vlag symboliseren het volgende:
Reade wolken
Blaue lucht
Gele halmen
Grièn ges
Wyt sân
Dat is 't wapen fan Schylgeralân

Oftewel:
Rood zijn de wolken
Blauw is de lucht
Geel zijn de helmen
Groen is het gras
Wit is het zand
Dat zijn de kleuren van Schellingerland.

Adoptie

Vrijdag 05 Juni 2009 om 19:04

De series van Terschelling verlaat ik vandaag even weer voor de actualiteit.


Een maand geleden werd onze kalkoen broeds. Het leek ons goed haar en een paar eieren in een aparte ren te zetten. De ren met het zevenblad mét compostvat leek ons wel een goed alternatief. Zo zat ze beschut tegen de regen, de kraaien en de eksters.
Na enkele dagen ging ze echter van haar eieren af. Het compostvat vond ze schijnbaar geen goed idee.

Toen legde mijn eega enkele eieren midden op het grasveld. Het duurde maar even en daar nestelde de kalkoen zich op de eieren.


Drie weken heeft ze daar onverstoorbaar in weer en wind zitten broeden. Een waterbak en voerbak stond binnen haar bereik.
De kinderen moesten wat voorzichtiger doen met voetballen. En met de grasmaaier ging ik met een grote boog om haar heen.


Vandaag lag ze plotseling op een andere plaats op het grasveld. Vol verwachting gingen we op onderzoek uit. En wat bleek...


Er was vandaag een kuikentje uit het ei gekomen.



Het viel nog niet mee om het kleine ding op de foto te krijgen. Zodra ik in de buurt kwam dook ze zo snel mogelijk weg onder moeders vleugels.


We weten nog niet wat voor kuiken het is. Het is in ieder geval geen kalkoenkuiken, want we hebben geen mannetjeskalkoen. Het zou een kuiken kunnen zijn van een Twentse Hoen, daar hebben we namelijk kippen van én een haan. Echter het zou ook nog een kruising kunnen zijn tussen een New Hampshire kip en een Twentse Hoen haan. Want deze haan besprong alles wat er aan vrouwelijk schoon voorbij kwam.


Wat we zeker weten is dat dit adoptiekindje liefdevol verzorgd gaat worden door moeder kalkoen. En nu maar hopen dat moeder de kraaien en eksters op afstand kan houden.

Geitenwollen sokken

Donderdag 04 Juni 2009 om 22:59

De titel "Geitenwollen sokken" zegt niets over de eigenaar, het zegt echt iets over zijn sokken. ;-)

Jan heeft op zijn weblog al meerdere prachtige series laten zien van hun eerste dag op Terschelling. Daarom laat ik vandaag ook maar een paar foto's zien die hij zelf niet in zijn archief heeft...
Terug van het strand konden de geitenwollen sokken en de schoenen weer aan.




's Avonds zijn we weer naar het strand gegaan. We wilden graag een zonsondergang fotograferen. Door de bewolking zag deze er weer heel anders uit dan de zonsondergang die ik een paar avonden daarvoor had vastgelegd.


Jan heeft op zijn weblog een prachtige serie geplaatst van deze zonsondergang. Daar is ook goed te zien, waarom hij koos voor dit lage standpunt.


Wisseling van de wacht

Donderdag 04 Juni 2009 om 08:16

En toen was het alweer zondagavond. Tijd voor de gezinsleden en vrienden om afscheid te nemen van Terschelling. Maar eerst moest er nog een visje worden gegeten.


Een zoute haring, niet te versmaden voor de liefhebber.


Die zat op wacht voor het geval iemand niet meer zou lustten.


En toen vertrokken de gezinsleden en de vrienden met de Willem Barentsz van de EVT.
Deze dienst die sinds augustus vorig jaar in de vaart is heeft vorig jaar nogal wat discussie losgemaakt.
Deze veerdienst is ons prima bevallen, het personeel is erg vriendelijk en de sfeer is gemoedelijk.


Tussendoor heb ik wat foto's gemaakt in en rond de haven. O.a. met de camera van onze dochter.





De volgend middag stond ik weer bij de haven. De Koegelwieck van de firma Doeksen kwam aangesneld.


De Koegelwieck is een kruising tussen een catamaran en een trimaran. Dat is op onderstaande foto goed te zien.


Ze dachten in alle rust, onherkenbaar een paar dagen op Terschelling door te brengen. Ze hadden grote zonnebrillen op en wendden hun blik af....echter ik had ze toch herkend. Als paparazzi fotografe heb ik ze toch maar mooi vastgelegd, Jan en Aafje. ;-)

Zonsopkomst bij de Waddenzee

Woensdag 03 Juni 2009 om 07:00

Even mooi als een zonsondergang vind ik een zonsopkomst. Een stil moment met alleen het geluid van de ontwakende natuur. Ontroerd raak ik dan van al dat moois.

Die bewuste zondag had ik mijn wekker gezet om vijf uur. De avond tevoren had ik nog gevraagd of er nog liefhebbers waren om met mij mee te gaan...
En zo stond ik alleen om 5.23 uur bij de Waddenzeedijk oog in oog met deze "toezichthouder" van Wetterskip Fryslân.


Ik had gehoopt dat de zon boven de Waddenzee zou opkomen, dat was dus een inschattingsfout. Echter dit plaatje waarbij de rode bol verscheen boven het hek op de dijk was ook erg mooi om te zien.


In een rustig tempo fietste ik met de wind in de rug richting de opkomende zon. Onderweg kwamen er meerdere dijkbewoners op mijn pad. Ze waren niet bang voor deze vroege vogel.


Zo te zien zat er wat lekkers aan mijn fietsband. Ik denk iets wat ze zelf geproduceerd hadden en waar ik doorheen was gefietst....


Na enkele kilometers fietsen kreeg ik de zon toch waar ik deze graag hebben wilde, namelijk boven het wad.


Heerlijke warme ochtendmelk.





Van de wind af en langs het wad was ik ongemerkt heel ver weggefietst. Het werd tijd om de weg terug te nemen. Die volgde ik aan de andere kant van de dijk.
Dit vogeltje sprong iedere keer een paal verder naarmate ik dichter bij kwam. Volgens Heidehipper is dit waarschijnlijk een graspieper.



Een tureluur op één poot.



Een ratelaar in de berm.


Om iets na zevenen zag ik de eerste medemens verschijnen.


Thuis gekomen ben ik met een voldaan gevoel lekker weer in ons warme bed gedoken. Nu was ik toch wel erg blij dat het kacheltje was blijven liggen. ;-)

Klaproos

Dinsdag 02 Juni 2009 om 10:14

De series over Terschelling verlaat ik even voor een actuele serie. Een prachtige grote bloem van een klaproos trok gisteren onze aandacht. En omdat zo'n bloem eigenlijk maar heel kort mooi is en we daarbij ook nog eens mooi weer hadden moest ik er wel even een fotoserie van maken.
Aanvankelijk maakte ik een paar foto's met de "gewone" lens. Er kwam zelfs nog even een insect voorbij. Nadien heb ik de macrolens op de camera geplaatst en heb ik de bloem bestookt vanaf vele kanten. Daarbij heb ik op enige afstand meerdere malen staan te wachten op nog meer insecten, ze kwamen af op vele bloemen in onze voortuin, maar helaas niet meer op deze prachtige bloem.









Een avond aan zee (2)

Maandag 01 Juni 2009 om 19:50

Zoals ik gisteren al schreef waren we ruim op tijd alvorens de zon in de zee zou zakken. Aanvankelijk leek het of de zon op hetzelfde punt zou blijven staan die avond...
Nadat we kilometers hadden gewandeld begon de hemel toch plotseling te kleuren. Op onderstaande foto's is te zien hoe het accent van de kleuren wisselde. Ik vind het altijd weer een fascinerend gezicht.
De beide mannen die ik fotografeerde stonden ook te genieten van de zonsondergang. De ene man rookte pijp. De aanblik en de geur deed me denken aan mijn meester in klas 6. De andere man kreeg door zijn hoed een karakteristiek uiterlijk. Ik vroeg toestemming om hen te fotograferen. Ze vonden het zelfs wel leuk. Ze wisten natuurlijk niet dat ze nu wereldwijd te zien zouden zijn. ;-)

Hieronder volgt een impressie zonder verder commentaar.